واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۴ - ۱۲:۴۵
جشن خرمن یکی از جشنهای سنتی شمال ایران است که مردان شرکتکننده در آن به اجرای برنامههایی سُرنانوازی، خرمنکوبی یا "جینگا"، شکرگزاری، نیایش و رقص خرمن میپردازند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران، کشاورزی به تولید مواد غذایی و کالا از راه زراعت، جنگلداری و دامداری گفته میشود همان چیزی که به ظهور تمدن منجر شد از این رو کشاورزی یکی از سختترین مشاغلی است که حتی در احادیث ائمه و معصوم نیز نسبت به آن اجر و تاثیر آن تاکید شده است. شغل کشاورزی در استان مازندران نیز با توجه شرایط اقلیمی از دیرباز مورد توجه قرار گرفت و امروز به عنوان یکی از اصلیترین منابع درآمد مردم این استان است. همچنین توجه به این شغل موجب شد تا رتبه نخست تولید برنج کشور و برخی از محصولات کشاورزی به مازندران مرتبط شود و این نشان از اهمیت کشاورزی در این استان دارد. کشاورزی امروز همزمان با گستردگی تکنولوژی از بافت قدیمی و سنتیاش در حال عبور است و به مکانیزه شدن سوق پیدا کرده، به گونهای که مراحل مختلف، کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی امروز به وسیله ماشینآلات کشاورزی انجام میشود و روشهای سنتی در حال انزوا است. با این وجود هنوز هم در برخی از شهرستانهای استان و در برخی از مناطق صعبالعبور استان کشاورزی به صورت سنتی در حال انجام است اما سرعت استفاده از ماشینآلات در مازندران در حال افزایش است. رسم باشکوهی که همچنان در برخی از شهرهای استان مازندران همچنان برپا میشود و طرفداران مخصوص به خود را داراست، برگزاری جشن خرمن است. یک کارشناس امور فرهنگی در این باره به ایسنا گفت: کشاورزان بعد از برداشت برنج که به صورت سنتی انجام میگیرد یعنی درو به وسیله داس و دپو کردن شالی در یک مکان مشخص که به زبان مازندرانی به این عمل «کوفاکردن» میگویند برای چندین روز متوالی مشغول به خرمن شالیها میشدند. شعبانعلی بخشی تصریح کرد: خرمن شالیها نیز سختی خود را داشت و این کشاورزان زحمتکش بودند که این رنج را نیز به دوش میکشیدند، چادری از جنس برزنت بر روی زمین مسطحی فرش میشد و شالیها را روی آن پخش میکردند و سپس با یک یا دو اسب بر روی شالی پخش شده در مدت زمان زیادی راه میرفتند تا دانه برنج از کاه جدا شود. این کارشناس فرهنگی افزود: این پایان کار نبود، سپس کاه را از برنج جدا کرده و با پاروهای چوبی که به زبان مازندرانی به آن «فیحه» میگویند برنج ها را به آسانی پرت کرده تا دانههای سبک از سنگین توسط باد جدا شود و این مرحله برای چندین روز یا هفتهها متوالی ادامه داشت. بخشی گفت: پس از این کشاورزان به پایان مرحله سخت برداشت میرسیدند و با برگزاری جشن و شادی از خداوند شکرگذاری میکردند. وی خاطرنشان کرد: جشن خرمن یکی از جشنهای سنتی شمال ایران است که مردان شرکتکننده در آن به اجرای برنامههایی سرنانوازی، خرمن کوبی یا جینگا، شکرگزاری، نیایش و رقص خرمن میپردازند. بخشی بیان کرد: برگزاری ورزشهای بومیمحلی مانند مسابقات کشتی لوچو، طنابکشی، باباغرداش، قیشبازی، بورده بورده، موسیقی محلی، نمایشگاه صنایع دستی و دو رکعت نماز شکرانه از جمله مراسم این جشن است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]