واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > سلامت - امروزه بسیاری از افراد قرصهایی همانند پروفن، آسپرین، استامینوفن و مفنامیکاسید را به عنوان لوازمی واجب، همیشه همراه خود دارند پروانه حجت: این روزها افراد زیادی را میبینیم که با کوچکترین سرماخوردگی، سردرد و یا حتی خستگی و کوفتگی، بدون هیچ صبر و تحملی، خودسرانه به مصرف قرصهای ضددرد یا مسکنها روی میآورند؛ حتی بسیاری از خانمها، قرصهایی همانند پروفن، آسپرین، استامینوفن و مفنامیکاسید را به عنوان عناصری واجب، در کنار کیف پول، دستمال، کلید و سایر لوازم ضروری، در داخل کیف دستی خود همیشه به همراه دارند و خیلی از اوقات با سخاوت تمام، آنها را به دوستان و اطرافیان خود نیز تقدیم میکنند. ولی این روش به همان اندازه سادگی بیخطر هم هست؟ در بسیاری از موارد، پزشک معالج با در نظر گرفتن شرایط فرد، استفاده از برخی مسکنها را لازم و ضروری دانسته و آنها را تجویز میکند همانند استفاده از آسپرین در برخی از بیماران قلبی _ عروقی، ولی بسیاری از مردم بدون نظر پزشک و بدون توجه به دوز مناسب، این داروها را مصرف میکنند، در صورتی که مسکنها نیز همانند بسیاری از داروهای دیگر دارای عوارض جانبی هستند که باید به آنها توجه داشت. داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی، داروهایی هستند که بهطور وسیعی در جوامع، به عنوان مسکن استفاده میشوند. این داروها بر اساس فرمول به چند دسته تقسیم میشوند و در موارد روماتولوژی و غیر روماتولوژی همانند دردهای حاد و مزمن، دردهای شکمی مربوط به کیسه صفرا و میزنای، دردهای قاعدگی، دنداندرد، تب، التهاب و درد مفاصل و ... استفاده میشوند. اصولا التهاب، پاسخ موضعی بدن به عفونت یا جراحت است و میتواند به سبب بسیاری از عوامل شامل سرما، گرما، تروما (ضربه)، هجوم میکروبی و غیره به وجود آمده باشد. عملکرد التهاب، از بین بردن یا غیر فعال کردن این عوامل مهاجم خارجی و قرار دادن بافت در مرحله ترمیم است. تقریبا مصرف طولانیمدت تمام داروهای ضدالتهابی (مسکن)، باعث کاهش جریان خون مخاط گوارش و در نتیجه باعث کاهش تولید پروستاگلندینها (ماده بیوشیمیایی مترشحه در عفونت، التهاب و تب) میشود، بنابراین ادامه دادن و مصرف بیش از اندازه این داروها، ممکن است شرایط به وجود آمدن زخم را با پیشگیری از عملکرد محافظتی پروستاگلندینها در مخاط معده ایجاد کند. این عمل احتمال ایجاد زخم را نه تنها در معده، بلکه در قسمت پایین مری و دئودنوم (دوازدهه یا قسمت ابتدایی روده باریک) به وجود میآورد. بیشتر مسکنهای غیرالتهابی سه نوع عملکرد دارند: 1_ عمل ضدالتهابی برای درمان مواردی چون آرتروزهای استخوانی، مشکلات عضلانی و ... 2_ کاهش حس درد در موارد کشیدگیهای ملایم تا متوسط 3 _ عمل تببری، که با واسطه رهاسازی عوامل تببر داخلی همراه است؛ این عوامل، بر گیرندههای حرارتی در هیپوتالاموس اثر کرده و میزان حرارتزایی آنها را تغییر میدهد. طبیعت بیشتر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی، اسیدی است، بنابراین به مرور زمان بر اثر خاصیت اسیدیته آنها در مخاط لوله گوارش، خراش و التهاب ایجاد میشود و همینطور به دلیل ممانعت این داروها از تولید پروستاگلندینهای محافظ در مخاط، مصرف طولانیمدت آنها باعث فرسایش و ایجاد زخم میشود. از دیگر اثرات سوء مصرف این داروها در دستگاه گوارش، خونریزیهای نامعلوم (پنهان) در لوله گوارش و در نتیجه کمخونی، دردهای شکمی، سوء هضم، زخم دوازدهه و التهاب و زخم مری است. زخم ایجاد شده در لوله گوارش، در قسمتهایی گسترش مییابد که بیشتر در تماس با شیره اسیدی است. بیشتر زخمهای معده در قسمت خمیدگی کوچک معده است؛ اگر زخم در محل اسفنگتر پیلور (دریجه ابتدای روده باریک) باشد، زخم دوازدهه یا دئودنوم نام میگیرد. شیوع زخم دئودنوم از زخم معده بیشتر است. در زمان ایجاد زخم، حصار و سد مخاطی پاره میشود، بنابراین بافتهای زیری در معرض اسید و آنزیم قرار میگیرد و ممکن است زخم، گسترش یابد. البته عوامل دیگری نیز در ایجاد زخم نقش دارند همانند استعداد ژنتیکی فرد، مصرف سایر داروها، نوشیدن الکل، ترشح زیاد اسید، وجود هلیکو باکتر پیلوری، استعمال دخانیات، طبقه اجتماعی، کمخوابی، حذف صبحانه، استرس، سن بالای فرد و ... به طور یقین، زخم یا التهاب ایجاد شده، هرچند خفیف، از کیفیت زندگی خوب و سالم میکاهد، دوره درمانی طولانی دارد و باعث مصرف داروهای زیادی در فرد میشود، بنابراین خیلی خوب است که افراد، نگرش خود را نسبت به مصرف مسکنها بهبود بخشند. البته واضح است که خیلی از اوقات، مصرف داروهای ضدالتهابی در فرد ضروری است، ولی این موارد تنها توسط پزشک معالج، تشخیص داده میشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2125]