محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828807215
پرآوازه ترین زن شاعر تاجیکستان
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: گٌلِ رخسار بُدَم، نازکش خار شدم حُسنِ گلزار بُدَم، زیبِ سَرِ دار شدم ...که مرا گفت که از وحشتِ شب ناله کنم؟ همه خوابند... من از آهِ که بیدار شدم؟ گلرخسار را به جرأت میتوان پرآوازه ترین زن شاعر تاجیکستان لقب داد. این بلندآوازگی، هم به خاطر اشعار دل نشین اوست و هم به خاطر شخصیت چندوجهی وی که شاعر، رمان نویس و سیاست مدار به نامی‌ست. بانو گلرخسار صفی آوا شاعره مردمی‌تاجیک، در 17 دسامبر سال 1947 میلادی در روستای یخچ ناحیه دربند زاده شد و در سال 1968 میلادی، تحصیلات خود را در دانشکده تاریخ و ادبیات تاجیکستان به پایان رساند. نخستین اشعار گلرخسار در سال 1962 میلادی در نشریات ادبی به چاپ رسید تا او را به عنوان شاعری شایسته اهمیت به جامعه ادبی تاجیکستان معرفی کند. او بعدها فعالیت در حوزه مطبوعات را در کسوت مدیر بخش مطبوعات کمیته مرکزی کومسمول تاجیکستان و سردبیر روزنامه پیانر تاجیکستان ادامه داد و به دبیری کانون نویسندگان تاجیکستان ارتقاء یافت. «در پناه سایه»، «زن‌های سبز بهار» و «سکرات موت» برگی دیگر بر چهره ادبی گلرخسار گشود و او را به مثابل رمان نویسی موفق به داستان نویسان و داستان خوانان معاصر تاجیک شناساند. دفترهای شعر گلرخسار، یکی پس از دیگری و هرکدام موفق تر از دفتر پیشین به چاپ رسید تا شعر پهناور پارسی، حضور شاعری توانا را پاس بدارد. در ایران، «گلچین اشعار گلرخسار» (نشر الهدی، 1994 میلادی) «زادروز درد» (سروش، 1996 میلادی) و «آیت عشق» (1992 میلادی) به دست مشتاقان شعر رسیده است، امّا جز این‌ها باید از «اشک طوفان» (1992 میلادی لوگزامبورگ) نیز به عنوان آثار گلرخسار از ابتدا تاکنون از این قرار است: «بنفشه» (1970 میلادی)، «خانه پدر» (1973 میلادی)، «شبدر» (1975 میلادی)، «افسانه کوهسار» (1975 میلادی)، «گهواره‌سبز» (1984 میلادی به خط فارسی)، و «زادروز درد» (1995 میلادی، مسکو) و آثار بسیار دیگری که از این شاعره شیرین گفتار به زبان روسی در مسکو به چاپ سپرده شده است. شعر گلرخسار را میتوان لولای شعر گذار از دوران شوروی به دوران استقلال تاجیکستان دانست. او نیز همچون مؤمن «قناعت»، از نمایندگان تاجیکستان در پارلمان شوروی و از سرآمدان استقلال این کشور به شمار می‌آید. او نخستین شاعر تاجیک بود که در مقام عضو مؤثر پارلمان شوروی در اوایل دهه 90 میلادی به ایران سفر نمود و زمینه ارتباط فرهنگی گسترده تر میان دو کشور را فراهم نمود. با این حال که تأثیرپذیری زیاد گلرخسار از شاعران روس، غیرقابل انکار است، امّا او حافظ و بیدل را استادان درجه اوّل خود می‌شمارد و شعر خود را بیشتر منسوب به فضای شعر این دو قلّه شعر فارسی می‌داند. تاکنون دو کاست شعرخوانی با صدای گلرخسار به بازار عرضه شده است؛ «خیابان زن تنها» و «اشک طوفان» هنوز هم پس از گذشت سال‌ها از محبوبیت زیادی در میان شعردوستان تاجیک برخوردار است. او را باید مترجم توانایی نیز دانست. ترجمه‌های او از اشعار و آثار «لورکا»، «کامو»، «فیض احمدفیض» و «برگولس» پل ارتباط علاقه مندان به شعر در تاجیکستان با شعر فرنگستان بوده است. گلرخسار صفی آوا همچنین جایزه کومسمول عمومی‌اتفاق شوروی (1988 میلادی) و جایزه کومسمول تاجیکستان (1975 میلادی) را از آن خود کرده و از سال 1971 میلادی عضو پیوسته کانون نویسندگان تاجیکستان است. چند شعر از او زادِ خوانِ ضیافت این صفحه است: پسِ دیوارِ تو جایِ قدمی‌گریان است در گُلِ خنده من، برگِ غمی‌گریان است زندگی پیر شد و عشق، جوان است هنوز به جوان پیریِ من، بیش و کمی‌گریان است به که گویم که قلم را اَلَمَت داده به من؟ از که پُرسم که چرا هر قلمی‌گریان است؟ قیمتِ لحظه از آن در نظرم افزون شد که پسِ هر نفسِ بی تو دَمی‌گریان است تا دَمی‌وارثِ بیچاره جمشید منم در لبِ ملّتِ من جام جمی‌گریان است بیچاره دلم جدا ز جان می‌گرید از زخمِ زمانه بی نشان می‌گرید بر دوشِ عصا نهاده بارِ غمِ خود پیرِ المم نهان نهان می‌گرید در فصلِ خزانِ عشق، یاد نگهم در فلسفه فصل خزان می‌گرید سوزم به هزار و یک زبان خاموش است دردم به هزار و یک زبان می‌گرید مانند من و ملّتِ آواره من در چنگِ اجل، نیمِ جهان می‌گرید بر حال من و میهنِ بیچاره من یزدان بر سقفِ آسمان می‌گرید خوش نامم و بدنامم؛ جانانه تنهایی بشکستم و نشکستم پیمانه تنهایی مستورم و مشهورم، چون شاعرِ تنهایی مانَد به جهان از من افسانه تنهایی چون بادِ بیابان‌ها وحشت زده بگریزم از انجمنِ تنها تا خانه تنهایی گلبُن که خزان دارد، اندوهِ نهان دارد دل در کفِ جان دارد جانانه تنهایی هجران پَر و پا دارد دستورِ قضا دارد ما را بکشد آخر دیوانه تنهایی بیگانه تنهایی، یک دانه تنهایی بر جمع جهان خندد از شانه تنهایی زندگی با چشم گریان رفت، حیفروی دریا اشکِ توفان رفت، حیفخواب بودم بر سرِ زانوی وقت عمر، چون خوابِ پریشان رفت، حیفگلشنِ با خونِ دل پرورده ام جلوه گاهِ برف و باران رفت، حیفعطرِ گُل در سطرِ باران ماند، ماند فصلِ گُل در وصل و هجران رفت، حیفرازِ گُل در نازِ گُل ناگفته ماند سازِ دل با آهِ سوزان رفت، حیفعشقِ شاعرزاد و شاعرپَروَرَم در وفاتِ خود غزل خوان رفت، حیف گٌلِ رخسار بُدَم، نازکش خار شدم حُسنِ گلزار بُدَم، زیبِ سَرِ دار شدم خواستم بارِ غم از دوشِ حقیران فکنم کوهِ غم گشتم و بر شانه خود بار شدم خانه عشقِ مرا رَشکِ حسود آتش زدبر لبِ غصّه، تبِ بوسه بیمار شدم وارثِ بارِ کجِ مرکبِ جهلِ دگران ز گناهِ همه بگذشته، گنه کار شدم سرفرازی من از عشقِ وطن باطل شد سَرِ خود از قدمِ سفله خریدار شدم که مرا گفت که از وحشتِ شب ناله کنم؟ همه خوابند... من از آهِ که بیدار شدم؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 282]
-
گوناگون
پربازدیدترینها