واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > دیدگاه ها - در نظر گرفتن شاخصی به عنوان سلامت درمان برای نظام سلامت، مغالطه آمیز است. این اصطلاح برای بودجه بندی به کار می رود و ارتباطی با سرانه سلامت ندارد دکتر امیرحسین قاضی زاده هاشمی* برخی از دوستان تامین اجتماعی، حرفهایی را درباره سرانه درمان می زنند که باید به آن توجه ویژه ای کرد. مثلا گفته می شود سهم کارگران و یا بیمه شدگان تامین اجتماعی از سرانه درمان کجاست؟ به نظر می رسد هیچ کس در نظام سلامت فعلی، سرانه درمان نمی گیرد. اصلا در نظر گرفتن شاخصی به عنوان سلامت درمان برای نظام سلامت، مغالطه آمیز است. چیزی که در حال حاضر برای "سرانه درمان" در نظر گرفته می شود، یک اصطلاح بودجه ای است برای اینکه برنامه های بودجه ای را در دولت و مجلس، بتوانیم نظم و نسق دهیم. در حال حاضر، سرانه سلامت در کشور وجود دارد که تفاوت بسیار زیادی با سرانه درمان دارد. در سرانه سلامت، تمام اشخاص، بهره مند می شوند، چه دارای بیمه باشند، چه سهم بیمه شان را خود بپردازند و یا دولت. به عبارت دیگر، تفاوتی بین اشخاص از لحاظ اینکه تحت پوشش چه بیمه ای قرار می گیرند، نیست. البته، این موضوع به آن مفهوم نیست که خدمات ارائه شده به همه یکسان است. خیر، طبیعتا با توجه به مشارکت افراد در تامین سلامت خود و خانواده شان، سهم آنها از سرانه سلامت تغییر می کند. به عنوان مثال در حوزه برخورداری افراد از خدمات مراقبت مادران باردار، طبیعتا بین بیمه شده ها و غیر بیمه شده، تفاوتی مشاهده نمی شود. ولی همین مادر، اگر در بیمارستان جهت مراقبت از نوزادش و یا در مرحله زایمان بستری شود، تعرفه خدمات را به گونه ای متفاوت پرداخت می کند. در نظام تامین اجتماعی، این بیمه شده می تواند با مراجعه به مراکز درمانی بیمه تامین اجتماعی، کلیه خدمات را رایگان دریافت کند، ولی سایر بیمه شده های دولتی مانند بیمه های خدمات درمانی و سایر اقشار، با پرداخت قسمتی از هزینه درمان خود، از خدمات نظام سلامت در شرایط فعلی استفاده می کنند. ولی موضوع اختلاف فعلی بر سر چیست؟ در اصل، چیزی که به عنوان سرانه درمان دولتی محل بحث دوستان است، تعهدات دولت از بابت کارفرمایی خود نسبت به کارمندانش است. دولت از یک طرف، وظیفه حاکمیتی دارد و از طرف دیگر به عنوان یک کارفرما، باید وظیفه کارفرمایی خود را انجام دهد و قطعا نمی تواند حقوق کارمندان خود را نادیده بگیرد. از جمله حقوق کارمندان دولت که جزء وظایف کارفرمایی دولت است، تامین بخشی از هزینه درمان افراد تحت پوشش بیمه درمانی کارکنان خود است. اصطلاح سرانه درمان نیز در بودجه دولت برای سهم کارکنان از حق بیمه مطرح می شود. چون کلا این سرانه برای جمعیت 2 میلیون و نیمی جمعیت کارمندان دولت، معتبر است. بدیهی است تعمیم آن به جمعیت کل کشور، چندان صحیح نیست. پس ادعای اینکه سرانه درمان به بخشی از جمعیت کشور تعلق می گیرد و به بخش دیگری تعلق نمی گیرد، ادعای درستی نیست. این سرانه، تنها به خاطر وظایف کارفرمایی دولت به کارمندان بخش عهومی و خانواده هایشان متعلق است. از طرفی باید در نظر گرفت در جامعه، افرادی هستند که وظیفه حاکمیتی دولت در عرصه نظام سلامت، اقتضا می کند از آنها حمایت کند. به تعبیر دیگر، قانونگذار برای دولت تکلیف کرده است برخی از افراد که شاغل نیستند، یا امکان کار کردن ندارند، علیل هستند، آسیب پذیرند، باید توسط دولت، حمایت درمانی شوند. یعنی سلامت آنها قانونا بر عهده دولت است. قانونگذار از دولت خواسته از محل بودجه عمومی کشور، بدون مشارکت این افراد، هزینه های سلامتشان را پرداخت کند. این برای برخی اقشار است که هیچگونه منبع درآمد و یا شغل ثابت یا امکان کار کردن ندارند. هر انسان با انصافی، تصدیق می کند پرداخت هزینه سلامت این افراد، تبعیض نیست. از سوی دیگر، این سرانه، حق نیست که به کسی بدهند و به دیگری- مثلا بیمه شده های تامین اجتماعی- پرداخت نشود. در درجه اول، سرانه درمان مصرح در بودجه، یک وظیفه کارفرمایی است و در درجه بعد، اقشار آسیب پذیر را تحت حمایت قرار می دهد. اکنون باید به این سئوال پاسخ داد که این سرانه چقدر است؟ به عنوان وظیفه حاکمیتی، دولت برای کارمندان خود، سالانه سرانه درمان را محاسبه و به عنوان بخشی از هزینه های عمومی کشور در قانون بودجه سالانه لحاظ می کند. امسال این هزینه، حدود 7 هزار تومان به ازای هر فرد است. ولی تفاوت بزرگی بین این سرانه و سرانه پرداختی جهت بیمه اقشار آسیب پذیری و تحت پوشش بیمه هایی مانند روستائیان، وجود دارد. امسال، هزینه سرانه بیمه حمایتی روستائیان، اندکی بیش از 2 هزار و 800 تومان شده، یعنی نزدیک به یک پنجم هزینه درمان کارمندان دولت. پس به جای طرح موضوع محرومیت بیمه شدگان از سرانه درمان، باید به این نکته توجه کرد که هزینه سرانه سلامت در کشور برای همه است، چه بیمه دولت باشیم و یا هر کارفرمای دیگر. هزینه سرانه درمان دولتی ها نیز فقط برای تامین سلامت آنهاست و در حوزه وظایف کارفرمایی دولت به عنوان بزرگترین کارفرمای کشور قرار می گیرد. سایر اقشار تحت پوشش و حمایت نیز حداقلی از سرانه درمان را دریافت می کنند که نسبت به سرانه درمان کارکنان دولت، قابل مقایسه نیست. * مدرس دانشگاه و عضو کمیسیون بهداشت مجلس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 453]