محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1841929608
آیا دولت باید بترسد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هجمه در شبکه های اجتماعی علیه دولت آیا دولت باید بترسد؟ تهران - ایرنا - فرارو گزارشی در باره تصمیم گیری دولت برای حذف یارانه خانواده های ثروتمند منتشر کرد و نوشت: در روز های اخیر مجدداً بحث حذف یارانه دهک های درآمدی بالا مطرح و نظرات مخالف و موافق در مقابل هم قرار گرفته اند.
با اعلام رسمی آغاز تدریجی حذف یارانه نقدی ثروتمندان توسط سخنگوی دولت و اعضای اقتصادی کابینه، بحث ها پیرامون چرایی و چگونگی انجام این سیاست به اوج رسیده است. با مطرح شدن سناریو های مختلفی که دولت در پی اجرای آن است، اخیراً جو سنگینی در شبکه های اجتماعی مبنی بر مخالف و اعتراض به این اقدام شکل گرفته و توجهات را به این سمت معطوف ساخته است.
گذشته از اینکه کدام سناریو در نهایت عملی شده و فاز بعدی حذف یارانه ها از اقتصاد رقم خواهد خورد، توجه به چند نکته بسیار اساسی به نظر می رسد.
نکته اول. در حذف یارانه خانوارهای ثروتمند، هیچ شکی نیست و از همان ابتدا نیز نباید پرداختی به این خانوارها انجام می گرفت. اما سیاست های آمیخته با هیجان و عوامگرایی سبب بنانهادن زیربنای کجی شد که آثار آن رفته رفته مشمئز کننده می نماید. این «بنا» اکنون پنج ساله شده و دریافت یارانه تبدیل به «حق» برای گروه هایی شده است که علاوه بر آنکه به هیچ وجه «مستحق» نیستند، بلکه بیشترین سهم را باید از طریق پرداخت مالیات در تامین هزینه های عمومی جامعه و حمایت از اقشار ضعیف تر داشته باشند. گروه هایی که بهترین «دفاع» را در «حمله» دیده و به جای آنکه در مقام پاسخگو برای درآمد های ناشفاف، رانت و فرارهای مالیاتی خود باشند، با هیاهو به دنبال عوض کردن زمین بازی و قرار گرفتن در مقام شاکی برآمده اند.
هیچ تردیدی در حذف یارانه این افراد نباید کرد که اهمال در این مهم، اتلاف حقوق محرومان جامعه بوده و نیشخند تلخ ثروتمندان، پاسخ ملاطفت دولت نسبت به آنان خواهد بود. چه بسیار بود خواهش ها و درخواست هایی که دولت از افراد غیر نیازمند برای انصراف داوطلبانه از دریافت یارانه داشت و پاسخی جز بی اعتنایی ندید. از این روی این موضوع را نمی توان با تمنا و لبخند به پیش برد و صدای خرد شدن خانوارهای مستمند را در زیر چرخ آزادسازی قیمت ها شنید.
نکته دوم. بخش عمده ای از مخالفت گروه های مختلف مردم با حذف یارانه نقدی خود، ریشه در مبهم بودن مصارف این مبالغ است. دولت روحانی در دور اول اجرای سیاست های یارانه ای خود نیز تمام تلاش خود به کار بست تا این اطمینان خاطر در جامعه ایجاد شود که منابع آزاد شده از انصراف آنان، صرف توسعه بخش های مختلف کشور خواهد شد. اما با توجه به عدم اعتماد مردم به این تلاش ها می توان گفت که دولت نیازمند عزم جدی و طرحی شفاف برای اقناع افکار عمومی جامعه است تا نشان دهد صرف نظر افراد از دریافت یارانه، آثار مثبت، قابل لمس و قابل فهم برای جامعه را به دنبال خواهد داشت. این موضوع برای طبقات متوسط جامعه که بیشترین دغدغه های اجتماعی و سیاسی در کشور را دارند بسیار حائز اهمیت بوده و در صورت برنامه ریزی منطقی برای آن، بخش قابل توجهی از گروه های درآمدی متوسط در جامعه نیز از دریافت یارانه انصراف خواهند داد. اما هنگامی که مشاهده می شود دولت در اجرای مهمترین برنامه اقتصاد کشور نیز با خود تعارف داشته و در حذف یارانه دهک های بالا تعلل می کند، «دلسردی» و بی اعتنایی طبقات متوسط نیز چندان عجیب نخواهد بود!
بنابراین شفاف بودن دولت و نشان دادن جدیت در پیگیری منافع جامعه، بخش مهمی از مخالفان را به جرگه موافقان و حامیان طرح خواهد کشاند.
نکته سوم. در سیاست هایی که به نوعی «حمایت مستقیم» به شمار می روند، احتمال بروز خطا های آماری نوع اول و دوم بسیار بالا خواهد بود. یعنی ممکن است برخی از افراد، از این حمایت ها برخوردار شوند، در حالی که استحقاق آن را ندارند و برخی دیگر که مستحق کمک هستند، در دایره افراد حمایت شده قرار نگیرند. در بحث سلبی این سیاست ها نیز چنین احتمالاتی برقرار بوده و افراد حذف شده ممکن است به اشتباه حذف شده و برخی دیگر ممکن است به اشتباه حذف نشوند!
کاهش آثار اجتماعی و روانی سیاست حذف برخی از گروه های درآمدی در گرو اقناع حذف شوندگان است. این افراد نیز از این حق برخوردار هستند تا به صورت دقیق بدانند چرا از دایره حمایت ها محروم شده اند. بنابراین استفاده از معیارهای چندگانه قابل دفاع برای شناسایی افراد غیرنیازمند و اعلام عمومی و شفاف آن، تندی انتقادها و اعتراض ها به این اقدام را خواهد کاست. تصمیم گیری محرمانه، ابلاغ شبانه و اجرای زیرپوستی چنین سیاست هایی، صدای اعتراض گروه های پرسروصدا و ذینفع را بلندتر خواهد کرد که این بخش از اعتراض را باید کاملاً به حق و به جا دانست.
نکته چهارم. مفهوم «مطلوبیت نهایی» کاربرد فراوانی در مباحث مربوط به اقتصاد رفاه دارد. مطلوبیت نهایی، اشاره به مطلوبیت اضافه شده به فرد، در نتیجه بهره مندی بیشتر از یک مفهوم لذت بخش (مانند کالاها و خدمات) دارد؛ به عبارت دیگر، آنچه که فرد از مصرف یک واحد بیشتر از کالای خاصی به دست می آورد، مطلوبیت نهایی آن واحد برای فرد خواهد بود. افراد هرچه بیشتر کالایی را مورد استفاده قرار دهند، مطلوبیت نهایی واحد های بعدی، کاهش خواهد یافت. «اولین» حضور در اجرای کنسرت نوازنده ای معروف، برای فرد بسیار لذت بخش بوده و مطلوبیت نهایی بالایی دارد؛ اما نشستن برای «بار دوم» در همان کنسرت، لذت کمتر در فرد ایجاد کرده و دفعات بعدی نیز کاهش این لذت ادامه خواهد یافت. همین موضوع برای درآمد نیز مطرح است. ثروتمندان، نسبت به سایر اقشار جامعه، سطح بیشتری از درآمد را در اختیار داشته و مطلوبیت واحد های بعدی درآمد برای آنان بسیار کمتر از طبقات متوسط و محروم جامعه است. پرداخت 50 هزار تومان به تمام افراد جامعه، مطلوبیت یکسانی در آنان به دنبال نخواهد داشت؛ چراکه سطح درآمد افراد و در نتیجه، مطلوبیت نهایی این مبلغ متغیر خواهد بود. طبیعتاً مطلوبیت نهایی این رقم برای فردی که پایین ترین سطح درآمد جامعه را دارد (همانند کسی که برای اولین بار در کنسرت شرکت می کند)، بیشترین مقدار خواهد بود.
این مهم، مبنایی حیاتی برای پرداخت های انتقالی دولت در اقتصاد به شمار می رود. هنگامی که دولت از ثروتمندان جامعه مالیات دریافت کرده و آن را به محرومان اقتصادی جامعه پرداخت می کند، کل مطلوبیت جامعه افزایش خواهد یافت. زیرا مطلوبیتی که ثروتمند از دست داده بسیار کمتر از مطلوبیتی خواهد بود که فقیر به دست آورده است. بنابراین جامعه فرضی مذکور که متشکل از دو گروه ثروتمند و فقیر بوده، با بهبود همراه خواهد بود.
نکته پنجم و آخر اینکه کاملاً مشخص است تعلل دولت در حذف برخی از دهک های درآمدی از لیست یارانه بگیران، انگیزه های سیاسی و انتخاباتی داشته و دارد. مطرح کردن سناریو های جدید، همانند پرداخت یارانه 9 ماه در سال به دهک های ثروتمند، مؤید این موضوع بوده و به شدت نکوهیده است. آنچه در نکته چهارم ذکر شد را می توان ناقض نگرانی های دولت در این زمینه دانست. حذف یارانه دهک های بالا و افزایش یارانه دهک های پایین، بیش از آزردگی خاطری که در ثروتمندان ایجاد می کند، رضایت خاطر در طبقات محروم را به دنبال خواهد داشت. بنابراین این سیاست در نهایت نه تنها ریزش آرا و محبوبیت برای دولت را به دنبال نخواهد داشت، بلکه آرای بسیاری نیز به صندوق دولت روان خواهد ساخت. نباید از این نکته غافل بود که اجرای این سیاست حمایت و رضایت طبقه متوسط جامعه را نیز به دنبال خواهد داشت. طیف گسترده ای از آحاد جامعه که هم شمارشان قابل تامل است و هم تاثیرگذاری شان بر آرا و افکار عمومی در جامعه!
منبع: فرارو
اول ** 1610
24/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها