واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۷
پدیده و بلندقامت ترین بازیکن تیم ملی والیبال گفت: سختی های زیادی را پشت سر گذاشتم تا ثابت کنم خواستن توانستن است. حسن صنوبر در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: من والیبال را دیر شروع کردم. به واسطه فیزیک بدنی پرداختن من به والیبال از نظر کارشناسان مثل یک جوک میماند. بدون هیچ ریشه ورزشی در خانواده و یا آشنایی قبلی وارد این رشته شدم. یک شب در خانه نشسته بودیم که تلویزیون اعلام کرد که فدراسیون والیبال استعدادیابی می کند و کانون فدراسیون کارش را آغاز کرده است. دقیقا به خاطر دارم اوایل سال 1384 بود. مادرم پیشنهاد کرد که خودم را به فدراسیون معرفی کنم. صبح اول وقت شماره فدراسیون والیبال را از 118 گرفتم و آدرس را پرسیدم. رفتم اما خجالت می کشیدم وارد فدراسیون شوم. از صبح تا ظهر پشت درب ورودی فدراسیون والیبال دست دست می کردم. خلاصه با چند نفر صحبت کردم تا در نهایت با درخشنده، دلاورخان و خوشرویی آشنا شدم. از همان روز تمرینات را شروع کردیم و والیبالیست شدم. متاسفانه خیلی زود یک آسیب دیسک کمر دیدم و قدری از دوران حرفه ای و قهرمانی فاصله گرفتم تا اینکه سرانجام در سال های اخیر به مرز آمادگی رسیدم. وی افزود: من قبل از اینکه ولاسکو بیاید در لیگ دسته یک بازی می کردم. دوران خدمت را در تیم مقاوت بسیج سمنان گذراندم. یکسال در حین خدمت در تیم آلومینیوم اراک کار کردم. با تیم ارتعاشات به سوپر لیگ راه یافتم و به تدریج شناخته شدم. دو سال هم در کاشان بازی کردم. زمانی که مرحوم حسین معدنی هدایت بازیج اسانس کاشان را پذیرفت خیلی روی من تاثیر گذاشت. به او گفتم شما هم به دنبال نام ها هستی و یا اینکه بازی برایتان مهم است؟ که گفت به تو ثابت خواهم کرد که از بهترین ها استفاده می کنم. واقعا اعتماد و صداقت معدنی کمک زیادی به من کرد تا در لیگ، والیبال حرفه ای را بیاموزم. من والیبال حرفهای خود را مدیون حسین معدنی هستم. او تفکر حرفه ای را به من آموخت و این چیزی بود که به آن نیاز داشتم. سرعتی زن جدید تیم ملی والیبال خاطرنشان کرد: اما متاسفانه همان سال آنقدر درد زانو سراغ من آمد که نتوانستم به پیشرفت ادامه دهم. چون قد بلندی داشتم و عضلاتم ضعیف تر بود درد مضمن شد. رئیس فدراسیون و خوشخبر و ولاسکو میدان زیادی به من دادند و در اردوهای خارجی حاضر شدم اما به دلیل درد زانو نمی توانستم رقابت کنم. مسئولان فدراسیون لطف داشتند و من را خط نمی زدند تا اینکه سال قبل به اردوی تیم ملی دعوت نشدم. زمان خوبی بود تا آسیب دیدگی ها را برطرف و مصدومیت هایم را ترمیم کنم. شش ماه به خودم رسیدم. مشکل زانو برطرف شد. لیگ خوبی را استارت زدم. زمان ولاسکو میگفتم حاضرم همه چیز را بدهم تا یک روز بدون درد بازی کنم. این همیشه در ذهن و ضمیر ناخودآگاهم بود. صنوبر تاکید کرد: همیشه فکر می کنم بهترین اتفاق می افتد. دعوت نشدن من کمک کرد تا آسیب دیدگی را جبران کنم. سال قبل در تیم شهرداری تبریز نجاتی خیلی به من کمک کرد تا از نظر ذهنی به شرایط ایده آل برگردم و آسیب دیدگی هایم را پشت سر بگذارم. واقعا همه سنگ تمام گذاشتند. خیلی به من کمک کرد تا پیشرفت کنم. من دو متر و یازده سانتی متر قد دارم. بلندترین والیبالیست ایران هستم. همه می خواهند بهترین باشند. هیچ کس نمی خواهد فقط چوب خط پر کند. خدا لطف زیادی به من کرد تا فیزیک مناسبی برای والیبال داشته باشم. لیگی که پشت سر گذاشتم خیلی چیزها را نشان داد. شرایط و پتانسیل کافی را دارم که به تیم ملی و باشگاه خدمت کنم. ملی پوش والیبال ایران با لزوم رعایت اخلاق پهلوانی گفت: تلاش می کنم از نظر فنی و اخلاقی هر روز بهتر شوم. والیبال یک روز تمام می شود. باید در کنار ورزش اخلاق مدار باشم و به امید خدا در بهترین جایگاه این ورزش قرار بگیرم. دو سال قبل می گفتند موفقیت های والیبال موجی زودگذر است اما چنین نبود. اتفاق و شانس یکبار تکرار می شود نه اینکه هر روز شاهد پیشرفت این ورزش باشیم. شانس هر روز نیست. این نشان می دهد والیبال سالیان سال پیشرفت می کند. فدراسیون والیبال سال ها کار کرده و قد بلندها را شناسایی کرده و در پنج رده تیم ملی اردوهای داخلی و خارجی می گذارد. سال ها کار شده تا امروز شاهد موفقیت های والیبال هستیم. در ورزش هیچ سقفی وجود ندارد. ما چهارم شدیم و باید بجنگیم تا اول شویم. باید در انتخابی المپیک موفق باشیم. ورزش سقف ندارد. راهی که والیبال پیموده را باید از این پس ادامه دهیم. همه خانواده این ورزش کنار هم تلاش می کنند و این راه را ادامه می دهند. صنوبر در پاسخ به این پرسش که پیش بینی شما از نتایج تیم ملی چیست ، گفت: بزرگی میگفت " اگر بدانیم که پیروز می شویم چرا باید مسابقه دهیم." زیبایی ورزش و والیبال غیرقابل پیش بینی بودن آن است. امسال هم می جنگیم تا بهتر نتیجه بگیریم. فعل خواستن در بین بازیکنان صرف می شود. ما نتیجه خوبی می گیریم اما نمی توانم چیزی را پیش بینی کنم. من شخصا سال قبل کنار کواچ کار نکرده بودم اما کواچ مربی جوان و دوست داشتنی است. او دوست دارد موفق باشد. از زمانی که شروع کرده همیشه حرف از امید و خواستن و پیشرفت می زند و مربی آینده داری است. وی در پایان گفت: من از همه افرادی که کمک کردند تا بهتر شوم تشکر می کنم. از خوشرویی که والیبال را به من آموزش داد تا معدنی که والیبال حرفه ای را به من آموخت همه به گردنم حق دارند. از شخص نجاتی که دوست دارم هر جا هستم اسمش عنوان شود. می خواهم ثابت کنم خواستن توانستن است. من شرایط خیلی سختی داشتم. هیچ کس فکر نمی کرد در تیم ملی باشم. حالا شاکر هستم و تلاش می کنم باز هم بهتر شوم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]