واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مدیریت نزاع کودکان
همهی والدین امیدوارند كه فرزندانشان به یكدیگر عشق ورزیده و احترام بگذارند، یا حداقل از آنها انتظار دارند كه همبازی خوبی برای یكدیگر باشند و رفاقت و سازگاری داشته باشند. خانوادههایی كه فرزندان پسر و دختر دارند، حتما شاهد دعواهای آنها بودهاند. سر و صداها و برخوردهای بین فرزندان تنشهای زیادی در خانه ایجاد میكند و پدرو مادر را درمانده میسازد. روانشناسان كودك براین عقیدهاند كه نزاع پسر و دختردر خانه، امری بدیهی است؛ اما نقش والدین در مدیریت این نوع دعواها اهمیت ویژهای دارد؛ چرا كه این گونه رفتارهای غلط از سوی فرزندان، پیامدهای سوئی بر خلق و خوی آنها در آینده خواهد گذاشت و از آنها در آینده افرادی عصبی، تندمزاج و بداخلاق خواهد ساخت. شاید بسیاری بر این گمان باشند كه دعوای برادر و خواهر امری طبیعی است و نباید خیلی نگران بود؛ زیرا با بالا رفتن سنشان، این مشكل خودبهخود برطرف میشود؛ اما تحقیقات ثابت كرده كه تمامی رفتارها و ناهنجاریهای اخلاقی در سنین بالا، ریشه در كودكی افراد دارد و عمدتا افراد عصبی، بداخلاق وعبوس از كودكی اینگونه آموزهها را دیدهاند و خشت اول این رفتار زشت در كودكی گذاشته شده است. طبیعتا این دسته از افراد در كودكی علاوه بر همسن و سالانشان با خواهر یا برادر خود نیز رفتاری غلط داشتهاند؛ اما چون والدین این موضوع را جدی نگرفتهاند، این داستان سریالی ادامه پیدا كرده و در سنین بالاتر تبدیل به یك مشكل اخلاقی شده است. اما چه كنیم تا فرزندانمان یكدیگر را دوست بدارند، همان قدر كه ما دوستشان داریم؟ و چگونه میتوان كمی صلح و آرامش به فضای خانه هدیه كرد؟ نكات مهمی در باره روابط بین خواهرها و برادرها وجود دارد، ازجمله: - هریك از فرزندان به طور طبیعی به خواهر یا برادر خود عشق میورزند. آنها میخواهند كه دوست بدارند و دوست داشته شوند. تحقیقات ثابت كرده كه تمامی رفتارها و ناهنجاریهای اخلاقی در سنین بالا، ریشه در كودكی افراد دارد و عمدتا افراد عصبی، بداخلاق وعبوس از كودكی اینگونه آموزهها را دیدهاند و خشت اول این رفتار زشت در كودكی گذاشته شده است- همه فرزندان نیازمند توجه و آغوش گرم والدین خود هستند. توجه مستقیم و اندیشیدن به نیازها و خواستههای آنان و در دسترس بودن والدین از مهمترین نیازهای كودكان به شمار میآیند. - زمانی كه والدین به نیازهای مهم كودكان توجه نكنند، آنها به آسیبدیدگی روحی دچار میشوند كه به صورت ناامیدی و بی اعتنایی بروز میكند. - در بیشتر موارد ، فرزندان، احساسات خود را پنهان میكنند ؛ زیرا كسی در اطراف و نزدیكی آنان وجود ندارد تا شنونده گفتههای آنان باشد و از احساسات نهفته آنهابا خبر شود. - زمانی كه والدین به فرزند دیگر توجه میكنند یا اینكه با دوست خود به گفتگو مشغولند ، احساسات كودك آسیب دیده تحریك میشود. او بیش از پیش نسبت به توجه والدین احساس نیاز میكند، نیازی فوری و اضطراری كه باید به آن پاسخ داد.
- كودكی كه نسبت به توجه والدین خود احساس نیاز میكند، به طور طبیعی ولی در شرایطی دور از انتظار والدین احساس درونی و نهفته خود را آشكار میسازد. احساساتی كه به شكل گریه كردن، خندیدن، بدخلقی، عرق كردن، لرزیدن، دعوا كردن بروز میكند و به منظور جلب توجه و رضایت پدر و مادر آشكار میشود. این رفتارها ادامه مییابد تا عملكرد والدین متوقف شود و توجه آنهابه سوی فرزندشان معطوف گردد. - شنیدن حرفهای فرزندان بدون قضاوت كردن راه مناسبی است كه به فرزندان كمك میكند تا بتوانند فشار روانی موجود را بر طرف سازند. پس از یك گریه طولانی ، كودك میداند كه جایگاه مطمئنی برای عشق ورزیدن درانتظار اوست و همه اطرافیان از اضطراب و نگرانی حاصل از فشار روانیای كه او را آزار میدهد، باخبر شدهاند. - مداخله كردن در درگیریهای كودكان ممكن است آسیبدیدگی را بیشتر كند. در این هنگام به فرصت كافی نیاز داریم تا گفتههای آنان را بشنویم و درفرصتی مناسب احساسات خود را بیان كنیم . توجه به این مطالب به والدین كمك میكند تا هنگام در گیری فرزندان برخورد مناسبی داشته باشند. بیشتر كودكان نسبت به فرزند دیگر احساس حسادت و خشم دارند. اما هرگز احساسات كودك به این دو محدود نمیشود، اگر چه از نظر پدر ومادر، شاخصترین احساسات كودك به حساب میآیند. فرزندان ما زمان زیادی را برای بازی كردن و همكاری با یكدیگر صرف میكنند ، در حالی كه درهمین زمان كه آنهارفتاری دوستانه با یكدیگر دارند، ما مشغول شستن ، پختن ، نظافت كردن و پرداختن به كارهای روزانه هستیم. بهترین توصیه ها هنگام درگیری خواهران و برادران : به نیازهای عاطفی كودكتان پاسخ مناسبی بدهید؛ به این معنی كه در طول روز فارغ از لحظات معمول زندگی، چند ساعتی با آنها صحبت كنید و شنونده اظهارات و احساسات آنها باشید، احساس آنهادرباره توجه ما به آنها بدون خدشه میماند و مطمئن هستند كه برای والدین خود اهمیت دارند. شما با این كار علاوه بر این كه محبتتان را به آنها نشان میدهید، صمیمیتی را بین آنها حكمفرما میكنید و به مرور میآموزند كه مشكلاتشان را از راه گفتگو حل كنند.
با دقت وهوشیاری مداخله كنید یا حداقل پس از 5 دقیقه ی اول درصحنه حاضر شوید؛ حضور به موقع شما درصحنه درگیری ، كمك میكند تا بتوانید به مسئله پی ببرید و مانع عصبانیت فرزندان و صدمه زدن یا اهانت كردن آنهابه هم بشوید . پیش از شروع و ادامه یافتن درگیری ، راحت تر میتوان اضطراب و ناراحتی موجود را برطرف ساخت. اگر نتوانستید به موقع حاضر شوید از فرزندانتان عذرخواهی كنید : " متأسفم از این كه نتوانستم به موقع حاضر شوم و از بروز حوادث ناراحت كننده جلوگیری كنم . به من بگویید چه اتفاقی افتاده است؟" هرگز رفتارهای خوب یكی را به رخ دیگری نكشید؛ به بیان دیگر از مقایسه كردن آنها بپرهیزید. كودكان تحمل ندارند كه به هر دلیلی والدین از یكیشان راضی باشد و از دیگری ناراضی. این رفتار نوعی حسادت و تنفر آنها از یكدیگر را ایجاد میكند. فرزندان ما پس از درگیری میتوانند به راحتی رفتاری دوستانه با یكدیگر داشته باشند، البته درصورتی كه مورد سرزنش قرارنگیرند. اگر والدین بتوانند درخانواده به طور منصفانه رفتار كنند و مسئولیت هارا برعهده بگیرند، فرزندان میتوانند احساسات درونی خود را بهتر ابراز كنند و از آسیب دیدگی های روحی در امان بمانند. سیستم تشویق و تنبیه را بین آنها با رعایت تعادل برقرار كنید. به این معنا كه وقتی میبینید با هم رابطه خوبی دارند و در حال بازی و تفریح هستند، به جمعشان بپیوندید و علاوه بر بازی كردن با آنها، این رفتار زیبایشان را تشویق كنید. در عوض نسبت به دعواهایشان حساسیت داشته باشید و اجازه ندهید كه قبح نزاع بین خواهر و برادر از بین برود و در هر حال این رفتار را زشت و ناپسند بدانند.
در برخی موارد، یكی از كودكان به دیگری ضربه وارد كرده و فرار میكند. در این گونه موارد، واكنشهای خود را تغییر دهید؛ به طور مثال بار اول وقت بیشتری با كودك آسیب دیده یا مجروح صرف كنید و سپس به سوی فرد دیگر بروید. بار دوم فقط به كودك آسیب دیده توجه كنید. هر دو كودك به كمك شما نیازمندند . كودكی كه ضربه را وارد كرده احساس پشیمانی میكند ، او فرد بی مسئولیتی نیست بلكه نتوانسته احساس خود را بیان كند و كنترل خود را ازدست داده است . به آرامی و نرمی با آنها گفتگو كنید. به نوبت از هر یك از آنها بپرسید كه چه اتفاقی افتاده و به سخنان هردو با دقت گوش دهید. بیان كردن احساسات درونی مهمترین بخش درگیری است. به آنهافرصت كافی بدهید ؛ زیرا برقراری پیوند دوباره نیاز به زمان كافی دارد. اغلب كودكان یكدیگر را دوست دارند و به طور طبیعی به سوی هم كشیده میشوند. اگر والدین به موضوع هایی كه دوستی فرزندانشان را پایدار و مستحكم تر میكند توجه داشته باشند، روابط دوستانه بین فرزندان تداوم خواهد یافت. بچه ها همیشه به دنبال بهانه میگردند تا بتوانند احساسات درونی خود را بیرون بریزند، به طور مثال هنگامی كه بستنی میخورند اگر فرزند دیگر یك قاشق بیشتر بستنی بخورد، درگیری شروع میشود و از این طریق احساس حسادت، نیاز، درماندگی و عدم پذیرش از سوی آنها ابراز میگردد. زمانی كه والدین گریه ، بدخلقی و خشم فرزند خود را تحمل كنند و با حوصله به حرف های او گوش كنند، به اشتباه خود پی میبرد. گوش دادن به سخنان كودكان آسیب دیدگی روحی آنهارا ترمیم میكند و روابط موجود را محكمتر میسازد. منبع: جام جم آنلاین سایت سیمرغگروه خانواده ایرانی سایت تبیان تنظیم و فرآوری: نسرین صفری بچهها! دعوایتان را تمام کنید!مراقب انفجارشان باشید5 روش برای ایجاد صلح و صفا بین بچه هامدیریت حل بحران بین فرزنداننیموجبیهای جنگجوارتباط فرزندان با یکدیگر درخانوادهفرزند دوّم، هووی فرزند اوّلتازگیها اومده توی خونمون
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 557]