واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: تلفن همراه ایرانی; اين راه بينهايت PhonieX 31 مرداد 1388, 15:12منبع: عصرارتباط "در دوره وزارت آقاي غرضي در مخابرات و پس از راهاندازي سيستم تلفن همراه در کشور، سرويسهاي مختلف به تدريج راهاندازي ميشد. در اولين روزهايي که خدمات پاس کردن تلفن (دايورت) راهاندازي شده بود و هنوز اکثر مشترکان با اين خدمات آشنا نبودند، در هيئت دولت، موبايل آقاي دکتر نوربخش- رئيس کل بانک مر کزي- را به موبايل آقاي محمد خان دايورت کردم. سه روز بعد در جلسه بعدي دولت آقاي محمد خان با آقاي ميرزاده- معاون اجرايي رئيس جمهور- درد دل کرده بود که اين آقاي نوربخش کار عجيبي کرده و تلفن من را به افراد مختلف داده و هرکس با او کار دارد به من زنگ ميزند. آقاي ميرزاده با احترام و ملايمت کنار آقاي نوربخش نشسته و در مورد تلفن موبايل صحبت ميکردند، دکتر نوربخش ميگويد: نميدانم چه شده اين تلفن من چند روزي است که زنگ نميزند. بالاخره سه نفري با هم مشورت کرده و نتيجه گرفته بودند که هر کاري بوده مرعشي کرده است، پيش من آمدند و حل مشکل را از من خواستند. من هم اول منکر اين موضوع شدم که بعد از چانهزني فراوان در آخر مشکل را حل و آنها را با خدمات دايورت آشنا کردم." اين داستان که آن را سيدحسين مرعشي در وبسايت خود نقل کرده است، بايد در سال 73 اتفاق افتاده باشد. همان سالي که تلفن همراه وارد ايران شد و طبيعتا، دولتيان اولين استفادهکنندگان از آن بودند. از آن تاريخ، 15 سال گذشته و حالا کمتر کسي است که با خدمات عادي تلفن همراه آشنايي نداشته باشد. اما داستان تلفن همراه ايراني بعد از گذشت 15 سال، هنوز به ميانه راه هم نرسيده و مثل سريالهاي کرهاي تلويزيون، احتمالا حالا حالاها ادامه دارد. گامهاي لرزان از دهه 1960 فکر آزاد کردن تلفن از حالت ثابت و بهکارگيري آن در مکانهاي مختلف در کشورهاي اسکانديناوي پا گرفت. کشورهاي سوئد، دانمارک و فنلاند از پيشگامان تلفنهاي اتومبيل در جهان بودند که در اواخر دهه 1960 به بازار جهاني عرضه شد و در پي اين موفقيت کشورهاي اسکانديناوي در صدد برآمدند اين سيستم را تکميل کنند. در اوايل سال 1985 گروهي متشکل از 17 کشور اروپايي به نام (GMS) بهوجود آمد تا بهصورت هماهنگ طرح تلفن سيار ديجيتالي را اجرا کند. هرچند طبق انتظاراتي که از آنان ميرفت، موفق نشدند؛ اما در نهايت توانستند سيستمي ابداع کنند که در نوع و زمان خود بيعيب و نقص بود. در ابتدا قصد بر اين بود که اين سيستم جديد در اختيار کشورهاي ديگر قرار نگيرد اما هزينههاي سنگين اين طرح آنان را واداشت که براي جلب رضايت مشتري تلاش کنند تا از اين طريق هزينهها سرشکن شود. به دليل نيازمندي ساير کشورها به فناوري جديد و بسيار کارآمد، تلفن همراه از سوي تمامي کشورها مورد استقبال قرار گرفت و در ظرف مدت کوتاهي اين فناوري در سراسر جهان مورد بهرهبرداري قرار گرفت. ايران نيز در سالهاي 55-54 درصدد استفاده از سيستم اولیه برآمد و پس از بررسيهايي که از سوي مخابرات آن زمان و کارشناسان خارجي صورت گرفت، اين نتيجه حاصل شد که ايران سالانه کشش جذب 4 تا 5 هزار مشترک را دارد و اجراي طرح با 1000 شماره پيشبيني شد؛ اما اين تلاش در آن زمان ناکام ماند. پس از آن و با آمدن سیستمهای جدید در سال 1367 وزارت پست و تلگراف و تلفن وقت، اقدام به طراحي تلفن سيار کرد و با يک تجديد نظر در اين طرح، در سال 1372 تجهيزات آن خريداري شد و در مرداد ماه 1373 فاز اول اين طرح به ظرفيت ده هزار شمارهاي آغاز به کار کرد. همزمان با اجراي اين طرح در تهران، طراحي مقدماتي سيستم تلفن سيار در کرمان نيز آغاز شد که در مرحله دوم طرح، مقرر شد تهران ضمن اتصال به اين شهرها با ورودي و خروجي زير زميني و دريايي کشور نيز مرتبط شود و جزاير قشم و کيش در مرحله دوم تحت پوشش اين طرح قرار گيرند. خيلي طبيعي بود که در آن زمان، متقاضيان زيادي براي تلفن همراه وجود نداشته باشد. براساس آمار وزارت پست و تلگراف و تلفن آن روز، تنها 9 هزار و 200 خط تلفن سيار در سال 73 واگذار شده است. اما همين تعداد کم نيز براي آغاز داستان موبايل در ايران کافي بود. مايه فخر فروشي در سالهاي اوليه، استقبال چنداني از تلفن همراه در جامعه وجود نداشت و حتي در محافلي با واکنشهاي منفي، تلفن همراه سيستمي زايد و تجملاتي عنوان شد. از بهمن 1374 چرخشي شگفت براي نامنويسي تلفن سيار پديدار شد به طوريکه 200 هزار نفر متقاضي دريافت تلفن همراه شدند البته تقاضاي استانهاي کشور بهدليل عدم آگاهي از کاربرد اين وسيله ارتباطي کمتر بود و بيشترين تقاضا به شهروندان تهراني اختصاص داشت که بيش از 130 هزار نفر برآورد ميشد و همچنين مردم حومه تهران يعني کرج، قزوين، ساوه و قم که با در نظر گرفتن شمار آنان رقم تقاضا به 150 هزار شماره رسيد. در پي استقبال غير منتظره، طراحي براي گسترش تلفن سيار جهت يک ميليون مشترک پيشبيني شد و در اين زمينه براي شهرهاي مختلف کشور دستگاههاي لازم به منظور راهاندازي اين پروژه خريداري و نصب شد. سيستم تلفن سيار ديجيتالي ايران از کشور فنلاند خريداري شد که از نوع GMS است و برخي از خريدها نيز در اين چند ساله اخير از زيمنس و نوکياي آلمان بوده است. در سال 74 تنها 6 هزار و 707 ايراني توانستند صاحب تلفن همراه شوند. اما رفتار مردم و نحوه استفاده از آن، نشان داد به سه گانه سعادت ايرانيان، يعني خانه و ماشين و ويلا، موبايل هم افزوده شده است. خدماتي نصفه و نيمه از اوايل سال 82، يکي از خدمات رايج نسل 2 تلفن همراه کم کم به مردم عرضه شد. SMS که چند سال بعد پيامک نام گرفت، گرچه از خدمات معمول نسل 2 است اما پس از چندين سال تازه به ايران وارد شد. خدمات ديگري مانند نشان دادن شماره تماس گيرنده يا صندوق پستي پيامگير (VMS) نيز به مرور به مشترکان عرضه شدند و کم کم جاي خود را در ميان مردم باز کردند. در اين سالها سه پيمانکار خدمات ارزش افزوده، به ميدان آمدند و انبوه پيامکهاي تبليغاتي و اغلب آزاردهنده را براي مردم ارسال کردند. در برابر اين ارسالهاي فلهاي، مردم نيز توانستند پيامکهايي را به صورت انبوه براي شمارههايي بفرستند تا نظرسنجي انجام شود، مسابقه برگزار شود يا حتي کمک خيريه صورت گيرد. هرچند اين ارسالها و دريافتها گاهي دردسرهايي نيز پديد آوردند که در نوع خود جالب بودند. با اين همه پس از 15 سال از آغاز حضور تلفن همراه در ايران، هنوز تمامي خدمات نسل 2 به مشترکان ارائه نشده است. با آمدن اپراتور دوم تلفن همراه، خدمات نسل 5/2 نيز به مشترکان ارائه شد و موبايلي که در ميان مردم به "دولتي" مشهور بود نيز پس از 2 سال اين خدمات را ارائه کرد، اما باز هم همان داستان قبلي تکرار شد. خدمات نسل 5/2 هنوز به صورت کامل ارائه نميشود. نامي براي کودک در همان سال 73 که تلفن همراه به ايران آمد، مخابرات ايران متولي انجام اين کار شد. در سالهاي بعد شرکت ارتباطات سيار ايران متولي اصلي تلفن همراه شد و شرکت مخابرات ايران به صورت يک شرکت مادرتخصصي فعاليت کرد اما تا سالها، تلفن همراهي که دست مردم بود، نام خاصي نداشت. هنگاميکه اپراتورهايي مانند تاليا و ايرانسل و اسپادان پا به ميدان گذاشتند، گويي تازه مديران دولتي به فکر افتادند براي کودک خود که ديگر نوجوان شده بود، نامي انتخاب کنند. "همراه اول" در سال 86 به عنوان نام تلفنهمراه دولتي انتخاب شد و اندک اندک در ميان مردم جا افتاد. حالا همه سيمکارتها نام دارند. رقباي خرد و درشت در سال 1377، شركت مشاركتي مخابرات سيار اصفهان با مشاركت شركت صنايع فناوري كشور مالزي، شركت مخابرات استان اصفهان و شركت صنايع مخابراتي راه دور ايران تاسيس شد. در 29 ارديبهشت 1380 پروانه اپراتور محلي اسپادان به شركت سلكام مالزي اعطا شد و شركت صنايع منابع فناوري كشور مالزي مجوز فعاليت در محدوده استان اصفهان را دريافت كرد و در سال 1381 نخستين سري سيمكارتهاي اعتباري خود را با پيششماره 0931 توزيع کرد. در سال 1384 سهام طرف مالزيايي از شركت صنايع منابع فناوري كشور مالزي به شركت TM International انتقال يافت. در سال 84، نيز تاليا پا به عرصه وجود گذاشت. تاليا در خرداد ماه سال ۱۳۸۴ مجوز نخستين شبکه مستقل تلفنهمراه اعتباري ايران را دريافت کرد. اين شرکت نه يک اپراتور مستقل که پيمانکار شرکت مخابرات ايران است. مجري طرح تاليا، شرکت تعاوني اسلامي مجتمع صنعتي رفسنجان است. اين شرکت تاکنون نتوانسته است به تمامي تعهدات خود عمل کند و عليرغم پيشبينيها، کمتر از يک ميليون مشترک دارد. سرانجام اپراتور دوم تلفن همراه ايران پس از کش و قوسهاي فراوان، در ششم آذرماه 1384 مجوز فعاليت دريافت کرد. اندکي پيش از آن قرارداد سهامداران مابين شرکت گسترش الکترونيک ايران و MTN منعقد شده بود. صنايع الکترونيک ايران (صا ايران) و بنياد مستضعفان، سهامداران شرکت گسترش الکترونيک ايران هستند. ايرانسل، در 23 مرداد ماه 1385 به ثبت رسيد. تلفنهمراه محلي کيش نيز در جزيره کيش در خليج فارس به صورت انحصاري خدمات عرضه ميکند که مشترکان بسيار محدودي دارد. موبايلداران آمار دقيق و به روزي از مشترکان هر کدام از اپراتورهاي تلفن همراه ايران در دست نيست، اما به صورت تخميني ميتوان گفت همراه اول بيش از 31 ميليون مشترک دارد. ايرانسل با کمتر از 13 ميليون مشترک فعال در کشور در رتبه دوم قرار دارد و با پس از آن با فاصلهاي زياد تاليا است که کمتر از يک ميليون مشترک دارد. اپراتورهاي محلي اسپادان و کيش نيز در مجموع کمتر از 500 هزار مشترک دارند. ضريب نفوذ تلفن همراه در ايران هماکنون حدود 55 درصد برآورد ميشود. منبع ()
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 514]