تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834478091
به مناسبت صدور فرمان اجرایی دولت آمریکا در تحریم های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران(سال 1374) مروری بر شکل گیری تحریم ها
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به مناسبت صدور فرمان اجرایی دولت آمریکا در تحریم های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران(سال 1374)
مروری بر شکل گیری تحریم ها
قطعنامه های شورای امنیت فرصتی تاریخی به آمریکایی ها داد تا با پشتوانه مشروعیت قطعنامه های شورای امنیت، تحریم های یک جانبه خود را به تحریم هایی فراگیر تر و تاثیر گذارتری تبدیل کنند و این درسی بود که آنها از ناکامی در تحریم های یک جانبه اقتصادی سال 1374 گرفته بودند.
مسئله تحریم ها از موضوعات بسیار مهم مذاکرات جاری کشورمان با کشور های 5+1 بوده و بعد از بیانیه لوزان لغو تمامی تحریم ها به خواست اصلی کشورمان بدل شده است. در طرف مقابل نیز اعمال تحریم ها (در تمام دوره حیات جمهوری اسلامی ایران) سیاست ثابت ایالات متحده بوده و تنها بهانه های متفاوتی برای اعمال آنها مطرح گردیده است. به بیان دیگر تحریم های آمریکا علیه ایران یکی از محورهای اصلی سیاست های خصمانه آمریکا در قبال ایران پس از انقلاب ایران بوده طوری که می توان از آن به عنوان یکی از ابزار های اصلی مقابله با جمهوری اسلامی ایران نام برد. اگر در ابتدای امر این تحریم ها یک جاتبه بود و در مقابل اراده ملت ایران راه به جایی نبرد، اما با ارجاع پرونده هسته ای کشورمان به شورای امنیت و مشروعیت دهی به اقدامات آمریکایی ها تحریم های جدید و فراگیرتری بر علیه کشورمان تصویب گردید. لذا قطعنامه‌های شورای امنیت علیه برنامه هسته ای ایران ضمن آنکه مجموعه تحریم های جدیدی را علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب رساند، چهارچوب قانونی و مشروعیت بخش جدیدی را در اختیار آمریکا قرار داد تا حلقه تحریم های یکجانبه خود علیه ایران را تنگ تر و فراگیرتر نماید. لذا شناخت ماهیت تحریم هایی که بر علیه جمهوری اسلامی ایران وضع گردیده اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. چرا که با صدور بیانیه لوزان در مذاکرات کشورمان با کشور های 5+1 لغو تمامی تحریم ها به خواست اصلی کشورمان بدل گردیده ، این در حالی است که آینده روشنی در رابطه با نحوه لغو تحریم ها وجود ندارد. پیشینه تحریم ایالات متحده و غرب علیه ایران دارای نکات قابل ملاحظه ای است، طوری که به باور نگارنده در هر مقطعی که کار کشور های استعماری با جنگ و سیاست پیش نمی رود از تحریم و اعمال سیاست های تحریمی بر علیه ایران خودداری نمی کنند. در مثال تاریخی برای تحریم های اعمالی بر علیه کشورمان بایستی به دوران قاجار اشاره کرد. در دورۀ قاجار با توجه به وابستگی اقتصادی مناطق شمالی ایران به اقتصاد و شبکۀ حمل و نقل روسیه، روس‌ها از تحریم اقتصادی علیه ایران به مثابه ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود استفاده نمودند. در دورۀ نخست‌وزیری دکتر مصدق و به خصوص در نهضت ملی شدن صنعت نفت، دولت انگلیس از تحریم اقتصادی برای تغییر مواضع دولت ایران استفاده کرد. در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و پس از ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در سیزدهم آبان 1358، ایران با تحریم‌های تجاری و اقتصادی آمریکا و متحدان اروپایی آن مواجه شد. با آزاد شدن گروگان‌های آمریکایی در 30 دی 1359، دولت‌های اروپایی از ادامۀ تحریم ایران دست کشیدند، اما آمریکا برخلاف تعهدات خود در بیانیه‌های الجزایر مبنی بر لغو تحریم و مداخله نکردن در امور داخلی ایران، با مسدود کردن دارایی‌ها و امتناع از تحویل تجهیزات نظامی خریداری شدۀ ایران، هم‌چنان به اعمال تحریم در مقیاسی گسترده‌تر ادامه داد. همانطور که اشاره شد در طول حیات جمهوری اسلامی ایران، اعمال تحریم ها ثابت بوده حال آنکه بهانه های متفاوتی برای توسل به این تحریم ها ارائه گردیده، مسئله ای که می توان از آن به عنوان سیاست اصلی مقابله با جمهوری اسلامی ایران تعبیر کرد. تحریم های ایالات متحده علیه ایران، با همراهی نسبی کشور های اروپایی عمری به درازای نظام جمهوری اسلامی ایران دارند. این تحریم ها از سال های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 و به دنبال ماجرای سفارت آمریکا در تهران آغاز گردیدند و به صورت خصمانه ای تا به حال ادامه داشته اند.. برای مثال اگر زمانی تسخیر سفارت آمریکا بهانه اعمال تحریم ها بود در مقطعی دیگر ادعای واهی حمایت از تروریسم، سلاح های کشتار جمعی و... به عنوان ابزار اعمال تحریم ها مطرح بوده اند. در حالی که تحریم های آمریکا علیه ایران طی سال‌های 1980 و 1990 میلادی به هدف فشار آوردن بر ایران برای رها کردن تروریسم و حمایت از تروریسم و همچنین محدود ساختن قدرت استراتژیک ایران در منطقه خاورمیانه طرح ریزی شده بود، از سال 1996 به تدریج به سوی برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران گرایش یافت. از اواسط سال 2000 میلادی، تحریم های آمریکا بر روی برنامه هسته ای ایران متمرکز شد. هدف از این تمرکز، محدود کردن ظرفیت غنی سازی ایران و اجبار ایران به ترک ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای‌اش بوده است. در این راستا، از سال 1996 کنگره و دولت های پی در پی آمریکا با تصویب قوانین، فرامین و بخشنامه‌های اجرایی، تحریم بخش نفت و انرژی ایران را به منظور فشار هرچه بیشتر بر اقتصاد ایران در متن برنامه‌های خود قرار دادند. مسئله ای که می توان از آن به عنوان ابزاری برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران تعبیر کرد. شکی نیست که این تحریم ها مانع مهمی در روند پیشرفت و اعتلای ایران بوده اما هیچ گاه موفق نبوده اند حرکت عظیم ملت ایران را متوقف کنند. در بعدی دیگری بایستی توجه گیرد که این تحریم ها به تدریج و طی سه دهه گذشته ابعادی بسیار گسترده و پیچیده به خود گرفته، در واقع بازتابی خوبی از رویکرد ستیزه جویانه و تقابل‌گرایانه آمریکا و غرب با حاکمیت نظام جمهوری اسلامی ایران بوده اند. لذا تحریم های آمریکا علیه ایران یکی از محورهای اصلی سیاست آمریکا در قبال جمهوری اسلامی بوده، طوری که اهداف تحریم های آمریکا علیه ایران به مرور زمان تحول یافته است. تحریم‌های اقتصادی آمریکا منحصراً علیه نظام جمهوری اسلامی ایران نبوده و در کنار سیاست جنگ افروزانه ایالات متحده و جنگ های متعدد این کشور به عنوان ابزار سیاست های استعماری این کشور در سایر نقاط جهان نیز مطرح بوده است: یک بررسی اجمالی از تاریخ تحریم‌های اقتصادی در سطح جهانی نشان دهنده آن است که دولت آمریکا همواره بزرگترین سهم را در کاربرد سیاست تحریم اقتصادی داشته است. در مجموع، دوسوم تحریم های اقتصادی جهان توسط دولت آمریکا اعمال گردیده است. در فاصله جنگ جهانی اول تا سال 1990، یعنی در طول نزدیک به 75 سال، در مجموع 115 تحریم اقتصادی علیه کشورهای مختلف تصویب و به اجرا گذاشته شد که به طور متوسط برابر است با 1.5 تحریم در سال. دولت آمریکا مسئول 77 مورد از کل 115تحریم‌های اقتصادی جهان، یعنی 67% کل تحریم ها در طی دوره 1918- 1990 بوده است. اما از سال 1990، به دنبال فروپاشی اتحاد شوروی و پایان جنگ سرد، سهم آمریکا در کاربرد سیاست تحریم اقتصادی و تعداد تحریم‌های اقتصادی به شدت افزایش یافته است. قاعده سازی و مشروعیت تراشی برای تحریم ها سیاست جدید آمریکا: شکست تحریم های یک جانبه آمریکا در اوج قدرت این کشور در حدود سال های 1990 این کشور را وادار به قاعده سازی و مشروعیت تراشی برای تحریم های خود اقدام نماید. تحریم های یک جانبه ایالات متحده با تلاش های آمریکا برای گسترش تحریم ها به بخش نفت و انرژی ایران آغاز گردید. این تحریم به دلیل مقاومت کشور های اروپایی و بسیاری از شرکت های بزرگ نفتی در مقابل خواست های آمریکا حاوی پیام بسیار مهمی برای آمریکا و سیاست های این کشور بود. هدف آمریکا از تصویب این قوانین و بخشنامه های اجرایی، تشویق و یا اجبار شرکت های خارجی به ترک بازار نفت و انرژی ایران بود. در واقع، آمریکا به موجب این قوانین و تحریم ها، شرکت‌های خارجی فعال در زمینه نفت و انرژِی در ایران را مجبور می کرد تا بین بازار آمریکا و ادامه همکاری و سرمایه گذاری دربخش انرژی ایران، یکی را انتخاب کنند. نقطه شروع تحریم های یکجانبه علیه ایران قانون موسوم به "داماتو" بود. بر اساس این قانون که در سال 1995 به تصویب رسید، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا اجازه یافت تا شرکت‌های غیرآمریکایی را که فن‌آوری‌های صنعت نفت در اختیار ایران می‌گذارند تحریم کند. قانون داماتو، پس از آمیختگی با طرح بنیامین گیلمن، رئیس کمیسیون روابط بین‌الملل مجلس نمایندگان آمریکا که محتوایی مشابه با قانون داماتو داشت، در قالب مجازات های جدید آمریکا علیه ایران و لیبی در سال 1996 توسط کنگره آمریکا تصویب شد و سپس به امضای بیل کلینتون، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا رسید. این قانون برای شرکت‌های غیرآمریکایی که در بخش انرژی ایران بیش از 20 میلیون دلار در سال سرمایه‌گذاری کنند، مجازات‌هایی را مشخص کرده است.این رویکرد تازه آمریکا درباره محروم کردن شرکت های خارجی که در بخش نفت و انرژِی ایران فعالیت میکردند، بنیان و شالوده تحریم هایی را پی ریزی کرد که به عنوان تحریم های یک جانبه آمریکا علیه ایران معروف شد. تحریم هایی که باعث اعتراضات بسیاری از شرکت ها و کشور های دنیا گردید. تجربه تلخ ناکامی در این تحریم ها، ایالات متحده را واداشت مشروعیت تحریم ها و ظاهر سازی تحریم های خود را نیز در دستور کار قرار دهد مسئله ای که در رابطه با تحریم های هسته ای به صورت عامدانه ای رعایت گردید. با وجود اینکه تحریم ها یک جانبه آمریکا تأثیرات مهم و عمده ای در برنداشت، اما همانطور که خواهیم دید، تحریم‌های یکجانبه، پس از محکومیت های پی در پی برنامه هسته ای ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد، ابعادی بسیار گسترده و فراگیر به خود گرفت و مبدل به تحریم‌های چند جانبه علیه کشورمان شد. قطعنامه‌های شورای امنیت عامل مشروعیت بخش تحریم های ایالات متحده: قطعنامه‌های شورای امنیت علیه برنامه هسته ای ایران ضمن آنکه مجموعه تحریم های جدیدی را علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب رساند، چهارچوب قانونی جدیدی را در اختیار آمریکا قرار داد تا ضمن مشروعیت بخشی به اقدام خود حلقه تحریم های یکجانبه خود علیه ایران را تنگ تر و تنگ تر کند. پس از ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت و صدور طی شش قطعنامه شورای امنیت، موضوع برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ابعادی بین المللی به خود گرفت و این شرایط، بهترین فرصت را برای آمریکا فراهم ساخت تا با توجه به هژمونی سیاسی- اقتصادی خود در جهان، ضمن آنکه متحدان غربی خود را در استراتژِی تحریمی خود علیه ایران بسیج و شریک کند، سایر کشورها و شرکت های جهان را ناچار به پیروی از سیاست گذاری تحریمی خود علیه ایران نماید. تحریم های مندرج در شش قطعنامه شورای امنیت، علی الظاهر برنامه هسته ای ایران را هدف قرار داده است، اما در کنار آن تمامی فعالیت ها، چه از سوی کشورها، اشخاص حقوقی و حقیقی در ارتباط با توسعه برنامه هسته ای ایران را محدود نموده است. تحریم های شورای امنیت همچنین ظرفیت نظامی ایران را با تحریم صادرات هرگونه سلاح و تجهیزات نظامی مورد هدف قرار داده و به خوبی نشانگر اهداف غیر مرتبط واضعان تحریم ها را نشان می دهد. تحریم های اتحادیه اروپا با استفاده از مشروعیت قطعنامه های شورای امنیت: پس از قطعنامه های شورای امنیت به خصوص قطعنامه شماره 1929 شورای امنیت، تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران به تدریج به گستردگی تحریم های یکجانبه آمریکا علیه ایران شد. با اقدام ایالات متحده در مشروعیت دهی به تحریم های یک جانبه خود ، اتحادیه اروپا در زمینه اعمال تحریم ها علیه ایران، سیاست های همسانی را با هماهنگی آمریکا در پیش گرفت. لذا این مسئله ابتکاری بود که آمریکایی ها با توجه به شکست تحریم های یک جانبه خود در دستور کار قرار داده بودند. با ابتکار آمریکایی ها علاوه بر اروپایی ها بسیاری از کشور های دیگر در اهداف تحریم های آمریکا علیه ایران شرکت کردند: در این راستا بسیاری از کشورها از خرید نفت ایران منع گردیدند. فقط 5 کشور خریدار، یعنی چین، ژاپن، هند، کره جنوبی و ترکیه مجوز واردات حداکثر 1.1 میلیون بشکه نفت خام ایران را در روز از سوی آمریکا برای دوره های زمانی شش ماهه قابل تمدید، دریافت کردند. بدین ترتیب صادرات نفت خام ایران که در سال 2011 میلادی بیش از 2.5 میلیون بشکه در روز بود، به کمتر از 1.1 میلیون بشکه سقوط کرد. در فوریه سال 2013 با ممنوعیت پرداخت ارز به ایران دربرابر صادرات نفت ایران به 5 کشور یاد شده، در آمدهای ارزی ایران نیز دچار مشکل گردید و سایر مشکلات دیگر. هم اکنون مذاکرات هسته ای ایران با قدرت های بزرگ جهانی برای رسیدن به یک توافق احتمالی در جریان است. و حداکثر محدوده زمانی برای رسیدن به یک توافق جامع هسته ای بین ایران و قدرت های بزرگ 30ژوئن سال 2015 تعیین شده است. لذا با صدور بیانیه لوزان و رسیدن به توافقی احتمالی که نیازمند لغو تمامی قطعنامه های شورای امنیت و تحریم های اعمالی است، امید می رود با لغو تمامی تحریم ها به صورت یک مرتبه و قطعنامه های شورای امنیت مشروعیت تحریم ها از دست دشمنان ایران گرفته شود . رضا نادر پور منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی انتهای متن/
94/02/16 - 00:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]
-
گوناگون
پربازدیدترینها