واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: طلبگي چيست؟ (2)

به دنبال سلسله مباحث (طلبگي چيست؟) مقاله امروز را ادامه مي دهيم. اگر قسمت اول اين مقاله را مطالعه نکرديد٬ اينجا را ببينيد. طلبه از اینكه در زمره ذرّیه صنفی اولیای برگزیده خدا است، بر خود میبالد و با عنایت حق باید تلاش كند تا خلف صالحی برای آنان باشد. خدمتی كه طلبه به جامعه عرضه میكند، رفع مهمترین و حیاتیترین نیاز انسانها است. نیاز انسان به معنا، نیاز انسان به انسانیت، نیاز انسان به خدا، نیاز انسان به آسمان، نیاز انسان به هدایت ... و آشناسازی آنها با مهمترین حقیقت هستی (خدا).طلبه یك نیروی فرهنگی و عنصر تعلیمی ـ تربیتی در جامعه است كه برای گسترش فرهنگ دینی آماده میشود و تلاش میكند.به بیان دیگر، طلبه امروز، عالمِ فردا است و عالم دین، وارث انبیا؛ انبیای الهی نیز، مأمور تعلیم و تربیت جامعه بودهاند، مراد از تعلیم، تعلیم كتاب و حكمت (نه آموزش حساب و هندسه و جغرافیا) و مراد از تربیت نیز، تربیت معنوی انسانها (و نه تربیت بدنی، یا تربیت هنری) است. بنابراین، طلبه یك نیروی فرهنگی و عنصر تعلیمی ـ تربیتی در جامعه است كه برای گسترش فرهنگ دینی آماده میشود و تلاش میكند.خدمتی كه طلبه به جامعه عرضه میكند، رفع مهمترین و حیاتیترین نیاز انسانها است. نیاز انسان به معنا، نیاز انسان به انسانیت، نیاز انسان به خدا، نیاز انسان به آسمان، نیاز انسان به هدایت ... و آشناسازی آنها با مهمترین حقیقت هستیروحانیت، تنها نهاد اجتماعی است كه خداوند به تكمیل نیروی آن فرمان داده (1) و مستقیماً برای تأمین كادر آن اقدام كرده است. خدای متعال برای نیاز جامعه، به كسب و تجارت یا پزشكی و مهندسی یا رانندگی و آهنگری، به صورت مستقیم نیرو نفرستاده است؛ امّا برای رفع نیاز بشر به دین، اخلاق و معنویت 124000 انسان صالح، ارسال داشته و آنها را به گونههای مختلف، تأیید، هدایت و حمایت كرده است. بعثت پیامبران در پی نیاز انسانها به تعلیم و تزكیه بوده و این نیاز، چندان اساسی و بزرگ است كه از میان همه نعمتها، خدای بزرگ تنها نعمت «بعثت» را به رخ انسان كشیده و بر او منّت نهاده است:هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیینَ رَسُولاً مِّنْهُمْ یتْلُواْ عَلَیهِمْ ءَایـتِهِی وَ یزَكِّیهِمْ وَ یعَلِّمُهُمُ الْكِتَـبَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَـلٍ مُّبِینٍ؛ [2] نهاد مقدس روحانیت، در نظام گسترده تقسیم كار اجتماعی، و در شبكه روابط انسانی، متكفل ارایه خدمات ویژهای است. نقش ویژه این سازمان مهم، در مناسبت با (دین اسلام) تعریف میشود. روحانیت، بالمآل عهدهدار وظیفه تعلیم و تربیت دینی نسلها و جوامع انسانی است. روحانی نیز، مانند نیاكان صنفی خود ـ پیامبران و اولیا ـ یا معلم كتاب و حكمت خواهد بود، یا مربی و مزكّی جانهای آماده: یعَلِّمُهُمُ الْكِتَـبَ وَ الْحِكْمَةَ وَ یزَكِّیهِمْ [3]. و از او انتظار میرود در راه افزایش شناخت، آگاهی و بصیرت دینی، تقویت انگیزههای الهی و گسترش رفتار اخلاقی ترازِ دین در میان مردم بكوشد.[البته در اين آيه شريفه تعليم بر تذکيه مقدم شده ولي در آيات ديگر که بحث از اين دو طرح شده٬ تزکيه بر تعليم مقدم شده و ابتدا تزکيه و بعد از آن بحث تعليم مطرح مي شود که يقينا اين مساله خالي از نکته نيست. ممکن است همين تقديم٬ اهميت تذکيه و تقدم آن بر تعليم را برساند]طلبه سرمایه توان و زمان خود را عمدتاً به ارتباط با منابع دینی و تلاش برای فهم و تبلیغ آن، یا دفاع از آن، یا گسترش زندگی دینی در سطح جامعه صرف میكند.اكنون با هویت طلبه آشنا گشتهایم و میتوانیم طلبه را از غیر طلبه بازشناسیم. هویت طلبه، با دین خدا گره خورده و تعریف طلبه، از مناسبت او با دین به دست میآید. طلبه در راه شناخت عمیق دین خدا، ابلاغ، دفاع و اجرای آن میكوشد و برنامه خدمت اجتماعی خود را در این رسالت متمركز كرده است؛ یعنی برخلاف دیگر مردم كه عمده زمان و توان خود را در برنامههای دیگر میگذرانند، طلبه سرمایه توان و زمان خود را عمدتاً به ارتباط با منابع دینی و تلاش برای فهم و تبلیغ آن، یا دفاع از آن، یا گسترش زندگی دینی در سطح جامعه صرف میكند. منبع:1. آیه 122، سوره توبه2. جمعه 62: آیه 2.3. بقره 2: آیه 129.زي طلبگي - محد عالم نوري زادهتهيه و فرآوري: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 482]