محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830516200
کرم‌هایی که در پوست صورت‌‌تان اردو زده‌اند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
کرم‌هایی که در پوست صورت‌‌تان اردو زده‌اند بسیاری از ما هنگام تماشای سه‌گانه جذاب «داستان اسباب‌بازی‌ها» مجذوب تصور حضور نامحسوس موجوداتی زنده در محیط اطرافمان شده‌ایم و شاید برای یک بار هم که شده، همزمان با دنبال کردن داستان فیلم به وسایل دور و برمان نگاهی از جنس تخیل کودکانه انداخته و چند لحظه‌ای با صاحب عروسک‌ها،( اندی)، همذات‌پنداری کرده باشیم. بعد هم بی‌درنگ با خود فکر کرده‌ایم متأسفانه یا خوشبختانه بجز ما هیچ‌کس اینجا نیست!
ولی واقعیت این است که بجز ما موجوداتی اینجا هستند که البته داستانشان از جنس داستان اسباب بازی ها نیست. اینها حیوانات واقعی کرم مانندی هستند که 4 جفت پای کوتاه چاق و چله نزدیک سرشان دارند و در پوست صورت همه انسان ها (هر چقدر هم که بهداشت را رعایت کنند) زندگی می کنند. اینها حشراتی به نام «هیره» هستند که علاقه فراوانی به منافذ پوست و غدد چربی زیر پوستی دارند. آنها به هیچ وجه مهمان موقتی بدن ما محسوب نمی شوند. هیره ها در پوست صورت ما متولد می شوند، همانجا تولید مثل می کنند و در همانجا هم می میرند. آنها حداقل 20 هزار سال است که روی صورت ما و به معنای واقعی کلمه در پیش چشم ما زندگی می کنند؛ بدون این که ما یا میلیاردها انسانی که پیش از ما روی کره زمین زیسته اند از حضور دائمی این اجاره نشین های مادام العمر، کوچک ترین اطلاعی داشته باشیم. اما هیره چیست و چرا در این جهان پهناور صورت ما را برای زندگی انتخاب کرده است؟! با دنیای هیره ها آشنا شوید انسان پستانداری بزرگ است و پوست پستانداران بزرگ به علت داشتن منافذ و غدد چربی فراوان می تواند بخوبی غذا و سرپناه لازم برای زندگی موجودات میکروسکوپی مانند هیره ها را فراهم کند. هیره از نظر ظاهری شبیه عنکبوت و کنه و از خانواده بندپایان است. آنها یکی از متنوع ترین و موفق ترین بی مهرگان هستند که تقریبا همه جا حضور دارند؛ از آب و خاک گرفته تا بدن انسان و حیوانات و حتی گرد و غبار هوا. بدن آنها تقریبا شفاف و بی رنگ است. بنابراین دیدن آنها با چشم غیر مسلح کار آسانی نیست. 2 نوع هیره در پوست صورت انسان زندگی می کنند؛ هیره «دمودکس فولیکولوروم» یا هیره فولیکول که در فولیکول مو زندگی می کند و هیره «دمودکس برویس» یا هیره غدد چربی که نسبت به هیره فولیکول قد کوتاه تری دارد و در عمق بیشتری از پوست سکونت دارد؛ یعنی در غدد چربی. فولیکول مسیری لوله مانند است که ریشه مو در آن رشد می کند. در هر غده چربی فقط یک هیره غدد چربی زندگی می کند؛ در حالی که در هر فولیکول مو بین 3 تا 6 هیره فولیکول دیده می شود. طول این هیره ها بین 0.3 تا 0.4 میلیمتر متغیر است. آنها بیشتر در اطراف بینی و در فولیکول موهای مژه و ابرو دیده می شوند. صورت انسان به علت داشتن منافذ بزرگ تر در پوست و غدد چربی بیشتر بهشت هیره ها به حساب می آید، هرچند گاهی اوقات در نواحی اندام تناسلی و روی سینه هم مشاهده شده اند. هیره غدد چربی تقریبا تمام عمرش را در غدد چربی فولیکول مو سپری می کند، ولی هیره فولیکول هر از چند گاهی شب ها به سطح صورت می آید تا بتواند منفذی با شرایط مناسب تر بیابد. سرعت حرکت هیره ها بین 8 تا 16 میلی متر در ساعت است. تولیدمثل هیره فولیکول روی سطح پوست انجام می شود و تخمگذاری در لبه داخلی دهانه منفذی که هیره ماده در آن ساکن است، صورت می گیرد. اندازه تخم ها یک سوم تا نصف طول بدن خود هیره است که باعث می شود تخمگذاری آنها از نظر متابولیک بسیار سخت و پرزحمت باشد و در هر بار تخمگذاری فقط یک تخم آزاد شود. هیره های ماده جثه بزرگ تری دارند و شفیره متولد شده که 6 پا دارد پس از حدود 7 روز بالغ می شود. آنها مقعد ندارند و فضولاتشان تا زمان مرگ در داخل بدن ذخیره می شود. پس از مرگ، بدنشان خشک می شود و فضولات درون بدن روی صورت تجزیه می شود. فضولات و دی ان ای باقیمانده از آنها به تأمین رطوبت مورد نیاز پوست کمک می کند. هیره های فولیکول خیلی زود به بدن انسان وارد می شوند. آنها در بافت سینه مادران مشاهده شده اند و احتمال دارد هنگام شیردهی یا حتی در بدو تولد از مادر به فرزند منتقل شوند. با افزایش سن تعداد بیشتری هیره از اطرافیان به بدن ما منتقل می شود. به اعتقاد بعضی از دانشمندان آنها باکتری های پوست را می خورند و بعضی فکر می کنند از سلول های مرده پوست یا روغن موجود در غدد چربی تغذیه می کنند. محققان درحال بررسی ریزاندامگان (میکروارگانیسم های) داخل دستگاه گوارش هیره ها هستند تا به رژیم غذایی آنها پی ببرند. ولی آیا با وجود این تعداد بندپای زنده درون پوست، نباید دلواپس امکان بروز بیماری های پوستی بود؟ هیره ها از تکامل انسان می گویند هیره های فولیکول و غدد چربی شباهتی به یکدیگر ندارند و به نظر می رسد از دو منبع متفاوت وارد بدن ما شده اند. هیره فولیکول فعالیت زیادی دارد و بسیار اجتماعی است و همین موضوع باعث بروز آمیختگی ژنتیکی بیشتر در آن می شود در حالی که هیره غدد چربی منزوی است. بنابراین جهش های ژنتیکی در آن به کل هیره های غدد چربی منتقل نمی شود؛ بلکه هر تنوعی به صورت محدود در نواحی مشخصی به شکل مستقل و جزیره مانند به حضور خود ادامه می دهد. این تنوع می تواند بازتاب دهنده سیر تکامل انسان نیز باشد. انسان ها حدود 40 هزار سال پیش روی زمین پراکنده شدند و جوامع متنوع را به وجود آوردند. به نظر می رسد تنوع ژنتیکی هیره ها هم از همان زمان آغاز شده است. ظاهرا انسان مدت هاست هیره های غدد چربی را همراه خود دارد. احتمال دارد هیره های غدد چربی، از زمانی که انسان طی روند تکاملی، از اجداد هومونید خود متمایز شد یعنی حدود 20 هزار سال پیش با او همراه بوده اند. این احتمال نیز وجود دارد که حیوانات دیگر آنها را به بدن ما منتقل کرده باشند. انسان ها رابطه گسترده ای با سگ های خانگی و خویشاوند وحشی آنها یعنی گرگ داشته اند و محققان معتقدند از آنجا که اجداد ما برای شکار و مسائلی از این نوع در مجاورت این حیوانات بوده اند هیره ها از آنها به انسان منتقل شده اند. شباهت فراوان هیره غدد چربی با هیره دمودکس کنیس که در بدن سگ دیده می شود این فرضیه را تقویت می کند. هیره ها نه تنها می توانند بازگوکننده رابطه انسان با حیوانات دیگر باشند، بلکه حقایق بسیاری را نیز در مورد رابطه انسان ها با یکدیگر آشکار خواهند کرد. ژن آنها حاوی سرنخ های ارزشمندی از تاریخچه حیات ما به شمار می رود. وقتی دانشمندان دی ان ای هیره ها را مطالعه کردند متوجه شدند هیره های صورت مردم چین با هیره های مردم آمریکای شمالی و جنوبی متفاوت است. وجود این تفاوت ها این امکان را به دانشمندان می دهد که به چگونگی مهاجرت اجداد اولیه ما روی کره زمین پی ببرند و مشخص کنند کدام یک از جوامع امروزی رابطه نزدیک تری با یکدیگر دارند. محققان امیدوارند بتوانیم جوامع انسانی را که قبلا قادر به شناسایی آنها نبودیم، شناسایی کنیم. آنها همچنین می توانند ما را به زمان های بسیار دورتر ببرند تا بتوانیم نگاهی هم به شیوه تکامل زیستی انسان بیندازیم. اگر آنها این همه مدت همراه انسان بوده اند بعید نیست منشأ تغییراتی در دستگاه ایمنی بدن ما هم بوده باشند. شاید همین هیره های کوچک به شکل گیری دستگاه ایمنی بدن انسان برای مواجهه بهتر با بیماری ها کمک کرده باشند. دکتر «تمیس»، سرپرست تیم تحقیق می گوید: «به احتمال بسیار زیاد همان گونه که ما بر آنها تأثیر گذاریم آنها نیز روی ما تأثیر می گذارند. دستگاه ایمنی بدن ما نسبت به حضور آنها واکنش نشان می دهد و همین واکنش ها می تواند به تغییراتی در سلامت و دستگاه ایمنی بدن ما منجر شده باشد. انسان، بوم سازگان متحرک البته همه اینها در حد فرضیه است، ولی اگر هم اشتباه از آب در بیایند، هیره ها موجوداتی هستند که به ما یادآوری می کنند ما انسان ها خودمان زیستگاه انبوهی از گونه های مختلف موجودات زنده هستیم! سر و کله بعضی از آنها مانند شپش سر و کک فقط گاهی اوقات پیدا می شود و بعضی از آنها فقط در جوامع خاصی وجود دارند. بعضی دیگر مانند هیره فولیکول یا ریزاندامگان دستگاه گوارش همیشه همراه همه انسان ها هستند. بدن ما مملو از ریزاندامگان است. بنابراین« ما» فقط ما نیستیم. ما یک جامعه در حال حرکت هستیم؛ یک بوم سازگان (اکوسیستم) کامل در قالب یک بدن که حتی شاید لازم باشد گاهی اوقات از موجودات میکروسکوپی بدنمان چیزهایی هم بیاموزیم؛ مثلا این که هرگز دیده نشده است که یک هیره به هیره دیگری حمله کند یا او را بخورد! منابع: BBC، Discover Magazine، Science News، wired.com و tums.ac.ir هیره ها و بیماری های پوستی سال 1994 تحقیقی در ایران انجام شد که نتایج آن در نشریه دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات پزشکی به چاپ رسید. در این مقاله از هیره فولیکول با عنوان «انگل پوستی» نام برده شده و از مراجعه کنندگانی که هیره فولیکول در پوست آنها مشاهده شده است با عنوان «آلوده به انگل دمودکس» (هیره فولیکول) یاد شده و بیماری های پوستی آنها ناشی از حضور هیره ها دانسته شده است. ولی محققان دانشگاه کارولینای شمالی دیدگاه کاملا متفاوتی در این مورد دارند و به نوعی هیره ها را از اتهام انگل بودن و ایجاد بیماری پوستی تبرئه می کنند. یافته های جدید نشان می دهد هیره های فولیکول مضر نیستند و هیچ واکنش منفی شدیدی از سوی دستگاه ایمنی بدن نسبت به حضور آنها دیده نمی شود. آکنه روزاسه یک بیماری پوستی است که صورت را درگیر می کند. بیماری با التهاب پوست صورت آغاز می شود و گاهی اوقات به قرمزی دائم، خال های پوستی و احساس سوختگی یا گزیده شدن ختم می شود. تحقیقات نشان می دهد تعداد بیش از حد هیره ها عامل این بیماری است. به جای یک یا 2 هیره در هر سانتی متر مربع پوست، تعداد آنها به 10 تا 20 عدد می رسد. ولی این به آن معنا نیست که هیره ها مشکل ساز هستند. یک تحقیق در سال 2012 نشان داد عامل اصلی آکنه روزاسه تغییراتی است که در پوست ایجاد می شود. پوست ما با گذر زمان بر اثر تغییرات آب و هوایی یا سالخوردگی دستخوش تغییر می شود. این تغییرات به تغییر ماده ای چرب به نام سبوم منجر شده که در غدد چربی پوست تولید می شود و وظیفه آن مرطوب نگهداشتن پوست است. به نظر می رسد هیره های غدد چربی از سبوم تغذیه می کنند و تغییرات مذکور در سبوم می تواند منجر به انفجار جمعیتی در هیره ها شود و همین موضوع باعث تحریک پوست می شود. بین بیماری آکنه روزاسه و مقدار باکتری و سموم آزاد شده از محتوای بدن هیره ها پس از مرگ آنها رابطه مستقیم وجود دارد. بنابراین تعداد هیره ها در نتیجه فعل و انفعالات ناشی از واکنش دستگاه ایمنی به مشکلات دیگر افزایش می یابد و آکنه روزاسه واکنش دیگری است به نتیجه این فعل و انفعالات. بنابراین رابطه ما و هیره ها می تواند به سطح همسفرگی ارتقا پیدا کند، یعنی آنها غذای مورد نیازشان را از ما تأمین می کنند، ولی به شکلی که آسیبی متوجه ما نمی شود. آنها می توانند با تمیز کردن پوست ما از سلول های مرده پوست یا با خوردن باکتری های مضر پوست مفید هم باشند. البته این موضوع در مورد انواع دیگر هیره صادق نیست. نوع دیگری از هیره به نام «دمودکس کنیس» وجود دارد که در بدن سگ زندگی می کند و می تواند به انسان نیز منتقل شود. انتقال این هیره به بدن انسان در بعضی موارد باعث بیماری پوستی دمودیکوسیس یا دمودکتیک مینژ می شود که از علائم آن می توان به خارش یا التهاب پوست و ریزش مو اشاره کرد. البته این که هیره ها دقیقا در بدن ما چه می کنند و ما چطور صاحبخانه آنها شده ایم هنوز کاملا مشخص نبوده و موضوعی است که بتازگی در دست بررسی قرار گرفته است. شاید مطالعه آنها راهی برای شناخت بهتر انسان و تاریخچه تکامل او باشد. مسعود توکلی / جام جم
پنج شنبه 31 اردیبهشت 1394 ساعت 05:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
گوناگون
پربازدیدترینها