محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826872547
واجب ،نزدیک ،عجیب و سخت در کلام امام علی (ع)
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران:
واجب ،نزدیک ،عجیب و سخت در کلام امام علی (ع)
پاسخ حضرت علی (ع) به 4 سوال که از ایشان پرسیدند :واجب و واجبتر چیست؟ نزدیك و نزدیكتر كدامند؟ عجیب و عجیبتر چیست؟سخت و سختتر کدامند؟...
به گزارش باشگاه شبانه (باشگاه خبرنگاران)، از حضرت علی (ع) پرسیدند :
واجب و واجبتر چیست؟ نزدیك و نزدیكتر كدامند؟ عجیب و عجیبتر چیست؟سخت و سختتر کدامند؟
حضرت فرمودند:
1- واجب، "اطاعت از خدا" و واجب تر از آن، "ترك گناه" است
اطاعت یعنی فرمانبرداری، و مطیع یعنی فرمانبردار. بنابراین، در هر اطاعتی باید کسی فرمان بدهد و کس دیگری فرمانبرداری کند.
خداوند متعال به عنوان آفریدگار و مالک همه نظام هستی، تنها موجودی است که اطاعتش بر همه مخلوقات واجب و لازم است.
این حکم درباره هر کس که او تعیین کند نیز صادق است.
در قرآن کریم آیات متعددی پیرامون فواید اطاعت از خداوند وجود دارد. در سوره نساء آیه13 چنین آمده است:«هر کس خدا و رسولش را اطاعت کند خداوند او را در بهشت‌هایی که رودها از زیر درختانش جاری است داخل میکند.» و در آیه 69 از همین سوره چنین آمده:«هرکس فرمانبردار خدا و رسول الله باشد همنشین کسانی است که خداوند بر آنها نعمت ارزانی داشته است.» (یعنی پیامبران و صدیقین و شهیدان و صالحان.) در آیات 52 سوره نور و 71 سوره احزاب نیز چنین آمده:«هر کس از خدا و رسولش اطاعت کند اهل سعادت و رستگاری است.»
چه کنیم که معصیت نکنیم؟
انجام طاعت و ترک معصیت به حسب ظاهر مشکل است، و سلمان شدن مشکل، بلکه کالمحال است، و لذا غیر از معصومین علیهم السّلام همه به ترک طاعت و فعل معصیت مبتلا هستیم و معصوم بودن مثل این که نشدنی است، ولی در افراد بشر، شمر هم بسیار است؛ اما آیا چیزی هست که مطلب را آسان کند؟
از اموری که خیلی سَهْلُ المَۆوُنة و آسان است ولو عمل بر خلاف قول باشد این است که انسان ملاحظه کند و ببیند اگر ملتزم به طاعت و تارک معصیت باشد، آیا حال او مثل صورتی است که ترک طاعت و فعل معصیت می کند و آیا این حال مثل حالت اول است، یا خیر؟
در اطاعت اوامر الهی و نیز در معصیت و به فرمان شیطان و نفس بودن، امر دایر است بین این که با کسی که حیات و ممات، غنا و فقر و مرض و صحّت و مریض خانه و دکتر و خزانه و ثروت و... به دست او است؛ مجالست کنیم یا با کسی که هیچ ندارد؟! انسان کدام را اختیار می کند و محبّت وجدانیه (نه به حسب خوف نار یا شوق بهشت) با کدام طرف است؟
به حسب ظاهر بنده ی مطیع، پشتیبانش مثل کوه، محکم و استوار و منبع همه ی خیرات است، و بنده ی عاصی پشتیبانش محتاج تر از او و دشمن دانایی (شیطان) است که از دوست نادان بدتر است و صلاحدیدش تمام به زیان او است.
هرکس دنیا را دوست بدارد،کبر(بزرگ بینی)را به ارث میبرد و هر که دنیا را تحسین کند، حرص (آزمندی) را به ارث میبرد و هر کس دنیا را طلب کند،دنیا او را به طمع می کشاند و هر که دنیا را بستاید،او را به ریا(خودنمایی)می اندازد و هر کس دنیا خواهی کند،او را دچار خود پسندی میکند و هر که به دنیا دل ببندد و به آن ارام بگیرد،او را به غفلت دچار میکند
نظیر شخصی که نزد کسی رفت تا او را از فقر و فشار و ناراحتی روزگار نجات دهد، او گفت: شایسته ترین کار برای شما اقدام به مرگ و خودکشی است! صلاح دیدش از این قبیل است که بگوید: صلاح و نجات شما در این است که قرص مرگ آور یا خواب آور بخورید تا راحت شوید! بنابراین، ما در عزم به طاعت عازم به رفاقت و دوستی و همنشینی با غنیّ قادر و دانای کریم هستیم، و در عزم بر معصیت عازم به رفاقت و همنشینی با فقیر عاجز جاهل و لئیم.
اگر این معنا را درست تشخیص دهیم و بفهمیم و به طور واضح و روشن باور کنیم، خواهیم فهمید که در اطاعت سود برده ایم، نه زیان و خسارت؛ به دلیل این که دیده ایم افرادی «وَأُحْیِ الْمَوْتَی بِإِذْنِ اللَّهِ»(سوره ی آل عمران، آیه ی 49)؛ (مردگان را به اذن خدا زنده می کنم.) و کراماتی از این قبیل را داشته اند و شدنی است و محال نیست و اختصاص به انبیا علیهم السّلام هم ندارد، بلکه هر که از آن ها متابعت کند، می تواند از این راه به مقامات و کمالات و کرامات آن ها دست یابد، البته بدون تحدّی نبوّت و کذابیّت مدّعی آن؛ پس اگر انسان یقین کند و برای او واضح و آشکار شود که در طاعت، با غنی و قادر و کریم و... رفاقت کرده و در معصیت با عاجزتر و محتاجتر از خود، طبعا هیچ گاه به معصیت تمایل پیدا نمی کند و از قصر شاهنشاهی و از کنار هر گونه ناز و نعمت و آبادی و آسایش به کاروانسرای خرابه و ویرانه نمی رود و با صاحب آن رفیق و همنشین نمی شود، در حالی که خود آن صاحبخانه هم راضی نیست که رفیق او و با او باشیم، و از هر چیز محروم گردیم!
بنابراین، برای تسهیل طاعت و اجتناب از معصیت راهی جز این نداریم که متوجّه شویم و یقین کنیم که طاعت، نزدیکی به تمام نعمت ها و خوشی ها و دارایی ها و عزّت ها و... است، و معصیت، عبارت است از محرومیّت و ناخوشی و نداری و ذلت و...
به حسب ظاهر بنده ی مطیع، پشتیبانش مثل کوه، محکم و استوار و منبع همه ی خیرات است، و بنده ی عاصی پشتیبانش محتاج تر از او و دشمن دانایی (شیطان) است که از دوست نادان بدتر است و صلاحدیدش تمام به زیان او است
2- نزدیك، "قیامت" و نزدیك تر از آن، "مرگ" است
انسان هایى كه مرگ را باور دارند و دائماً به یاد آن هستند، رفتار و گفتار آنان، سمت و سوى زهدورزى و پرهیزكارى پیدا مى كند.
امام صادق(علیه السلام)فرمود:
أكْثِرْ ذِكْرَ الموتِ فَإنَّهُ لَمْ یُكْثِر عَبْدٌ ذِكْرَ الموتِ إلاّ زَهَدَ فى الدّنیا.
همواره به یاد مرگ باش، زیرا كسى به یاد مرگ نمى افتد مگر آن كه به دنیا زاهد مى گردد.
آثار یاد مرگ و قیامت
1 ـ زنده شدن دل و آسان شدن مرگ:
پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: زیـاد بـه یـاد مـرگ بـاشـیـد، پـس بـنـده اى کـه زیـاد بـه یـاد مـرگ بـاشـد خـداونـد دل او را زنده و مرگ را بر او آسان مى کند.
2 ـ بى اعتنایى به دنیا و آمرزش گناهان:
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در جاى دیگر، پس از تأکید نسبت به (یاد مرگ بودن) فرمود:
(همانا، بسیار به یاد مرگ بودن، گناهان را پاک مى کند و (انسان را) در دنیا زاهد بار مى آورد. اگـر هـنـگـام بى نیازى به یاد مرگ بیفتید (احساس) بى نیازى را نابود مى کند و اگر هنگام فقر به یاد آن بیفتید شما را به زندگى تان، راضى مى نماید. حضرت على (علیه السلام) نیز فرمود: کسى که مرگ را یاد کند، به کم از دنیا رضایت مى دهد.
3 ـ بیدارى از غفلت و نابودى شهوات:
امام صادق (علیه السلام) فرمود: یـاد مـرگ شـهـوتـهـا را در نـفـس مـى مـیـرانـد، ریـشـه هـاى غـفـلت را مـى کـنـد، دل را به وعده هاى خداوند تقویت و طبع را رقیق مى کند و نشانه هاى هواى نفس را مى شکند. بـنابراین، هر کس بیشتر از دیگران به یاد مرگ باشد، از همه زیرکتر است.
امام صادق (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) چنین نقل مى کند: زیرکترین مردم کسى است که شدیدتر (و بیشتر) به یاد مرگ باشد.
دنیا پرستی
3- عجیب، "دنیا" و عجیب تر از آن، "محبت دنیا"ست
پیامبر اکرم صلی الله و علیه واله:همانا محبت دنیا در هیچ قلبی جای نمیگیرد مگر این که آن را به سه چیز گرفتار سازد:مشغولیتی که هیچ گاه رنج آن پایان نمی پذیرد،فقری که هیچ وقت بی نیازی را درک نمیکند و آرزویی که هرگز به پایان نمیرسد.«بحار/ج77/ص188»
هرکس دنیا را دوست بدارد،کبر(بزرگ بینی)را به ارث میبرد و هر که دنیا را تحسین کند،حرص(آزمندی)را به ارث میبرد و هر کس دنیا را طلب کند،دنیا او را به طمع می کشاند و هر که دنیا را بستاید،او را به ریا(خودنمایی)می اندازد و هر کس دنیا خواهی کند،او را دچار خود پسندی میکند و هر که به دنیا دل ببندد و به آن ارام بگیرد،او را به غفلت دچار میکند. «بحار/ج73/ص105»
4- سخت، "قبر" است و سخت تر از آن، "دست خالی به قبر رفتن" است
یاد قبر و قیامت و همین طور مرگ و حساب، در فاصله گرفتن انسان از دنیا و سازندگی روح انسان، نقش مهمّی دارد؛ از این گذشته، عامل تعیین‌کننده‌ای است برای آمادگی مرگ و قیامت که در روایات از آن به «استعداد للموت» یاد شده است؛ به ویژه اگر نیازهای آن عالم بیان شود.
برای تسهیل طاعت و اجتناب از معصیت راهی جز این نداریم که متوجّه شویم و یقین کنیم که طاعت، نزدیکی به تمام نعمت ها و خوشی ها و دارایی ها و عزّت ها و... است، و معصیت، عبارت است از محرومیّت و ناخوشی و نداری و ذلت و...
پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: « قبر هر روز با پنج جمله، ندا می‌دهد: من خانة تنهایی هستم، پس انیس وهمرازی به سوی من بیاورید. من خانة تاریکی هستم، پس به سوی من چراغ همراه آورید. من خانه خاکی هستم پس فرش همراه داشته باشید، من خانه فقر و نداری هستم، پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید و من خانة مارها هستم پس پادزهر با خود حمل کنید؛ اما هم راز، تلاوت قرآن می‌باشد، امّا چراغ [قبر] پس نماز شب است،و اما فرش، پس عمل نیک، و گنج [عالم قبر] [کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است، و پادزهر آن، صدقه است].مجموعه ورّام، ابی الحسین ورام، ص200 و الدعوات، قطب الدین الراوندى، مدرسة الامام المهدی4، قم، 1407 ق، ص258]
کارهای مفید برای پس از مرگ
امام صادق(علیه السلام) فرمود: «سِتُّ خِصَالٍ یَنْتَفِعُ بِهَا الْمُۆْمِنُ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهِ وَلَدٌ صَالِحٌ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ مُصْحَفٌ یُقْرَأُ مِنْهُ وَ قَلِیبٌ یَحْفِرُهُ وَ غَرْسٌ یَغْرِسُهُ وَ صَدَقَةُ مَاءٍ یُجْرِیهِ وَ سُنَّةٌ حَسَنَةٌ یُۆْخَذُ بِهَا بَعْدَهُ؛[ بحار الانوار، ج71، ص257 و امالى، شیخ صدوق، ص143و الحکم الزاهره، علی رضا صابرى، ج1، ص377,]
مۆمن از شش [عمل و] خصلت، بعد از مرگش سود میبرد: 1, فرزند صالح که برای او اسغفارکند؛ 2, قرآنی که از طرف او خوانده می‌شود؛ 3, چاهی را که حفر کرده است؛4, و درختی را که کاشته است [و مردم از آن و میوة آن استفاده می‌برند]؛ 5,[وقف کردن] و صدقه قرار دادن آبی که جاری ساخته است؛ 6, سنّت نیکویی که[پایه‌گذاری کرده است و] مردم بدان پس از او عمل می‌کنند.»
حدیث فوق می‌رساند که با وجود خصلتهای مذکور، دفتر اعمال انسان پس از مرگ مفتوح است و صدقات جاریه فوق هر روز به حساب اعمال او واریز می‌شود.
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
قبر ابن ملجم در شمال تهران است! + عكس
مدفن امام علی (ع) چگونه پیدا شد؟
۱۷ تير ۱۳۹۴ - ۲۰:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها