واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: گزارش گاردین از ادامه بحران «فاجعه بار» یمن/ هشت روایت از شهروندان یمنی که در ترس مداوم از بمباران و نبود غذا و آب زندگی می کنند
بحران بشری در یمن از سوی سازمان ملل متحد «فاجعه بار» خوانده می شود؛ کشوری که بیش از 80 درصد از جمعیت آن به کمک نیازمندند.
به گزارش نامه نیوز به نقل از گاردین، در حالی که خشونت ها در یمن تشدید می شود، شهروندان یمنی که در شرایط ترس مداوم از بمباران و عدم دسترسی به آب و غذا در این کشور زندگی می کنند داستان شرایط خود را بازگو کرده اند.
دعا عمر، مسئول بهداشت عمومی، عدن
ما تنها در حال دویدن هستیم، ما مردمی را میبینیم که در حالی که ترسیده اند و می دانند که ممکن است هدف قرار بگیرند سوار بر قایق می شوند برخی از آنها دوست و یا همسایه ما بودند.
ناصر الرقه، معلم زبان انگلیسی
من لذت های چند ماه پیش این منطقه را به یاد می آورم، ناگهان همه آنها از بین رفتند، دو ماه است که همه چیز از بین رفته است، نه حقوق و دستمزدی پرداخت می شود، نه غذای کافی وجود دارد نه برق و نه آبی. نمی دانیم که قرار است بعد از این چه اتفاقی رخ دهد اما می دانم که ما در این شرایط تنها هستیم.
محمود شمسان
من صبح زود بیدار می شوم و سیلندر گاز را برمیدارم و به صف طولانی ملحق می شوم، صفی از ساعت 11 ظهر تا 5 عصر. پس از آن به خانه بر میگردم تا به خرید بروم ما هیچ چیز پیدا نمی کنم. ما برای دو هفته متوالی آبی برای خوردن و استفاده نداشتیم.
قادس العطار
مردم ساعت ها برای دریافت نان و سیر کردن بچه های گرسنه شان صبر می کنند و پناهجویان، کسانی که خانه های خود را ترک کرده و به منزل آشنایان و اقوامشان رفته اند به دنبال چیزی نیستند جز سقفی که آنها را از آفتاب و بمباران روزانه و موشک ها در امان بدارد.
هپ کو
من صدای ترسناکی یک هواپیما را شنیدم و پس از آن انفجار بزرگی رخ داد. بعدا متوجه شدم که به مکانی در عدن حمله شده است، حمله ای که آغاز حقیقی برای تاریکی است که همچنان شهر مرا پوشانده است. من از خانه ام در کراتر نقل مکان کردم و اکنون آواره ام. هرچند جای که اکنون هستم غذا و آب و کمی برق و اینترنت وجود دارد ولی همچنان نمی توانم مثل یک دختر معمولی زندگی کنم.
سامی جسار، یک امدادرسان
هیچ مکانی در صنعا وجود ندارد که امن باشد. این شهر مانند شهر ارواح شده است. همه چیز به حالت فلج درآمده است. از زمان آغاز درگیری ها هیچ هواپیمایی در فرودگاه به زمین ننشسته است و از زمان آغاز درگیری ها ما با کمبود شدید انرژی مواجه هستیم، موضوعی که به این معنا است که ما در آغاز روزهای تاریکی بی پایانی قرار داریم.
دکتر رشا الرادی، امدادرسان یونیسف، حدیده
شرایط به سرعت در حال تغییر است. شرایط به قدری ناامن است که نمی توانیم به فرزندانمان اجازه خروج از خانه را بدهیم. با صدای بمباران و جنگنده های نظامی می خوابیم. احساس می کنم که فرزندانمان به یک باره در حال بزرگ شدن هستیند. آنها به جای صحبت درباره اسباب بازی و یا مدرسه شان درباره آنچه در کشور در حال رخدادن است صحبت می کنند.
داستان جواره
جواره یک دختر 7 ساله است پناهجو در مرکز موقت الرحمه در جیبوتی است که می گوید: من در حال بازی کردن بودم که دیدم هواپیمایی منطقه نزدیک به ما را بمباران کرد. بعد من صدای بمب شنیدم و بسیار ترسیدم، به سمت مادرم رفتم و ما همگی خانه مان را ترک کردیم.
۱۹ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۸:۵۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]