محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826673121
چگونه یک کائنات بسازیم (1)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چگونه یک کائنات بسازیم (1)شما هرقدر هم که به خودتان زحمت دهید، هیچ گاه نخواهید دانست که یک پروتون به راستی چقدر ریز و کم حجم است. فقط بدانید کوچکتر از آن است که بتوان در تصور آورد.پروتون ریزترین جز تشکیل دهنده اتم است، که البته خود اتم نیز چیزی بس ریز و خیالی است. پروتون ها به قدری ریزند که یک لکه بسیار کوچک مرکب، مانند نقطه بالای حرف «ز» می تواند چیزی در حدود 500000000000 (پانصد میلیارد) از آن ها را در خود جای دهد، که این از مجموع ثانیه های تشکیل دهنده نیم میلیون سال اندکی بیشتر است. سخن آخر این که پروتون ها، ذراتی بی نهایت میکروسکوپی هستند.تکینگی در پیرامون خود هیچ «اطرافی» ندارد. هیچ فضایی برای اشغال شدن توسط تکینگی و هیچ مکانی برای قرار گرفتن تکینگی در آن وجود ندارد.حال اگر می توانید (که البته نمی توانید) تصور کنید یکی از این پروتون ها را تا یک میلیاردیوم اندازه اش کوچکتر کرده و در فضایی بس کوچک قرار داده اید که پروتون در مقایسه با آن به صورت ذره ای بس بزرگ به نظر می رسد. حال بیایید ماده ای معادل یک اونس را در درون آن فضای کوچک کوچک بگنجانید. عالی است اکنون برای ساختن یک کائنات آماده شده اید.
البته من فرض می کنم که شما در نظر دارید یک کائنات گسترش یابنده بسازید. اما اگر ترجیح دهید کائناتی کهنه تر و دارای ابعادی مشخص از نوع انفجار بزرگ بسازید به مواد اضافی نیاز پیدا خواهید کرد. به عبارت دقیق تر مجبور خواهید شد هر آنچه را که به دست تان می رسد _ هر ذره ریز و درشت مادی در حد فاصل از اینجا تا مرزهای آفرینش _ را گردآوری کنید و در درون فضای چنان بی نهایت خرد و فشرده ای بگنجانید که اصلا بُعدی ندارد. این چنین خصوصیتی، تکینگی نامیده می شود.در هر حال، خودتان را برای یک انفجار بزرگ آماده کنید. طبیعی است که برای مشاهده این منظره دلتان می خواهد عقب تر بروید و خودتان را به نقطه ای امن برسانید. متاسفانه جایی برای عقب تر رفتن نیست زیرا در خارج از تکینگی، هیچ جایی وجود ندارد. وقتی کائنات دست اندر کار گسترش خود می شود، طوری گسترش نمی یابد که خلا یا فضای خالی بزرگتری را پر کند. تنها فضایی که وجو دارد همان فضایی است که کائنات به هنگام گسترش خود ایجاد می کند. مجسم کردن تکینگی به صورت نقطه ای باردار که از خلایی تاریک و بی مرز آویخته است کاری طبیعی به نظر می رسد ولی خطاست. هیچ اثری از فضا یا تاریکی نیست. تکینگی در پیرامون خود هیچ «اطرافی» ندارد. هیچ فضایی برای اشغال شدن توسط تکینگی و هیچ مکانی برای قرار گرفتن تکینگی در آن وجود ندارد. حتی نمی توان پرسید تکینگی از چه زمانی وجود داشته است. البته برخی تصور می کنند ناگهان پدیدار شده است و برخی معتقدند از ازل وجود داشته و به انتظار لحظه مناسب بوده است.و بدین ترتیب مقدمات کائنات ما برای از هیچ آغاز شدن مهیاست. ادامه دارد ... منبع: کتاب تاریخچه تقریبا همه چیز _ بیل برایسن _ ترجمه محمد تقی فرامرزیتنظیم برای تبیان: م.ح.اربابی فر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1072]
-
گوناگون
پربازدیدترینها