تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816468419
امیدواری برای تغییر مسیر
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امیدواری برای تغییر مسیر تهران - ایرنا- روزنامه اطلاعات روز سه شنبه در یادداشتی نوشت: در میان خبرهای خوشی که این روزها، نه تنها حال و روز دولت تدبیر و امید بلکه حال و روز اکثر مردم را خوش کرده است می توان نشانه هایی از نوعی غفلت و یا بهتر بگوییم کم توجهی مسئولان را نیز دریافت که هرچند چندان برجسته به نظر نمی رسند و در تیترهای نخست جراید جایی ندارند اما بی توجهی به آنها به ویژه در دوران پساتحریم می تواند بر دامنه نگرانی هایی که دلسوزان را در فکر فرو برده بیفزاید.
این یادداشت به قلم فتح الله آملی در ادامه می افزاید: از جمله اینکه با وجود تمام انتقادهایی که به روشهای گذشته مهار آبهای سطحی با افزایش سدسازی وجود داشته، شاهدیم که خود دولت و وزارت نیرو از افتتاح و بهره برداری سدهای جدید سخن می گویند، که انگار حلاوت ساخت و افتتاح سد و سدسازی آنقدر هست که در برابر همه تهدیدها و نقدها برای توقف این روند مقاومت کند.
حتی اگر باخبر شویم که بر سر دریاچه ارومیه چه آمده و حتی اگر بشنویم که همین دیروز خبر خشک شدن کامل دریاچه مهارلو در استان فارس و در نزدیکی شهرستان سروستان که نقش مهمی در تعادل زیستی مرکز کشور داشت و یک منطقه بسیار پررونق گردشگری نیز محسوب می شد، منتشر شد، و این دریاچه زیبا اکنون به حال و روزی افتاده است که دیگر چندان امیدی به نجات آن نیست. دریاچه ای که 25هزار هکتار وسعت آن بود و یک زیستگاه مناسب برای گونه های مختلف پرندگان بود با نقشی پررنگ در زیبایی محیط زیست منطقه.
اما از این بحث که بگذریم نکته نگران کننده تر آماری است از گمرک که نشان می دهد تنها در سال 93 ایران بیشترین میزان واردات را از کشور چین داشته و تنها در همین سال سهمی 20درصدی از تجارت خارجی ایران در طول دهة گذشته را به خود اختصاص داده است و برخلاف برخی ادعاها نزدیک به 65 درصد این واردات، مصرفی بوده است. در حقیقت همان شرایطی که موجب شد اواخر دولت قبل، چین به تسخیر بازار ایران همت گمارد در دولت جدید هم ادامه پیدا کرد.
در مورد اخیر شاید این استدلال مطرح شود که با وجود حجم بالای بدهی ها، تنگترشدن حلقه تحریم و عدم دسترسی کشور به سوئیفت و مبادلات بانکی و نیاز شدید دولت به پول، چاره دیگری نبوده است. نگارنده نیز قصد ندارد که به کلی خط بطلان بر این استدلال بکشد و دولت را متهم به استمرار اتخاذ روش هایی کند که با بی تدبیری تمام در دولت گذشته، تولید ملی را دچار آسیبهای جدی کرد. بخشی از این تنگناها و ضرورتها و اقتضائات را می توان درک کرد.
به هرحال دولت نیازمند منابع مالی بود و باید کشور را اداره می کرد، حقوقها را به صورت منظم می پرداخت و نیمچه جانی به فعالیت های عمرانی با تزریق منابع مالی می داد. یکی از راههای دستیابی به منابع مالی هم در شرایط تحریمهای شدید، تبدیل منابع فروش نفت به کالای وارداتی و فروش آن در داخل کشور و در حقیقت تبدیل ارز خارجی به پول داخلی بود. اما آیا هیچ راه حل دیگری وجود نداشت؟ هیچ راهی به جز واردات کالاهای اکثر مصرفی آنهم از چین؟ به صورتی که دولت در سال گذشته در واردات از این کشور رکورد بزند؟
دولت تدبیر و امید البته توفیقات خوبی در زمینه کنترل تورم و اداره بدون تنش و بحران کشور در شرایط سخت به دست آورد که شایان تقدیر است اما یکی از مهم ترین وعده های دولت که خروج از رکود بوده همچنان بر زمین مانده است و واردات در ایجاد این رکود داخلی و به ویژه افزایش رکود در واحدهای تولیدی نقش قابل توجهی داشته است.
درحالی که دولت می توانست با ابزار مالیات، شناسایی پایه های جدید مالیاتی، سخت گیری اقتصادی و کاهش هزینه های جاری و به ویژه اصلاح روند نامناسب و غیرقانونی پرداخت یارانه های نقدی و قطع یارانه پردرآمدها، منابع ریالی لازم را بدون انتخاب ساده ترین کار که نگاه به واردات کالاست به دست آورد. از یادمان نرود که در حال حاضر و به ویژه در سالهای آینده مهمترین چالش اقتصادی و اجتماعی کشور بحث اشتغال و کنترل و مهار بیکاری است.
در همین دو سال اخیر بسیاری از واحدهای تولیدی تعطیل شدند. دولت نتوانسته است یارانه تولید را بپردازد و یا به قدر نیاز بپردازد و ادامه سیاست ترجیح واردات کالا عملاً فشار بر بخش تولید را بیشتر کرده است. از این پس اما در صورت اجرایی شدن توافق و رفع یا تعلیق تحریمها، هرچند ممکن است مبدأ و یا نوع سبد کالاهای وارداتی تغییر کند اما اگر همان سیاست گذشته حاکم باشد خطر بیشتری را به دنبال خواهد آورد.
مگر آنکه دولت، دیگر اجازه ندهد پول نفت قدم به خزانه دولت بگذارد و صرف رفع عطش سیری ناپذیر مطالبات بخش دولتی و هزینه های رو به تزاید جاری بخش دولتی گردد. در این میان دولت ناگزیر باید به انتخاب نسبتاً دشواری دست بزند. اتخاذ سیاست کسب محبوبیت موقتی و شیرین کردن کوتاه مدت ذائقه مردم و رنگین کردن سفره های مصرف آنان و یا قبول قدری صبر و شکیب و استفاده از فرصت رفع تحریم و آزادی پولهای بلوکه شده ایران برای اصلاح زیرساختهای اقتصادی، کمک به واحدهای تولیدی، رشد و افزایش اشتغال ملی، رفع بیکاری، ارتقای توان و ظرفیت تکنیکی و فنی و صنعتی کشور. اظهارات مقامات دولت از همین حال نشانگر انتخاب مسیر دوم و امیدوارکننده و خوشحال کننده است اما همواره در کشور فاصله ای معنادار بین حرف و عمل بسیاری از مسئولان وجود داشته است. امیدواریم این بار چنین نباشد.
انتظار این است که این بار در این سیاست تغییر مناسبی دیده شود و دولت عاقلانه ترین راه را انتخاب کند. چرا که این تغییر مسیر و حرکت در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی در شرایط امروز بسیار لازم و ضروری است.
* منبع: روزنامه اطلاعات
** اول ** 1337
06/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها