واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > چهرهها - سر دیوید هر، نمایشنامهنویس مشهور بریتانیایی که تمامی آثارش در فصل جاری روی صحنه تئاتر شهر شفیلد میرود از تئاتر، عشق اول و آخرش میگوید. به گزارش خبرآنلاین، این فیلمنامهنویس معروف معتقد است اواخر دهه 1980 میلادی به هالیوود پشت کرده است و عطای آن را به لقایش بخشیده. در آن زمان فیلمنامه «Wetherby, Strapless» و «پاریس در شب» را نوشته بود. همچنین به او پیشنهاد شده بود نمایشنامهای در مورد تاثیر کلیسا در انگلستان برای ریچارد آیر بنویسد. آیر، کارگردان بریتانیایی سینما و تئاتر در آن زمان مدیر «تئاتر ملی» بریتانیا بود. هر پیشنهاد نمایشنامه را قبول کرد، پیشنهادی که نتیجهاش سهگانهای درمورد زیستن در بریتانیا شد. فیلمنامهنویس نامزد اسکار «ساعتها» گفت: «به یک دوراهی رسیده بودم، اینکه در دنیای تئاتر بمانم یا وارد سینما شوم، به عنوان یک فیلمنامهنویس پیشنهادهای بسیاری داشتم. ولی تئاتر را انتخاب کردم، راستش فقط به خاطر پیشنهاد معرکه ریچارد آیر. این نقطه عطف زندگی من بود و هرگز از آن پشیمان نشدم.» البته دیوید هر به کلی سینما را کنار نگذاشت. او دو بار برای فیلمنامههای «ساعتها» و «کتابخوان» نامزد اسکار شد و حالا هم در حال ساختن فیلم تلویزیونی تریلری درمورد سازمان امنیت بریتانیا است. فیلمنامه این فیلم را هم خودش نوشته که اولین فیلمنامه غیراقتباسی او در 20 سال گذشته است. در این فیلم تلویزیونی که از شبکه بیبیسی پخش میشود بیل نایی و مایکل گمبون بازی میکنند. اما تئاتر شاهراه زندگی دیوید هر بود و هست، دنیایی که بیشترین تحسینها را نصیبش کرد و همچنین بیشترین جنجالها را. به نظر دانیل ایوانز، مدیر جدید مجموعه تئاتر شفیلد دیوید هر یکی از مهمترین نمایشنامهنویسان پس از جنگ در بریتانیا است و به همین دلیل برنامه اجرای نمایشنامههای هر را ترتیب داده است. این برنامه به شکلی تقدیر از این نمایشنامهنویس مشهور است. در این بین سه نمایش «بسیار» نگاهی به توهمات پس از جنگ، بخش اول تریلوژی که در بالا ذکرش رفت و «نفَس زندگی» روی صحنه میروند. دیوید هر به یاد میآورد وقتی جوان بود و در دنیای تئاتر تازهکار بهترین مکان برای اجرای نمایشنامههای سیاسی گزندهاش همین مجموعه شفیلد بود. فیلمنامهنویس «کتابخوان» درمورد تاثیرش در دنیای نمایش گفت: «در کتابها نوشتهاند که من تاثیرگذارترین نمایشنامهنویس پس از جنگ هستم. اما من خودم را بدون تاثیرترین فرد می دانم. چون تعداد آدمهایی که دوست دارند کاری را که من کردم تکرار کنند بسیار کم هستند. وقتی به دیدن فیلمی مثل «شبکه اجتماعی» میروم میبینم سعی کردهاند کاری را که من کردم انجام دهند، یعنی ساختن اسطورهای مدرن از موضوعی نیمه مستند. اما در تئاتر واقعا تنها هستم.» این گفته خیلی عجیب است آن هم وقتی نمایشنامهنویسان مطرحی چون پالی استنهم و لوسی پربل دقیقا راه دیوید هر را میروند و سعی میکنند آینهای جلوی چشمان بریتانیای مدرن بگیرند. نمایشنامهنویس معروف مخالف است؛ «به نظرم این نویسندگان جوان واقعا بااستعداد هستند، شگفتانگیزترین نسل نمایشنامهنویس از زمانی که من وارد دنیای تئاتر شدم. واقعا وقتی به تماشای کارهایشان میروم سرزنده میشوم. اما تاثیرپذیری نمیبینم.» او دلیل روی آوردنش به تئاتر را پس از ترک دانشگاه کمبریج در دهه 1960 چنین توضیح داد: «سینما شور و علاقه نسل من بود. اما من به خاطر سیاست به تئاتر روی آوردم. میخواستم با همکارانم تئاتر سیار راه بیندازیم و کشور را زیر پا بگذاریم و بحث و جنجال سیاسی راه بندازیم. اما روز به روز بیشتر به فکر بهتر انجام دادن کارم افتادم. پس زندگیام به مسیری افتاد که واقعا هدف من نبود.» نمایشنامههای دیوید هر را میتوان به سه قسمت تقسیم کرد: نمایشنامههایی شبیه «بسیار» که مضامین خود را از طریق درام روانشناختی بیان میکنند، نمایشنامههایی چون «شیطان در مسابقه» که برمبنای تحقیقات بسیار شکل گرفتهاند و اطلاعات واقعی را به صورت داستانهایی جذاب تعریف می کنند و نمایشنامههایی مثل «اتفاقها پیش میآیند» و «قدرت بله» (با موضوع بحران مالی) که حالتی مستند دارند. فیلمنامهنویس «تاوان» ساخته لویی مال با بازی ژولیت بینوش و جرمی آیرونز منبع الهام نمایشنامههای روانشناختی خود را یک تصویر میداند؛ « نمایشنامه «بسیار» با تصویر سیگار پیچیدن یک زن در کنار پنجره شروع شد.» در خاتمه دیوید هر که موضوعات روز دنیا را دنبال میکند گفت: «به نظرم موضوعات بسیاری برای نوشتن در قرن حاضر هست و من سرعت کافی برای روی کاغذ آوردن همه آنها را ندارم.» تلگراف / 28 فوریه / ترجمه: حسین عیدیزاده 52141
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 249]