واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: راه رفتن را ياد بگيريد
اگر بشنويد که براي حرفه اي شدن در گردشگري بايد راه رفتن را ياد بگيريد، چه عکس العملي خواهيد داشت؟ تعجب مي کنيد و دلخور مي شويد؟ يا اين جمله را به شوخي برداشت مي کنيد و از کنارش مي گذريد؟ حقيقت اين است راه رفتني که همه ما از دوران کودکي آن را آموخته ايم، رمز و رازهايي دارد که شايد دانستنشان هيچ وقت به کارتان نيايد اما وقتي قرار است به طور حرفه اي سفر کنيد، حتما بايد از اين نکته ها مطلع باشيد. پياده روي در مسير دايره وارتمايل همه ما به حرکت برروي مسيري دايره وار است. اين اتفاق معمولا به خاطر تفاوت در طول قدم هايمان رخ مي دهد. به طوري که اين تفاوت سبب مي شود که فرد هنگام پياده روي معمولي تغيير جهت بدهد. به همين دليل سالها پيش ارتش امپريال آلمان تحقيقاتي بر روي سربازان انجام داد تا به آنها کمک کند که اين انحراف مسير را تصحيح کنند. ميزان اين انحراف وقتي که با سرعت پياده روي مي کنيم يا وقتي سر رو به جلو قرار دارد (مثل هنگامي که کوله پشتي حمل مي کنيم) بيشتر است. با اين حال دور يک دايره کامل را زدن بين يک يا شش ساعت طول مي کشد. بنابراين هيچ بعيد نيست که اگر در جنگل يا بيابان گم شديد، بعد از چند ساعت پياده روي براي پيدا کردن مسير، سر جاي اولتان قرار بگيريد! تمايل همه ما به حرکت برروي مسيري دايره وار است. اين اتفاق معمولا به خاطر تفاوت در طول قدم هايمان رخ مي دهد. بنابراين هيچ بعيد نيست که اگر در جنگل يا بيابان گم شديد، بعد از چند ساعت پياده روي براي پيدا کردن مسير، سر جاي اولتان قرار بگيريد! اما انحراف از يک مسير مستقيم دلايل ديگري هم دارد. مثلا همه ما داراي «چشم غالب» هستيم. اگر با انگشت نشانه خود نقطه اي را در دوردست درحالي که هر دو چشم شما باز است نشانه برويد خواهيد ديد که انگشت شما تنها توسط يکي از چشمهايتان دنبال مي شود. بنابراين ممکن است چشم غالبتان شما را از مسير راست منحرف کند و به سمتي ببرد که خودش مي خواهد!
دليل ديگر، تعادل نداشتن محتويات کوله پشتي يا خوب قرار نگرفتن کوله پشتي روي پشت شما است که مي تواند با تحميل يک انحراف جزئي به فرم بدن شما، از راه مستقيم منحرفتان کند. کساني که صورتشان را درمقابل موانع مانند: وزش باد،باران، شيب تند يک تپه، توفان شن و نور خورشيد برمي گردانند بيشتر درمعرض چنين انحرافاتي قرار ميگيرند.هنگامي که افراد به مانعي برميخورند هميشه از سمت راست مانع آن را دور ميرنند و طبيعتاً کمي منحرف ميشوند. اين مطلب در مطالعات ارتش سوئيس بر روي مسافرت هاي کوهستاني نشان داده شده است. به راه راست برويد!هميشه يادتان باشد که «کوتاهترين مسير بين دو نقطه است.» در يک فضاي باز و بدون درخت نشانه اي را انتخاب کنيد و به سمت آن حرکت کنيد. دو نشانه بارز در جلوي خود انتخاب کرده و آنها را به هم وصل کنيد يا دو نقطه يا نشانه در پشت سر خود انتخاب کنيد و آنها را به هم وصل کنيد. هراز چند گاهي به عقب نگاه کنيد تا مطمئن شويد در مسير درست حرکت مي کنيد. اگر فقط يک نشانه پيش رو داريد، يکي ديگر بسازيد. (مثلاً پرچمي بر روي يک بلندي) اگر گروهي از افراد درحال پياده روي در منطقه اي هستند که تقريباً بدون هيچ نشانه و نمادي است، مي توان از خود افراد گروه به عنوان نشانه استفاده کرد. افراد با فاصله هاي مشخص از يکديگر حرکت مي کنند به طوري که فاصله نفر آخر به اندازه اي است که در طول مسير، نفر جلو و همچنين صف افراد درحال حرکت را ببيند.
نفر آخر توسط افراد گروه با نفر جلو در تماس است و وقتي احساس مي کند که نفر جلو از مسير مورد نظر منحرف شده به او علامت مي دهد که به مسير اصلي برگردد. اين روش در روزهاي برفي بسيار کاربردي است. (در روزهاي برفي افراد بايد با طناب به هم وصل شده باشند.)در تاريکي يا مه، فرياد زدن نفر آخر و يا انتقال پيام به صورت فرد به فرد (از ته صف به سمت جلو) راه مناسبي براي حفظ مسير است.رسيدن به صدايي که از دور ميآيد هم مي تواند مقصد مسير حرکت ما باشد. براي تعيين جهت گوش هاي خود را تيز کنيد و سرتان را به سمت صداي مورد نظر کج کنيد تا بتوانيد جهت بلندترين صدايي را که در فضاست تشخيص دهيد. در تاريکي يا مه، فرياد زدن نفر آخر و يا انتقال پيام به صورت فرد به فرد (از ته صف به سمت جلو) راه مناسبي براي حفظ مسير است امتداد رودخانه فرعي- رودخانه هنوز به عنوان راه طبيعي رفت و آمد درنظر گرفته مي شود. معمولاً سرخپوستان از رودها و نهرهاي کوچک استفاده نمي کنند بلکه مسافرتشان در امتداد حاشيه نهرها يا انشعابات بين حوزه دو رودخانه است.- مزيت مسافرت در يک مسير خاص اين است که در نقشه قابل ديدن و بررسي است. مثلاً براي حرکت از A به A يا B به B بهتر است از رودخانه هاي فرعي گذر کرده و از رودخانه هاي بزرگ عبور نکنيد.- اگر در حاشيه رودخانه حرکت کنيد به قسمت هاي کم عمق مي رسيد، در باتلاق، لجنزار گرفتار مي شويد و همچنين بايد با انواع پشه ها و حشرات خونخوار رو به رو شويد.- پياده روي روي حاشيه يا ساحل دو رود بزرگ فرعي مطلوبتر است. رشد گياهان، کمتر و درختان کوچکتر هستند. باتلاق و لجنزار وجود ندارد. چشم انداز خوبي دارد که در پيدا کردن مسير کمکتان مي کند. به ندرت حشره اي در مسيري که دستخوش باد است ديده مي شود. گروه گردشگري تبيان- الهام مراديبرگرفته از سايت بيابان هاي ايران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 424]