واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حضرت فاطمه (س) بانوي دو عالم ؛ بنا بر روايتي در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادي الثاني در مکه چشم به جهان گشود، ايشان فرزند برومند حضرت محمد(ص)، رسول خدا و خديجه دختر خويلد است که از زنان بزرگ و شريف قريش بوده است، او نخستين بانويي است که به اسلام گرويد و پس از پذيرش اسلام، تمامي ثروت و دارايي خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان صرف نمود. پيامبر اسلام(ص) در آن سال در سخت ترين شرائط و حالات به سر ميبرند.اسلام منزوي بود و مسلمانان شديداً تحت فشاربودند .اما تولد فاطمه ( س)، هديه اي بود از سوي خداوند بزرگ که در اين روزهاي سخت به حضرت تقديم شد و به اين ترتيب اين مولود بزرگ که از عصاره پاک ميوههاي بهشتي بود گام به دنيا نهاد . علاقه وافر حضرت محمد (ص) به ايشان به حدي بود که گاه از سوي اطرافيان مورد انتقاد قرار مي گرفت و ايشان در پاسخ مي فرمودند :«من هر زمان فاطمه را ميبوسم، بوي بهشت برين را از او استشمام ميکنم». حضرت زهرا (س) در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوت پرورش يافت، آنجا که فرود آمد نگاه فرشتگان و مرکز نزول وحي و آيه هاي قرآن است، وي دو خواهر داشت به نام رقيه و ام کلثوم که سالياني چند از او بزرگتر بودند. و در اين خانه بود که تکبير گفتن، روي به خدا ايستادن را آموخت . ايستادگي و مقاومت در شرايط سخت از جمله آموزه هاي ايشان بود که موجب شد درهمان سالهاي تبعيد و محاصره اقتصادي در شعب ابي طالب، که قضاي الهي، مادر و عموي اش ابوطالب را در يک سال از آنها گرفت ، مسئوليت در قبال پدررا بيشتر احساس کند و بدين علت، پيامبر او را (امّ ابيها ) مام پدر مي ناميد. فاطمه (س) از ابتداي دوران کودکي در کشمکشهاي پيامبر با مشرکان همگام بود و حتي در جريان نقشه ترور پيامبر قرار گرفته و پدر را مضطربانه از اين واقعه آگاه ساخت و چون پرستاري مهربان، با تحمل رنجها و نامردميها، خدمات ارزنده اي را انجام داد. اما براي اين بانوي گرانقدر، القاب و صفات متعددي همچون زهرا، صديقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضيه و مرضيه نيز ذکر شده است. که هر يک در معنا بيانگر اوصاف و برکات وجود پربرکت اورا نشان مي دهد . فاطمه، در لغت به معني بريده شده و جدا شده ميباشد و علت اين نامگذاري بر طبق احاديث نبوي، آنست که: پيروان فاطمه (س) به سبب او از آتش دوزخ بريده، جدا شده و برکنارند. زهرا به معناي درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (ع) روايت شده است که: چون دخت پيامبر در محرابش ميايستاد (مشغول عبادت ميشد)، نورش براي اهل آسمان ميدرخشيد؛ همانطور که نور ستارگان براي اهل زمين ميدرخشد. صدّيقه به معني کسي است که به جز راستي چيزي از او صادر نمي شود، طاهره به معناي پاک و پاکيزه، مبارکه به معناي با خير و برکت، بتول به معناي بريده و دور از ناپاکي، راضيه به معناي راضي به قضا و قدر الهي و مرضيه يعني کسي که مورد رضايت الهي است. کنيههاي فاطمه (س) نيز از جمله ام الحسين، ام الحسن، ام الائمه، ام ابيها و... است. اما از جمله اين القاب، لقب زهرا از شهرت بيشتري برخوردار است و گاه به بصورت ترکيب عربي (فاطمهُ الزَّهراء) مي آيد و اين لقب از هر جهت برازنده اين بانوست، که نمونه چهره درخشان زن مسلمان، فروغ تابناک (تابان) معرفت و نمونه روشن پرهيزگاري و خداپرستي است. سراسر زندگاني صديقه طاهره (ع)، مملو از مکارم اخلاق و رفتارهاي نمونه و انساني است و همين امر سبب شد تا عدهاي از نامداران صحابه از او خواستگاري کنند اما رسول خدا (ص) به آنها فرمود که اختيار فاطمه در دست خداست و سرانجام جبرئيل بر پيامبر (ص) نازل شد و گفت: اي محمد! خدا بر تو سلام ميرساند و ميفرمايد فاطمه را به عقد علي درآور، خداوند علي را براي فاطمه و فاطمه را براي علي پسنديده است. و به امر الهي با اين وصلت موافقت نمود. ثمره اين ازدواج مبارک، چهار فرزند به نام هاي حسن، حسين، زينب و ام کلثوم بود که در دامان چنين مادري تربيت يافتند و از طريق فاطمه (س) به رسول خدا (ص) منتسب ميگردند و از ذريه ايشان به شمار ميروند و به خاطر منسوب بودن ائمه طاهرين به آن حضرت،وي را ام الائمه (مادر امامان) گويند. با مراجعه به قرآن کريم درمييابيم که آيات متعددي در بيان شأن و مقام حضرتش نازل گرديده است که از آن جمله ميتوان به آيهي تطهير، آيه مباهله، آيات آغازين سوره دهر، سوره کوثر، آيه اعطاي حق ذي القربي اشاره نمود که خود تأکيدي بر مقام عميق آن حضرت در نزد خداوند است. رسول اکرم (ص)، بارها و بارها فاطمه (س) را ستود و از او تجليل نمود و عامه محدثين و مسلمانان ازهر مذهب وبا هر عقيدهاي، اين کلام را نقل نمودهاند که حضرت رسول ميفرمود: فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بيازارد مرا آزرده است. ک/1 536
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]