محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842633916
ترکیه بین دوراهی دموکراسی و خودمحوری
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
ترکیه بین دوراهی دموکراسی و خودمحوری مردم ترکیه، روز هفتم ژوئن (17 خرداد) پای صندوق‌های رای می‌روند تا در مورد منشور آینده این کشور تصمیم‌گیری کنند. در ظاهر این انتخابات پارلمانی صحنه نبرد احمد داوود اوغلو، نخست‌وزیر ترکیه و حزب حاکم عدالت و توسعه با سه حزب مخالف دولت است.
سوال اصلی پیش روی این انتخابات این است که آیا حزب حاکم می تواند 330 کرسی پارلمان را از آن خود کند تا از یک سو اکثریت مجلس را به دست آورده و از سوی دیگر به رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اجازه دهد قانون اساسی این کشور را تغییر داده و نظام ریاست جمهوری را در این کشور ایجاد کند. بروز چنین نتیجه ای در واقع پسرفت در مسیری است که از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002 در ترکیه ایجاد شده است. اردوغان که در فاصله سال های 2003 تا 2014 مقام نخست وزیری ترکیه را در دست داشت، به دنبال این است که جایگاه جدید خود (ریاست جمهوری) را که بیشتر نقش نمادین دارد، تغییر داده و به قدرت نخست کشور تبدیل کند. در صورت تحقق این موضوع، اردوغان صاحب قدرت های اجرایی گسترده ای می شود. با این اوصاف می توان گفت رای دهندگان ترک در روز هفتم ژوئن، نوع دموکراسی آینده این کشور را انتخاب می کنند؛ آنها بین تسلط روزافزون دولت بر مردم و دسترسی به آزادی های فردی بیشتر یکی را انتخاب خواهند کرد. این در حالی است که برخی اتفاقات اصلا به نفع اردوغان نیست. چندی پیش مرکز نظرسنجی متروپل که در زمینه پیش بینی دقیق نتایج انتخاباتی ترکیه سابقه درخشانی دارد، با انجام یک نظرسنجی نشان داد تعداد افرادی که از سیاست های حزب حاکم خسته شده اند به مراتب افزایش یافته است. وقتی از آنها درباره برنامه اردوغان برای نظام ریاست جمهوری پرسیده شد، 55 درصد با آن مخالفت و فقط حدود 32 درصد از اجرای آن حمایت کردند. اردوغان ادعا می کند اجرای این نظام ریاستی، باعث می شود حرکت ترکیه به سمت پیشرفت با سرعت بیشتری صورت گیرد؛ این درحالی است که 59 درصد از پاسخ دهندگان این نظرسنجی عقیده دارند این راه به خودمحوری بیشتر در سیاست ترکیه منجر می شود. رای دهندگان همچنین دیدگاه منفی در قبال راه پیش روی ترکیه دارند. 50 درصد از آنها می گویند با ادامه این مسیر ترکیه شرایط وخیم تری پیدا می کند و در این میان فقط 36 درصد دیدگاه مثبتی نسبت به آینده این کشور دارند. اقدامات و دیدگاه های اقتصادی دولت نیز از تیغ این انتقادات در امان نمانده است به گونه ای که 55 درصد پاسخ دهندگان تصور می کنند حزب حاکم در یک مسیر بد گام برداشته است. نکته جالب تر این است که تنها 36 درصد پاسخ دهندگان گفته اند به حزب عدالت و توسعه رای می دهند. اگر این رویکردها در روز انتخابات هم ادامه پیدا کند، حزب حاکم ضربه سختی خواهد خورد؛ این در حالی است که این حزب سال 2011 و زمان نخست وزیری اردوغان، بیش از 50 درصد آرا را از آن خود کرد. موقعیتی لرزان و شکننده اردوغان و حزب عدالت و توسعه پس از برگزاری انتخابات سال 2002 و با تاکید بر مسئولیت پذیری بیشتر دولت و چندصدایی مدنی، قدرت را به دست گرفتند. این رویکرد باعث شد احزاب و شخصیت های لیبرال که با دخالت ارتش و نیروهای نظامی در امور داخلی مخالف بودند، از این حزب حمایت کنند. در کنار این موارد، یک عامل دیگر باعث تقویت جایگاه این حزب شد: حمایت از طبقه کارگر و متوسط که در شهرهای کوچک تر ساکن بودند و احساس می کردند از سوی نخبگان سیاسی و اقتصادی به حاشیه رانده شده اند. حزب عدالت و توسعه همچنین به این مردم قول داد خدماتی همچون برق و آب را با هزینه کمتری در اختیارشان قرار دهد؛ در حقیقت پیشرفت تدریجی در این زمینه ها به رشد سریع تر ترکیه کمک کرد و وضع طبقه متوسط را بهبود بخشید. اما این جهش اقتصادی از حدود سه سال پیش تقریبا به پایان رسید و اردوغان نیز وعده های خود مبنی بر تکثرگرایی مدنی را نادیده گرفت. در مقابل او سعی کرد با ایجاد سرمایه داری انحصاری و فراهم کردن پروژه های عظیم ساختمانی برای نزدیکان و اعضای حزب حاکم، موقعیت این حزب را بیش از پیش تقویت کند. با ادامه این روند، صدای انتقادها نیز بلندتر شد که نمونه بارز آن در جریان اعتراضات پارک گزی در ماه می سال 2013 بود؛ احزاب و فعالان سیاسی در اعتراض به ساخت یک هتل در محوطه سبز استانبول تظاهرات کردند که با سرکوب شدید نیروهای پلیس و امنیتی مواجه شد. در واکنش به این اتفاقات، اردوغان این تنش ها و درگیری ها را نبرد سکولارها علیه مذهبی ها و همچنین جنگ «ترک های سفید» (نخبگان سیاسی و سکولارها) با «ترک های سیاه» (طبقه متوسط و کارگران) نامید. این رویکرد هزینه منفی نیز به همراه دارد؛ جایگاه حزب عدالت و توسعه به عنوان حامی تکثرگرایی مدنی بشدت خدشه دار شده و رویکردهای دینی که مبنای کار این حزب بود، به ابزاری در دست دولت تبدیل شد. برای رای دهندگان راست میانه ترکیه و بخصوص جوانان آن، افزایش کنترل دولت بر زندگی مردم و نهادهای اقتصادی، یک نگرانی جدی به حساب می آید. واکنش اردوغان این بوده است که بانک مرکزی را مسئول اصلی کاهش رشد اقتصادی اعلام کند. این اتفاقات باعث ایجاد فضای بی اعتمادی در مسائل اقتصادی شده، طوری که بتازگی رئیس «مرکز تجارت و صنعت ترکیه»، این اتفاقات را عامل سردرگمی جامعه اقتصادی و عموم مردم معرفی کرد. رقابت برای حفظ قدرت اردوغان برای پیاده کردن نظام ریاست جمهوری دلخواه خود، رقابت سیاسی پیچیده ای پیش رو خواهد داشت؛ کردها که حدود 20 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند بخش عمده ای از این رقابت هستند. حزب دموکراتیک خلق وابسته به کردها قول داده حدنصاب لازم برای ورود به پارلمان را در این انتخابات کسب کند؛ اگر این اتفاق بیفتد،کردها می توانند از 550 کرسی پارلمان، 60 کرسی را از آن خود کنند. در این میان برخی نظرسنجی ها می گویند حتی اگر این حزب هم نتواند چنین موفقیتی به دست آورد، دو حزب اصلی مخالف دولت (حزب جمهوریخواه خلق و حزب جنبش ملی گرا) می توانند با حزب حاکم رقابت شانه به شانه ای داشته باشند. ورود حزب دموکراتیک خلق به پارلمان باعث می شود حزب عدالت و توسعه نتواند به 330 کرسی مورد نیاز برای رسیدن به اکثریت دست پیدا کند. اگر کردها در رسیدن به این حدنصاب به موفقیت نرسند، جایگاه حزب حاکم محکم تر خواهد شد. براساس قوانین انتخاباتی ترکیه هر حزبی که نتواند به حد نصاب لازم برای ورود به پارلمان برسد، باقیمانده کرسی ها به حزبی می رسد که بیشترین رای ها را دارا باشد که در این مورد به احتمال زیاد حزب توسعه و عدالت خواهد بود. صلاح الدین دمیرتاش، رهبری حزب دموکراتیک خلق را برعهده دارد؛ او وکیلی کاریزماتیک است که اقداماتش در جهت حقوق دموکراتیک شدن جامعه بوده و باعث محبوبیت وی حتی در میان احزاب غیرکرد شده است. در جریان انتخابات ریاست جمهوری 2014، دمیرتاش براحتی 9.76 درصد رای ها را به دست آورد. همین اقدام رهبران این حزب را ترغیب کرد تا از ثبت نام نامزدهای خود به عنوان افرادی مستقل صرف نظر کرده و به جای آن به دنبال کسب 10 درصد آرا در قامت یک حزب باشند. بیشتر نظرسنجی ها ازجمله نظرسنجی متروپل نشان می دهد این حزب شانس زیادی برای کسب 10 درصد مورد نیاز را دارد. دمیرتاش طی این مدت بارها از برنامه مدنظر اردوغان برای تغییر قانون اساسی انتقاد کرده است. موقعیت منحصر به فرد دمیرتاش (به عنوان رهبری که ممکن است برای اولین بار یک حزب وابسته به کردها را وارد پارلمان کند) به او این فرصت را می دهد که نظر برخی از کردهای حامی حزب حاکم را به دست آورد. اردوغان طی این سال ها تلاش فراوانی انجام داد تا چنین پایگاه حمایتی را به دست آورد؛ اجازه آموزش زبان کردی و برداشتن منع استفاده از کلمه «کردستان» ازجمله اقدامات وی بود. او همچنین با عبدالله اوجالان، رهبر حزب غیرقانونی کارگران ترکیه (پ .ک .ک) وارد مذاکره شد تا شاید بتواند به اختلافات و درگیری های 30 ساله پایان دهد. در حال حاضر بسیاری از کردها که همچنان به دنبال خواسته های بیشتری هستند، از اقدامات و کارهای اردوغان در این زمینه راضی نیستند و این کار می تواند به نفع حزب دموکراتیک خلق تمام شود. البته این اظهارات به این معنا نیست که حزب دموکراتیک خلق به همین راحتی ها بتواند پیروز شود. حتی اگر او بتواند به حدنصاب 10 درصدی برسد، این به این معنا نیست که قطعا می تواند مانعی سر راه اردوغان برای تغییر قانون اساسی شود. در حقیقت، این احتمال وجود دارد که حزب حاکم با وارد کردن دمیرتاش در یک ائتلاف سیاسی، به 330 کرسی مورد نیاز خود دسترسی پیدا کند. با وجود تمام مخالفت های دمیرتاش با برنامه اردوغان، ممکن است امتیازاتی همچون آتش بس با «پ. ک .ک» باعث شود رهبر حزب دموکراتیک خلق با رئیس جمهور ترکیه کنار بیاید. گرچه اردوغان توانایی و مهارت بالای خود در عرصه سیاسی را طی چند سال گذشته به اثبات رسانده، اما باز نمی توان گفت حزب عدالت و توسعه بدون هیچ مشکلی در این انتخابات پیروز می شود. اردوغان در دوران نخست وزیری خود و بخصوص سال های اولیه حضورش در راس قدرت، کمک فراوانی به بهبود ترکیه کرد. او توانست به قدرت انحصاری نخبگان پایان داده و اقتصاد نابسامان این کشور را بهبود بخشد. با این حال، اردوغان با اقدامات و برنامه های خود در حال تبدیل حزب عدالت و توسعه به یکی از همان نخبگان انحصارگر است. به عقیده تحلیلگران و کارشناسان، تلاش او برای داشتن قدرت و اختیارات بیشتر می تواند در این انتخابات برای او بهایی گزاف به همراه داشته باشد. فارین افرز / مترجم: حسین خلیلی
یکشنبه 17 خرداد 1394 ساعت 02:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]
-
گوناگون
پربازدیدترینها