واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سادات اخوی، سید محمد - در احوال مدیران فرهنگی ببخشید!... یک کمی(!) این مثنوی تأخیر شد. بسته یا باز؟ محدودهات را بشناس!... مدیرت را بشناس!... آدمهای دور مدیرت را هم بشناس! این که بدانی مدیرت به«مدیریت بسته» معتقد است یا«مدیریت باز» بسیار مهم است. ممکن است تضاد نگاه تو و مدیرت، سببساز درگیریهای ناخواسته شود. وقتی مدیرت به مدیریت باز معتقد باشد، خیالت راحت خواهد بود و یقین خواهی داشت که تو را دربست برگزیده و به انتخاب و تصمیمت- حتی اگر با خودش متفاوت یا متضاد باشد- ایمان خواهد داشت و پشتیبانت خواهد بود. ... اما وقتی مدیرت به مدیریت بسته معتقد باشد، چه؟ سفارش مسئول دفتر، آدم مهمی است. میتواند همهچیز را آنجور که خودش میپسندد به تو منتقل کند یا کاری کند که فقط آدمهای دلخواسته خودش را ببینی و دست دیگران به تو نرسد. یادت باشد که محیط و آدمهای اطرافت فرهنگیاند و رفتارت با آنان باید متفاوت باشد. مسئول دفتر را از میان کسانی برگزین که دوستی و نفرت شخصیشان را قاتی کارشان نکنند و هنگامی که پشت میز دفتر مینشینند، یادشان باشد به کسانی که کار اداری دارند، وقت بدهند اما اگر کسی کار شخصی داشت، بینوبت وارد شود. * یادت باشد به مسئول دفترت سفارش کنی به همه(همه) احترام بگذارد؛ چون نمیدانی کسی که سراغ دفترت آمده، به اراده خود آمده یا خدا او را به دفترت کشانده تا برایش- به دست تو- کاری کند. * این جمله را با واسطه از مهندس فیروزان، مدیر پیشین انتشارات سروش شنیدم. پیشینیان تا میتوانی آدمهای از دست رفته و باارزش را یاد کن و به یاد همکارانت بیاور که اگر روزی از میانشان رفتی یا کسی از میان آنان، کارش را عوض کرد و رفت، به همان اندازه که از پیشینیان یاد کردهای، از او نیز به نیکی یاد خواهی کرد. این را بدان... در محیط کار فرهنگی، به هر حال همهکس در همهزمان، در سطحی از شناخت فرهنگی جذب شده و ممکن است که سطحش از مسئولیاش پایینتر بوده اما به هر حال، فرهنگی بوده است. شأن چه کار میشود کرد... وقتی که کسی بزرگتر از سن خودت، زیردست تو قرار گرفته و مدیری توانا نیست؟! میتوانی به احترام بیتالمال، سیاستهای فرهنگی کشوری، مخاطبان مجموعهای که زیر نظر توست و همکاران توانایت، در یک شب، تعویضش کنی. میتوانی بگذاری به کارش ادامه دهد و آدمهای توانا را کنارش بنشانی تا کارش بهتر شود. میتوانی با برخوردهایت، کاری کنی که خودش کارش را ترک کند و برود. میتوانی به او احترام بگذاری، مسئله را از زبان کسی که همسن اوست بگویی و جای دیگری را به او بدهی تا دیگرانِ فرصتطلب، شأن او را فراموش نکنند. به هر حال یادت باشد در محیط کاریات، هر چه کنی، روز رفتنت، به سر خودت خواهد آمد. مُچگیری مگر این نیست که محل کارت، مسئولیتی که بر عهده توست و آدمهای اطرافت همه فرهنگیاند؟ یادت نرود که گاهی به آنان سری بزنی و احوالشان را بپرسی. بدتر کار این است که به نیت مُچگیری سراغشان بروی... چون هنرمندان، به خوبی نیَّت آدمها را درک میکنند و در مقابل حرکت اشتباه تو، به جای آن که نکتهای را اصلاح کنند، بر آن تأکید میکنند. پس اگر نیت حقیقیات رسیدهگی به اوضاع است نه احوالپرسی، از این کار، بگذر! ادامه: انشاءالله روز یکشنبه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]