محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803236660
چرا فوتبال را از والیبال بیشتر دوست داریم؟ |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: چرا فوتبال را از والیبال بیشتر دوست داریم؟
همه آدم هایی که این روزها، همه تشبیه های دنیا را صرف ستاره های والیبال می کنند و در راه ستایش بیشتر این رشته ورزشی، مشت های شان را برای فوتبال کنار می گذارند، خیلی زود دوباره درگیر تب نقل و انتقالات می شوند و باز هم برای بازیکنانی که این روزها خوش دستمزد و بی مصرف خطاب شده اند، غش می کنند.
کد خبر: ۵۱۳۰۰۸
تاریخ انتشار: ۰۸ تير ۱۳۹۴ - ۱۸:۰۵ - 29 June 2015
به گزارش آی اسپورت؛ پیروزی های مرصعِ تیم ملی والیبال در لیگ جهانی و تماشای پسران بلندقامت ایران که با هوش و قدرت، رو در روی بهترین های دنیا می ایستند و نتیجه می گیرند، روزهای غرورآمیزی برای ورزش ایران ساخته و خواهد ساخت. حالا والیبال، در میان سبد علاقه ایرانی ها قرار دارد و نسل طلایی این رشته، مورد توجه جامعه هستند. تیمِ دوست داشتنی بوبان البته پتانسیل نزدیک کردن دوستداران‌اش به مسیر جوگیر شدن را نیز دارد. تا آنجا که باورِ عجیب محبوب تر شدن والیبال از فوتبال در ایران شنیده شود و آنقدر که با چند تصویر پاکسازی آزادی توسط هواداران والیبال، برای هزارمین بار تویِ سر فوتبال بکوبیم و معتقد باشیم والیبال حالا دیگر مهم تر شده است! چیزی که این روزها تحتِ عنوان والیبال می شناسیم، تنها در یک تیم استثایی خلاصه می شود. تیمی که هواداران اش ظرف چند دقیقه استادیوم 12 هزار نفری آزادی را پر می کنند. نه این هوادارها، نه استاتوس گذارها، نه نتیجه گیرها و نه سرزنش کنندگان فوتبال با سلاحِ والیبال اما در طول سال به دنبال این رشته ورزشی نمی روند و خبری از دیدارهای لیکِ والیبال نمی گیرند. در واقع «درخشش» با برد و یا حتی باخت، تنها تصویری است که در طول سال از والیبال ساخته می شود. درست بر عکس فوتبال که هر روز تصویر و خبر تازه ای از آن در جامعه بازنمایی می شود و حتی در تعطیلات چند ماهه، سوژه اول رسانه ها و بحث هاست. نه در ایران و نه در نقاط دیگر جهان، والیبال هرگز به اهمیتِ فوتبال نزدیک نشده است. دستمزدِ ستاره ها و میزان مخاطبان تورنمنت های این دو رشته ورزشی، به خوبی تفاوت آشکار میان آن ها را علنی می کند. فوتبال، امروز تبدیل به یک صنعت تمام عیار در دنیا شده است و باید پذیرفت که رشته ای مثل والیبال به لحاظ هیجان، فاصله زیادی با فوتبالِ غیرقابل پیش بینی دارد. سرمایه گذاری کلان ورزشی ثروتمندان نفتی در حال حاضر تنها به فوتبال مربوط می شوند و این رشته است که کنترل جذابیت در جهان را بر عهده دارد. البته که این موضوع، قرار نیست ماهیت والیبال را زیر سوال ببرد اما شاید بیهوده بالا بردن جایگاه این رشته، به ضرر خود بازیکنان تیم ملی ایران نیز باشد. همه آدم هایی که این روزها، همه تشبیه های دنیا را صرف ستاره های والیبال می کنند و در راه ستایش بیشتر این رشته ورزشی، مشت های شان را برای فوتبال کنار می گذارند، خیلی زود دوباره درگیر تب نقل و انتقالات می شوند و باز هم برای بازیکنانی که این روزها خوش دستمزد و بی مصرف خطاب شده اند، غش می کنند. در پایان هیاهوی والیبالی لیگ جهانی و روزهای تحسین برانگیز بچه های کواچ، دوباره وقت آن می رسد که آدم ها به سراغ تیم های محبوب فوتبالی شان بروند. حتیِ خود ستاره های تیم ملی والیبال نیز، طرفدار یک رنگ هستند و سابقه حاضر شدن در جلسه های تمرینی تیم های مورد علاقه را نیز دارند. باور نمی کنید؟ برای تحسین والیبال، راه های دیگری به جز تخطئه فوتبال نیز وجود دارد. فراورزشِ محبوبِ همه این سال های جهان، از ماردونا تا مسی زنده مانده و به حیاتِ هیجان انگیزش ادامه خواهد داد. البته که برای تاریخ،لحظه دریبل خوردن فوق ستاره آرژانتینی ها از پولادی و اشک های حمید استیلی بعد از گل به آمریکا و ضربه های غزال تیزپا، بیشتر یه یادگار خواهد ماند. البته که استرسِ شب دربی برای بچه دبیرستانی ها، تا همیشه کشنده تر از اضطراب باختن یا نباختن پسران خوب والیبال به لهستان است. حتی اگر حامیان والیبال الی الابد همه آشغال های سالن آزادی را بعد از هر بازی جمع کنند، باز هم بساط لذتِ نود دقیقه های سازنده و ویران کننده، از دامن دنیا برچیده نمی شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
ورزش
پربازدیدترینها