محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831491386
من مدرسه را دوست دارم زیرا...
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: من مدرسه را دوست دارم زیرا...
نیمه شب است. همسرم بیمار است و در خواب ناله می کند. کودکم تب دارد. کلافه ام، زیر لب غرولند می کنم که چرا داروها اثر نمی کنند. از بی خوابی چشمانم می سوزد و سرم منگ شده است. چشم به عقربه های ساعت دوخته ام. ساعت دو، دو و چهل و پنج دقیقه، سه و نیم.کودکم را پاشویه می کنم. قرص های همسرم را می آورم و کودک گرسنه ام را شیر می دهم. از بی خوابی دیوانه شده ام. ساعت چهاروربع است که قطره ی کودکم را می دهم. تازه خواب شیرینی چشمانم را گرم کرده است که ساعت زنگ می زند. وای!... نه!... فقط چند دقیقه ی دیگر می خوابم. ناگهان از خواب می پرم. دیرم شده است. از جا می جهم. چه مصیبتی! مانتوی مدرسه ام کثیف است. با کمی تردید مانتوی دیگری می پوشم. با خود می گویم: حتماً مدیر تذکر می دهد. وای از این ظاهربینی ها و تنگ نظری ها.کودکم را به پدرش می سپارم و با عجله از خانه خارج می شوم. تقریباً می دوم، ولی فایده ندارد؛ سرویس رفته است. مدیر را مجسم می کنم که با ورود من، نگاه معنی داری به ساعت می اندازد. منتظر تاکسی می ایستم و لحظه به لحظه به ساعتم نگاه می کنم. چراغ قرمز، ترافیک، سوار و پیاده شدن مسافران و... سرانجام نفس نفس زنان با 25 دقیقه تأخیر به مدرسه وارد می شوم. تا مدیر را می بینم، دست و پا شکسته علت تأخیرم را بیان می کنم. با آرامش نگاهم می کند و لیوانی آب برایم می ریزد و به دستم می دهد. با لبخند می گوید: «ای کاش در خانه می ماندی و به بچه ات می رسیدی. من با معلمان دیگر هماهنگ می کردم و کلاست را کنترل می کردیم.»متعجب از این برخورد متفاوت، تشکر می کنم و به طرف کلاس به راه می افتم. صدایم می کند و می گوید: «راستی تبریک می گویم. نتایج دانش آموزان کلاست در آزمون قبلی، بسیار عالی بود.»می گویم: «کاری نکرده ام، وظیفه ام را انجام داده ام.»نگاهی به مانتوام می اندازد و ادامه می دهد: «مبارکه، خیلی بهت میاد.»بیماری همسر و فرزندم، بی خوابی و ترافیک همه و همه را از یاد می برم و با اشتیاق و دل گرمی و با قدم های محکم به طرف کلاس می روم. در آن جاست که احساس می کنم، چه قدر مدرسه ام را دوست دارم. رشد مدیر مدرسه-نویسنده:رقیه متدیّن مرکز یادگیری سایت تبیان- تنظیم:شکوفه باصری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3677]
-
گوناگون
پربازدیدترینها