واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۳۰ خرداد ۱۳۹۴ (۱:۳۴ق.ظ)
توافق احتمالي هسته اي؛ اگر هيلاري کلينتون رييس جمهور شود گروه بين الملل خبرگزاري موج؛
پنجاه و هشتيمن انتخابات رياستجمهوري ايالات متحده آمريکا قرار است سه شنبه 18 آبان 1395 برابر 8 نوامبر 2016 ميلادي برگزار شود. گزينندگان رياستجمهوري رييسجمهور ايالات متحده و معاون وي را انتخاب خواهند کرد. باراک اوباما رييس جمهور فعلي به دليل محدوديت دورهها بر اساس متمم بيست و دوم قانون اساسي ايالات متحده براي انتخاب شدن براي سومين بار واجد شرايط نيست.
پيش از آغاز اين انتخابات بسياري از مؤسسه هاي نظر سنجي مشتاقانه مشغول ارزيابي شرايط محيطي و انتخاباتي و پيش بيني نتايح اين انتخابات سرنوشت ساز در تاريخ آمريکا هستند.
طبق آخرين نظر سنجي ها هيلاري کلينتون، وزير خارجه سابق آمريکا همچنان بعنوان پيشرو رقابتهاي انتخابات رياستجمهوري 2016 است و از رقباي دموکرات و حتي پيشروان حزب جمهوريخواه آمريکا نيز جلوتر است.
در اين نظرسنجي، هريک از نامزدهاي احتمالي جمهوريخواهان به صورت جداگانه با هيلاري کلينتون مورد مقايسه قرار گرفتهاند.
نظرسنجي سيانان نشان ميدهد که فاصله کلينتون با نامزدهاي برتر حزب جمهوري خواه بيش از 10 درصد است به طوريکه هيلاري کلينتون با 54 درصد از «رند پائول» با 43 درصد پيشي گرفته است.
از طرف ديگر، فاصله بين هيلاري کلينتون و جب بوش نيز از دو حزب دموکرات و جمهوري خواه زياد است به طوريکه نظرسنجي سي ان ان نشان ميدهد کلينتون با 55 درصد از بوش با 40 درصد پيشي گرفته است.
در مقايسه ميان هوکابي و کلينتون، نامزد جمهوريخواه 41 درصد و گزينه دموکرات 55 درصد نظرات را به خود اختصاص دادهاند. در مقايسه ميان کارسون و کلينتون نيز نتيجه 40 درصد در برابر 56درصد است.
طبق اين گزارش، در رقابت بين نامزدهاي دموکرات براي انتخابات رياستجمهوري آمريکا، کلينتون با اختلاف حدود 50 درصدي از جو بايدن، معاون اوباما پيشي گرفته است و کلينتون از حمايت 62 درصدي و بايدن از حمايت 15 درصدي برخوردارند.
اما در اين ميان، آنچه در صحنه بين المللي مورد توجه قرار گرفته است، آينده توافق هسته اي ايران و 1+5 به دنبال روي کار آمدن احتمالي هر کدام از کانديداهاي رياست جمهوري آمريکاست.
به نظر مي رسد دموکراتها همچنان بيش از جمهوري خواهان در قلب مردم آمريکا جاي دارند.نظر سنجي ها اخير درباره افزايش محبوبيت هيلاري کلينتون، شخص اول معرفي شده از سوي دمکراتها گواه اين امر است.
از همين رو آينده توافق هسته اي ايران و 1+5 و در مقياسي وسيع تر آينده روابط ايران و آمريکا در رأس جهان غرب را مي توان در چارچوب فرضيه پيروزي کلينتون در انتخابات سال آينده اين کشور بررسي کرد.
کمپين انتخاباتي کلينتون و رياست جمهوري احتمالي وي را آنچه در آينده رخ مي دهد و چگونگي واکنش وي به مذاکرات هسته اي، شکل خواهد داد.
نخستين واکنش هيلاري کلينتون به چارچوب توافق 1+5 و ايران در قالب بيانيه لوزان، حمايتگرانه و آميخته با ترديد بود. وي اين توافق را «يک گام نخست مهم» خواند و گفت که دستيابي به يک توافق جامع تا ماه ژوئن «کاملا حياتي است اما آسان نخواهد بود».
اما؛ زمانيکه تحريم هاي اقتصادي عليه ايران اعمال شد، کلينتون در دولت بود. او حامي مذاکرات بود و در مورد شانس موفقيت آن با احتياط صحبت مي کرد. حال وي به عنوان شخصي که آمده راه اندازي کمپين انتخاباتي مي شود، بايد کناري بايستد و هوشيار باشد که در صورت پيروزي انتخابات 2016، خواه ناخواه آنچه از زمان خروجش از دولت طي دو سال اخير رخ داده را به ارث خواهد برد.
بسياري بر اين باوردند که در صورتي که ايران و کشورهاي غربي به توافق هسته اي دست پيدا نکنند، کلينتون سعي خواهد کرد تا اجماع جهاني قويتري را براي تحريم و فشار عليه ايران ايجاد کند و در کنار خود نيز کنگره جمهوري خواهي را خواهد داشت که از هرگونه تهديد و فشار ضد ايران با فراغ بال استقبال مي کند.
پيروزي يک دموکرات در انتخابات 2016 هرچند مي تواند نويد بخش آن باشد که جهان شاهد جنگ کمتري خواهد بود اما بايد يادآور شد که بيشترين فشارها و تحريم ها عليه ايران همواره در دوران حکومت دموکرات ها عليه کشور تحميل شده است.
کلينتون در سال 2008 به عنوان نامزد رياست جمهوري آمريکا اعلام کرد که از کاهش رويکرد ديپلماتيک در قبال ايران استقبال مي کند و با تمايل اوباما براي ملاقات با همتاي ايراني خود به عنوان رييس جمهور مخالفت کرد.
او در مقام وزير خارجه تلاش کرد حمايت بين المللي براي تحريم هاي سازمان ملل عليه ايران را توسعه دهد. و البته از نزديک در ديپلماسي محرمانه اي که منجر به مذاکرات مستقيم ميان دو کشور شد، شرکت داشت.
نکته قابل توجه اينجاست که شايد سياست داخلي اين دو حزب در امريکا تا حدودي تفاوت داشته باشد ولي در سياست خارجي هيچ يک از اين دو حزب و روساي جمهور امريکا هيچگاه به نفع ايران و جهان کاري صورت نداده و تنها به فکر منافع امريکا و در واقع منافع حزبي خود بوده اند و تنها تفاوت آنها در نحوه اجراي اين سياست ها بوده که شامل ايجاد فشارهاي جهاني و يا تحديد به جنگ و حرکت نظامي بر عليه کشورها بوده است.
يکي از مواردي که نشان از يکي بودن سياست مبتني بر قدرت اين دو حزب دارد مخالف بودن هر دو با دستيابي ايران به فناوري هسته اي است که البته حزب جمهوريخواه نحوه مخالفت با اين فناوري را با پرستيژ مبتني بر زور نشان داده و حزب دموکرات پرستيژ مبتني بر اقتدار و اعمال فشار بين المللي را دنبال مي کند.
سارا دهاز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]