تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834014392
صعود این فوتبال به «ریو» معجزه می‌خواهد |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: صعود این فوتبال به «ریو» معجزه می‌خواهد
رئیس کمیته ملی المپیک که متولی اصلی ساماندهی و اعزام تیم‌های ملی به المپیک ریو است، از اوضاع و احوال این روزهای ورزشکاران المپیکی ایران می‌گوید.
کد خبر: ۵۰۸۸۴۵
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۹ - 14 June 2015
به گزارش "ورزش سه"، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا، بازی‌های المپیک ٢٠١٦، در حالی مردادماه سال آینده در شهر ریودوژانیروی برزیل برگزار می‌شود که ورزشکاران سراسر جهان از ابتدای سالِ‌جاری حضور در میادین مختلف را برای کسب سهمیه حضور در این بازی‌های بزرگ، آغاز کرده‌اند. کاروان ورزش ایران که در دوره گذشته، المپیک ٢٠١٢ لندن، با کسب ١٢ مدال (چهار طلا، پنج نقره و سه برنز) بهترین نتیجه تاریخ حضور خود را در این بازی‌ها از لحاظ تعداد مدال‌آوری به دست آورد، امیدوار است، در این دوره نیز بتوانند به موفقیت‌های چشمگیری برسد.
کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک که متولی اصلی ساماندهی و اعزام تیم‌های ملی به المپیک ریو است در گفت‌وگویی با روزنامه شرق، از اوضاع و احوال این روزهای ورزشکاران المپیکی ایران می‌گوید.
تا المپیک زمان زیادی نداریم و الان مقطع حساس کسب سهمیه است. شرایط تیم‌های اعزامی به این بازی‌ها برای کسب سهمیه به کجا رسیده است؟
سال آینده، سال حضور در المپیک است. المپیک هم بزرگ‌ترین رویدادی است که عملکرد ورزش هر کشور در دنیا در آن مشخص می‌شود. آنجا هر مدالی بخواهید بگیرید، باید آن را از دهان شیر بیرون بکشید. این‌طور نیست هر مدالی را که در دوره قبل گرفتیم بتوانیم الان هم به دست بیاوریم. این‌کار سال‌به‌سال و دوره به دوره سخت‌تر می‌شود. سالِ‌جاری برای ما از اهمیت بیشتری برخوردار است، به‌دلیل اینکه باید سهمیه کسب کنیم. بنابراین تمام همّ و غم ما و فدراسیون‌ها و مجموعه ورزش کشور باید این باشد که امسال بهترین عملکرد را داشته باشیم. ما در اصل استارت المپیک را درست از بهمن‌ماه ٩٢، زمانی‌که مسئولیت کمیته را به عهده گرفتیم، زدیم. علتش هم این بود که رویداد مهمی با عنوان بازی‌های آسیایی، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره را پیشِ‌رو داشتیم. برای رسیدن به المپیک باید مسیر این بازی‌ها را هم طی می‌کردیم. می‌خواهم بگویم، اگر الان داریم روی بهداد سلیمی به‌صورت ویژه کار می‌کنیم، این کار ویژه از سال قبل که بازی‌های آسیایی بوده، شروع شده است. اما برای المپیک کار ویژه‌تر را شروع کرده‌ایم.
برای این کار ویژه رشته‌های مختلف را چگونه دسته‌بندی و اولویت‌بندی کردید؟
طبیعی است که ما باید سهمیه بیشتری کسب کنیم. برای کسب سهمیه هم باید تلاش کنیم در رشته‌هایی که شانس رفتن‌مان روی سکو بیشتر است، بیشتر کار کنیم. بنابراین در یک بررسی کارشناسی که موردتأیید فدراسیون‌های المپیکی (در مجموع ١٣تا ١٤ فدراسیون) است، طوری باید برنامه‌ریزی می‌کردیم که هم بتوانیم سهمیه بیشتری بگیریم و هم مدال‌های خوش‌رنگ‌تر. دوره قبل (المپیک ٢٠١٢ لندن) هم از لحاظ تعداد مدال‌آوری بهترین حضور ایران در تاریخ بازی‌های المپیک بوده است. برخلاف لندن، در المپیک ٢٠٠٨ پکن به‌لحاظ کسب سهمیه بیشترین آمار را در طول همه دوره‌ها داشتیم اما بدترین نتیجه را هم گرفتیم. با توجه به نتایج چند دوره اخیر، در این بررسی کارشناسی آمدیم فدراسیون‌ها را به پنج گروه یا سطح تقسیم کردیم. فدراسیون‌هایی که قطعا در آن رشته‌ها مدال می‌گیریم، سطح یک شدند. وزنه‌برداری، تکواندو و کشتی که همیشه سهم مدال‌های ما در المپیک‌ها از این سه رشته بود، در این سطح قرار گرفتند. البته در دوومیدانی هم احسان حدادی، نایب‌قهرمان المپیک لندن را هم داریم. اگر تا آن زمان به مرز آمادگی برسد، احتمالش هست در این رشته نیز برای دومین‌بار روی سکو برویم. سطح دوم رشته‌هایی هستند که امکان کسب مدال در آن وجود دارد. این ممکن است پنج یا ١٠ درصد باشد. مثلا در بوکس، احسان روزبهانی را داریم. اگر این انگیزه‌ای که الان دارد ادامه پیدا کند و مشکلی هم تا المپیک برای او پیش نیاید، این احتمال وجود دارد روی سکو برود. تیراندازی خانم‌ها هم شاید بتواند خود را به این سطح برساند. البته با این وضعیتی که از آنها دیدیم، قدری نگران شدیم. چون به دلیل نبود اعتبار، چند تا از مسابقات کسب سهمیه را ازدست دادند. بعد از تیراندازی هم نیم‌نگاه ضعیفی به والیبال داریم. گروه سوم رشته‌هایی هستند که فقط سهمیه کسب می‌کنند. گروه چهارم رشته‌هایی هستند که امکان کسب سهمیه دارند. گروه پنجم رشته‌هایی هستند که ما اصلا نباید برای آنها انرژی صرف کنیم؛ چراکه امکان کسب سهمیه هم ندارند. با توجه به این دسته‌بندی ما باید همه توانمان را برای گروه اول تا سوم به‌کار ببریم.
در مسیر کسب سهمیه چه مشکلاتی دارید؟
طبیعی است در این مسیر ما منابع مالی محدودی هم داریم اما من قبول ندارم که بگویم چون بودجه نداریم دست روی دست بگذاریم و کار نکنیم. کمبود منابع مالی برای همه دستگاه‌ها و بخش‌ها وجود دارد. همه وزارتخانه‌ها مشکل دارند. ما یک بودجه ١٢٠ میلیاردی برای امسال که سال قبل از المپیک است پیش‌بینی کرده بودیم که عملا با ٥٠ میلیارد آن موافقت شده است؛ تازه اگر آن را کاملا تخصیص بدهند. این در حالی است که بودجه پاراالمپیک هم در قالب بودجه کمیته ملی المپیک است.
با این شرایط مشکل پیدا نمی‌کنید؟
باید با این واقعیت کار کنیم و بودجه را طوری مدیریت کنیم که به مشکل بر نخوریم. ما با وزارت ورزش ستادی تشکیل دادیم که از ظریفت بودجه‌ای که آنها به فدراسیون‌ها می‌دهند هم استفاده کنیم. به این صورت که اگر فدراسیونی کمبودی داشت از ظرفیت این بودجه به آنها کمک شود تا برنامه‌هایشان را اجرا کنند.
راه کسب بودجه و درآمد تا المپیک وجود ندارد، مثلا از طریق منابع غیردولتی؟
چرا، اتفاقا ما برای بازی‌های آسیایی اینچئون اسپانسری گرفتیم اما متأسفانه هنوز موضوع اسپانسر در کشور ما جا نیفتاده است. همچنین در المپیک موضوع کمی متفاوت است؛ بحث تبلیغ همه‌اش در اختیار ما نیست. برگزار‌کننده، کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) است. داریم تلاش می‌کنیم به برخی رشته‌ها کمک‌های مستقیم و غیرمستقیم شود. مثلا در دوره قبل المپیک ما دو گروه بیشتر نداشتیم. کسانی که مدال‌آور بودند و ورزشکارانی که سهمیه کسب کرده بودند. ما الان مقداری خردترش کردیم. گفتیم در گروه اول حداکثر ورزشکارانی که قرار می‌گیرند ٢٥ و حداقل ١٥ تاست. طبیعی است ما بیشترین پول را برای این ٢٥ نفر باید خرج کنیم. تجربه ناموفقی که در المپیک پکن وجود داشته، این بود که همه تمرکز روی کسب سهمیه بوده است. ما نمی‌خواهیم در این دوره به این شیوه عمل کنیم. درست است کسب سهمیه یک افتخار است اما وقتی نتیجه نگیریم دیگر کسی این افتخار را نمی‌بیند. خود رسانه‌ها اولین منتقدانی هستند که می‌گویند نتیجه نگرفتیم. کسب سهمیه زمانی اهمیت دارد که نتیجه و محصول آن مدال باشد. کسب سهمیه به‌تنهایی برای افکارعمومی قانع‌کننده نیست. به‌هرترتیب ما با این تفکر کار را شروع کردیم. امیدواریم بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم.
اسپانسرتان برای المپیک ریو مشخص نشده؟
هنوز هیچ چیز معلوم نیست. فعلا چند گروه دارند کار می‌کنند. متأسفانه یکی از معضلات ورزش ما بحث اسپانسر است. ما در المپیک برای جذب اسپانسر محدودیت داریم؛ چراکه همه کارها در اختیار (ioc) است. همه اسپانسرها باید با تأیید خود آنها باشد. حتی یک آرم هم نمی‌توانیم روی لباسمان در دهکده بازی‌ها داشته باشیم. اما ظرفیت‌هایی قبل از المپیک وجود دارد که ما باید از آن استفاده کنیم.
الان پولی به فدراسیون‌ها دادید؟
بله، اما کم دادیم. طبق همان دسته‌بندی به رشته‌هایی که در اولویت هستند پول دادیم. مثلا تیم ملی تکواندو اخیرا قهرمان جهان شد و نتیجه خوبی گرفت. بیشتر از همه به تکواندو دادیم تا اعزام‌هایش برای کسب سهمیه به مشکلی برنخورد.
در تحلیل‌هایتان تخمین زدید که چند سهمیه و مدال می‌گیرید یا نه؛ هنوز زود است؟
فکر می‌کنم عقل می‌گوید اگر یک تحلیل اولیه هم وجود دارد نباید اظهارنظر کرد، چون فشار روانی بر ورزشکار وارد می‌شود. مثلا در مورد کشتی شاید من خودم یک تحلیل داشته باشم اما باید بگذاریم کشتی به مسابقات قهرمانی جهان در شهریورماه که مهم‌ترین میدان برای کسب سهمیه است، برود و بعد نظر دهیم. اما به‌طورکلی اعتقادم بر این است با این مسیری که با حداقل‌ها برای خودمان ترسیم کردیم، وضعیت بدی نداریم و ظرفیت مدال‌آوریمان خوب است. حالا این ظرفیت به عوامل زیادی بستگی دارد. بحث روانی یکی از آنهاست. بحث توجه به مربیان که همیشه گلایه داشتند و به نظر من حق هم دارند. وقتی بی‌توجهی می‌شود انگیزه‌ها از بین می‌رود. یکی دیگر اینکه ارزیابی ما از رقیب و رقبایمان است. این کار پیچیده‌ای است که ما در جلسات روی آن بحث می‌کنیم. ما از فدراسیون‌ها خواستیم بروند و این تحلیل را از رقبا انجام دهند. خوشبختانه در راس سه رشته مدال‌آور کشتی، تکواندو و وزنه‌برداری آدم‌های عاقل و باتجربه حضور دارند. وزنه‌برداری به‌دلیل تغییراتی که در کادر فنی داشته، مقداری از دو رشته دیگر عقب‌تر است، اما آقای علی مردادی که رئیس فدراسیون شدند آدم باتجربه‌ای هستند و در فدراسیون آسیا سمت داشتند و می‌توانند فضا را آماده کنند. این‌طور نیست که تازه بخواهد با محیط آشنا شود و نیاز به زمان داشته باشد. ذات رشته وزنه‌برداری و رشته‌های قدرتی، استفاده از مواد نیروزاست و باید کنترل شود. می‌خواهم بگویم کار مدیریتی این سه رشته پیچیده نیست.
از چه رشته‌هایی نگرانی دارید؟
ما نگاهمان درکل، روی این سه رشته است اما در دوومیدانی واقعا نگرانیم. در دوره قبل ١١ سهمیه گرفتیم اما الان ورودی‌ها تغییر کرده. گروه B را حذف کردند. دوره قبل ٩ نفر از گروه B سهمیه گرفتند. این در حالی است که سهمیه‌های این دوره همه باید رکوردهای بالا از گروه A باشد. از طرفی هم فدراسیون چند وقت است مسئول ندارد و این خودش باعث می‌شود تا کار عقب بیفتد. جودو رشته دیگری است که کارش برای کسب سهمیه خیلی سخت است. تیراندازی هم کارش سخت شده. در رشته‌های تیمی، اگر والیبال سهمیه کسب کند، اتفاق خوبی است. فدراسیون والیبال نگاهش این است حتما سهمیه کسب می‌کند حتی نیم‌نگاهی هم به رفتن روی سکو دارد. بسکتبال هم به خاطر نداشتن، رئیس، وقفه یک ساله در آن به‌وجود آمده. من به‌شخصه اعتقاد دارم بسکتبال می‌تواند سهمیه بگیرد، چراکه بعضی از کشورهای رقیب ما به مرز بازنشستگی در این رشته رسیده‌اند و ما می‌توانیم از این فرصت استفاده کنیم. هرچند کارش سخت است. فدراسیون که با سرپرست اداره شود، کارها باری به هر جهت پیش می‌رود.
حضور ورزش‌های تیمی در المپیک، هم تعداد سهمیه ما را بالا می‌برد و هم به جامعه شورونشاط تزریق می‌کند، بسکتبال و والیبال شرایط مطلوبی دارند. امید دارید فوتبال هم با این وضعیتش سهمیه بگیرد؟
فوتبال کارش از همه سخت‌تر است. مگر اینکه معجزه شود. فوتبال ما و آدم‌هایی که به این تیم دعوت شدند، نفرات خوبی هستند. تمام این نفرات باید دست‌به‌دست هم بدهند تا بتوانند سهمیه بگیرند. من می‌گویم همین نگاهی که برای تیم ملی بزرگسالان وجود دارد، باید برای تیم امید هم باشد تا تیم بتواند به المپیک برود که این نگاه قطعا وجود ندارد، به‌خاطر همین می‌گویم کارش به‌شدت سخت است.
دوره قبل الهه احمدی در تیراندازی بانوان ششم شد، به‌تازگی نجمه خدمتی هم آمده که تحول خوبی در تیراندازی زنان ایران ایجاد کرده. امیدوار هستید برای اولین بار یک خانم ایرانی در المپیک مدال بیاورد؟
تنها رشته‌ای که در بخش بانوان امید داریم، تیراندازی است. در‌حال‌حاضر امیدواریمان ١٠ تا ١٥ درصد است، نمی‌دانیم در آینده چه می‌شود.
تکواندو بانوان چطور؟
تکواندو خانم‌ها از نظر ما فقط می‌تواند سهمیه کسب کند. البته فدراسیون خودش نیم نگاهی به مدال کیمیا علیزاده دارد، اما کار خیلی سخت است.
در المپیک‌های قبلی گاهی هماهنگی و هم‌افزایی بین وزارت ورزش، کمیته و فدراسیون وجود نداشت و به کاروان ایران لطمه می‌زد. الان شرایط شما چطور است، چه‌کار کردید که کاروان از این بحث‌ها لطمه نبیند؟
ما ستادی را با مسئولیت وزیر تحت عنوان ستاد بازی‌های المپیک تشکیل دادیم. این ستاد نقش سیاست‌گذاری را دارد. ما اعتقاد داریم در بحث فنی کار بر عهده فدراسیون‌هاست. اما آن چیزی که در جلسات گفته می‌شود، این است که مثلا اگر احساس کنیم فلان مربی ایراد دارد وظیفه داریم انتقاد کنیم، اما وظیفه نداریم اصرار کنیم. تصمیم‌گیر خود فدراسیون است. در بحث سیاست‌گذاری کلان هم رویه‌مان این است؛ مثلا اگر رقم پاداش مدال‌آوران المپیک هرچه زودتر امسال گفته شود، خیلی اثربخش‌تر است تا اینکه سال آینده دو ماه مانده به المپیک اعلام شود. این رقم انگیزه ایجاد می‌کند و ورزشکار حتی شب‌ها خواب آن پاداش را می‌بیند. بر مبنای این ستاد سعی و تلاشمان این است به فدراسیون به همراه وزارت کمک کنیم. من هیچ وقت به نگاه آقابالاسری اعتقاد ندارم؛ چراکه این دیدگاه دیگر از بین رفته است. الان باید اقناع کرد. زمانی هم می‌توان نگاه اقناعی داشت که حرف کارشناسی زد. با این شرایط با فدراسیون‌ها همکاری می‌کنیم تا احساس کنند کنارشان هستیم نه اینکه احساس ترس کنند. من چند وقت پیش به یک برنامه تلویزیونی رفتم، از من سؤال کردند شما نتیجه شکست در المپیک را بر عهده می‌گیرید، گفتم اگر موفقیت باشد متعلق به فدراسیون است، اگر شکست باشد بر عهده ماست. ما نباید فشار روانی به فدراسیون و ورزشکار وارد کنیم.
در ادوار قبل دیده می‌شد وقتی موفقیتی به دست می‌آمد هر کس از هر طرفی این موفقیت را به نام خودش می‌زد. از نظر علمی چقدر می‌شود برای این موفقیت‌ها سهم قائل شد؟
مجموعه عوامل باعث این موفقیت می‌شود. عامل اصلی موفقیت خود ورزشکار و مربی‌اش است که براساس برنامه‌ای که فدراسیون برای آنها می‌ریزد جلو می‌روند. اگر برنامه به‌خوبی اجرا شود سهم متفاوت است. حمایت به‌موقع کمیته و وزارت از مربیان، درنظر‌گرفتن شرایط روحی و روانی و رصد رقبا خیلی نقش دارد. اگر صرفا بگویم ورزشکار و مربی، اینها همه غلط است. یک مجموعه عوامل در این موفقیت تأثیر دارد. حتی من به این اعتقاد دارم که رسانه‌ها هم در موفقیت یک کاروان نقش دارند.
ورزش خوب یا بد، چیزی به‌عنوان تابلوی نتایج دارد. ما در دوره قبل بهترین نتیجه را گرفتیم، این دغدغه برای شما وجود ندارد که در این دوره که اولین المپیک‌تان محسوب می‌شود، نتوانید نتایج دوره قبل را که دولت قبل به‌دست آورد. تکرار کنید و یک‌سری بحث‌های سیاسی به‌وجود بیاید؟
اگر بخواهیم از نظر سیاسی به آن نگاه کنیم شاید این نگرانی‌ها مطرح شود، ولی اگر از نگاه غیرسیاسی آن را ببینیم ورزش متعلق به همه گروه‌هاست. ورزش مال مردم است. هیچ‌وقت نمی‌گویند این ورزشکار فلان خطی است. ما سعی کردیم خودمان را از نگاه سیاسی دور کنیم. فکر می‌کنم اگر توکل بر خدا باشد و نگاه سیاسی هم نباشد ان‌شاءالله خوب نتیجه خواهیم گرفت. ضمن اینکه من زیاد به این موضوع‌ها فکر نمی‌کنم. در بازی‌های آسیایی هم احساس می‌شد که برخی منتظرند تا کاروان نتیجه نگیرد تا بحث‌های سیاسی را پیش بکشند، اما توکل ما به خدا بود و نتیجه گرفتیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
ورزش
پربازدیدترینها