واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در زیرزمین پایتخت چه می گذرد؟ تهران - ایرنا - روزنامه ابتکار در گزارشی نوشت: دختر، چادر مشکی خود را بر سر می کشد. کمی حرف را در دهانش مزه مزه می کند و بعد با آرامش خاصی از دوستانش می پرسد: شما استخر و قلیان را شنیده اید؟ همه به او نگاه می کنند. هر کسی در پاسخ چیزی می گوید. یکی تعبیر خودش را از نامش می گوید، دیگری حدسیاتش را به رخ می کشد و در نهایت شخص دیگری می گوید: من شنیده ام. مکان هایی است که زیرزمینی فعالیت می کنند. کسی از آنها سراغ ندارد. در واقع تلفیقی از استخر و قهوه خانه است. دخترک نگاه می کند و یک کلام می پرسد: مگر می شود؟...
در ادامه این گزارش که روز یکشنبه انتشار یافته است، می خوانیم:
* تحریک حس کنجکاوی
واژگان شاید در حد واژگان باشند. اما در حد همین خوانش ها نمی مانند. پا را فراتر می گذارند و از دنیای مجازی به دنیای واقعی خود را می رسانند. پروازی که به بلندای یک ارتفاع خود را می گستراند و در سقوطی پنهان می شود. خبر در حد خبر نمی ماند. به جامعه کشیده می شود. جامعه ای که درصد بیشترش را جوانان تشکیل داده اند. تا اینجا همه چیز گنگ است و نامعلوم و وقتی گفته شود هم باز در لفافه ای باقی می ماند. گذر در زیر پوست شهر و در زیر زمین، هیاهویی که حس کنجکاوی جوان را برمی انگیزاند و به خویش می خواندش.
* رستوران هایی در زیر زمین
رستوران های زیر زمینی. نه از آن رستوران هایی که در سردابه قوام استان بوشهر یا در کیش و... دیده می شود. نه از آن رستوران هایی که چند پله باید پایین بروی تا در تاریکای فضایش، دلی یا قلوه ای یا جوجه ای به دندان بکشی و بلند شوی و بیرون بیایی. از آن رستوران هایی که هر آنچه در هنجار یا در دین ما حرام و غیر قانونی معرفی شده است، سرو می شود. فضایی که شاید هر جوانی سرکی در آن بکشد. اما چطور این دسته رستوران ها مشتری خود را پیدا کرده اند؟
* هر چیزی که منع شود
جامعه شناسان معتقدند که هر چیزی را که ممنوع می کنند، بدون اینکه توجیه خاصی داشته باشد، در جای دیگر به شکلی دیگر خودش را بروز می دهد. گرایشات به ممنوعیت ها، مثل کودکی که مادرش چیزی را از او پنهان می کند، خودش را نشان می دهد. هر چیزی که منع شود، حس حریص بودن را در افراد برمی انگیزاند. در واقع شاید سرک کشیدن به این مساله است که چه چیز است و چه اتفاقی می افتد. آنها اعتقاد دارند که نوعی لذت در رسیدن به ممنوعیت ها هست بدون اینکه به عواقبش فکر کنند. اگر از کنار ممنوعیات به راحتی گذر شود، ممنوع برجسته نخواهد شد. نوعی لجبازی و دهن کجی و ابراز وجود به هر قیمتی در دل این سرک کشیدن ها نهفته است.
* ماساژهای صیغه ای در فضای مجازی
خبر دیگری که شاید باعث تعجب همگان شد، راه اندازی گروه های مختلف در فضاهای مجازی با عنوان ماساژورهای صیغه ای بود. در این راستا، رئیس اتحادیه گرمابه داران و ماساژ عنوان کرده بود که سه واحد از این اتحادیه مجوز گرفته و همگی دوره رفته اند و مدارک معتبر و مورد تایید را دارند. چند موسسه معروف هم در تهران وجود دارند که ادعای آموزش ماساژ را دارند اما این موسسات مورد تایید این اتحادیه نیست. در کنارش اخباری نیز به این اتحادیه ارسال شده مبنی بر فعالیت ماساژورهای زن در سالنهای ماساژ. لازم به یادآوری است که اداره اماکن بر این واحدهای ماساژ نظارت دارد. اما وی نیز به این نکته اشاره می کند که در فضای وایبر مشاهده شده که با صیغه محرمیت، خدمات ماساژ ارائه می شود. به عقیده سجادی نیری، این واحدها باعث بدنامی دیگر واحد ها می شود.
* هنجارشکنی های واضح
شاید به نوعی هنجارشکنی در این میان دیده می شود. هنجارشکنی که جز آسیب چیز دیگری را به همراه ندارد. آسیبی که پا را از جسم جوان فراتر می گذارد و به روح و روان وی رسوخ می کند. رسوخی که تا عمق نابودی اعتقادات وی پیش خواهد رفت و در یک لذت خود را پنهان می کند. دکتر رقیه موسوی، روانشناس در این راستا به خبرنگار ابتکار می گوید: مبحث رستوران های زیرزمینی و مطالب در مورد ماساژ را در اخبار دنبال کردم و خواندم و باعث بهت و حیرتم شد. متاسفانه فضای کلی در جامعه ایجاد شده که انگار همه خط قرمزها به راحتی می شود نادیده گرفته شود و توجیهاتی هم برای آن پیدا کنند.
* بهت و حیرت
آنچه باعث بهت و حیرت حتی در خواندن این اخبار می شود، شکسته شدن تمامی خطوطی است که مجموعه آن هنجارهای جامعه را تشکیل می دهد. نیازی به جزییات آن نیست. از همان ابتدای کلمات می توان به عمق ماجرا پی برد. این روانشناس در ادامه می گوید: بسیاری از جوانان فکر می کنند که شکستن هر خط قرمزی، شجاعت می خواهد. در صورتی که شجاعت اینجا معنایی پیدا نمی کند بلکه ناهنجاری اجتماعی است. از دید روانشناسی اجتماعی و از دید علم روانشناسی، به عبارتی مردم شناسی، فرد در هر جامعه ای که زندگی می کند باید پایبند به اعتقادات و هنجارهای آن جامعه باشند.
* تبیین یک تفکیک
موسوی در ادامه تاکید می کند: من سفری به کشور فرانسه داشتم. در محیط های اداری همه لباس های خاص آن اداره را می پوشیدند. شاهد بودم که کسی با تی شرت ساده وارد نمی شد. افراد فقط باید لباس های خاص آنجا را می پوشیدند. اما در اینجا شاهد هستیم که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز این قانون جا نیفتاده است که همه باید یونیفورم خاصی داشته باشند. توجیهات در مسایل غیر قانونی از جانب جوانان بسیار است. درجامعه ما شجاعت و یا عنوان جمله «برای ما مهم نیست» و بی اعتبار دانستن قوانین کلی اسلام مطرح می شــــود کـــه برمی گردد به تعامل منفی که شاید به گونه ای ببین نسل جوان با قانونگزاران و فضای حکومت صورت می گیرد. در هم آمیخته شدن بسیاری از مسایل باعث می شود که این تفکیک صورت نگرفته و اینطور برداشت شود که همه جای دنیا این کارها صورت می گیرد پس چه اشکالی دارد ما هم انجام دهیم.
* فقط برای کنجکاوی
کنجکاوی؛ که دست از سر جوانان برنمی دارد. پا در مسیری می نهند که دانسته یا نادانسته، به عمقش فرو می روند. عمقی که چیزی جز آسیب های اجتماعی را در برنخواهد داشت. این روانشناس در ادامه می گوید: اصولا هر چیزی که انسان از آن منع و نهی شود، در آنجا حالت مقاومتی رویش پیدا می کند. اگر تببین علمی و تبیین جداسازی صورت بگیرد، مثلا به وی گفته شود که ببین چیزی که اسلام می گوید، دین ماست و این قوانین اجتماعی ما را تشکیل می دهد، رعایت مسایل دینی بهتر صورت می گیرد. شاید هم برخورد یک سویه رسانه ملی در کشور ما در این امر بی تاثیر نباشد. اگر می شد، فضایی شکل می گرفت که در آن این مباحث بهتر تبیین و روشن سازی می شد، بهتر می توانستیم جوانان را به هنجارها نزدیک کنیم.
* منبع: روزنامه ابتکار
** اول
06/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]