محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844439169
بررسي ابعاد خط لوله صلح ايران و پاکستان (بخش اول)
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۳۱ خرداد ۱۳۹۴ (۱:۲۰ق.ظ)
بررسي ابعاد خط لوله صلح ايران و پاکستان (بخش اول) گروه بين الملل خبرگزاري موج؛
زمزمه هاي احداث خط لوله صلح که قرار است گاز را از ايران به پاکستان، هند و چين منتقل کند از ابتداي دهه 50 ميلادي (حدود 65 سال قبل) آغاز شد، اما؛ گفت و گوهاي جدي در اين زمينه از دهه 1990 شروع شد تا اين که در سال 2002 ميلادي به انعقاد قرارداد ميان ايران و پاکستان و احداث خط لوله منجر شد.
پس از انعقاد قرارداد ميان تهران - اسلام آباد، کار احداث خط لوله توسط ايران آغاز شد و در پايان سال 2014 ميلادي که قرار بود اين خط لوله به بهره برداري برسد، جمهوري اسلامي به تعهدات خود درباره اين خط لوله عمل کرده بود، اما؛ با وجود تکميل پروژه توسط جمهوري اسلامي طرف پاکستاني تاکنون اقدامي انجام نداده که اين موضوع تحليل هاي متفاوتي را در محيط بين الملل ايجاد کرده است.
در نشستي که با حضور پيرمحمد ملازهي، کارشناس مسائل شبه قاره و عباس پرورده، کارشناس مسائل خاورميانه، در خبرگزاري موج برگزار شد، ابعاد اين موضوع بررسي شد. در ادامه سوال و جواب هاي خبرنگار بين الملل موج و کارشناسان مذکور مي آيد.
چه ضرورتي داشت که خط لوله صلح ايران و پاکستان احداث شود و چرا نام آن "خط لوله صلح" انتخاب شده است؟
ملازهي:به نظر مي رسد در مورد انتخاب نام اين خط لوله فلسفه اي وجود دارد و تنها مسائل اقتصادي و سياسي براي نامگذاري مطرح نبوده است. اين خط لوله ميان سه کشور ايران، پاکستان و هند در ابتدا مطرح بوده است و اين خط لوله دو ويژگي مهم دارد، اول اينکه؛ از منطقه اي عبور مي کند که ناامن است؛ به ويژه منطقه بلوچستان که در آن يک نهضت جدايي طلب وجود دارد و جنگ مسلحانه ميان ارتش پاکستان و اين جدايي طلبان وجود دارد.
دومين موضوع نيز مساله منطقه کشمير در هند است که يکي از دلايل مهم عملياتي نشدن اين خط لوله نيز به شمار مي رود.
در ايران برداشت اين بود که با احداث اين خط لوله و منتفع شدن سه کشور در يک پروژه بزرگ، صلح نيز در اين منطقه ايجاد خواهد شد. به اين ترتيب، پيش بيني مي شد که با احداث اين خط لوله، جمهوري اسلامي به بازار مصرف مناسبي دست پيدا کند و اسلام آباد و دهلي نو نيز به منبع انرژي به صرفه اي دست يابند.
بنا بر آن چه گفته شد، قرار بود احداث خط لوله ايران، پاکستان و هند پروژه صلح را ميان دهلي نو و اسلام آباد به پيش ببرد که البته در سال هاي ابتدايي هندوستان با فشار ايالات متحده از اين پروژه کنار رفت.
پرورده:عرايض آقاي ملازهي در مورد وجه تسميه اين خط لوله صحيح است و تنها برخي موضوعات به توضيحات وي اضافه مي شود. نام خط لوله صلح پيشنهاد آقاي کمال خرازي، وزير امور خارجه دولت خاتمي، بود و بحث هاي جدي مربوط به احداث خط لوله صلح در اوايل دهه 1990 در زمان رياست جمهوري خاتمي در ايران مطرح شد.
بنا بود که سه کشور ايران، پاکستان و هند درگير اين خط لوله باشند و از ابتدا مشخص بود که اين خط لوله سرانجام خوبي نخواهد داشت.
اولين دليل موفق نبودن احداث اين خط لوله به مشکلات حل نشده ميان پاکستان و هند برمي گردد. موضوع ديگر اين که قرارداد احداث اين خط لوله در شرايطي به امضا رسيد که با روي کار آمدن دولت احمدي نژاد در ايران، دورنماي تشديد تحريم ها عليه جمهوري اسلامي قابل پيش بيني بود.
گفتني است؛ پس از بيرون رفتن هند از پروژه خط لوله صلح، نام (IP) اول اسم ايران و پاکستان به لاتين، براي اين خط لوله انتخاب شد.
دلايل واقعي عملياتي نشدن پروژه خط لوله ايران-پاکستان چيست؟
ملازهي:در پاسخ به اين سوال بايد گفت، مباحث مالي احداث اين خط لوله مطرح است و عدم استطاعت مالي طرف پاکستاني از واقعيت دور نيست، اما؛ نبايد فراموش کرد که در يک برهه زماني جمهوري اسلامي پيشنهاد وام 500 ميليون دلاري به پاکستان را نيز در دستور کار خود قرار داد که مورد استقبال اسلام آباد قرار نگرفت.
به اين ترتيب، با توجه به تلاش جمهوري اسلامي براي شکستن فضاي سخت تحريم ها در يک دهه گذشته، از سوي جمهوري اسلامي آمادگي لازم براي اعطاي وام به اسلام آباد به منظور تکميل خط لوله وجود داشت، اما؛ طرف پاکستاني از اين طرح آن گونه که شايسته بود، استقبال نکرد.
پاکستاني ها با وجود نياز شديد به سوخت به دو دليل اصلي تا کنون درباره عملياتي شدن اين خط لوله تعلل کرده اند.
يکي از دلايل مهم تعلل پاکستان، فشار عربستان سعودي به اين کشور بود. رياض اساسا با عملياتي شدن پروژه خط لوله ايران و پاکستان مخالف است. به همين دليل عربستان به ازاي عملياتي نشدن اين طرح امتيازاتي از قبيل سوخت بسيار ارزان و چه بسا رايگان به اسلام آباد داده است.
دليل دوم تعلل پاکستان در اين طرح، مخالفت ايالات متحده بوده است. اساسا ديپلماسي انرژي آمريکايي ها بر مبناي خارج کردن دو کشور ايران و روسيه از مسير ترانزيت سوخت در منطقه است. در همين ارتباط مي توان به عملياتي کردن طرح باکو - جيحان توسط آمريکايي ها به منظور حذف روسيه از ترانزيت انرژي به اروپا اشاره کرد.
در اين ارتباط آمريکايي ها تلاش کردند طرح تاپي را در مورد ترانزيت انرژي به پاکستان عملياتي کنند که در آن خط لوله از ترکمنستان و افغانستان به پاکستان هدايت مي شد که زلمي خليل زاد در زماني که سفير آمريکا در افغانستان بود، سعي کرد آن را عملياتي کند.
اما؛ اين طرح با مشکلاتي رو به رو شد، مشکل اول اين بود که هزينه اين خط ترانزيت به دليل طولاني بودن مسير بالا بود. دوم اين که هيچ شرکت خارجي حاضر نمي شد براي خط لوله اي که از يک مسير پر تنش مانند افغانستان و پاکستان رد مي شد، هزينه کند.
اين طرح به دلايلي که در بالا گفته شد بي نتيجه باقي ماند، اما؛ با روي کار آمدن دولت کرزي مجددا قراردادي ميان پاکستان، افغانستان و ترکمنستان براي انتقال گاز منعقد شد که در حال حاضر مقدمات آن در حال اجرا شدن است.
پرورده:دلايل مهم عملياتي نشدن اين خط لوله توسط آقاي ملازهي مطرح شد، اما؛ نکاتي نيز وجود دارد که به آنها اشاره مي کنم. واقعيت اين است که سياست هاي تحريمي غرب عليه ايران بر عملياتي نشدن اين پروژه تاثيرگذار بوده است و اگر بحث تحريم ها عليه ايران مطرح نبود يقينا آينده اين خط لوله به گونه اي ديگر رقم مي خورد.
در اين ارتباط بايد توضيح داد که سياست ايالات متحده از دهه 1990 تاکنون بر اين بوده است که اجازه ندهد نفت يا گاز از مرزهاي شمال و شرق ايران خارج شود. احداث خط لوله باکو - جيحان نيز براي جلوگيري از وارد شدن جمهوري اسلامي به چرخه ترانزيت انرژي در منطقه بوده است؛ به ويژه ايالات متحده از ظرفيت هاي انرژي کشورهاي حوزه آسياي ميانه در اين ارتباط استفاده کرده است.
موضوعي که نمي توان از آن به سادگي گذشت اين است که پاکستان در بخش صنعتي و خانگي نياز شديد به انرژي دارد و با وجود امتيازاتي که اسلام آباد از رياض دريافت کرده، هنوز کمبود انرژي و نياز به آن در اين کشور احساس مي شود، بنابراين نياز شديدي به عملياتي شدن اين خط لوله در پاکستان وجود دارد.
با توجه به اين مقدمه بايد گفت که دو دليل اصلي براي تعلل اسلام آباد در عملياتي کردن خط لوله ايران - پاکستان وجود دارد.
اول؛ پاکستاني ها منتظر سرنوشت مذاکرات ايران و 1+5 هستند و يکي از دلايل تعلل پاکستان با وجود وامي که قرار بود ايران به پاکستان بدهد، همين نتايج مذاکرات است.
موضوع دوم اين است که اسلام آباد قصد دارد سنجيده و حساب شده گام بردارد و اگر هزينه اي مي شود اين هزينه را با نشانه گيري درست انجام دهند و هزينه هايشان هدر نرود.
دليل ديگر عملياتي نشدن اين طرح مماشات تهران است و به نظر شخص بنده تصميم گيري اي که در زمان دولت دهم درباره کشيدن خط لوله با بودجه 2 ميليارد دلار و پيشنهاد ايران براي کمک به اسلام آباد مطرح شد، به نوعي شتاب زده بود.
جمهوري اسلامي در شرايطي که از هر سو با تحريم هاي غرب تحت فشار قرار گرفته بود تلاش کرد با استفاده از پتانسيل کشورهاي همسايه بازار جديدي براي انرژي خود به دست آورد و فضاي سخت تحريم ها را تلطيف کند. شايد به دليل شتاب زده بودن تصميمات دولت دهم درباره اين خط لوله بود که تمامي تصميمات اتخاذ شده درباره اين خط لوله توسط مقامات دولت يازدهم ملغي اعلام شد.
اين موضوع نيز مهم است که بعد از تغيير دولت در ايران در پاکستان نيز تغيير دولت رخ داد و موضوع احداث اين خط لوله در دولت هاي جديد مطرح و با تصميم گيري هاي جديدي رو به رو شد.
موضوعي که به لحاظ کارشناسي قابل بررسي است اين که، سرمايه گذاري جمهوري اسلامي در اين خط لوله سنجيده نبوده است و هزينه 2 ميليارد دلاري که براي آن اختصاص داده شده با بررسي هاي کارشناسانه همراه نبوده است.
گفتني است؛ قرار بود اين خط لوله 31 دسامبر 2014 (ده دي 1393)، عملياتي شود که اين اتفاق نيفتاد و بر اساس قرارداد به ازاي هر روز تاخير در عملياتي شدن اين خط لوله جمهوري اسلامي مي تواند مطالبه خسارت 200 ميليون دلاري نمايد، اما؛ به نظر مي رسد جمهوري اسلامي با توجه به سياست نزديکي به کشورهاي همسايه نمي خواهد وارد کشمکش با ديگر کشورها و پروسه مطالبه اين خسارت شود.
گفت و گو از شهربانو علي جمعه پور
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]
-
گوناگون
پربازدیدترینها