واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به همت کارگروه فرهنگی شورای زیاران
آیین بزرگداشت فردوسی در زیاران آبیک برگزار میشود
عضو فرهنگی شورای اسلامی روستای زیاران از برگزاری آیین بزرگداشت روز ملی فردوسی با مشارکت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آبیک در روستای زیاران خبر داد.
امیررضا محمدی امروز در گفتوگو با خبرنگار فارس در آبیک اظهار کرد: آیین بزرگداشت روز ملی فردوسی با مشارکت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آبیک عصر جمعه 25 اردیبهشت همزمان با روز بزرگداشت فردوسی ساعت 17 عصر در سالن ورزشی شهدا روستای زیاران از توابع شهرستان آبیک برگزار میشود. وی افزود: آیین بزرگداشت روز ملی فردوسی با هدف شناساندن این شاعر حماسی به آحاد جامعه و مشقتها و رنجهایی است که این شاعر در زمان خود برای زنده نگه داشتن یاد بزرگمردان و شاعران ایران زمین که از جان و مال خود مایه گذاشتند، انجام داده است. محمدی افزود: در آیین بزرگداشت روز ملی فردوسی برنامههای مختلفی برگزار میشود که میتوان به سخنرانی، نقالیخوانی، شعرخوانی محلی توسط افراد بومی زیاران که خودشان به زبان محلی شعر سرودهاند و اجرای موسیقی سنتی زنده از سوی گروه موسیقی جوانان زیاران اشاره کرد. ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری در طبران شهر طوس به دنیا آمد؛ پدرش ثروت و موقعیت قابل توجهی داشت، اما به تدریج اموال خود را از دست داد، ولی فردوسی از همان زمان به کسب علم و دانش میپرداخت و به خواندن داستان و تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته ایران علاقمند شد و به آن عشق میورزید. علاقه به داستانهای کهن بود که او را به فکر انداخت تا شاهنامه را به نظم درآورد که البته به گفته خودش مدتها در جستجوی این کتاب بوده و پس از یافتن نسخه اصلی داستانهای شاهنامه، نزدیک به سی سال از ایام زندگی خود را وقف این کار کرد. فردوسی در سال 370 یا 371 به نظم درآوردن شاهنامه را آغاز کرد و در آغاز این کار، خود ثروت و دارایی قابل توجهی داشت و در کنار آن برخی از بزرگان خراسان که به تاریخ باستان ایران علاقمند بودند نیز فردوسی را یاری رساندند. فردوسی توانست با قلم و سرشت زیبای خود، زبان پارسی را به مردم بازگرداند و ایرانیان هویت راستین خود را به خاطر آورند. شاهنامه فردوسی نه تنها بزرگترین و پرمایهترین مجموعه شعر به جا ماند از عهد سامانی و غزنوی است بلکه مهمترین سند عظمت زبان فارسی و بازرترین مظهر شکوه و رونق فرهنگ و تمدن ایران باستان و خزانه لغت و گنجینه ادبیات فارسی محسوب میشود. سخن و بیان فردوسی از طعنه، هجو، دروغ و چاپلوسی به دور بود و تا جایی که میتوانست از به کار بردن کلمههای غیراخلاقی خودداری میکرد. فردوسی شاعری است که در وطنپرستی، سری پرشور داشت به همین دلیل به داستانهای کهن، تاریخ و سنن قدیم عشق میورزید و از تورانیان، رومیان و اعراب به دلیل صدماتی که بر ایران وارد آورده بودند، نفرت داشت. انتهای پیام/77006/ب10
94/02/23 - 08:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]