آموزش Partition Magic قسمت اول

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : آموزش Partition Magic قسمت اول ahmadatom2nd August 2006, 08:44 AMروش کار با برنامه Partition Magic برنامه Partition Magic يكی از بهترين برنامه های پارتيشن بندی است که بنا به ادعای سازندگانش برنامه استاندارد پارتيشن بندی محسوب ميشه. يه راست ميرم سر اصل موضوع: اصلا پارتيشن مجيک به چه درد ميخوره؟ 1- جايگزينی بسيار عالی برای برنامه Fdisk ماکروسافت که تحت داس اجرا ميشه. 2- قابليت تغير اندازه پارتيشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها. 3- چسباندن چندين پارتيشن به يکديگر و يا تبديل يک پارتيشن به چند پارتيشن. 4- فرمت کردن و پارتيشن بندی در کمتر از 1 سوت و نيم (تقريبا نصف سه سوت) 5- خيلی کارهای ديگه... 6- و غيره... 7- ... چه کسايی ميتونن با Partition Magic کار کنن؟ اولا اين رو بدونيد که درسته که اين برنامه يک برنامه کاملا حرفه ای است، ولی اينقدر کارکردن باهاش راحته که همه ميتونن ازش استفاده کنند. افراد با آی کيو حدود گل کلم به بالا ميتونن از اين برنامه استفاده کنن. ولی اين رو هم بدونيد که اين برنامه ميتونه اينقدر خطرناک باشه که کل اطلاعات هارد ديسک شما رو از بين ببره. پس با دقت باهاش کار کنيد و کاری رو که مطمئن نيستيد چيه انجام ندين. اصلا پارتيشن چی هست؟ ای بابا، نشد ديگه! پارتيشن در لغت به معنی تقسيم کردن و مجزا کردنه. درست مثل پارتيشن توی ساختمونها و اداره ها که يه قسمت رو از قسمت ديگه جدا ميکنه، توی هارد ديسک کامپيوتر هم ميشه قسمتهای مجزايی ساخت که اطلاعات داخل اونها از يکديگه جدا باشن. حتی ميشه نوع ذخيره فايلها در هر پارتيشن مجزا باشه.(اينو بعدا توضيح ميدم) از مزايای چندين پارتيشن داشتن اينه که اگه اطلاعات يک پارتيشن در اثر ويروس و يا به علت سهل انگار از بين بره، اطلاعات بقيه پارتيشنها باقی ميمونه. ديگه اينکه ميشه چندين سيستم عامل روی يک کامپيوتر داشت. مثلا خيليها ويندوز XP و ويندوز 98 يا ME رو باهم دارند. File Systemهای مختلف: فرض کنيد که توی خونه يک کمد دارين که سه تا کشو داره. هر کشو هم مال يک نفره. هر کسی يکجوری وسايلش رو داخل کشو قرار ميده. يکی وسايل رو مرتب کنار هم ميچينه. يکی وسايلش رو مرتب پشت سر هم داخل کشو چيده و هر چيزی معلومه کجا قرار داره. يکی هم وسايلش رو درهم ريخته داخل کشو. يکی هم کشوهاش خالی و مرتبه و تمام وسايلش رو ريخته وسط اطاق! طريقه چيدن وسايل داخل کشو رو ميشه به سيستم مديريت فايل در هارد ديسک تشبيه کرد. شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فايلها و شاخه های مختلف ذخيره ميکنيد. اين فايلها در جاهای مختلف هارد ذخيره ميشن و شما ممکنه چندتايی از فايلها رو پاک کنيد و مجدد فايل جديد جای اونها بريزيد. اين وظيفه File System هست که به ويندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخيره کنه و فايلی که ميخواهيد پاک کنيد از کجای هارد ديسک پيدا کنه. File System های مختلفی وجود داره که مهمترينهاش رو توضيح ميدم. 1- FAT يا File Allocation Table سيستمی بود که از زمان داس مورد استفاده بود و به FAT 16 مشهور بود. اين سيستم که هنوز هم ويندوزهای مختلف ميشناسنش و اطلاعات داخلش رو نشون ميدن، در زمان خودش خيلی خوب بود. ولی بعدها که هارد ديسکهای ظرفيت بالا به بازار اومد. ديگه نميتونست مديريت مناسبی برای حجمهای بالا ارايه کنه. از محدوديتی كه FAT 16 داشت اين بود كه نميشد پارتيشنهايی بزرگتر از 2 گيگابايت داشت. به همين خاطر از ويندوز 98 به بعد، يك سيستم ديگه اومد به نام FAT 32. 2- FAT 32، كه نسخه تكميل شده FAT16 است، با ويندوز 98 به بازار اومد و خيلی از اشكالات FAT16 رو از بين برد. FAT 32 ميتونه پارتيشنهايی به بزرگی 2 ترابايت ( 2000 گيگابايت) داشته باشه ولی هنوز محدوديت حجم فايل وجود داره. يعنی حداكثر اندازه يك فايل ميتونه 4 گيگابايت باشه. اين فايل سيستم رو هنوز تمامی سيستم عاملهای ماكروسافت (البته از ويندوز 98 به بالا) ميشناسن. 3- NTFS يا New Technology File System كه با ويندوز NT به بازار اومد و ميتونست اشكالات FAT يا FAT32 را برای هاردهای بزرگ پوشش بده و به عنوان يك فايل سيستم برای هاردهای ظرفيت بالا و هاردهای سرورها شد. از خصوصيات اين فايل سيستم ميشه به عدم محدوديت اندازه فايل و پارتيشن و جلوگيری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معيوب هاردديسك (Bad Sector)، قابليت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود كردن دسترسی بر اساس كاربر اشاره كرد. پارتيشنهايی كه از اين فايل سيستم استفاده ميكنن رو فقط ميشه توی ويندوزهای NT، 2000، XP و NET. استفاده كرد. يعنی در ويندوز 98 يا ME نميتونيد اطلاعات داخل اونها رو بخونيد يا بنويسيد. (البته برنامه های كمكی برای اين كار وجود داره) 4- Linux Ex2/ Ex3 دو فايل سيستم معروف لينوكس هستند كه به صورت پيش فرض در نسخه‌های مختلف لينوكس استفاده ميشه. اگر تا بحال فقط از ويندوز استفاده كردين احتمالا اين فايل سيستم رو تا به حال نديدين. خصوصيت بارز اون امكان داشتن پارتيشن تا اندازه 4 ترا بايت (4000 گيگابايت) و قابليت بازيابی بسيار بالای اطلاعات است. هيچكدام از سيستمهای عامل ماكروسافت تا به حال امكان استفاده از پارتيشنهای لينوكس رو در اختيار نگذاشتن، يعنی اطلاعات داخل اونها رو نميشه (البته نرم افزارهای خاصی برای اين كار هست) خواند و نوشت. 5- انواع ديگر: فايل سيستمها به همين تعداد محدود نميشن. تقريبا هر سيستم عاملی برای خودش يك فايل سيستم مجزا داره، مثلا Novel يا Os/2 هر كدوم فايل سيستم خودشون رو دارن ولی كسی كه با ويندوز كار ميكنه، كمتر با اونها سر و كار داره. انواع پارتيشن‌ها: به طور كلی در يك تقسيم بندی ديگه ميشه پارتيشنها رو به 3 دسته تقسيم كرد: 1- Primary كه معمولا پارتيشن اصلی و اوليه محسوب ميشه برای اينكه سيستم‌عاملهای ماكروسافت (منظورم انواع Dos و Windows است) بتونن اجرا (Boot) بشن لازمه كه حداقل يك پارتيشن از اين نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه. ممكنه شما هم ويندوز را توی پارتيشن ديگری نصب كرده باشين، ولی حتما بايد يك پارتيشن Primary داشته باشين كه اسمش هم C باشه. ويندوز توی اين پارتيشن يك سری فايل سيستمی ميريزه كه اگه نباشه ويندوز اجرا نميشه. (مثلا توی ويندوز XP فايلهای Boot.ini, NTDETECT.COM از فايلهای سيستمی هستند كه توی پارتيشن C ريخته ميشن) 2- Extended در اصل اين نوع پارتيشن خودش يك جور پارتيشن Primary محسوب ميشه كه به عنوان يك ظرف برای پارتيشن‌های Logical به كار ميرن. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 527]