محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846188916
چشم‌انداز آینده گفت‌وگوهای صلح میان دولت افغانستان با طالبان
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
چشم‌انداز آینده گفت‌وگوهای صلح میان دولت افغانستان با طالبان «مری»، منطقه خوش آب و هوایی بر فراز ارتفاعات مارگلا در شمال اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان در ششم تیر امسال میزبان هیات‌هایی به نمایندگی از دولت افغانستان و گروه طالبان بود. اهمیت مری صرفا در فرحبخشی و سرسبزی آن نیست، گرچه سیاستمداران پاکستانی در طول سال بویژه در اوج گرمای تابستانی دشت‌های سوزان پنجاب به دفعات آنجا را برای رسیدگی به امور مملکت و گشت و گذار انتخاب می‌کنند.
مری در سال های اخیر به همین دلیل از یک عنوان و اعتبار سیاسی برخوردار شده است. فرآیند مذاکراتی که در ششم تیر بین دولت افغانستان و طالبان افغانستان آغاز شد به نام این منطقه کوهستانی خوش آب و هوا فرآیند صلح مری نامیده شد. مقامات پاکستانی با وجود شهرت یافتن این مذاکرات به این عنوان و نقش اساسی در فراهم کردن مقدمات این گفت وگوها و میزبانی آن اصرار دارند فرآیند مزبور را با مدیریت افغانی و راهبری افغانی نامگذاری کنند. دلیل این اصرار برای سلب یک اتهام از خود است. بسیاری ازجمله رئیسان جمهور سابق و فعلی افغانستان بر این باورند برای حل مشکل تروریسم در کشورشان باید به پاکستان متوسل شوند. دو سال پیش که حامد کرزای، رئیس جمهور سابق افغانستان تلویحا ارتش پاکستان را به مداخله در امور امنیتی افغانستان متهم کرد بنا به دعوت نوازشریف به پاکستان رفت و در تفرجگاه کوهستانی مری با سران ارتش و سازمان امنیتی پاکستان (آی اس آی) ملاقاتی رو در رو داشت تا پاسخ پرسش های خود را از آنان بشنود. رایزنی ها برای آوردن طالبان پای میز مذاکره اواخر بهمن سال پیش ژنرال رحیل شریف، فرمانده ارتش پاکستان از کابل دیدار کرد و طی ملاقات با اشرف غنی قرار بر این شد پاکستان میانجیگری کند و طالبان را به پای میز مذاکره با دولت افغانستان بیاورد. این ملاقات و نتیجه حاصل از آن گویای نکات مهمی است. فرمانده ارتش پاکستان با مقامات عالی افغانستان چنین توافقی را حاصل نکردند. محاسبه افغان ها چندان هم خطاپذیر نبود. بی دلیل نبود برای حل مشکل داخلی خود از پاکستان آن هم از قدرتمندترین نهاد آن، ارتش انتظار مساعدت داشتند. اقدام برای این توافق اما به درازا کشید و خوشبینی اشرف غنی که تصور می کرد طرف پاکستانی یک ماهه طرفین را به پای میز مذاکره دعوت می کند چندان به راه نبود. معمولا فصل بهار برای طالبان فرصت مغتنمی است که برای حکومت و عوامل آن عرض اندام کند و آنها این فرصت را از دست نمی دهند. قدرت نمایی در عرصه عملیات به آنها دست برتر را در چانه زنی می دهد بویژه اگر بتوانند مناطقی را به تصرف درآورند. چند ساعت قبل از شروع مذاکرات مری طالبان دست به دو حمله انتحاری در کابل زد. از مقدمات و رویدادهای پیش از مذاکرات چند نکته استنباط می شود؛ اول این که اسلام آباد در ایفای تعهد خود به کابل چندان عجله ای نداشت و به آن سبب بود که یا کنترل اولیه بر اراده طالبان را از دست داده یا این که به دنبال چیدمان و طراحی ویژه ای بود که میز مذاکرات را براساس سلیقه خود تنظیم کند و این نیازمند فرصت بیشتری بود. دوم این که طالبان نیز اشتیاق وافری برای گفت وگو با نمایندگان دولت نشان نداد و در خلال این مدت حتی زورمندی خود را به دفعات به رخ کابل کشید. سوم به دولتمردان در کابل نیز تفهیم کرد همیشه و هر بار نمی توانند راه حل مشکل خود را بلافاصله و آنچنان که خود آرزو دارند در اسلام آباد جستجو کنند. نفوذ فرو کاسته پاکستان بر طالبان برای موافقت با گفت وگو به هر حال نتیجه داد، اما این رویداد سابقه ای در گذشته نیز دارد؛ هرچند پاره ای از تحلیلگران طرفدار پاکستان تلاش دارند گفت وگوهای گذشته را غیررسمی بدانند. مذاکرات دوحه، ارومچی چین و اسلو از سوابق گفت وگوهای طالبان با دولت است. نمی توان نتیجه روشنی از مذاکرات گذشته طالبان استنتاج کرد. هرچند هنوز زود است فرآیند گفت وگوهای فعلی را نیز نتیجه بخش بدانیم. ولی می توان تشخیص داد طالبان با نشان دادن رغبت برای گفت وگو در خلال سه نشست گذشته به اندازه کافی زمان به دست آورد تا ضمن ایجاد امیدواری در کابل، خود دست به قدرت نمایی بزند و با سلطه یا بی سلطه بر بخشی از سرزمین افغانستان قدرت چانه زنی خود را برای آغاز مذاکرات مورد بحث افزایش دهد. پیشرفت مثبت این دور از گفت وگوهای بین افغان ها ـ که پس از یک دوره جدید کشتار و ویرانگری در افغانستان آغاز شد ـ به هر ترتیب یک پیشرفت مثبت تلقی می شود و ثابت می کند اشرف غنی به رسیدن به صلح از طریق گفت وگو اعتقاد دارد. طالبان نیز از سوی دیگر به این نتیجه رسیده است که توانایی براندازی را در افغانستان از دست داده است و باید ظرفیت خود را ارزیابی مجدد کند و چنانچه بخواهد به عنوان نیروی تاثیرگذار کماکان در صحنه باقی بماند باید به گفت وگو تن دهد. بگذریم از بروز خبرهایی که نشان می دهد طالبان بر سر میز گفت وگو خواسته هایی مطالبه کرد که اجابت آن برای کابل بسیار دشوار است. طالبان درخواست داشت نیروهای اشغالگر به تمامی خاک افغانستان را ترک کنند، نام طالبان از فهرست سیاه تروریست ها خارج شود و زندانیان طالبان همگی آزاد شوند. بعید است این تقاضاها بسادگی و بسرعت امکان تحقق پیدا کنند. عامل دیگری که در ترغیب طالبان برای گفت وگو موثر بود پدیدار شدن سایه خوفناک داعش در افغانستان است. از ظواهر پیداست هیات طالبان به نمایندگی از شورای کویته آمده بود. این شورا به سرکردگی ملا عمر همزمان با شکل گیری طالبان ابتدا کار خود را از کویته پاکستان برای رهبری طالبان شروع کرد و کماکان به همین نام شناخته می شود؛ اما این که چه تعداد از رهبران طالبان از جمله شخص ملاعمر امروز هم در کویته به سر برند نکته روشنی نیست. رهبری گروه را ملااختر منصور، در غیبت نامشخص و رازآلود ملاعمر به عهده داشت. همراهان دیگر ملا اختر منصور عبارت بودند از: ملامحمدحسن رحمانی، ملاعبدالجلیل آخوند و ملامحمدعباس آخوند. ابراهیم حقانی، عضوی از شبکه حقانی ـ که سال هاست همراه خانواده اش در پاکستان سکونت دارد ـ از دیگر اعضای این هیات بود که نماینده شبکه حقانی را داشت. هیات هشت نفره افغانستان شامل نمایندگان دولت و شورای عالی صلح افغانستان بود. حکمت خلیل کرزای معاون وزارت خارجه افغانستان، حاجی دین محمد از چهره های صاحب نام مجاهد و تنی چند از مدیران و کارشناسان عالی رتبه هیات افغان را نمایندگی می کردند. ریاست هیات پاکستان به عهده اعزاز چوهدری، قائم مقام وزارت خارجه بود که مدیرانی از وزارتخانه مزبور و نمایندگان صاحب نظری از سازمان امنیت پاکستان (آی اس آی) وی را همراهی می کردند. بعلاوه نمایندگانی از چین و آمریکا نیز به عنوان ناظر در جلسات حضور داشتند که گویای علاقه و نقش آتی آنها در عرصه سیاست افغانستان است و در عین حال حضورشان احتمالا مانع خروج آهنگ گفت وگوها از اعتدال بوده است. این مذاکرات ادامه می یابد و حسب برخی گزارش ها، دور بعدی آنها میان اواخر مرداد تا اوایل شهریور امسال (و احتمالا در چین) پیش بینی شده است. خطر داعش گرچه هنوز نمی توان پیش بینی روشنی از پیامدهای آتی در صحنه عمل بویژه تحرکات طالبان داشت، اما می توان در پرتو تحولات جاری رفتار طالبان را حدس زد. یکی از عوامل مهمی که طالبان را به پای میز گفت وگو کشاند نگرانی فرماندهان ارشد آن از ریزش نیروهایشان بود. چندی پیش گروهی از علمای طالبان افغانستان و در راس آنها ملا ابوطالوت خراسانی در نامه ای از ملا عمر خواستند برای اثبات زنده بودن خود در یک نوار ویدئویی ظاهر شود، در غیر این صورت با ابوبکر البغدادی، رهبر داعش بیعت خواهند کرد؛ زیرا از زمان براندازی عمارت اسلامی در افغانستان سخنی از ملا عمر نشنیده اند. ملا طالوت 12تیر را به عنوان ضرب الاجل برای تصمیم خود تعیین کرد. از سمت پاکستان نیز گزارش هایی می رسید که برخی چهره های برجسته طالبان پاکستان نظیر قیوم ذاکر، حافظ سعیدخان و شاهد الله شاهد از گروه جدا شده و به داعش پیوسته اند. با وجود این اطلاعات تکمیلی بعدی حاکی است که دو نفر اخیر در حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی در استان ننگرهار افغانستان به قتل رسیده اند. البته کشته شدن سریع سران داعش افغانستان در حمله هواپیماهای آمریکایی چگونه تحلیل می شود سخن مجزایی است، ولی رویگردانی از طالبان و پی نهادن یک گروه جنایتکار دیگر در جغرافیای افغانستان و پاکستان مساله ای است که مورد نگرانی مشترک پاکستان و گروه طالبان است. این که گروه داعش در جغرافیایی که آنها آن را خراسان نامیده اند و شامل افغانستان و پاکستان می شود بتواند پا بگیرد باز نکته ای بحث انگیز است و موافقان و مخالفانی دارد. از میان جنگجویان طالبان و مجاهدان سابق افغانستان نیز گروهی موافق و گروهی مخالف داعش هستند. 15 تیر گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان از جنگجویان تحت امر خود خواست در رویارویی نیروهای داعش با طالبان از داعش حمایت کنند. پرهیز از دو قطبی شدن طالبان ابتدا می خواست وجود داعش را در افغانستان نادیده بگیرد، اما بعد متوجه شد اندیشه داعشی دارد بین نیروها و فرماندهان میانی طالبان ترویج می شود و بیشتر از آن بذر تفرقه را میان نیروهای معتقد به مبارزه می پاشد و ستیزه جویان افغانستان را دو قطبی کرده است.در پاکستان داعش برخوردار از دو موقعیت است؛ اولا در مناطق شمالی اگر بتواند حزب اسلامی حکمتیار را با خود همراه کند امکان جذب نیروهای ریزش یافته از تحریک طالبان پاکستان را خواهد داشت، بویژه آن که براساس اطلاعاتی، شاخه مهمند طالبان پاکستان بیعت خود را با خلیفه داعش اعلام کرده است. شاهدالله شاهد عضو همین شاخه بود. انفجار اتوبوس حامل شیعیان اسماعیلی در کراچی (اردیبهشت) جنایتی بود که مسئولیت آن به داعش برمی گردد، زیرا اعلامیه انتشار یافته پس از این جنایت دست داشتن دو جوان تحصیلکرده تحت تاثیر تبلیغات داعش را خاطر نشان کرد. ثانیا منطقه دیگری که ممکن است مورد طمع داعش قرار گیرد بلوچستان پاکستان است. شورشیان بلوچ پاکستان چند دسته اند، فقر بیداد می کند و دولت پاکستان توانایی کنترل منطقه گسترده بلوچستان را ندارد. گزارش اخیر پلیس پاکستان از دیوارنویسی هایی به نفع داعش در بلوچستان حکایت دارد. اگر داعش در بلوچستان پاکستان پا بگیرد برای قوم شیعه و فارسی زبان هزاره و دیگر شیعیان ساکن در کویته و کشور ما تهدیدی جدی تر از تهدیدهای قبلی محسوب می شود. به گفته حیدر العبادی، نخست وزیر عراق داعش فقط در محیط هایی که در آنجا فتنه و اختلاف شکل گرفته باشد، می تواند فعالیت و عملیات کند. لذا این گروه برای ورود به هر کشوری ابتدا سعی می کند میان جامعه فتنه انگیزی کند. حیدر العبادی اقدامات داعش در کویت و عربستان علیه شیعیان را در همین راستا می داند. از سوی دیگر، داعش برای نشو و نما در منطقه افغانستان و پاکستان بدون مانع نیست. آنها حمایت عامه مردم را ندارند و غیربومی محسوب می شوند. بیشتر مردم افغانستان، داعش را یک برند خارجی می دانند. قوانین و دستورات داعش نسبت به طالبان وحشیانه تر است و برعکس طالبان، خانه زاد دولتی در منطقه نیستند، بنابر این ابزاری برای آن دولت محسوب نمی شوند. خیز برداشتن داعش در افغانستان قطعا برای دیگر کشورهای همسایه آن نیز منشا نگرانی است. کشورهای آسیای مرکزی و روسیه که نگران پیوند خوردن داعش با گروه های افراطی منطقه هستند نیز وجود داعش را تهدیدی بالقوه می دانند.به هر حال پیش بینی نتیجه این گفت وگوها در این مقطع کار دشواری است. باید منتظر بود و دید نشست بعدی ـ که برای شهریور پیش بینی شده، انجام می گیرد ـ کجا برگزار می شود؟ اما صحنه افغانستان و پاکستان در این مدت بدون حادثه نخواهد ماند. ماهیت این حوادث نشانه هایی است که آرایش صحنه سیاسی ـ اجتماعی آینده منطقه را قابل پیش بینی می کند. نقش گروه حقانی فرآیند گفت وگوی صلح« مری» بعد دیگری هم داشت. یکی از صندلی ها توسط نماینده گروه حقانی اشغال شده بود. حضور ابراهیم حقانی در این نشست موید نکاتی در خور تعمق است. شبکه حقانی سابقه حدودا 40 ساله حضور در صحنه مبارزاتی افغانستان دارد و با دولت های ایالات متحده، عربستان سعودی و پاکستان در داد و ستد بوده است. این شبکه با بازیگران غیردولتی چون طالبان، القاعده و دیگر گروه های مجاهد پیشین و ستیزه گران امروز در تعامل بوده است. شبکه حقانی حتی توانست موقعیت خود را به گونه ای جلوه دهد که رئیس جمهور سابق افغانستان، حامد کرزای در سال 2010 با سراج الدین حقانی (البته با مساعدت پاکستان) ملاقات کند. نسل جدیدی از خاندان حقانی امروز ادعای مشارکت در حکومت افغانستان را دارد. برای پاکستانی ها نقش دادن به حقانی ها واجد امتیازاتی است. با این که تا امروز اظهارنظری در مورد داعش از سوی رهبران این شبکه دریافت نشده، اما آنها با حضور در این فرآیند خواسته اند با کسب مشروعیت ضمنی، مرزبندی خود را با جریانات موافق و مخالف مشی خود اعلام کنند. ماشاءالله شاکری* جام جم * سفیر سابق ایران در پاکستان
سه شنبه 6 مرداد 1394 ساعت 05:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]
-
گوناگون
پربازدیدترینها