محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827929027
دعواهای فردا به‌خاطر آب است
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دعواهای فردا به‌خاطر آب است تا چشم باز کرده‌ام در دل کویر با عناصری در ارتباط بوده‌ام که آب را تداعی کرده یا به آن مربوط بوده‌اند. آب انبار و منبع آب، سبوکشی و تقسیم آب، قنات دولت‌آباد و... کسی که مانند من یزدی در کویر زندگی کرده باشد، معنی کم‌آبی و ارزش آب را می‌داند.
انسان کویری نگاهی به آسمان و نگاهی به زمین دارد. به آسمان که برکت ببارد و زمین که محصولش را از وی دریغ ندارد. آموخته است که با قناعت می تواند زندگی خود را استمرار بخشد و بدون قناعت که خود نشانه ای از ناشکری و قدرناشناسی نعمت خداوند است، آسمان و زمین نیز بر او سخت می گیرند و برکات خود را دریغ می دارند. انسان کویری اهل چشم و همچشمی و رقابت در مصرف و به قول معروف، اهل مصرف زدگی نیست. معمولا انسان ها در یک جمع وقتی رقیب و هماورد بزرگی داشته باشند، برای فائق آمدن بر او از دشمنی و رقابت با هم دست برمی دارند. طبیعت کویر، بی رحم است و انسان ها را وامی دارد همه توان خود را برای مسخر کردن آن به کار برند. همه می دانند مصرف بیش از حد در رقابت با یکدیگر تنها بر وخامت اوضاع می افزاید. همچنان که آب دغدغه اصلی انسان کویری است، خلق و خوی برآمده از این محیط زندگی و متاثر از آب نیز در تمام جوانب زندگی کویری تأثیرگذاشته بنابراین تمام زندگی با سادگی و قناعت پیوند خورده است. سبک زندگی در کویر زاده محله ای در یزدم. محله ای در مرکز یزد، ولی هنوز با ویژگی های روستایی. اگرچه زندگی مدرن آنجا را نیز بی نصیب نگذاشته و شهر با بولدوزرهای خود در حال رُفتن مظاهر روستا و جلو آمدن است و همه چیز را با خود می بلعد، ولی هنوز هم وقتی وارد نعیم آباد می شوی، حس می کنی به روستا قدم گذاشته ای. هنوز هم در کوچه باغ های نعیم آباد (آبشاهی) بوی علف و آب و خاک درهم می آمیزد و تو را از خودبی خود می کند. نام آبشاهی را از آن رو بر این محله نهاده اند که از دیرباز جوی آبی در میانه محله جاری بوده و باغات و مزارع را آبیاری می کرده است. قنات دولت آباد، قنات معروف یزد نیز در مسیر خود به نعیم آباد می رسد و بخشی از آب مورد نیاز کشاورزی را تأمین می کند؛ قناتی نجیب و آرام که با نرمی و آرامشی پرنیان وار روی باغ های آبشاهی می لغزد و آنها را سیراب می کند. البته چاه آبی نیز نزدیک به چهار دهه است که در محله حفر شده و بخشی دیگر از نیازهای کشاورزی را تامین می کند. کودکی ام را به خاطر دارم که هنوز آب لوله کشی نبود و مردم نیازهای خانگی خود را به آب، از دو طریق تأمین می کردند. از یک سو، هر خانه منبعی زیر حیاط خود داشت که در نوبت هایی مشخص، همان آب مربوط به زراعت به آن منابع خانه ها جاری می شد و آنها را انباشته می کرد و با تلمبه هایی که لب حوض ها نصب بود، آن آب را بیرون آورده، برای شست وشو و آشامیدن مصرف می کردند. از سوی دیگر آب انبارهای هر محله تأمین کننده آب آشامیدنی خانه ها بود و صبح و شام و وقت و بی وقت، زنان، مردان، کودکان، سبو و... در دست به درون آب انبارها می رفتند و پس از برداشتن آب، نفس زنان از پله ها بالا می آمدند و آب مورد نیاز خود را تأمین می کردند. کم کم اواخر دهه 40 بود که آب لوله کشی آمد و آب انبارها بتدریج متروک شدند. هنوز از کولر آبی خبری نبود. بادبزن های بافقی که از برگ درخت خرما بافته می شد و در بازارهای قدیمی یزد کم و بیش یافت می شود، در تابستان کارساز بود و نسیمی خنک به صورت صاحب خود می وزاند. بادگیرها و حوضخانه ها نیز به شکلی نظام مند خانه ها و ساکنان آنها را از گرما نجات می دادند. می گویند احتیاج، مادر اختراعات و ابتکارات است. انسان کویری نیز برای فرار از گرما، باد و آب را در خدمت گرفت و با ایجاد بادگیرهایی که زیر آنها حوضخانه هایی قرار داشت، محیطی خنک در خانه فراهم می کرد؛ محیطی با خنکای طبیعی که هیچ چیزی جایگزین آن نمی شود. پنکه های سقفی و زمینی کم کم وارد میدان شدند و به دنبال آنها کولرهای آبی آمدند و آن شیوه های سنتی برافتاد. زیلو، ابتکار دیگری برای در امان ماندن از گرما بود؛ زیراندازی نخی که در تابستان خنک و در زمستان نسبتا گرم بود. اگرچه امروزه این فرش سنتی در خانه ها کاربرد ندارد، ولی در مساجد می توان آن را یافت. مدرن شدن به سبک نادرست با همه توصیفی که از سادگی و ساده زیستی و قناعت کویریان گفتم، زندگی امروزی به خانه های ما قدم گذاشت. قصد ندارم مدرنیسم و مدرنیته را تقبیح کنم که خود از حامیان تجددم و از سنت گرایی از سر شکم سیری بیزار؛ بلکه می خواهم به این نکته اشارت کنم ما نتوانستیم راه خود را به سوی استفاده درست از مظاهر مدرن پیدا کنیم. جامعه شناسان می گویند همواره تأخر فرهنگی در جوامع وجود دارد، به این معنا که ابزار و آلات جدید وارد زندگی ما می شود و فرهنگ استفاده از آن دیرتر شکل می گیرد. یا سبکی را برمی گزینیم که چندان با شیوه زندگی و نیز اقلیم ما سازگاری ندارد و به دنبال آن دردسرهایی پدید می آید حل ناشدنی. امروزه ما متاسفانه گرفتار این وضع هستیم. بگذارید مثال بزنم. همان طور که در گذشته از آب زراعتی برای مصارف آشامیدنی استفاده می کردیم، امروز نیز از آب تصفیه شده برای همه گونه مصرفی استفاده می کنیم و در برنامه ریزی و زیرساخت های اولیه، تفکیک قائل نشده اند. حاصل آن که حجم بالایی از آب آشامیدنی گوارا، سرازیر چاه های فاضلاب می شود؛ روش اشتباهی که کشورهای برخوردار از آب فراوان نیز از آن احتراز دارند. از بادگیر، پنکه سقفی و... عبور کرده، به کولر آبی رسیده ایم غافل از این که هر کولر آبی به طور متوسط شبانه روز 300 لیتر آب مصرف می کند؛ رقمی که کمتر به چشم می آید و چه میزان بالایی از آب به این ترتیب هدر می رود. دولت هنوز نتوانسته به این نتیجه برسد که با کاهش هزینه های مصرف برق، کولر گازی را جایگزین کولر آبی کند. چاه های بی رویه و غیرقانونی ای که حفر می شود، نماد روحیه فردگرایی غلط است. گونه ای از فردگرایی که به خود اجازه می دهد در آنجا که نشسته است، کشتی را سوراخ کند و به خود و دیگران آسیب برساند. بگذارید اندکی وسیع تر به موضوع نظر بیفکنیم. مدت زمانی است متخصصان آب و نیز محیط زیست اشاره کرده اند نزدیک به 90 درصد آب های ایران در بخش کشاورزی مصرف می شود و با توجه به وضع آب، این شیوه مزیت نسبی ندارد. هنوز سیاستگذاران نتوانسته اند در این مورد به تصمیمی برسند و طبیعی است چنین تصمیم هایی به دوره ای طولانی برای اجرایی و عملی شدن نیاز دارد؛ چراکه با اشتغال جمع قابل توجهی از مردم سر و کار دارد. به هر حال باید زود دست به کار شد و طرحی در انداخت تا مبادا فردا آیندگان در آتش بی لیاقتی و بی مبالاتی ما بسوزند. بیایید بیندیشیم. برآوردها این است: خشکسالی جدی جدی بر زندگی ما سایه انداخته است. ایران در منطقه ای قرار گرفته است که دوره ای طولانی از کم آبی را تجربه خواهد کرد. هشدارها را باید جدی گرفت و در هر سطحی، از شستن دست و صورت و مسواک زدن گرفته تا مصارف صنعتی و کشاورزی و برنامه ریزی های کلان در حوزه آب و فاضلاب به صورت جدی به این موضوع توجه کنیم. جنگ فردا، جنگ برای فتح منابع آب است،نه فتح سرزمین. علی مرشدی زاد جام جم
شنبه 10 مرداد 1394 ساعت 01:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها