تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837008269
احمدرضا عابدزاده در سکوت رفت |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: احمدرضا عابدزاده در سکوت رفت
یکی از بزرگترین دروازه‌بان‌های تاریخ قاره‌کهن از فوتبال ایران رفت چون هیچ باشگاهی، هیچکس در فدراسیون و وزارت ورزش ساختاری برای استفاده از او نداشت. در نتیجه احمدرضا عابدزاده به آمریکا رفت.
کد خبر: ۵۱۷۱۵۶
تاریخ انتشار: ۲۳ تير ۱۳۹۴ - ۱۵:۳۰ - 14 July 2015
به گزارش مهر؛ چند جمله کوتاه گفت و رفت، درست آنطرف دنیا «این فوتبال جای من نیست». احمدرضا این را گفت و با آرامش رفت به ینگه دنیا. حالا ما ماندیم و هزار جور خاطره عجیب که شاید نسل جدید آن را درک نکند. احمدرضا بعد از اینکه ما را از پکن تا استرالیا و فرانسه برد و خاطرات بسیاری را برای ما رقم زد از ایران رفت و حالا در آمریکاست. رفتن او یک اتفاق معمولی نبود. او با دندانهای سفیدش، ما را به یاد هری کیول، دایی،خداداد،پروین، کله معلق زدن پیتر هور استرالیایی ، ونه بلز،سوزوکی، میورا، سامی جابر،الدعایه و خیلی چیزهای دیگر می اندازد که گفتنی نیست. با این وجود اما احمدرضا حالا از ایران رفته و در کمال تعجب می‌بینیم که نه متنی برای او نوشته شده است و نه کسی می‌گوید کجا می‌روی احمدرضا؟مدتی در پرسپولیس مربی بود، مدتی بعد در تیم ملی بود اما پس از بیمارستان کسری و آن نیمه شب سرد اسفندی احمدرضا از اوج آرزوهایش پایین آمد. نه از اوج آرزوهای خودش که از اوج آرزوهای ما هم پایین آمد.لغت اسطوره را شاید بعد از ناصر حجازی فقط بتوان بر سینه یکی دو نفر دیگر در همه تاریخ این فوتبال چسباند و البته که یکی از آن دو نفر همین احمدرضا بود. آسمانخراشی به بلندای غرور یک کشور. حضورش گاهی حتی مهمتر از خود تیم ملی می‌شد. گاهی، برخی می‌خواستند او به الدعایه پنالتی گرفتن را نبازد، تیم ملی هم اگر باخت، عیبی ندارد.او می‌تواند و می‌توانست، بزرگترین سرمربی تیم ملی ایران شود. همان زمان که بازیکن بود همه در تیم ملی از او حساب می‌بردند، چه برسد به امروز در دنیای مربیگری.عابدزاده فرزند این مردم بود اما رفت. بدتر از آن اینکه هیچکس در این فوتبال سراغی از او نگرفت و چیزی نگفت و حرفی نزد. در واقع همه این متن برای آن نوشته شد که چرا کسی در آن فدراسیون یا در این باشگاه‌ها نگفت نرو؟ نگفت بمان و بچه‌های این مملکت را تمرین بده، نگفت نرو و بمان و فلان تیم ملی را در بخش دروازه‌بانی در دست بگیر، نگفت نرو، نگفت بمان.آیا به راستی خیلی مربی دروازه‌بان در ایران داریم که از احمدرضا بهتر هستند؟ آیا باید این مرد در اوج تنهایی و بی تفاوتی فوتبال ایران می‌رفت؟چرا هیچ باشگاه و هیچ فدراسیونی و هیچکس در آن وزارت ورزش خودش را در قبال این قهرمان بزرگ ملی مسئول نمی‌داند؟ چرا ساختار باشگاه‌های ما آنقدر باند بازی شده که حتی طرح این موضوع که احمدرضا باید اینجا مثلا در باشگاه پرسپولیس باشد به نظر خیلی‌ها عجیب می‌آید؟چرا کسی از احمدرضا سراغی نمی‌گیرد؟ آیا واقعا او رفت و دیگر بر نمی‌گردد؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
ورزش
پربازدیدترینها