تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820145506
عدالت ناتمام در سربرنيتسا، وتو کردن قطعنامه شوراي امنيت از سوي روسيه
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۴ مرداد ۱۳۹۴ (۱۳:۳۵ب.ظ)
عدالت ناتمام در سربرنيتسا، وتو کردن قطعنامه شوراي امنيت از سوي روسيه موج - کشتار سربرنيتسا، قتل عام حدود 8 هزار نفر از مردم مسلمان بوسني و هرزگوين توسط ارتش جمهوري صربستان و بزرگ ترين نسل کشي، پس از جنگ جهاني دوم، در اروپا است.
به گزارش خبرنگار حقوقي-قضايي موج، اين ماه، يادآور بيستمين سالگرد کشتار وحشيانه و ضد حقوق بشري بيش از 7 هزار مرد و پسر مسلمان اهل سربرنيتسا توسط نيروهاي صرب بوسني است. اکنون زمان آن رسيده است که به بدترين جنايت در اروپا از زمان جنگ جهاني دوم واکنش نشان داده شده و بررسي شود که آيا آن طور که مارتين لوترکينگ گفت، کمان اخلاقي جهان به سوي عدالت خم مي شود يا خير.
در همين حال چندي پيش در خبرها آمد که روسيه، پيش نويس قطعنامه مربوط به نسل کشي در سربرنيتسا را وتو کرد. شوراي امنيت سازمان ملل متحد قصد داشت که براي نخستين بار کشتار سربرنيتسا را به عنوان يک نسل کشي به رسميت بشناسد. راي گيري درباره قطعنامه شناسايي کشتار سربرنيتسا به عنوان نسل کشي، که انگليس تهيه کرده بود درپي اقدام روسيه به وتوي پيش نويس آن به تعويق افتاد. پتر ايليچف، معاون سفير روسيه در سازمان ملل متن پيش نويس اين قطعنامه را «تفرقه افکنانه» توصيف و اعلام کرد که اين متن تنها به بخشي از درگيري هاي آن سال معطوف شده است.
کشتار يا نسل‌کشي سربرنيتسا به قتل عام حدود 8 هزار نفر از ساکنان شهر مسلمان‌نشين سربرنيتسا در بوسني و هرزگوين توسط ارتش جمهوري صربستان گفته مي‌شود. پيش از اين کشتار، سازمان ملل متحد سربرنيتسا را منطقه «حفاظت شده امن» اعلام کرده بود و 400 سرباز صلح بان مسلح هلندي که براي ايجاد امنيت در اين منطقه مستقر شده بودند، در هنگام کشتار واکنشي نشان ندادند.
شوراي امنيت سازمان ملل در قطعنامه شماره 819، در 16 آوريل 1993، سربرنيتسا را منطقه امن اعلام کرد. قتل‌عام سربرنيتسا که از سوي سازمان ملل متحد به عنوان منطقه امن اعلام شده بود، انتقادهاي جدي را متوجه اين سازمان و رئيس وقت آن، کوفي عنان کرد. صرب‌ها اندکي پيش از پايان جنگ بوسني سربرنيتسا را محاصره کردند و از 13 ژوييه 1995 ميلادي، در کمتر از يک هفته حدود 8 هزار تن را قتل‌عام کردند. کشف اجساد از گورهاي دسته‌جمعي در اطراف سربرنيتسا همچنان ادامه دارد. تاکنون از حدود 60 گور دسته‌جمعي کشف شده، هويت 2500 جسد با آزمايش دي.ان.اي معين شده است.
رادووان کارادزيچ، رئيس جمهور پيشين صربستان و رادکو ملاديچ فرمانده پيشين ارتش صربستان، عاملان اصلي اين جنايت شناخته شدند. کارادزيچ و ملاديچ به ترتيب در 21 ژوييه 2008 در بلگراد و 26 مه 2011 در لازاروو دستگير شدند. در سال 2010 ميلادي پارلمان صربستان بابت قتل‌عام سربرنيتسا عذرخواهي کرد. در ژوييه 2014 دادگاهي در هلند حکم داد که مسووليت حقوقي قتل بيش از 300 مرد و کودک مسلمان بوسنيايي در شهر سربرنيتسا به دست صرب ها در سال 1995 ميلادي برعهده دولت هلند است. اين افراد بخشي از 5 هزار نفر مسلمان بوسنيايي بودند که در ماه ژوييه همان سال به سربازان حافظ صلح هلندي پناه آورده بودند. دادگاه هلندي در لاهه، گفت که نيروهاي حافظ صلح هلندي براي حمايت و حفاظت از مسلمانان بوسنيايي اقدام نکردند، در حالي که بايد مي دانستند که خطر نسل کشي مسلمانان وجود دارد. سربازان هلندي اين افراد را به صرب ها تحويل دادند. به گفته دادگاه، ارتش بايد مي دانست که آنها در صورت تحويل داده شدن به صرب ها، کشته خواهند شد. دولت هلند به پرداخت خسارت به خانواده هاي اين قربانيان محکوم شد. دادگاه، دولت هلند را درباره کشتار بيش از 7 هزار نفر مسلمان ديگر که در اطراف پايگاه نظامي سربازان هلندي در سربرنيتسا پناه گرفته بودند، مسوول ندانست، چون آنها به داخل مقر سربازان هلندي پناه نياوردند، بلکه براي فرار از صرب ها، به مناطق جنگلي اطراف آن فرار کردند.
در نوامبر 1995 ميلادي، در شهر لاهه کيفرخواست درباره نسل کشي در داخل و بيرون شهر سربرنيتساي بوسني و هرزگوين را عليه رهبر صرب ها در زمان جنگ، رادوان کارادزيچ و فرمانده جنگ، راتکو ملاديچ تاييد کردند. پيش از اعلام کيفرخواست، يکي از دادرسان گفت: اعدام هزاران مرد بوسنيايي و دفن آنها در گورهاي دسته جمعيي، زنده به گور کردن صدها مرد، کشتار گروهي و تکه تکه کردن بدن مردان و زنان، کشتار کودکان پيش چشم هاي مادرانشان، مجبور کردن يک پدربزرگ به خوردن جگر نوه اش، اينها همه صحنه هايي از دوزخ هستند که در يکي از تاريک ترين برگ هاي تاريخ بشر ديده مي شوند.
جالب است که عليه کارادزيچ و ملاديچ در زماني اعلام جرم شد که از جنايت هايشان چند ماهي بيشتر نگذشته بود و گفت و گوهاي صلح درباره جنگ ويرانگر بوسني در حال برگزاري بود. جنگ بيش از سه سال ادامه داشت و 100 هزار کشته بر جاي گذاشت و مفهوم ترسناک پاک سازي قومي را به جهانيان يادآوري کرد.
مشاور عالي برنامه جهاني عدالت مي گويد: بيشتر مواقع، کساني که مسوول بدترين جنايت ها هستند، کمتر مورد بازخواست قرار مي گيرند. کيفرخواست دادگاه سربرنيتسا هم از اين قاعده جدا نبود و هنگامي که براي نخستين بار اعلام شد، بسياري از سياستمداران و ديپلمات ها ادعاي عدالت در راه صلح را دريافتند. جنگ، يک ماه پس از آن با قرارداد صلح ديتون، به پايان رسيد که بخشي از آن به دليل خروج ملاديچ و کارادزيچ از ميز مذاکره بود. هر دو نفر زندگي پنهاني را آغاز کردند و براي سال ها از دست عدالت فرار کردند. با وجود مهارت آنها در فرار و پنهان شدن، اکنون ملاديچ و کارادزيچ در لاهه بازداشت هستند و مراحل دادگاه خود را مي گذرانند. مهمترين دليل اين موضوع، فشارهاي اتحاديه اروپا بر صربستان براي تحويل آنها بود.
خانم پارام پريت سينگ، در وبگاه ديده بان حقوق بشر نوشته است: دستاوردهاي دادگاه براي اجراي عدالت درباره سربرنيتسا به همين جا پايان نمي يابد. دادگاه، 14 نفر را براي ارتکاب جرايم در سربرنيتسا محکوم کرد. در ماه ژانويه، دادگاه دو نفر از اعضاي ارشد نيروهاي صرب بوسني به نام هاي ووجادين پوپوويچ و ژوبيشا بيارا را به اتهام نسل کشي محکوم کرد و سه نفر ديگر را هم به جرايم مشابه محکوم کرد. در سال 2001 ميلادي هم دادگاه، راديسلاو کرستيک که فرمانده نيروهاي مسوول کشتار ژوئيه 1995 ميلادي بود را به اتهام نسل کشي محکوم کرد. اين نخستين بار بود که کسي به اتهام نسل کشي در سربرنيتسا محکوم مي شد.
اما نکته مهم درباره تلاش هاي دادگاه اين است که ناکافي هستند. وظيفه برقراري عدالت در جرايم سربرنيتسا، به ويژه براي کساني که مسوول مستقيم بوده اند و يا فرماندهان مياني، بر عهده دادگاه هاي داخلي بوسني و هرزگوين به ويژه دادگستري دولتي است. اين دادگاه ها مسوول ابتدايي رسيدگي به جنايت جنگي در کشور هستند و بيش از 250 پرونده را در اين زمينه در دهه گذشته به نتيجه رسانده اند.
اما مقامات بوسني و هرزگوين درباره اجراي يک راهبرد ملي براي رسيدگي به پرونده هاي مهم جنايت هاي جنگي، آهسته و کند عمل مي کنند. کمبود بودجه و ظرفيت کافي به ويژه در سطح ايالتي و محلي به چشم مي خورد. برخي از مقامات هم آشکارا مانع اجراي عدالت هستند و مشروعيت دادگاه داخلي و دفتر دادستاني را زير سوال مي برند. اگر بوسني و هرزگوين براي پيوستن به اتحاديه اروپا جدي است، لازم است که تلاش هايش را براي آوردن جنايتکاران جنگي به پاي ميز دادرسي افزايش دهد.
برقراري عدالت از راه حقوق بين الملل، معمولا طولاني و پيچيده است. تلاش شکست خورده ماه گذشته دادگاه کيفري بين المللي براي دستگيري عمرالبشير، رئيس جمهور سودان که متهم به نسل کشي و جرايم مشابه است، نمونه روشني است. اما تجربه ملاديچ و کارادزيچ نشان مي دهد فشار بين المللي هماهنگ مي تواند نتيجه بخش باشد. شايد دستيابي به پاسخگويي، مشکل باشد اما پافشاري و پيگيري لازم است.
يکي از بازماندگان شصت و پنج ساله سربرنيتسا که از نسل کشي جان سالم به در برده، در ماه اوت 1995 ميلادي به ديده بان حقوق بشر گفت: دوازده نفر از ما در يک کاميون کوچک بوديم. پسر عمويم من را صدا کرد. هنگامي که پياده شديم به سمت چپ رفتيم. از زير چشم بند، چمن ها را مي ديدم. هريس دست من را گرفت و گفت آنها مي خواهند ما را بکشند. تا اين حرف را زد صداي تيراندازي از سمت راست به گوشم خورد. هريس گلوله خورد و روي من افتاد و من هم با او زمين افتادم. صداي ناله هاي کساني را مي شنيدم که در حال مرگ بودند و ناگهان بدن هريس هم شل شد و مرد.
به ياد هريس و همه کساني که در نسل کشي سربرنيتسا کشته شدند، شرکاي بين المللي بوسني و هرزگوين از تلاش هاي بوسني در دادگاه هاي دولتي و محلي پشتيباني کرده و همچنين از دادگاه بين المللي کيفري حمايت مورد نياز براي رسيدن به موفقيت را انجام دهند.
کشتار وحشيانه مسلمانان بوسنيايي توسط صرب ها تکان دهنده و ضد حقوق بشر بود اما در اين مورد که قربانيان به نيروهاي صلح بان هلندي سازمان ملل متحد پناه برده بودند، بسي دردناک تر و ناراحت کننده تر بود. صرب ها با وحشي گري هايشان براي سربازان سازمان ملل هم ترس ايجاد کرده بودند و آنها نيز مي دانستند که امکان کشته شدن آنان به دست صرب ها وجود دارد. اما مگر نه اين است که آنها آموزش ديده اند و سلاح در اختيارشان قرار گرفته است و حقوق مي گيرند تا مسووليتشان را به درستي انجام دهند و حتي با جانشان از مردم بي دفاع پشتيباني کنند؟ مي توان گفت عملکرد روسيه در مورد وتو کردن قطعنامه شوراي امنيت نيز تا حدودي غيرانساني است که مي توان دليل آن را حمايت نزادي روس ها از صرب ها حمايت دانست.
«علي فرهي»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
سیاسی
پربازدیدترینها