تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805390916
جای خالی «آن بیست‌و‌سه نفر» در سینما
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جای خالی «آن بیست‌و‌سه نفر» در سینما «ماجرای آن بیست‌و‌سه نفر اتفاقی است که نمونه‌اش در هیچ جنگی رخ نداده است». این جمله از مقدمه کتاب خاطرات خود‌نوشت «احمد یوسف‌زاده» نمایانگر آن است که در این کتاب با روایتی بدیع از هشت سال جنگ تحمیلی در قالب خاطره مواجهیم.
این کتاب روایت احمد یوسف زاده از دوران اسارتش است. او که در 16 سالگی، داوطلب اعزام به جبهه می شود پس از گذراندن دوره آموزش نظامی از طرف سپاه کرمان و تیپ ثارالله این استان به فرماندهی حاج قاسم سلیمانی در جریان عملیات بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر می شود، به اسارت درمی آید. «آن بیست و سه نفر» شرح هشت ماه ابتدایی اسارت و اتفاقاتی است که برای یوسف زاده و گروه بیست و سه نفره شان رخ داده است. یوسف زاده خود درباره این کتاب می گوید: «آوردن یک عده نوجوان ۱۵ ساله به کاخ صدام و واداشتن آنان به بیان اعترافاتی دروغین مبنی بر اجباری بودن اعزام رزمندگان نوجوان به جبهه های جنگ که می توانست افکار عمومی جهانیان را در جهت خواسته های رژیم بعث عراق تغییر دهد، موضوعی است که این کتاب را بی نظیر می کند.» این کتاب که در قالب ادبیات اسارت یا ادبیات بازداشتگاهی جای می گیرد؛ زندگی بیست و سه نفر نوجوان را روایت می کند که در عین سن کمشان با شجاعت تمام در برابر شکنجه های جسمی و روانی دشمن، تسلیم آن نشدند. تا امروز بیش از ۳۰۰ عنوان کتاب اسارت در ایران منتشر شده است. مرتضی سرهنگی چهره سال هنر انقلاب و پیشکسوت ادبیات پایداری در خصوص کارکرد ادبیات اسارت معتقد است؛ می توان از ادبیات اردوگاهی در روش زندگی خانوا ده ها استفاده کرد. ادبیات اردوگاهی به راحتی یک نوع زندگی را به ما آموزش می دهد. بسیاری از درس هایی که در این خاطرات هست، امروز به درد ما می خورد. این کتاب ها به خوبی می تواند منبعی برای مشاوره خانواد ه ها باشد. کلید هایی در این خاطرات هست که می تواند درهای بسته ای که در خانواده های امروزی ما وجود دارد، باز کند. کتاب « آن بیست و سه نفر» با نگاه بدیع به یکی از اتفاقات جنگ کشش، تعلیق، فضای مناسب و... بستر بسیار مناسبی برای تولید فیلم است پدیده بازنمایی خود در این نوع از ادبیات به قدری پررنگ است که مردم دیگر کشور ها با خواندن این نوع از ادبیات می خواهند بدانند کسانی که مانند خودشان و در شرایط خودشان قرار داشته اند، چگونه با آن شرایط زندگی کرده اند و پیروز شده اند. این ادبیات با شاخصه هایی چون ایمان، امید و محبت، انسانی ترین گونه ادبیات جنگ محسوب می شود و به همین خاطر است که خیلی زود ترجمه می شود. خاطره نگاری، به عنوان پدیده ای که در دهه اخیر جریان پر نشاط و رو به جلو داشته، امروز مراحل بلوغ و باروری خود را می گذراند. این نوع از ادبیات به مرور به ژانری منحصر به فرد تبدیل شده است که جای خود را بین مخاطبان عام و خاص پیدا کرده و امروز به عنوان ادبیات تاثیر گذار شناخته می شود. خود نوشت «آن بیست و سه نفر» هم در این قالب یکی از درخشان ترین کتب خاطره است. اتفاقی که برای این ۲۳ نفر نوجوان از رزمندگان ایران رخ داد، یکی از مهم ترین اتفاقات جنگ است. رزمندگان ما در این موقعیت تصمیم بزرگی گرفتند؛ آنها نه تنها در مقابل دوربین ها حرف هایی در ضدیت با ایران نزدند، بلکه تصمیم گرفتند آزاد نشوند و مدت ۹ سال را در سلول های رژیم بعثی بمانند، اما از ارزش های خود فرونگذارند و این همه در حالی بود که این رزمندگان نوجوان بودند. خاطراتی از نوجوانان در جنگ و خصوصا در اسارت، امید تازه ای برای نویسندگانی بود که بعد از گذشت بیش از دو دهه نوشتن و تحقیق در موضوع جنگ، احساس می کردند که همه چیز درباره جنگ گفته شده و روایت تازه ای از آن دوران به دست نمی آید. فارغ از این که بیان این خاطرات در قالب چنین کتاب هایی چقدر در زمینه شناخت ابعاد مختلف جنگ، رشادت ها و ایثارگری های رزمندگان و خانواده هایشان ضروری، کارگشا و تاثیر گذر است؛ این سوال در ذهن ایجاد می شود که چاپ و انتشار این دست کتاب ها چه کارکردی در جامعه دارد؟ سرعت بیان اطلاعات و تاثیر گذاری بر مخاطب به شیوه های نوین، روز به روز در حال تغییر و کامل شدن است. در این میان کتاب هنوز هم به عنوان مطمئن ترین مرجع در قالب هنر و رسانه جایگاه خود را در میان جوامع مختلف حفظ کرده است؛ اتفاقی که در جریان خاطره نگاری در ایران هم شکل درست خود را پیدا کرده و خاطرات توسط نویسنده و راوی برای ثبت، توسط کتاب منتشر می شوند. الزامی که به درستی در این روند تشخیص داده شده است و با توجه به محدودیت هایی چون فراموشی، فوت افراد و از دست دادن اطلاعات و اخبار ایشان از یک واقعه، فاصله از واقعیت رخ داده و گره خوردن آن با تفا سیر روز و ... جمع آوری گفت وگوها و خاطرات در قالب کتاب برای محفوظ ماندن و ثبت واقعیت امری لازم است. توجه به ثبت واقعیت در کتاب های خاطره باعث شده است وجوه ادبی و هنری در این آثار کمتر دیده و رعایت شود. هرچند نویسندگان در نگارش خاطرات سعی دارند ادبیاتی درخور ارائه دهند، اما با خواندن بیشتر کتاب های خاطره، به این نتیجه می رسیم که نویسنده بیش از این که معطوف به «چگونه» نوشتن باشد بر «چه» نوشتن تمرکز کرده است؛ اتفاقی که باعث می شود کتاب های خاطره به عنوان کتاب های صادق میان خوانندگان و پژوهشگران در آینده معرفی شوند. اما هم این که وجوه هنری در این کتاب ها کمرنگ می شود، تاثیر گذاری و رغبت مخاطب را از این دست کتاب ها کم می کند. کتاب « آن بیست و سه نفر» با نگاه بدیع به یکی از اتفاقات جنگ، کشش، تعلیق، فضای مناسب و... بستر بسیار مناسبی برای تولید فیلم است؛ اتفاقی که به طوری مقطعی با تولید یک مستند از این کتاب و پخش آن در شبکه یک سیما رخ داد و تاثیر گذاری همان مستند بیانگر ظرفیت های بسیار این کتاب به زبان سینماست. «آن بیست و سه نفر» نمونه ای از خاطراتی است که در صورتی که با نگاهی هنرمندانه به آن توجه شود منبع بسیار مناسبی برای ارائه آثار هنری مانند فیلم و نمایش خواهد بود. نکته مهمی که در این مقطع باید به آن توجه کرد این است اگر این گونه خاطره نویسی به درستی در قالب های هنری عرضه نشوند؛ اولا؛ با توجه به این که این دست کتاب ها خاطراتی از چهرهای گمنام و ناشناس هستند، هیچ جذابیتی برای مخاطب نخواهد داشت. دوم؛ ممکن است گاه راویان یا خاطره نویسان برای جذاب شدن کتابشان و ایجاد مخاطب بیشتر دست به تغییر واقعیت بزنند و از رسالت خود که همان بیان و حفظ واقعیت است، دور شوند. سوم؛ از دست دادن ظرفیت های مخاطبانی که امروزه رسانه های پویا و پرکشش به راحتی در دسترسشان است. امروز اگر هنرمندان به سمت آن بیست و سه نفرهایی نروند که دیده ایم، لمسشان کرده ایم و نوشته ایم؛ آنها لابه لای قفسه های کتابخانه ها خاک خواهند خورد و ذهن نوجوان و جوان امروز ما پر خواهد شد از تصویر آن بیست و سه نفرهایی که دیگران می خواهند ببینند. جــام جــم حسین برکتی
چهارشنبه 10 تیر 1394 ساعت 03:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها