واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۰
تیم ملی والیبال ایران در بازی تکراری مقابل آمریکا 3-1 شکست خورد. در بعضی برنامههای ورزشی بعد از شکست در بازی نخست، به جای آمریکا از «ایالات متحده» نام برده شد شاید برای اینکه فکر نکنیم مقابل آمریکا شکست خوردهایم. به گزارش ایسنا، «عصر ایران» با انتشار یادداشتی با این مقدمه ادامه داد: در هر دو حال تفاوتی نمیکند. در یک مسابقه ورزشی یکی از طرفین پیروز میشود و طرف دیگر شکست میخورد. پیش از این هم در مسابقات ورزشی، پرچم ایران بالاتر از آمریکا نشسته است. دو نمونه فراموشناشدنی، یکی پیروزی زندهیاد علیرضا سلیمانی مقابل بومگاتنر آمریکایی بود و دیگری در جام جهانی 1998 فرانسه و در بازیای که آن را «بازی قرن» نام گذاشتند؛ همان بازیای که با دو گل حمید استیلی و مهدی مهدویکیا آمریکا را شکست دادهایم اما ... والیبال البته فقط والیبال است اما چه کنیم که هر وقت بازیکنان دو تیم والیبال ایران و آمریکا برای زدن سرویس پشت خط قرار میگرفتند، ذهن به مشهد میرفت و یاد پلاکاردی میافتاد که چند خانم در تجمع دلواپسان دستشان گرفته بودند با این متن: «ما دندانپزشکان، دهان آمریکا را سرویس میکنیم»! این شعار در کنار پلاکاردنوشتههایی مانند «آمریکا برو ببینیم با!» و چند شعار دیگر در این هفته بیش از هر عکس دیگری دیده شد و در شبکههای اجتماعی، همرسانی. اینکه خرده بگیریم چقدر در یک تجمع اعتراضی استفاده از چنین ادبیاتی درست است یا نه، قطعا موافقان و مخالفانی دارند. آنها که فرمان دارند این کار را بکنند میگویند: «در دعوا حلوا خیرات نمیکنند و برو کنار باد بیاد!» و مخالفان هم گله میکنند در سرزمینی که بیش از هر چیزی شعر و ادبیات وجود دارد مگر نمیتوان با ادبیات محترمانهتری شعار داد و مخالفت کرد و اصولا کار دندانپزشک مگر جز سرویس - به معنای مرتب کردن - دندان است؟! حساب مسابقات ورزشی را که جانمایهاش دوستیافزایی و پیونددادن آدمها به همدیگر است باید از مجادلههای سیاسی دور نگاه داشت. همان طور که شادی پس از گل بازیکن جوان پرسپولیس مقابل تیم عربستانی نه تنها هیچ گرهی را نگشود که باعث تولید حجم انبوهی از فحاشی شد که در فضای مجازی میان کاربران دو کشور دست به دست شد، خوب است از رفتار بازیکنان دو تیم والیبال ایران و آمریکا هم درس بگیریم. آنها در خلال مسابقه با هم رقابت میکنند، کُری میخوانند و برای پیروز شدن میجنگند اما به محض بهصدا درآمدن سوت بازی با همدیگر دست میدهند و به بازیهای آینده فکر میکنند. تیم ملی والیبال، «فرهاد ظریف» دارد و تیم دیپلماسی ایران، «جواد ظریف». هر دو کوتاهقامت بلندهمت هستند و مردم به آنها اعتماد دارند. طبعا منتقدانی هم دارند که کار آنها را نمیپسندند اما به جای تلاش برای «سرویس کردن» دهان طرف مقابل به آنها روحیه بدهیم؛ اشتیاق برای بلندکردن پرچم و نام و آوازه ایران، نه اینکه دست به رفتارهایی بزنیم که یک چشمشان به پشت سر باشد و چشم دیگر به رقیب پیش رو! گاهی اوقات این رفتارهای پرشور اما کمترپخته، کمر میشکند ... تردید نکنیم که این دو «ظریف» برای مردم به میدان میروند. دعایمان را بدرقهشان کنیم. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]