واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: گفتگو با مدیرعامل لایزر: خوشبين هستيم! PhonieX 12 شهريور 1388, 16:54حدود يک ماه قبل، زمانيکه موضوع اختلاف شرکت مخابرات ايران و شرکتهاي PAP درباره هزينه زوج سيم مسي به موضوع داغ محافل خبري تبديل شده بود، به همت گروه علمي تحليلي طيف جلسهاي با حضور مديران سه شرکت PAP و مديرعامل شرکت مخابرات ايران برگزار شد که ثمرة آن ارائه پيشنهادي از سوي مهندس فيضي (مديرعامل شرکت مخابرات ايران) براي حل مشکل و همکاري سازنده مخابرات و شرکتهاي PAP بود. اين پيشنهاد از سوي شرکتهاي PAP با استقبال روبهرو شد. براي جويا شدن از نتيجه اين جلسه به سراغ يکي از حاضران در جلسه رفتيم. آنچه در ادامه ميخوانيد برگرفته از گفتگوي ماهنامه طيف برق با مهندس تمدن، مديرعامل شرکت لايزر است. گفتگو: محمد کشوري - سعيد سليماني منبع: طیف برق · در همانديشي بررسي چالشهاي ارائه اينترنت پرسرعت در کشور، مديرعامل شرکت مخابرات ايران براي حل مشکل طرفين پيشنهادي ارائه کرده بودند. در حال حاضر موضوع در چه وضعيتي قرار دارد؟ پيشنهادي خوبي از سوي مديرعامل شرکت مخابرات ايران در همانديشي گروه طيف مطرح شد. با توجه به اينکه ايشان نسبت به امور ديد اجرايي دارند، براي به نتيجه رسيدن کار خوشبين هستيم. البته ابهاماتي هم وجود دارد که بايد شفاف شود. براي مثال شرکتهاي مخابرات استاني خود را در حوزه ADSL سرويسدهنده هم ميدانند در عين حال شرکتهاي PAP هم اين حق را براي خود قائل هستند. اکنون براي حل مشکلات الحاقيهاي به پروانه شرکت مخابرات ايران از سوي شرکتهاي PAP تنظيم شده و براي تصويب به مجمع عمومي اين شرکت ارسال شده است. در اين الحاقيه جزئيات تفصيلي نحوه تعامل طرفين و روش حل مشکلات به طور دقيق مشخص شده است، ضمن آنکه حتي مراکز مخابراتي نيز اولويتبندي شدهاند. بر اساس الحاقيه بايد شرکتهاي مخابرات استاني، فضاي فعال (اکتيو) و غيرفعال (پسيو) را فراهم کنند، شرکتهاي PAP هم تجهيزات را خريداري و نصب ميکنند، مسؤوليت نگهداري شبکه هم بر عهده شرکت مخابرات خواهد بود. هر چند با اين الحاقيه به صورت ضمني موافقت شده و در حال حاضر الحاقيه براي تصويب به مجمع شرکت مخابرات ايران ارسال گرديده تا پس از تصويب، اجرايي شود، اما نميتوان درباره نتيجه کار به طور قطعي اظهار نظر کرد. متأسفانه در برخي موارد کارهاي موازي انجام ميشود. براي مثال با وجود اينکه الحاقيه خريد و نصب تجهيزات را به شرکتهاي PAP واگذار است، در عين حال شرکت مخابرات استان تهران، مناقصه خريد تجهيزات ميگذارد. عمده مشکلات شرکتهاي PAP هم مربوط به عدم همکاري شرکت مخابرات استان تهران است. با توجه به اينکه 40درصد بازار هم در تهران قرار دارد، اين موضوع چالش جدي در فعاليت ماست. · وضعيت در ديگر استانها به چه ترتيب است؟ شرايط در ساير استانها از نظر همکاري بسيار مطلوبتر است اما دو مشکل مهم وجود دارد. اول اينکه هزينه IT در سبد خانوار نسبت به شهرهاي بزرگ همچون تهران پايينتر است. دوم اينکه هزينه راهاندازي سرويس در مقايسه با شهرهاي بزرگ بالاتر است. به همين جهت شرکتهاي PAP مجبور هستند سرويسهايشان را با کمترين هزينه ممکن عرضه کنند که بالطبع سودآوريشان را کاهش ميدهد که البته بايد اذعان داشت که اگرچه در شهرستانها هزينه ADSL پايين آورده شده اما کيفيت آن نيز مطلوب نيست در حقيقت شرکتهاي PAP خودشان را با شرايط بازار تطبيق دادهاند. · چه دلايلي موجب شده است که هزينه راهاندازي سرويس در شهرستانها افزايش يابد؟ ارائه اينترنت در شهرستانها هزينه بالايي دارد، يکي از دلايل مهم آن عدم همکاري شرکتهاي مخابرات استاني در ارائه پهناي باند بين شهري به منظور انتقال پهناي باند اينترنت بين شهرستانهاست. اين شرکتها بجاي آنکه به ما سرويس اينترانت دهند از ما ميخواهند پهناي باند اينترنت را مستقيماً از خود آنها خريداري کنيم. به نظر ميرسد يکي از معيارهاي عملکرد مديران مخابرات استانها ميزان پهناي باندي است که به فروش ميرسانند. امري که درآمدهاي شرکتهاي مخابرات استاني را افزايش ميدهد، اما از عوامل افزايش قيمت تمام شده اينترنت و در نتيجه کند شدن رشد و توسعه اينترنت پرسرعت در کشور است که در نهايت به حساب شرکتهاي PAP گذاشته ميشود. اگر مخابرات پهناي باند را با قيمت پايينتري در اختيار شرکتهاي PAP قرار دهد و امکان انتقال پهناي باند بين شهرها را فراهم کند-همانطور که در قانون آمده-، طبعاً با سازوکارهاي رقابتي بازار قيمتها پايين ميآيد و بعلاوه امکان عرضه سرويسهاي با کيفيتتر به کاربران فراهم خواهد شد. متأسفانه موضوع از طريق دستگاههاي قضايي دنبال ميشود و اين موضوع براي شرکتهايي که بايد براي عرضه اينترنت پرسرعت با هم تعامل داشته باشند نکته مثبتي نيست. · برخي معتقدند عملکرد شرکتهاي PAP در حوزه بازاريابي ضعيف بوده است. نظر شما در اين باره چيست؟ براي پاسخ لازم است يک نکته را يادآوري کنم. فعاليت شرکتهاي PAP، زماني آغاز شد که تجربهاي در زمينه ADSL در کشور وجود نداشت. حتي برخي تصور ميکردند که شبکه کابل مسي، ظرفيت ارائة اينترنت با سرعت بيش از Dial Up را ندارد. تغيير اين فرهنگ نيازمند زمان بوده است. در حقيقت بازار ADSL با فعاليت شرکتهاي PAP شکل گرفته است. بازاريابي بايد متناسب با رشد بازار انجام شود. بازاريابي نيازمند صرف هزينه زيادي است و وقتي ميتوان روي آن سرمايهگذاري کرد که بازار يک وضعيت تعادل رسيده باشد. طي يکي دو سال اخير رشد تعداد مشترکان ADSL هر روز بيشتر ميشود و بازار به شرايطي رسيده است که در آن بازاريابي معنا پيدا ميکند. اما متأسفانه سرمايهگذاري بيشتر و بازاريابي گسترده هزينه بالايي طلب ميکند که شرکتها براي صرف اين هزينه در فضاي فعلي که آييننامهها و مقررات و سياستگذاريها درصدد نامطمئن کردن و حتي محدود کردن فضاي عرضه سرويس اينترنت پرسرعت است، محتاط هستند. · ميتوانيد به برخي مشکلات اشاره کنيد؟ در حال حاضر شرکتهاي PAP متهم به کمفروشي هستند اين در حالي است که براساس مصوبه سازمان تنظيم مقررات شرکتهاي PAP به ازاي هر 10هزار مشتري اجازه خريد يک STM1 را دارند که در اين صورت پهناي باند به ازاي هر مشترک معادل kbps15 است. ضمن آنکه در بسياري موارد خطوط STM1 هم دچار اشکال است. با اين تفاسير حتي اگر مصوبه سازمان تنظيم مقررات مبني بر ممنوعيت ارايه اينترنت بيش از kbps 128 به کاربر خانگي وجود نداشت هم عملاً اين موضوع، خود به خود محقق ميشد. يکي ديگر از محدوديتهايي که وجود دارد اين است که شرکتهاي PAP حداکثر دوبار در سال مجاز به ارتقاي پهناي باند خود هستند. در نتيجه شرکتهاي PAP مجبور ميشوند، بيش از نياز فعلي خود خريد انجام دهند تا مبادا در آينده نزديک دچار مشکل شوند. اين موضوع هم به نوبه خود، قيمت تمام شده را براي کاربر افزايش ميدهد. به طور کلي وجود قوانيني از اين دست، اين حس را القا ميکند که ارادهاي وجود دارد که با رشد اينترنت در کشور مخالف است. · چرا ما در حوزه ارائه خدمات اينترنت تا به حال نتوانستهايم صاحب يک برند ملي شويم؟ به طور کلي سرمايهگذاري در هر حوزهاي ريسک دارد، اما ريسک سرمايهگذاري در کشور ما در حوزه اينترنت بالاتر از حد معمول است. از يک سو، قراردادهايي که منعقد شده است، به درستي اجرا نميشوند؛ از سوي ديگر کسب و کار در حوزه اينترنت از نظر سياسي چالشهايي دارد. عملکرد موفق در اين حوزه، زنجيرهاي از چند المان است که بايد همگي در کنار هم فراهم شوند. هر يک از مشکلات به تنهايي ميتواند کل بازار ما را از بين ببرد. وجود اين مشکلات باعث شده است مديران شرکتهاي PAP ديد بلندمدت براي فعاليت نداشته باشند. با اين شرايط نميتوان روي ايجاد يک برند طولانيمدت برنامهريزي کرد که بخشي از علل آن را اشاره کردم. البته به عقيده من شرايط براي تکنولوژيهاي جايگزين مثل WiMAX هموارتر است. · چه تفاوتهايي وجود دارد که شرايط WiMAX را بهتر ميدانيد؟ با توجه به اين که WiMAX يک تکنولوژي راديويي است از نظر اجرايي بسيار شبيه شبکه تلفنهمراه است. به بيان ديگر نوع قرادادهاي منعقد شده با اپراتورهاي WiMAX هم به اپراتورهاي تلفن همراه شبيهتر است تا شرکتهاي PAP. به طورکلي همکاري بيشتري با شرکتهاي فعال در اين حوزه انجام ميشود و ضمانت اجرايي قراردادها بيشتر است. البته اگرچه WiMAX مشکلات ADSL را ندارد اما WiMAX هم ريسکهاي سرمايهگذاري مختص به خود را دارد. · چه چالشهايي در راه فعاليت اپراتورهاي WiMAX قرار دارد؟ مدل مناسبي براي عرضه سرويس WiMAX در شهر تهران وجود ندارد. شرکتهايي که پروانه WiMAX را دريافت کردهاند بايد شبيه به کاري که شرکتهاي PAP در زمينه ADSL انجام دادند براي WiMAX، بازار ايجاد کنند. از سوي ديگر هزينه ارايه سرويس WiMAX بالا است و ارائه سرويس با تعرفه ماهانه دستکم 20 تا 30هزار تومان، مشتريها را محدود خواهد کرد. ضمن آنکه WiMAX رقبايي همچون ADSL دارد که بالطبع با هزينه بالاتر WiMAX در شرايطي که امکان استفاده از ADSL فراهم است کسي WiMAX را انتخاب نميکند. برخي مشکلات هم به ساختار جغرافيايي شهر تهران باز ميگردد که ارائه سرويسهاي راديويي را مشکل ميکند. در کنار اين موضوع فعاليت در اين عرصه نيازمند همکاري با شهرداري است که البته با توجه به ساختار شبه دولتي شرکتهاي برنده مزايده، مشکلات آنها در اين بخش به مراتب کمتر خواهد بود. اگرچه سرويسهاي زيادي قابليت ارايه روي بستر WiMAX هستند اما با توجه به هزينه پايين استفاده از خطوط تلفن، ارائهدهندگان کارت تلفن اينترنت بينالملل و برخي شرايط ديگر، اين موضوع در کشور ما منحصر به اينترنت است. · يکي از موضوعاتي که وزارت ارتباطات بر آن تأکيد دارد، ارائه سرويس WiMAX با هزينه پايين- کمتر از 10هزار تومان- به کاربران است، آيا اين امکان ارائه سرويس با اين قيمت وجود دارد؟ با توجه به حق ليسانس به نسبت بسيار بالايي که براي اين مجوز پرداخت شده و هزينه سنگيني که بايد براي راهاندازي و سپس اپراتوري اين سرويسها هزينه شود، ميانگين درآمد حدود 10هزارتومان از هر کاربر، باعث ميشود بازگشت سرمايه بسيار طولاني شود و به طورکلي بخش خصوصي واقعي از ورود به اين صحنه باز بماند. · با توجه به مشکلاتي که ذکر شد، آيا اپراتورهاي WiMAX ميتوانند در کشور ما موفق باشند؟ پيشبيني مشکل است. اما تجربه ساير کشورهاي دنيا نشان ميدهد اپراتورهاي تلفنهمراه در حوزه WiMAX موفق نبودهاند. نمونه بارز آن است sprint Nextel که در نهايت مجبور شد براي فعاليت در اين عرصه با Clearwire همکاري کند. · شرکت لايزر تجربه ارائه سرويس WiMAX را داشته است با توجه به اين موضوع آيا براي تمديد پروانه خود اقدام ميکنيد؟ شرکت لايزر جزو اولين شرکتهايي است که نامش به عنوان ارائهکننده خدمات، در اتحاديه WiMAX ثبت شده است. در حال حاضر هم شبکه WiMAX شرکت لايزر با حدود 3هزار کاربر در شهر تهران فعال است. البته ميزان حق پروانه بسيار بالاست، اما معتقدم اين پروانه در درازمدت ارزشمند خواهد بود، به همين جهت براي تمديد مجوز WiMAX اقدام خواهيم کرد. ضمن آنکه ارايه سرويس WiMAX براي شرکت لايزر که مشکلات آن را قبلاً تجربه کرده است به مراتب سادهتر از شرکتهايي است که در حال حاضر پروانه را دريافت کردهاند. منبع ()
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 274]