تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838025901
جويای يقين
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جویای یقین
در همه كشور عظیم سلجوقی ، نظامیه بغداد و نظامیه نیشابور ، مثل دو ستاره روشن میدرخشیدند . طالبان علم و جویندگان بینش ، بیشتر به یكی از این دو دانشگاه عظیم هجوم میآوردند . ریاست و كرسی بزرگ تدریس نظامیه نیشابور ، در حدود سالهای 450 - 478 ، به عهده ابوالمعالی امام الحرمین جوینی بود . صدها نفر دانشجوی جوان جدی در حوزه تدریس وی حاضر میشدند و مینوشتند و حفظ میكردند . در میان همه شاگردان امام الحرمین سه نفر جوان پرشور و با استعداد بیش از همه جلب توجه كرده انگشت نما شده بودند : محمد غزالی طوسی ، كیاهراسی ، احمد بن محمد خوافی .سخن امام الحرمین درباره این سه نفر گوش به گوش و دهان به دهان میگشت كه : " غزالی دریایی است مواج ، كیا شیری است درنده ، خوافی آتشی است سوزان " از این سه نفر نیز محمد غزالی مبرزتر و برازندهتر مینمود . از این رو چشم و چراغ حوزه علمیه نیشابور آن روز ، محمد غزالی بود .
امام الحرمین در سال 478 هجری وفات كرد . غزالی كه دیگر برای خود عدل و همپایهای نمیشناخت ، آهنگ خدمت وزیر دانشمند سلجوقی ، خواجه نظام الملك طوسی كرد كه محضرش مجمع ارباب فضل و دانش بود . در آنجا نیز مورد احترام و محبت قرار گرفت . در مباحثات و مناظرات بر همه اقران پیروز شد ! ضمناً كرسی ریاست نظامیه بغداد خالی شده بود ، و انتظار استادی با لیاقت را میكشید كه بتواند از عهده تدریس آنجا برآید . جای تردید نبود ، شخصیتی لا یق تر از این نابغه جوان كه تازه از خراسان رسیده بود پیدا نمیشد . در سال 484 هجری قمری ، غزالی با شكوه و جلال تمام وارد بغداد شد ، و بر كرسی ریاست دانشگاه نظامیه تكیه زد . عالیترین مقامات علمی و روحانی آن روز همان بود كه غزالی بدان رسید . بزرگترین دانشمند زمان و عالیترین مرجع دین به شمار میرفت . در مسائل بزرگ سیاسی روز مداخله میكرد . خلیفه وقت ، المقتدر بالله ، و بعد ازاو المستظهر بالله ، برای وی احترام زیادی قائل بودند . همچنین پادشاه بزرگ ایران ملكشاه سلجوقی ، و وزیر دانشمند و مقتدر وی خواجه نظام الملك طوسی ، نسبت به او ارادت میورزیدند و كمال احترام را مرعی میداشتند ، غزالی به نقطه اوج ترقیات خود رسیده بود و دیگر مقامی برای مثل او باقی نمانده بود كه احراز نكرده باشد ، ولی در همان حال كه برعرش سیادت علمی و روحانی جلوس كرده بود و دیگران غبطه مقام او را میخوردند ، از درون روح وی شعلهای كه كم و بیش در همه دوران عمر وی سوسو میزد زبانه كشید كه خرمن هستی و مقام و جاه و جلال وی را یكباره سوخت . غزالی در همه دوران تحصیل خویش احساسی مرموز را در خود مییافت كه از او آرامش و یقین و اطمینان میخواست ، ولی حس تفوق بر اقران و كسب نام و شهرت و افتخار مجال بروز و فعالیت زیادی به این حس نمیداد . همینكه به نقطه اوج ترقیات دنیایی خود رسید و اشباع شد ، فعالیت حس كنجكاوی و حقیقتجویی وی آغاز گشت . این مطلب بروی روشن شد كه جدلها و استدلالات وی كه دیگران را اقناع و ملزم میكند ، روح كنجكاو و تشنه خود او را اقناع نمیكند .دانست كه تعلیم و تعلم و بحث و استدلال كافی نیست . سیر و سلوك و مجاهدت و تقوی لازم است . با خود گفت از نام شراب ، مستی و از نام نان ، سیری و از نام دوا ، بهبود پیدا نمیشود . از بحث و گفتگو درباره حقیقت و سعادت نیز آرامش و یقین و اطمینان پیدا نمیشود . باید برای حقیقت خالص شد ،و این با حب جاه و شهرت و مقام سازگار نیست . كشمكش عجیبی در درون وی پیدا شد . دردی بود كه جز خود او و خدای او كسی از آن آگاه نبود . شش ماه این كشمكش به صورت جانكاهی دوام یافت ، و به قدری شدت كرد كه خواب و خوراك از وی سلب شد . زبانش از گفتار باز ماند . دیگر قادر به تدریس و بحث نبود . بیمار شد و در جهاز هاضمهاش اختلال پیدا شد . اطبا معاینه كردند ، بیماری روحی تشخیص دادند . راه چاره از هر طرف بسته شده بود . جز خدا و حقیقت دادرسی نبود . از خدا خواست كه او را مدد كند و از این کشمكش برهاند . كار آسانی نبود ، از یك طرف آن حس مرموز به شدت فعالیت میكرد ، و از طرف دیگر چشم پوشیدن از آن همه جلال و عظمت و احترام و محبوبیت دشوار مینمود . تا آنكه یك وقت احساس كرد كه تمام جاه و جلالها از نظرش ساقط شد . تصمیم گرفت از جاه و مقام چشم بپوشد . از ترس ممانعت مردم اظهار نكرد و به بهانه سفر مكه از بغداد بیرون رفت ، ولی همینكه مقداری از بغداد دور شد و مشایعت كنندگان همه برگشتند ، راه خود را به سوی شام و بیت المقدس برگرداند ، برای آنكه كسی او را نشناسد و مزاحم سیر درونیش نشود ، در جامه درویشان در آمد . سیر آفاق و انفس را آن قدر ادامه داد ، تا آنچه را كه میخواست ، یعنی یقین و آرامش درونی ، پیدا كرد . ده سال مدت تفكر و خلوت و ریاضت وی طول كشید .تاریخ ابن خلكان ، جلد 5 ، صفحه 351 - 352 ، و غزالی نامه داستان راستان_معلم شهید استادمرتضی مطهریگروه کودک و نوجوان سایت تبیانمطالب مرتبطدر جستجوی حقیقتدر ركاب خلیفهلگد به افتادهمرد ناشناس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 181]
-
گوناگون
پربازدیدترینها