واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: گیشه دیگر پولساز نیست
اگر تصور میكنید با ورود به حرفه تهیهكنندگی و با استفاده از چند بازیگر «ستاره» میتوانید فیلمی پرفروش ساخته و با فروش در گیشه پولدار شوید «در اشتباه» هستید اما این به معنی آن نیست كه نتوانید از دیگر راههای بازگشت سرمایه این حرفه درآمد خوبی كسب كنید.از كل فروش یك فیلم در سینما، 50 درصد از هزینه فروش فیلم و بلیت به سینمادار میرسد. 10 تا 15 درصد نصیب پخشكننده میشود و حدود 35 تا 40 درصد هم به تهیهكننده میرسد. اینكه این روزها مردم برای تفریح كمتر سراغ سینما میروند و اوقات فراغت خود را در جایی غیر از سینما صرف میكنند، موضوع این بحث نیست اما محصولی كه در نهایت در قالب «فیلم» ارائه میشود با شیوههای مختلف میتواند منبع درآمد تولیدكنندگان آن باشد.نمایش غیرقانونی نسخه ویدئوییایرج تقیپور، تهیهكننده سینما و تلویزیون با بیان این مطلب كه «امروز در دنیا گیشه دیگر پولساز نیست»، میگوید: موفقیت اقتصادی فیلمهایی همچون «شیرشاه 2» كه هیچگاه اكران سینمایی نشدند و مستقیما از شبكه نمایش خانگی سر درآوردند، تاییدی براین مساله است.او در این زمینه به مانع مهمی اشاره میكند و با انتقاد از نپیوستن ایران به قانون جهانی «حمایت از پدیدآورندگان آثار مولفان و مصنفان» میگوید: در حال حاضر در بخشهایی مانند هواپیمایی و بانكها سالانه میلیونها دلار برای استفاده از نرمافزارهای بینالمللی پرداخت میشود اما این قانون هنوز در بخش هنری كشور اجرا نشده و اگر اجرا شود، درآمدهای كلانی برای هنرمندان و بخصوص سینماگران به همراه خواهد داشت.به گفته تقیپور، اجرای این قانون در كشورهای دیگر امری بسیار جدی است و فرد متخلف حداقل به 3 سال حبس محكوم میشود اما در ایران به دلیل فقدان این قانون در هیات مدیره سازمانی بزرگ مصوبهای به تصویب میرسد كه براساس آن، این سازمان میرود و نسخه ویدئویی فیلم در بازار را خریده و برای مشتریان پرتعداد خود نمایش میدهد و چیزی هم به تهیهكنندگان پرداخت نمیكند.»از نمایش خانگی تا فروش خارجییكی از مهمترین درآمدهای آثار سینمایی، فروش امتیاز نمایش فیلمها در شبكه نمایش خانگی است كه به گفته یكی از كارشناسان، به میزان فروش فیلم در گیشه، حضور ستارهها نوع داستان و ... بستگی دارد. رقم پرداختی نیز معمولا بین 300 تا 400 میلیون تومان برای فیلمهای تجاری است اما برای فیلمهای غیرتجاری رقم چندانی دست سازنده فیلم را نمیگیرد.«رایت فیلمخانه» هم شامل رقمی حدودا 4 تا 5 میلیون تومان میشود كه به صاحبان فیلمها از سوی فیلمخانه ملی سینمای ایران پرداخت میشود. درآمد دیگر شامل حق پخش فیلم از شبكههای تلویزیونی میشود كه معمولا شامل تمامی فیلمها نمیشود. «فروش خارجی» شكل دیگری از درآمدزایی برای تولیدات سینمایی است كه رقم چندانی را به جیب تهیهكنندگان واریز نمیكند. در ایران بنیاد سینمایی فارابی مهمترین بخش فروش فیلمهای خارجی است كه بررسیهای ما نشان داد این بخش در اغلب موارد حتی درآمدی ناچیز هم برای فیلمها به همراه ندارد و شاید به همین دلیل تمایلی به اطلاعرسانی در این خصوص وجود ندارد. البته ممكن است فیلم در جشنواره خارجی نمایش داده شود كه اغلب موارد بابت هر نمایش حدود 100 دلار به صاحب فیلم پرداخت میشود اما این درآمدها برای فیلمهای سینمای ایران چندان چشمگیر نیست.كاهش سینماروهاآنگونه كه پژمان لشگریپور، تهیهكننده سینما میگوید، در شرایط امروز سینمای ایران، وقتی فیلمی با بلیت حدودا 3000 تومانی به فروش میلیاردی میرسد یعنی فقط 300هزار نفر به دیدن فیلم رفتهاند كه حتی برای شهری 12 میلیون نفری مانند تهران یعنی فقط 5/2 درصد بیننده آن فیلم بودهاند. برهمین اساس فروش 8 میلیاردی فیلم اخراجیها به نسبت جمعیت 75 میلیون نفری ایران رقم قابل ملاحظهای نیست و كمتر از 3 میلیون بیننده را شامل میشود.»این روزها در سینمای دنیا اكران تنها یكی از راههای بازگشت سرمایه است و هزینههای تولید فیلم از راههای دیگری نیز تامین میشود كه آن را به صنعتی پربار تبدیل كرده است؛ مسیری كه اطلاع نداشتن ما ایرانیها از آن روز به روز تولید فیلم در كشور را سختتر میكند.رضا استادی / جام جم تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]