واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۳ تیر ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۴
آن چیزی که آن طرف آب اسمش را گذاشتهاند تاک شو (Talk Show) یا چت شو، همان گفتوگوی تلویزیونی خودمان است که سالهاست آنتن صداوسیما را پر کرده است. اینکه میبینید صبح و ظهر و شب، هر زمانی که چشمتان به جمال صفحه تلویزیون روشن میشود دو یا شاید چند نفر نشستهاند روبهروی یکدیگر و گل میگویند و قند میشکنند، در واقع نمونهای از همان تاکشوهایی است که در تلویزیونهای آن طرف آب یک وعده قبل از صبحانه، یک وعده همراه صبحانه و بعد از آن به ترتیب، با میان وعده صبحگاهی، اول ظهر، بعد از ظهر، سر شب و پایان شب پخش میشود. این برنامهها طیف متفاوتی از مهمانهای متخصص، از جمله پزشکان و روانپزشکان، کارشناسهای تربیت کودک، آدمهای مشهور از جمله بازیگرها و موزیسینها، طراحان مد و طراحان دکوراسیون داخلی و آدمهای جالب دیگری که میتواند مردم را پای جعبه جادو بنشاند را شامل میشود. خیلی وقتها هم آدمهایی که مهمان این برنامهها میشوند، الزاما مشهور و ثروتمند و متخصص نیستند، بعضی برنامههای گفتوگو، مهمانهایی از میان مردم دعوت میکنند؛ آدمهایی که اتفاقهای عجیب در زندگیشان افتاده است یا تجربههای بینظیر داشتهاند. خوشبختانه در ایران نمونههای بیشتری از این نوع گفتوگوها را داریم؛ از گفتوگوهای برنامه تعطیل شده «صبح به خیر ایران» و نمونههای موفقتری مثل «مردم ایران سلام» گرفته تا «سیمای خانواده» و میزگردها و میزهای بیضی و چند ضلعی دیگر در ساعتهای مختلف روز!
اوپرا، میزبان سلندیون، خواننده مشهور پاپ
حتی برنامههای موفقی مانند برنامه «اوپرا وینفری» که کمی سختگیرانه، از آن به عنوان یک برنامه تلویزیونی «تابلویید» یا «زرد» یاد میشود هم در ایران نمونه های مشابهی دارد؛ هرچند که ممکن است امثال مجریان و سازندگان نمونههای داخلی چنین برنامههایی نظیر احسان علیخانی نپذیرند که تلاش میکنند از روی چه برنامههایی - آن هم به صورت ضعیفتر و گاه ناشیانه - الگوبرداری میکنند. از میان همه گونههای گفتوگو در برنامههای تلویزیونی، برخی که عموماً در ساعتهای اولیه شب پخش میشوند، مهمانهای سیاسی دارند و بیشتر به اخبار روز میپردازند. این نوع خاص از برنامههای تلویزیونی در ایران چندان روی خوش ندیدهاند، بخصوص وقتی برنامههایی مثل «گفتوگوی ویژه خبری» و «پرسمان» که در دوره دولت خاتمی و ریاست لاریجانی بر صداوسیما پر و بال زیادی گرفته بود و پای ثابت بحثهای سیاسی روز بود، در دولت بعدی یا حذف شد یا آن قدر نازل شد که دیگر ارزش خاصی نداشت. این روزها البته تلویزیون یک ابداع دیگر هم دارد؛ اسمش را گذاشتهاند «برنامه مشارکتی» و به عنوان نمونه در قالب میزگرد و با اجرای یکی از مطرحترین مجریهای برنامه سیاسی تلویزیون یعنی مرتضی حیدری، عملاً گزارشهای تبلیغاتی تجاری پخش میکنند. در همین روزها که برخی برنامههای اینچنینی تلویزیون پر بحث و حرف و حدیثدار شدهاند، بعضیهایشان طرفدارانی دارند و برخی هم انگار دارند از فرصت چنین برنامههایی برای تمسخر و تحمیق مردم و کسب درآمد استفاده میکنند، یکی از مشهورترین برنامههای گفتوگویی در آمریکا روزهای آخر خود را میگذراند. «دیلیشو»، نمایش تلویزیونی نیم ساعته که از سال 1996 پخش شده است، در رتبهبندی مخاطبان در سایت IMDB (سایت تخصصی ارزیابی محصولات رسانهای و برنامههای تلویزیونی) نمره 8.9 از 10 را کسب کرده است که برای یک برنامه تلویزیونی سیاسی کمتر اتفاق میافتد.
جان استووارت در برنامه دیلیشو
«جان استووارت» مجری این برنامه سر شبی در مورد کار خودش میگوید: «کار من این است که هر روز صبح به دفترم بیایم و با همکارانم در مورد اخبار روز جک بنویسم». او البته کاری به غیر از جک درست کردن در مورد موضوعات سیاسی روز هم انجام میدهد و آن، دعوت از آدمهای مهم عرصه سیاسی و طرح پرسشهای صریح در مورد کار آنهاست. جان استووارت حالا در آستانه بازنشستگی از برنامه نمایش هرشبهاش قرار دارد. احتمال دارد که او بعد از سالها فعالیت خبری و نوشتن کتاب و ساخت فیلم و بازی در آنها، دوباره به صحنه برنامههای سخنرانی کمدی (stand up comedy) برگردد. نمایش روزنامه جان استووارت، برنامهای پر مخاطب و جنجالی است که بلافاصله بعد از پایان هر قسمت، ویدیوی آن در شبکههای اجتماعی دست به دست میشود. خاصیت دیگر این برنامه این است که با فاصله گرفتن از زبان خشک و رسمی سیاست، فضایی را ایجاد میکند که در آن مردم با رغبت اخبار روز را دنبال کنند و در جریان آنها قرار بگیرند. این همان چیزی است که از آن به عنوان سیاسی کردن مردم یاد میشود؛ مردمی که قرار است مشارکتکننده فعال در نظامهای دموکراتیک باشند. ایسنا - فاطمه کریمخان
واکنش جان استووارت به اعلام کاندیداتوریدونالد ترامپ میلیاردر آمریکایی در انتخابات ریاست جمهوری
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]