واضح آرشیو وب فارسی:استان نیوز: استدلال های موافقان این طرح همه گویای این است که انگار تمام کشور از یک عدالت اجتماعی، اقتصادی و رسانه ای موزونی برخوردار است و تمام شهرها در یک استان...
استان نیوز/ علی دبیری - طرح استانی شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی که در چند مقطع زمانی دیگر نیز مطرح شده و هر بار به دلایلی از دستور کار خارج شده است این روزها و در فاصله کمتر از ده ماه تا انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به صورت پررنگ و با شارژ رسانه ای معناداری در دستور کار مجلس نهم قرار گرفته است تا با حمایت موافقان این طرح به هر نحو ممکن به انتخابات آینده برسد. آیا به راستی استانی شدن انتخاباتِ یکی از ارکان اساسی جمهوری اسلامی (مجلس) که به فرموده حضرت امام (ره) در رأس امور است در راستای تقویت پایه های مردم سالاری دینی و حداقل در راستای تقویت یکی از پایه ها و ارکان نظام جمهوری اسلامی است؟ یا تصویب این قانون با اهداف و آرمان های بلند انقلاب اسلامی و رفع محرومیت از مستضعفین و پابرهنگان در تمامی شئون در تضاد و تقابل است؟ نگاهی گذرا به استنادات و اشاره های طراحان این طرح ما را با شرایط پیش رو و اهداف آن آشناتر می سازد. اگر مردم در حوزههای انتخابیه به دلیل نیاز به اشتغال، نیاز به مسکن، نیاز به معیشت مکفی و یا مشکلات ریز و درشتی که در دستگاههای اجرایی و قضایی با آنها دست به گریبان هستند، به عنوان آخرین چاره به نمایندة خود مراجعه میکنند، چرا و با چه دلایلی موافقان طرح استانی شدن انتخابات مجلس، می خواهند نمایندگان را از دسترس عمومی و قابل شناخت مردم و تظلّم خواهی آنان دور نگه دارند؟ آیا صرف بهانه ارتقای قانونگذاری با دور نگه داشتن نمایندگان از حضور در میان مردم گواهی می دهد بر اینکه چشممان را بر واقعیات ببندیم و مسئله را وارونه ببینیم. امروز اگر هزاران هزار قانونی که در مجلس و دولت تصویب می شود به خوبی اجرایی شوند و گره های مشکلات مردم باز شود آیا دیگر کسی به سراغ نماینده به عنوان آخرین ایستگاه مراجعه، می رود؟ چرا موافقان این طرح می خواهند این حداقل، ارتباط مردم را برای شنیدن حرف هایشان قطع کنند تا دیگر محرومین دور افتاده ترین نقاط روستایی در کشورمان نه مأمنی برای پناه و نه گوشی برای شنیدن صحبت هایشان داشته باشند؟ استدلال های موافقان این طرح همه گویای این است که انگار تمام کشور از یک عدالت اجتماعی، اقتصادی و رسانه ای موزونی برخوردار است و تمام شهرها در یک استان به یک میزان قابلیت برخورداری از زمینه های توسعه ای را دارا می باشند و همه ی مردمان شهرهای یک استان برای ارتقا یک مرکز که همانا مرکز آن استان است تلاش می نمایند. این در حالی است که فضای موجود در استان های ما این موضوع را گواهی نمی دهد. می گویند با ورود افراد شناخته شده در استان ها به مجلس شاهد شکل گیری مجلسی کارشناسی و برآمده از اراده واقعی مردم خواهیم بود. به راستی اراده واقعی مردم روستایی که نه رسانه ای دارند و نه امکانات مالی و شبکه ای و رسانه ای، چگونه باید ظهور و بروز پیدا کند؟ آیا کسی هست که چهره نخبه روستایی که در بهترین دانشگاه این مملکت تحصیل کرده است و ده ها طرح و ایده صنعتی را به ثبت رسانده است و بیشتر از خیلی از مدعیان به اقتصاد در حال جنگ این مملکت خدمت کرده است را بشناسد و معرفی کند تا نماینده استانی شود که حرف های جوانان این مملکت و دغدغه های مهم آنان را که از جنس حرف های آنان است در قانونگذاری اعمال نماید؟ یقیناً کسی او را نمی شناسد و نخواهد شناخت، چرا که او نه وصل به کانون های قدرت است و نه کانون ثروتی او را حمایت می کند. او در همین سطح و نهایت کمی بیشتر در سطح شهرستان خود شناخته می شود و دیگر هیچگاه نوبت به او نخواهد رسید و این شاهد مثالی است برای خیل عظیمی از نخبگان روستایی و شهرستانی در نقاط دور افتاده سرزمینمان. آنچه به نظر می رسد نگاه تمرگزگرا در تصمیم گیری در کشور ما هنوز که هنوزه پررنگ است و انگار خیال و تصمیمی برای رفع آن وجود ندارد و استانی شدن انتخابات مجلس اگر و اگر تصویب شورای محترم نگهبان را بگیرد!؟ مهر تأییدی است بر اینکه هنوز شریان رشد و بالندگی از مسیر بالا می گذرد و باید همچنان چشم و گوش نقاط دور دست به این باشد که به قول اهل دلی که می گفت: “شعار از تهران می آید” ، همچنان از مرکز دستور بیاید. و حالا مرکز برای نقاط محروم تغییر کرده است و الا برای محرومین در نقاط دورافتاده فرقی ندارد که تصمیم گیرنده در کجا نشسته است. او کسی می خواهد از جنس خودش که بتواند با او کلامی حرف بزند تا اگر به واسطه عملکرد ضعیف فلان مسئول و یا برخورد ناصواب فلان مدیر از حاکمیت اسلامی دل زده شده است امید داشته باشد که می تواند با نماینده خودش که دردش را حس می کند حرفی بزند. متأسفانه طراحان این طرح گمان می کنند مشکل در قانونگذاری است، و باید آن را تقویت کرد، حال آنکه قوانین زیاد است ولی یا اصلا به مرحله ی اجرا نمی ر سند یا اگر برسند تغییرات بوجود می آید و کشور دوباره باید از نو شروع کند و این است که مشکلات فردی و اجتماعی مردم همچنان باقی می ماند. مشکل در استانی شدن یا نشدن انتخابات نیست و الا با استدلال موافقان طرح به نظر می رسد ملی شدن انتخابات از استانی شدن آن، جهت تقویت توان کارشناسی مجلس پربارتر باشد. چرا که فرهیختگان می آیند و مردم بهترینها را در سطح ملی انتخاب می کنند چرا که آنان بهتر می فهمند!!! و بهتر تصمیم گیری می کنند!!! و بهتر قانونگذاری می کنند!!! . والله اعلم. علی دبیری کارشناسی ارشد علوم اجتماعیمنبع: جم خبر
19
/2
/1394
ساعت : 18:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: استان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]