واضح آرشیو وب فارسی:فارس: وبلاگ الف دزفول
سنتی که رو به فراموشی است
سنت حسنه برگزاری یادبود شهدا توسط خانوادههایشان کمرنگتر شده است؛ مراسمی ساده و بیریا که هزینهاش فقط یک زیرانداز است و یک سینی خرما و یک قاب عکس از شهید.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس علی موجودی در وبلاگ الف دزفول آورده است: یک سنت حسنهای که سالبهسال دارد کمرنگ و کمرنگتر میشود، برگزاری مراسم سالگرد شهادت شهدا در گلزارهای شهداست. یک مراسم ساده و بیریا که هزینهاش فقط یک زیرانداز است و یک سینی خرما و یک قاب عکس از شهید. هر هفته با ورود به گلزار شهدا میشود در جوار قطعهی شهدا، تکوتوک پیرمردهایی را دید که هرچند خمیده قامت، اما ایستادهاند، در کنار قالیچهای که عکس پسرشان و دستهگلی سادهروی آن قرار دارد و کمی آنطرفتر پیرزنها رو قبریهای جدید گلدوزی شده را روی مزار پسر پهن کردهاند و تسبیح به دست چشمانتظار کسانی هستند که یادی کنند از سالروز سفر مسافرشان که با پاهایش رفت و روی شانهها برگشت. از دور نگاهت را اگر بدوزی در چشم این پیرمردها و نزدیکتر بروی و آرام سلامشان کنی و بعد آرام شروع کنی به حمد خواندن، لبخند به لب میروند سمت سینی خرما و لنگانلنگان میآیند تا خرما تعارفت کنند و تو شرمندهتر از همیشه یک خرما برمیداری و تشکر میکنی و انگار با این کارت دنیا را بهشان میدهی ، بس که خوشحال میشوند .خوشحالی که گاه با بغض همراه است و پس از رفتن تو، نمنم باران، باریدن میگیرد از چشمهایشان. خیلی برایم عجیب است که انگار این پدرو مادرها فقط این بچه های شهیدشان را داشته اند و فرزند دیگری نداشته اند. سال به سال که از شهادت این بچه ها می گذرد ، انگار داغ برای این ها تازه و تازه تر میشود و به سوز غریب تری اشک می ریزند. اما این سنت حسنه ی برگزار کردن سالگرد شهدا که زیبایی خاصی به شهیدآباد می دهد و تلنگری است برای مردمی که میآیند و میروند، دارد کم کم به فراموشی سپرده میشود. با عروج پدر و مادر این به معراج رفته ها، کسی بانی برگزاری این مراسم ساده و بی خرج نمیشود و حتی خواهرها و برادرهای این آسمانی ها هم کمتر در اندیشه ی برگزاری سالگرد برادر هستند. باید فکری کرد. باید این سنت حسنه را احیا کرد. جوان تر ها باید بیایند توی میدان. بچه های مساجد، حسینیه ها، هیات ها. این کار هم خودش یکی از راه های زنده نگهداشتن راه شهداست و جلوه و نماد خاصی دارد و مگر نه اماممان فرمود:«نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی روزمره به فراموشی سپرده شود» سنت حسنه ای که خانواده ها و بازماندگان این شهدا و همچنین بچه های عباسیه اعظم، سال هاست راه انداخته اند، این است که سالگرد شهدایشان را یکجا و در یک محل و باهم برگزار می کنند. کار بسیار زیبا و مقدسی است. شکوه و عظمت خاصی را جلوه می دهد و جالب است که بجای این که کمرنگ تر شود، هرساله پرشور و پرشور تر میشود. هر کس از در گلزار وارد میشود گمان نمی کند 33 سال از پرواز این بچه ها گذشته است. قصه غریبی است قصه پرواز این بچه ها، مثل قصه ی کربلا که هر بار می خوانیش تازه تر و داغ خیز تر است که تنها با گوش های عطش باید شنید و با گونه های خیس و لبان ترک بسته باز گفت . کاش بقیه ی خانواده ها هم چنین طرحی بریزند برای برگزاری سالگردها و کاش نسل سومی های غیرتمند دست به کار شوند برای این که این سنت از بین نرود. وبلاگ خود را به ما معرفی کنید بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
94/02/15 - 00:02
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]