تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 9 دی 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):توكّل كردن (به خدا) بعد از به كار بردن عقل، خود موعظه است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

چاکرا

استند تسلیت

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1846554031




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

تاثیر قرآن بر کاهش انگیزه‌های جرم


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تاثیر قرآن بر کاهش انگیزه‌های جرم
قرآن
«إِنَّ هَـذَا الْقُرْآنَ یِهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِیرًا [اسراء: 9]: این قرآن به درست ترین راه ها راهنمایی می کند و به مومنان نیکوکار بشارت می دهد که برای آن ها پاداش بزرگی است. امیر مومنان، علی علیه السلام، در یکی از خطبه های خود چنین فرموده اند: «پس خدا، محمد، صلی الله علیه و آله و سلم، را به راستی برانگیخت تا بندگانش را از پرستش بتان بیرون آورد، و به عبادت او وادارد و از پیروی شیطان برهاند و به اطاعت خدا کشاند؛ با قرآنی که معنی آن را آشکار نمود و اساسش را استوار فرمود»[نهج البلاغه، خطبه ی 147]. حجت حق، علی علیه السلام، بر رهاشدن از وسوسه های شیطانی به واسطه ی قرآنی که معنی آن را خداوند آشکار ساخته است، تأکید نموده و سپس خطبه را چنین ادامه داده اند: «پس خدای سبحان، درکتاب خویش (قرآن) بی آن که او را ببینند، خود را به ایشان آشکار گرداند، به آن چه از قدرتش به آنان نمایاند. و از قهر خود ترساند و این که چگونه با کیفرها، آنان را که باید نابود گردانید، و با داس انتقام خرمن هستی شان را دروید»[پیشین]. پس برای دوری از کیفر الهی، باز هم باید به کتاب خدا، قرآن کریم، پناه ببریم و به دستورات آن عمل کنیم. در اصول کافی نیز، از امام جعفر صادق(علیه السلام)، نقل شده است: «قرآن عهدنامه ای است میان خدا و مردم، و سزاوار است که مسلمانان هر روز این عهدنامه را مورد توجه قرار دهند و (حداقل)پنجاه آیه از آن را قرائت نمایند»[کافی، فضل القرآن، باب فی قرائته، ج 2، ص 609، حدیث1: 609]. بدین ترتیب، خواندن و فهمیدن قرآن حکیم و نیز عمل کردن به آن، بر هر مسلمانی فریضه است و بی توجهی به آن، موجب سستی عقیده و دوری از انجام احکام الهی خواهد شد. خداوند در قرآن، در آیه ی 120 از سوره ی بقره تأکید فرموده است: «قل ان هدی الله هو الهدی»: بگو هدایت، هدایت الهی است. بنابراین، قرآن برنامه ی هدایت خداوند است و رسیدن به باطن این برنامه بدون فهم ظاهر و عمل به آن میسر نخواهد شد. قرآن ریسمانی است الهی که از طرف خداوند برای تعالی انسان به سوی او فرود آمده است و هرکسی به این ریسمانی اعتصام نماید، هدایت خواهد شد. چنان که خداوند در سوره ی لقمان، آیه ی 22 چنین می فرماید: «وَمَن یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ »: کسی که روی تسلیم به درگاه خدا آورد و نیکوکار باشد، به دستاویز محکمی چنگ زده است و سرانجام کارها به سوی خداست. درجامعه ی اسلامی که تربیت و اخلاق اسلامی، از آموزه های قرآنی منبعث است و آحاد آن را به کسب فضایل و دفع رذایل سوق می دهد، یادگیری قرآن از اساسی ترین ارکان نظام تربیتی محسوب می شود. فریضه سازی از مفاهیم قرآن برای نهی از رذایل و دوری از منکرات، زمینه سازی برای مصونیت جامعه از اشاعه ی انگیزه های درونی برای تحقق اعمال گناه آلود و مجرمانه است. در روش های آموزش قرآن، توجه به تعمیق ارتباط اینان با این گونه مفاهیم کلام الهی، از اهمیت بسیار والایی برخوردار است و انتخاب آیات مورد آموزش با عنایت به معانی آن ها، در تأثیرگذاری این آموزش کارایی بیش تری خواهد داشت. امیر مومنان، علی علیه السلام، در یکی از خطبه های خود چنین فرموده اند: «پس خدا، محمد، صلی الله علیه و آله و سلم، را به راستی برانگیخت تا بندگانش را از پرستش بتان بیرون آورد، و به عبادت او وادارد و از پیروی شیطان برهاند و به اطاعت خدا کشاند؛ با قرآنی که معنی آن را آشکار نمود و اساسش را استوار فرمود»خداوند در قرآن حکیم، توجه مخاطبان را به مواجهه ی ایشان با نتایج اعمالی که داشته اند، بارها مورد تذکر قرار داده و بدین ترتیب، هشدار باشی عظیم به بلندای تاریخ را به انسان، برای مواظبت و مراقبت از اعمالش، گوشزد کرده است. آن جا که خداوند می فرماید: «فساد و پریشانی به سبب کرده های مردم در بر و بحر پدید آمد تا خدا نتیجه ی بعضی از اعمالشان را به آن ها بچشاند، باشد که بازگردند» [روم: 41]، انذاری برای توجه به ناگزیر بودن انسان از مواجهه با نتیجه ی عمل اوست و اگر به منکر روی نموده باشد، «خداوند مانعی در سر راه اصابت این نتایج به انسان قرار نمی دهد»[آل عمران: 166].
این زن جنایت می‌کند!!
قرآن کریم با صراحت در آیات گوناگونی به اندرز انسان در دوری از گناه و تمایلات مجرمانه می پردازد و هم چنین به عذابی دردناک برای مجرمان و گناهکاران تأکید می کند؛ مثلاً آن جا که می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ »[نور: 19]: برای آنان که مایل اند فحشا میان مومنان شیوع یابد، در دنیا و آخرت عذاب دردناکی است، خداوند می داند و شما نمی دانید. امثال این هشدارها زمانی تأثیرگذار خواهند بود که بتوان پیام آن ها را بدون واسطه به مردم ابلاغ کرد و این میسر نخواهد بود جز با تحکیم جایگاه آموزش قرآن در جامعه برای انس با آن، فهم و درک معنای وحی الهی و بدین ترتیب، گسترش عمل صالح در جامعه و دوری ازگناه، باترویج ذکر و یاد خدا و قرائت قرآن که مهم ترین عوامل جلوگیری از انگیزه های منکرانه برای انجام اعمال مجرمانه است، جامعه ی اسلامی می تواند توسعه ی واقعی خود را به شکلی زیبا ترسیم کند. امیرمومنان، علی علیه السلام، پس از ضربت خوردن به دست ابن ملجم ملعون، در وصیت خود به حسنین علیهما السلام، چنین فرموده اند: «الله الله فی القرآن لایسبقکم بالعمل به غیرکم»: خدا را !خدا را! درباره ی قرآن، مبادا دیگری بر شما پیشی گیرد در رفتار به حکم آن [نهج البلاغه، نامه ی 47]. بنابراین شایسته است برای گسترش آموزش قرآن به منظور فهم معنای آن و سپس رفتا ر به احکام آن که یکی از نتایج آن کاهش انگیزه های مجرمانه است، فهم آن را در جامعه تعلیم و تعمیم داد تا عمل به قرآن جزو فرایض جدایی ناپذیر از اعمال تک تک آحاد جامعه ی اسلامی شود و گامی به سوی تحقق مدینه ی فاضله ی منتظران موعود برداشته شود. و اینک که نظام آموزشی، با وجود تلاش های ارزشمند انجام شده، درصدد است نسبت به توسعه ی آموزش قرآن گام های موثرتری را بردارد، وظیفه ای بس مهم برای تعمیق مفاهیم قرآن و تأثیر آموزه های آن بر رفتار دانش آموزان، بر دوش مسئولین امر سنگینی می کند؛ چرا که برای توسعه ی آموزش قرآن، به سرمایه گذاری بیش تر و برنامه ریزی دقیق تری نیاز است. وقتی به خطبه ی امیر مومنان علی علیه السلام، بیش تر دقت می کنیم، متوجه خواهیم شد که هر چه در توسعه ی آموزش قرآن کوشیده باشیم، باز هم نمی تواند پاسخ گوی هشدار باش تاریخی ایشان باشد که فرمودند؛ «و زودست، که پس از من بر شما روزگاری برآید که چیزی از حق پنهان تر نباشد، و از باطل آشکارتر. و از دروغ بستن بر خدا و رسول او بیش تر. و نزد مردم آن زمان، کالایی زیانمندتر از قرآن نیست (اگر آن را چنان که باید بخوانند)، و نه پر سودتر از قرآن، اگر معنی کلماتش را برگردانند. و در شهرها چیزی از معروف ناشناخته تر نباشد، و شناخته تر ازمنکر. حاملان کتاب خدا، آن را واگذارند، و حافظانش آن را به فراموشی بسپارند. پس در آن روزگار، قرآن و قرآنیان از جمع مردمان دورند، و رانده و مهجور. هر دو با هم در یک راه روان اند و میان مردم پناهی ندارند. پس در این زمان، قرآن و قرآنیان میان مردم اند و نه میان آنان؛ با مردم اند نه با ایشان. چه، گم راهی و رستگاری سازوار نیایند، هر چند با هم در یک جا بپایند. پس از آن مردم در جدایی متفق اند و از جمع گریزان. گویی آنان پیشوای قرآن اند، نه قرآن پیشوای آنان. پس، جز نامی از قرآن نزدشان نماند، و نشناسند جز خط و نوشته ی آن. و از این پیش، چه کیفر که بر نیکوکاران نراندند، و سخن راستشان را دروغ بر خدا خواندند. و کار نیک را پاداش بد دادند. »[نهج البلاغه، خطبه ی 147].  تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیانمنبع: مجله ی آموزش قرآن، شماره ی 19 نویسنده: بهزاد صولتیان  





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 571]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن