محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845294504
نگاه سرد و بی‌تفاوت جامعه به سوژه دردناکی به نام «کودک‌آزاری»
واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: متاسفانه بسیاری از مردم جامعه ما در مواجه با واقعیت های دردناک پیرامونشان یا بی تفاوت بوده و آن را نادیده می گیرند و یا توجه می کنند ولی آگاه نیستند که از چه طریقی می توانند به هم نوعان خود کمک کنند. اینگونه است که بسیاری از اوقات دلسوزی تنها کاری است که از دستمان ساخته است!!
به گزارش تراز ، نگاه غمزده فائزه به افرادی که در حال آمد و شد به اورژانس بیمارستان بودند جلب توجه می‌کرد. نگاه حسرت باری که شاید به هیج وجه نمی شد تصور کرد پشت آن چه داستان غم انگیزی نهفته است.
او به علت شکستگی ساق پا همراه با مادرش به بیمارستان مراجعه کرده بود و حدود چهار ساعت منتظر ماندند تا بالاخره با اصرار مادر حسابداری بیمارستان پذیرفت شکستگی دخترش به صورت رایگان گچ گیری شود.
ابتدا با دیدن دست آتل گرفته شده مادر فائزه که با باندی سفید رنگ از گردنش آویزان بود تصور می شد به دنبال سانحه ای هر دو دچار شکستگی شده‌اند. ولی زمانی که مادر باب دردودل را گشود و شروع به صحبت کرد تازه معلوم شد ماجرا از چه قرار بوده است و نگاه حسرت بار فائزه چه معنای دردآوری داشت.
"پدرش این کار را با او کرده است!"این جمله ای بود که مادر فائزه بیان کرد. بهت زده پرسیدم چه کسی این کار را کرده؟! و او مجددا تکرار کرد پدرش!سپس به دست شکسته اش اشاره کرد و گفت او دست مرا هم شکسته است. جمله ای که در پس آن این معنا را برساند که گویی این اتفاق مسئله ای عادی برای او و دخترش بود.
می‌گفت 3 فرزند دارد. فائزه 19 ساله بچه بزرگ خانواده است. می گفت سالهاست که او و فرزندانش رفتار های پرخاشگرانه و کتک های پدر خانواده را تحمل می کنند. می گفت او مشکل عصبی دارد و به دنبال کوچک ترین بحثی در خانه عصبانی می شود و ما را کتک می زند. به گونه ای که هر سه فرزندش بارها مورد آزار و اذیت های او قرار گرفته اند.
فائزه می گوید "از وقتی که به یاد دارم پدرم مرا کتک می‌زده. اولین بار 9 ساله بودم که از شدت کتک کاری های پدرم مرا به بیمارستان بردند و به خاطر در رفتگی کتف مدتی بستری شدم . مادرش می گفت یک بار هم با چاقو به او حمله می کند و گوشه گردنش را می شکافد! من که با ناباوری به حرفهایشان گوش می دادم این مورد را غیرقابل باور دانستم و از فائزه خواستم جای زخمش را به من نشان دهد که او با بالا زدن مقنعه اش محل بریدگی را روی گردن و زیر گوشش به من نشان داد. این بار نیز به دنبال سرپیچی از دستور پدرش، وی او را به صندلی می بندد و پایش را به چارچوب در می کوبد به طوریکه ساق پایش می شکند! او می گوید که سال هاست در کارگاهی که متعلق به پدرش است کار می کند و فشارهای روانی و جسمانی وارده بر او به قدری بوده که نتوانسته حتی مدرک دیپلمش را بگیرد.
چگونه ممکن است که اعضای خانواده ای سال ها تحت آزار و اذیت پدر قرار داشته باشند ولی هیچ کدام تا به حال جهت حل این مشکل اقدامی نکرده باشند؟ مادر می‌گوید "باید چه کار کنیم؟ ما پول نداریم وکیل بگیریم" می گوید چند بار از طریق پزشکی قانونی اقدام کرده است ولی درگیرودار کارهای اداری اش پشیمان شده و کار را رها کرده است. می گوید هر بار که به پزشکی قانونی می روم هزینه های رفت و آمد بالاست و نیاز به پیگیری مداوم دارد در حالیکه او نمی تواند بچه ها را در خانه همراه با پدرشان تنها بگذارد.
مادر و پدر و کودک آزاری!
کودک آزاری! عبارتی دردناک و تاسف بار! آزار دادن کودکان! کودکانی پاک و معصوم که هیچ سلاح دفاعی در برابر خشونت های وارده بر خودشان ندارند جز گریستن و نالیدن! و این مسئله بسیار دردآور می‌شود زمانیکه تنها حامیان اصلی این کودکان –پدر و مادر – می شوند مسبب آسیب و آزار آنها !
چه باید کرد؟
یک کارشناس حقوقی در این باره می گوید "در ایران قانون خاصی برای موضوع کودک آزاری نداریم و در زمینه های مختلف مثلا به کارگیری کودکان به کارهای سخت و ممنوعه یا به کارگیری در فحشا و قاچاق یا ممانعت از تحصیل و یا آزار جسمی و روحی ما مجبوریم قوانین را از جاهای مختلف و از لابلای قوانین دیگر استخراج کنیم. متاسفانه یک قانون منسجم و مشخصی در مورد این جرایم وجود ندارد. وی در ادامه می افزاید:حتی در مواردی هم که این آسیب از سوی پدر و مادر اعمال می شود از آن جایی که جرایم علیه اطفال جزء جرایم عمومی به حساب می آید بدون شکایت شاکی خصوصی نیز خود مدعی العموم و دادستانی نیز می توانند این مسائل را پیگیری کنند. مراکزی مثل مدارس، بیمارستان ها،بهزیستی و ... در صورت مشاهده این موارد می توانند به دادستانی گزارش دهند ولی متاسفانه عملا چنین اتفاقی نمی افتد و دادستان یک شهر اگر هر روز هم شاهد چنین مواردی باشد برخورد جدی با این مسئله ندارند مگر در موارد خاص و بسیار بحرانی". وی در ادامه می گوید" مردم می توانند در صورت مشاهده موارد کودک آزاری با اورژانس اجتماعی بهزیستی از طریق سامانه 123 تماس گرفته و این موارد را گزارش دهند".
بی تفاوتی جامعه به جرایم اجتماعی
صبحی بهاری مادربزرگی سراسیمه و با نگرانی نوه چهار ماهه اش را با خود به بخش اطفال بیمارستان آورد. آثاری از زخم و کبودی روی صورت و گردن پارسای کوچک به چشم می خورد. کودک حتی توان گریستن هم نداشت. مادربزرگ که می گریست و نگران حال نوه اش بود می‌گفت پدر و مادرش او را کتک زده اند و وقتی کودک گریه می کند گلویش را می فشارند تا آرام شود! پارسا ی کوچک سوژه دردناک گفتگوی پزشکان و پرستاران و پرسنل بیمارستان شده بود. لیکن هیچ کس در پشتیبانی از این کودک قدمی برنداشت. مساله که شاید آن را بتوان ناشی از ناآگاهی نسبت به جرایم اجتماعی حتی در بین اقشار تحصیل کرده دانست. و شاید هم ناشی از بی تفاوتی آنها! تعجب آورتر آن است که در بخش اطفال یک بیمارستان که بارها و بارها کودکان بی گناه را به علت کودک آزاری به آنجا می آورند هیچ بخشی جهت رسیدگی به علت وقوع این اتفاق و حمایت از کودکان رنج کشیده اختصاص داده نشده است. وقتیکه نهاد هایی اجتماعی نظیر مدارس و بیمارستان ها به آسانی مسئله مهمی مثل کودک آزاری را نادیده می گیرند چطور می توان از عموم جامعه انتظار داشت به راحتی از کنار این مسئله نگذرند؟
متاسفانه بسیاری از مردم جامعه ما در مواجه با واقعیت های دردناک پیرامونشان یا بی تفاوت بوده و آن را نادیده می گیرند و یا توجه می‌کنند ولی آگاه نیستند که از چه طریقی می توانند به هم نوعان خود کمک کنند. این گونه است که بسیاری از اوقات دلسوزی تنها کاری است که از دستمان ساخته است!!
پیمان نامه حقوق کودک
کودک آزاری اما آسیبی اجتماعی که نه تنها در ایران که در همه نقاط جهان با آن روبرو هستیم، از همین روست که از سال ها پیش قوانین بین المللی به این امر ورود کرده و پیمان نامه حقوق کودک در این راستا تهیه شده است. این پیمان نامه یک کنوانسیون بین المللی است که حقوق مدنی ،سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کودکان را بیان می کند. دولت هایی که این معاهده را امضا کرده اند موظف به اجرای آن هستند و شکایت های راجع به آن به کمیته حقوق کودک ملل متحد تسلیم می شود. این کنوانسیون در بیستم نوامبر 1989 مورد پذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت و تاکنون 193 کشور این سند را امضا کرده اند. از این پیمان نامه به عنوان مقبول ترین سند حقوق بشر در تاریخ نام برده می شود. ایران نیز از سال 1373 به این پیمان نامه پیوسته است. با این حال هنوز قانون منسجمی در خصوص کودک آزاری در کشور ما وجود ندارد.
در کشور آلمان کودک آزارانی که بیش از 25 سال دارند با نظر موافق کمیسیون پزشکی عقیم می شوند. در سوئد نیز قانون مشابهی وجود دارد.در فرانسه و اسپانیا نیز تمهیداتی برای اجرای مورد مشابه صورت گرفته است. در ایالات متحده کودک آزاری جرمی بسیار جدی محسوب می شود و دادگاه می تواند برای مجرمان از احکام تعلیقی تا حبس ابد مجازات تعیین کند.
منبع: نامه نیوز
يكشنبه 17 خرداد 1394 ساعت 14:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[مشاهده در: www.taraznews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها