محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846460739
بلای یک بند قطعنامه شورای امنیت بر بند بند «قدرت موشکی» ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
بلای یک بند قطعنامه شورای امنیت بر بند بند «قدرت موشکی» ایران آمریکایی‌ها با گنجاندن چنین متن مهمی در پیش‌نویس قطعنامه عملاً یک «پرش دوگام» از مؤلفه‌های قدرت و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را در دستور کار خود قرار داده و موضوع موشکی را از همین حالا در ذیل موضوع هسته‌ای گنجانده‌اند.
بر اساس آنچه در مذاکرات وین میان ایران و 1+5 جمع بندی شده است، امروز بناست یک قطعنامه توسط شورای امنیت سازمان ملل به رأی گذاشته شود. با این حال پیش نویس این قطعنامه که توسط برخی رسانه های خارجی منتشر شده است، دارای موارد بسیار مهم و حساسی است، اما میان همه این موارد، بند مربوط به فعالیت های موشکی جمهوری اسلامی ایران از اهمیتی صدچندان برخوردار است.
در پاراگراف 3 ضمیمه B آمده است: از ایران خواسته می شود هیچ فعالیتی مرتبط با موشک های بالستیک طراحی شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته ای صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین فناوری های مربوط به موشک های بالستیک، تا زمان 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» یا تا زمانی که آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع بندی مبسوط» را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد».
درباره این بند از قطعنامه شورای امنیت، نکات بسیار مهمی وجود دارد. سعی ما در ذیل بر آن است که به 3 سؤال بسیار کلیدی درباره این بند از قطعنامه بپردازیم. این سؤالات اساسی به این شرح خواهد بود: اولاً این تحریم عجیب چه موشک هایی را شامل می شود؟ ثانیاً هدف از این تحریم چیست؟ و ثالثاً هدف راهبردی آمریکا و برخی کشورهای غربی از این بند قطعنامه شورای امنیت چه می تواند باشد؟ 1 ــ یکی از نقاط ابهام اولیه در قرائت این بند از قطعنامه آنجا بروز می کند که از موشک های با «قابلیت حمل تسلیحات هسته ای» سخن گفته شده است؛ برای برخی در نگاه اول این چنین به نظر می رسد که با توجه به قید چنین عبارتی در قطعنامه، لاجرم موشک های بالستیک متعارف فعلی ایران با توجه اینکه جمهوری اسلامی ایران همواره تأکید داشته است که هیچ گاه به دنبال سلاح هسته ای نبوده و نخواهد بود، مشمول این بند از قطعنامه نخواهد شد، اما شوربختانه داستان به گونه ای دیگر است.
اساساً انواع موشک ها و خاصّه موشک های بالستیک، از 4 بخش اصلی تشکیل می شوند که عبارتند از 1 ــ کنترل و هدایت، 2 ــ بدنه، 3 ــ موتور و 4 ــ سر جنگی. این موشک ها از منظر مأموریت نیز به 2 گروه 1 ــ موشک های حامل علمی ــ تحقیقاتی (موشک های حامل ماهواره و محموله های فضایی) و 2 ــ موشک های بالستیک جنگی تقسیم بندی می شوند. نکته ویژه ماجرا آن است که اکثریت قریب به اتفاق موشک های بالستیک متعارف و حتی موشک های کروز «قابلیت» حمل کلاهک هسته ای را در بخش «سر جنگی» خود دارا هستند.
بنابراین بر اساس این بند از پیش نویس قطعنامه شورای امنیت، تقریباً تمام موشک های بالستیک جمهوری اسلامی ایران اعم از شهاب3، قدر، قیام، سجیل، فاتح و ... مشمول تحریم خواهند شد. و ایران در بازه زمانی قیدشده در این قطعنامه حق هیچ فعالیتی روی این موشک ها و صدالبته اقدام برای ساخت، تست، فروش و ... موشک های پیشرفته تر نخواهد داشت!
مسئله آنجا بغرنج تر می شود که طبق این بند از پیش نویس قطعنامه، جمهوری اسلامی ایران حتی حق تست و آزمایش یا به کارگیری موشک های حامل ماهواره و یا حامل محموله های فضایی را نیز نخواهد داشت و بدین ترتیب کشورمان از یک علم بسیار مهم و حیاتی در دوره کنونی نیز برای سالها محروم خواهد شد!
2 ــ سؤال دوم در این یادداشت (هدف از درج چنین بند عجیبی در قطعنامه شورای امنیت) یقیناً پاسخ های متعددی از منظر سیاسی و راهبردی دارد، با این حال از یک پاسخ فنی بسیار مهم در این باره نیز نباید غافل بود. اساساً یکی از مسائل و دغدغه های کلیدی آمریکا و رژیم صهیونیستی آن است که سامانه های دفاع موشکی آمریکا با بهره گیری از موشک های THAAD و سامانه Aegis و همچنین سامانه و موشک های Arrow متعلق به رژیم غاصب صهیونیستی هنوز به تکامل، قدرت بالای درگیری و مقابله با موشک های جمهوری اسلامی ایران نرسیده است. پرواضح است که این خلأ زمانی 5 الی 8ساله تحریم سفت و سخت موشکی ایران سبب رشد، تکامل و بهینه سازی این سامانه های دفاعی دشمنان و به ویژه رژیم صهیونیستی خواهد بود و در انتهای این بازه 8ساله (که از منظر علمی و با احتساب روند شتاب علمی در جهان، مدت زمان بسیار طولانی محسوب می شود) قدرت موشکی ایران بازدارنده نخواهد بود.
3 ــ در ارزیابی راهبردی از قید چنین بندی در پیش نویس قطعنامه، اولاً باید اذعان کنم پیش از این تصور بنده و برخی دیگر بر آن بود که مسئله موشکی جمهوری اسلامی ایران، فاز بعدی پروژه بحران سازی و مسئله سازی آمریکا و غرب علیه توانمندی های راهبردی ایران خواهد بود. به عبارت دیگر پیش از این اعتقاد داشتم غرب با گنجاندن و اصرار بر مسئله PMD پس از یک دوره «استراحت هسته ای»، فاز موشکی ایران را کلید خواهد زد و با بازگرداندن فوری تحریم ها به بهانه های موشکی، مذاکرات دیگری را برای محدودسازی قدرت دفاعی ایران درخواست خواهد کرد. بنده در یادداشت دغدغه های فراهسته ای در مذاکرات هسته ای (اینجا) به این مورد اشاره کرده بودم.
با این حال به نظر می رسد آمریکا و برخی متحدان غربی اش به تفسیر و زعم خود زمین توافقنامه وین را حاصلخیزتر از آن دیده اند که همین حالا تنها یک محصول در آن بکارند.
به بیان دیگر، آمریکایی ها با گنجاندن چنین متن مهمی در پیش نویس قطعنامه عملاً یک «پرش دوگام» از مؤلفه های قدرت و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را در دستور کار خود قرار داده و موضوع موشکی را از همین حالا ذیل موضوع هسته ای گنجانده اند.
بدین ترتیب در صورت عدم ممانعت جدی از تصویب چنین بندی در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل عملاً این اتفاقات خواهد افتاد؛ اولاً طی مدت زمان اجرای توافقنامه، غرب به اصطلاح خود با بهره گیری از موضوعی تحت عنوان افزایش «زمان گریز هسته ای» از طریق اقداماتی همچون از بین رفتن ذخیره اورانیوم 20 درصد، کاهش مواد به 300 کیلوگرم و حفظ همین میزان، کاهش سانتریفیوژهای فعال ایران، تبدیل فردو از یک مرکز غنی سازی به مرکز تحقیقات فیزیک، خیال خود را از موضوع هسته ای ایران آسوده تر از پیش خواهد ساخت.
و ثانیاً از طریق مهار قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران و عقب راندن آن (با احتساب سرعت رشد علم در دنیا و توقف علم موشکی در ایران بر اساس قطعنامه)، توان بازدارندگی موشکی را نیز تا حد زیادی از ایران خواهد ستاند. و پس از آن قادر خواهد بود فازهای آتی خود علیه جمهوری اسلامی ایران را بسیار راحت تر از پیش کلید بزند. فراموش نباید کرد که اساساً مهمترین دغدغه آمریکا در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران نه ترس از سلاح هسته ای، بلکه توانایی بازدارندگی موشکی بسیار جدی جمهوری اسلامی ایران است. چه آنکه آمریکایی ها علی رغم ادعاهای تبلیغاتی خود همواره از یک نکته مهم به خوبی آگاه بوده و هستند که ایران هیچ گاه دنبال سلاح هسته ای نبوده و نیست. با این حال جمهوری اسلامی ایران در ارتقای توان بازدارندگی موشکی خود همواره جدی بوده است.(تسنیم)
دوشنبه 29 تیر 1394 ساعت 14:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها