تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804576999
مرکز پایتخت در محاصره نازیبایی!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۷:۱۸
زهرا حبیب‌پور - خبرنگار ایسنا باید مسافر هر روزه خط تهرانپارس - انقلاب در تهران باشید تا بتوانید مسیر چندکیلومتری حرکت را به خوبی ببینید تا حتی با چشم بسته متوجه شوید الان در کدام ایستگاه هستید و از آن مهم‌تر اگر خبرنگار باشید، کوچکترین مساله‌ای جلوی چشمتان سوژه شود. اما برای درک آنچه می‌خواهم دربار‌ه‌اش بگویم و نوشتن از آن، لزومی به خبرنگاربودن هم نیست؛ زیرا هویداتر از آن است که چشم بصیرت خبرنگاری بخواهد. واقعیت این است که مسیری که از آن سخن گفتم، ذهن هر شهروندی را به این مساله معطوف می‌کند که با این «چهره نازیبای مرکز پایتخت» چه باید کرد؟ برای من به عنوان یک شهروند جای تاسف دارد شاهد آن باشم که چهره نقاط مرکزی تهران که هرروز شاید میلیون‌ها همشهری یا بعضا روزانه چندین توریست و گردشگر در آن حرکت می‌کنند، بسیار کثیف، دودگرفته و در یک کلام زشت باشد ؛ چون دیو بدصورت و بدسیرتی که گویی چنگال‌های تیزش چهره تو را می‌خراشد. متاسفانه وجود ساختمان‌های بسیار فرسوده به ویژه در میادین این منطقه چهره نخراشیده‌ای به آن داده است. ساختمان‌های بعضا خراب و رها شده این تصویر را در ذهن تداعی می‌کند که صاحبانشان سال‌هاست سری به آنها نزده‌اند و نمی‌دانند شاید این ساختمان روزی آواری شود بر سر رهگذری. برخی از این ساختمان‌ها تو را یاد فیلم‌های ترسناکی می‌اندازد که در سکانس‌هایی از آنها، باد از یک در نیمه‌باز وارد شده و زوزه‌کشان با حرکت دادن اشیاء آویزان داخل ساختمان، از پنجره شکسته مقابل عبور می‌کند. در برخی قسمت‌ها وجود زمین‌های خالی و پر از نخاله یا در محدوده ایستگاه شریعتی (پیچ شمیران) و پل چوبی، دیوارهای باقی‌مانده از آشپزخانه ساختمانی که برای تعریض خیابان، تخریب شده اما پس از اتمام پروژه، فکری به حال شکل غسال‌گونه کاشی‌کاری‌اش نشده و ساختمان‌های ویران همراه با شیروانی‌های آهنی زنگ زده بر نازیبایی این بخش‌ها افزوده است. محدوده ایستگاه دروازه دولت نیز از این وضع مستثنی نیست. وجود ساختمان‌های رنگ و رو رفته که اکثر آنها محلی برای تولیدی‌ها شده‌اند و جلوی بیشترشان تراس کوچکی مشاهده می‌شود که یک خنزرپنزری تمام‌معناست چهره‌ی انسان را در هم می‌کند. متاسفانه فرسودگی برخی ساختمان‌های این مسیر در حدی است که ممکن است حتی با یک زلزله ضعیف بر سر ساکنان و رهگذران آوار شوند.
همه اینها در حالیست که سال‌هاست از احیای بافت‌های فرسوده، زیباسازی معابر، نوسازی نمای ساختمان‌های قدیمی، ساماندهی بالکن‌ها و خیلی چیزهای دیگر حرف زده می‌شود اما آنچه در عمل می‌بینیم صحنه‌های تکراری و تکراری است با بوی فرسودگی و چرک‌آلودگی. در همین رابطه حتی پاسخ یکی از مهندسان عمران مرتبط با شهرداری به این سوال که آیا شهرداری نمی‌تواند در این زمینه وارد شود و چهره شهر به ویژه در این بخش را از این وضعیت درآورد، منفی است. اما این پاسخ منفی می‌تواند حاوی نکات و پرسش‌های مهمی باشد: -آیا عزم جدی در مسئولان مربوطه برای این کار وجود ندارد؟ -آیا شهروندان همکاری لازم را برای انجام چنین پروژه‌هایی ندارند و یا اهمیت این موضوع برایشان جا نیفتاده است یا مثل خیلی وقت‌های دیگر این کارها را فقط و فقط وظیفه مسئولان می‌دانند که در این صورت باید درباره فرهنگ شهروندی بیش از پیش نگران بود. -آیا کسی به تاثیر روانی دیدن هرروزه این مناظر چرک و خشن بر ذهن و روان بینندگان توجه می‌کند که علاوه بر چشم سر، چشم دل را هم می‌آزارند و به میزان بروز خشونت میان شهروندان دامن می‌زنند؟ اینها و خیلی پرسش‌های دیگر در این ارتباط مطرح هستند که باید هر چه زودتر به آنها پاسخ داد و برای عملی کردن پاسخ‌ها هم البته فکری کرد. همچنین این ساختمان‌ها در وضعیتی هستند که در مورد هر کدام باید جداگانه تصمیم گرفت، اما در مورد بناهایی که هر لحظه امکان دارد بر سر رهگذران آوار شوند باید سریع‌تر فکری کرد.
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها