تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816718005
مباهله؛ آتشفشان کوه رحمت
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مباهله؛ آتشفشان کوه رحمت
افق را غباري غليظ فرا گرفته بود. ساعت ها از آغاز روز مي گذشت، ولي خورشيد سرد و افسرده از پاشيدن نور بخل ميورزيد.منذر2 پيش از اين هم مدينه را ديده بود، ولي هرگز آن را همچون امروز نيافته بود.همين ديروز، خورشيد تمامي دارايي خويش را بي¬دريغ پيش¬کش اهل مدينه کرد و نور طلايي آن گلواژه¬هاي اين فراز از کتاب مقدس را سرمه ي چشمانش نمود: از ميان آفريده هايم احمد را از زادگاهش که در فاران 3 و مقام ابراهيم واقع است به پيامبري بر مي انگيزم... خوشا به حال کسي که در زمان او حاضر باشد، سخنش را بشنود و به او ايمان آورد.اما امروز با بُهت عجيبي در اوج تابستان، پوشيدنِ لباس پاييز را بر اندام مدينه احساس مي کرد. درختان قامت خم کرده و شاخ و برگ را بر زمين مي کشاندند. پرندگان دست از پُر کردن چينه دانِ خود کشيده بودند. همه ي موجودات در عمق فروتني، آخرين فرمانِ شرکت در مانورِ عذاب الهي را انتظار مي کشيدند، نفس ها در سينه ها حبس شده بود.در ميان سکوت سرد و ابهام آلود، نفس هاي عاقب 4 درنگ چهره ي اهتم بن نعمان5 آن رهبرِ کهنسال نجراني که کوله بار تجربه اش را از شهر مرزي نجران6 توشه ي راه مسيحيان کرده بود ـ منذربن علقمه را کلافه مي کرد. صليبي را که برگردن آويخته بود، در بين دستانش فشرد. گويا تنها حلقه ي اتصالش به زندگي همين بود. به مرور حوادث سه روزه ي توقف در مدينه پرداخت: ـ غروب روزي که به دروازه هاي مدينه رسيدند و لباس ژوليده ي سفر را به جامه هاي حرير و ديبا تبديل کردند. ـ ساعتي که خويش را به انواع جواهرات آراستند.ـ ورود گروه هفتاد نفره¬شان در صفي مرتب به مسجد کوچک مدينه.ـ آن دم که در صفي مرتب و با تشريفات ويژه در گروه هفتاد نفري به مسجد کوچک مدينه درآمدند.ـ نمازشان به طرف مشرق در مقابل ديدگانِ متعجب اهل يثرب.ـ بي اعتنايي حضرت محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله ـ همان معمايي که پاسخ به دعوت او، آن ها را از مرز يمن تا مدينه کشانده بود ـ به آرايش نيروهايشان.افق را غباري غليظ فرا گرفته بود. ساعت ها از آغاز روز مي گذشت، ولي خورشيد سرد و افسرده از پاشيدن نور بخل ميورزيد. سکوت سه روزه ي حضرت محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله.ـ دعوت آن ها به سوي اسلام از سوي کسي که عبدالمسيح7 او را غير از احمدِ موعود در کتاب مقدس مي دانست.ـ پرسه زدن هاي در شهر و پرسش هاي گوناگون از گذشته و اکنون پيامبرِ حاضر براي تطبيق خصوصيات او با پيامبر موعود.ـ اعترافشان به تطبيق تمامي اوصاف با آن چه در کتب کهن خوانده اند. و انتقادشان به محمد در بنده ي خدا دانست مسيح که مردگان را زنده و نابينايان و مبتلايان را بهبود مي بخشيد. انتقادي که در نهايت منجر به نزول آيه اي بر پيامبر اسلام، پذيرش مباهله و لعن يکديگر براي معرفي دروغگو گرديد. و...همه و همه ابرهاي تيره اي بودند که آسمانِ ذهن منذر را گرفته تر مي کرد.
پلک ها توانِ ايستادن نداشت، اما رعب و وحشت چرت زدن را از او گرفته بود. لحظه ها عزم رفتن نداشتند. دست در دستِ برادرش ابوحارثه8 فرو کرد؛ بلکه گرمايي را وام گيرد، اما در سرماي دستانِ اسقف اعظم؛ مردِ تجربه و عقل آن چنان دستانش يخ زد که بي اختيار آن را عقب کشيد. به صف انبوه مهاجر و انصار که با پرچم و بيرق از مدينه آمده و در اين دشت پر هراس قدم مي گذاشتند، نگاه کرد. او به دنبال حضرت محمد (ص) مي گشت.با خود گفت: حتماً او را انبوهي از سربازان و قدرت مندان و کهنسالانِ قوم همراهي مي کنند. به ياد حرف اهتم افتاد: اگر فردا او را به همراه فرزندانش يافتيد هرگز تن به مباهله نسپاريد، چرا که اين شيوه ي مباهله ي پيامبران است که با تکيه بر اصالتِ عقيده ي مقدسِ خويش به جرأت جگرگوشه هاي خود را در تيررس نفرين قرار مي دهند.صداي بال چند پرنده که در مقابلش به شدت به رو افتادند وقوع عذاب عظيم را بر او حتمي کرد.قدم هايش به لرزه افتاد. نگاهي به ابوحارثه کرد و گفت: برادر آيا بهتر نبود جواب نامه ي اين مرد را از همان نجران داده بوديم.ابوحارثه آهي کشيد و گفت: وقتي محمد (ص) با فتح مکه، عرب را فرمانبردار خويش ساخت و سفير به ملل مختلف گسيل داشت، پيکي هم به سوي ما فرستاد و ما را بين دو امر يعني پذيرش اسلام، يا پرداختِ جزيه مختار کرد. در آن روز تو در سفر بودي و نديدي چه قيامتي برپا شد. زمين کليسا را فرش کرديم. ديوارها را با حرير و ديبا پوشانديم. صليب بزرگ را که از طلاي مرصّع است، آويختيم و همه ي قبايل را به مشورت فرا خوانديم. چهار روز در شورا بوديم. آن¬چه از کتب مقدس در نزد ما بود، از صحيفه ي شيث 9 تا دو کتابِ بزرگ جامعه و زاجره10، از سِفر دوم تورات تا مفتاح چهارم انجيل، همه را زير و رو کرديم. اوصاف پيامبر آخرالزمان را جز آن¬چه از اين برادرِ قريشي ديديم، نيافتيم.منذر گفت: پس چرا...؟!از ميان آفريده هايم احمد را از زادگاهش که در فاران 3 و مقام ابراهيم واقع است به پيامبري بر مي انگيزم... خوشا به حال کسي که در زمان او حاضر باشد، سخنش را بشنود و به او ايمان آوردهنوز حرفش تمام نشده بود که ابوحارثه گفت: آفت در اين است که مال در نزد کسي باشد که آن را بيندوزد و انفاق نکند. جنگ افزار در دستِ کسي باشد که خود را با آن بيارايد و جنگ نکند. و رأي در نزد کسي باشد که فقط آن را در اختيار داشته باشد و از آن پشتيباني نکند.آري برادر با چشمان ورم کرده نمي¬توان قرص خورشيد را نگريست. چشمان دانشمندان ما از ديدنِ کلام الهي در سفر دوم تورات که فرمود: نسل او را ?احمد9 (ص)) از دختر فرخنده اش قرار داديم. و دو نواده اش همچون اسماعيل و اسحاق دو ريشه براي دو شاخه ي بزرگ هستند؛ اعمي? است، اما به اين سخن الهي چشم دوخته اند که: بعد از آن که خداوند روح او ـ محمد (ص) ـ را مي گيرد، فرزند پاک و برگزيده ي او در آخرالزمان زماني که دستاويزهاي دين گسسته و چراغ هاي احکام دين به خاموشي گراييده و ستارگان ناپديد شده اند، به اندازه ي چندين امت درروي زمين حکومت مي کند، ودين همانند روزنخست به دست او احيا مي گردد.منذر تاب سکوت را از دست داد و فرياد برآورد: آه از پرده پوشي حقايق، آه از اسارت يقين در چنگال هواي نفس. واي بر امتي که ابرسياه هواپرستيِ دانشمندانش؛ ستارگان هدايت را تيره سازد. امروز کشيدن آب دريا و شکافتن صخره ها از کتمان حقايقي که خداوند متعال آن را احيا داشته است، آسان تر است.
و عذر سکوت وارستگاني چون تو، در مقابل خفّاشان شب پرست هرگز پذيرفتني نيست.سکوت؛ تن دادن به شب است در هنگام دميدن سپيده ي صبح، و اين براي صاحبان بصيرت؛ لغزشي نابخشودني است.ناگاه از ميان انبوه صفوفِ منتظر به هم پيوسته چهره هايي درخشيدن گرفت. دو ستاره يکي در آغوشِ خورشيد و ديگري در شعاعِ او، و قمري که در پي کهکشاني از ستارگان حرکت مي کرد، آسمانِ تاريک اين صحراي پرهراس را روشن ساخت.دامن تکانده¬ي دو درخت که با کساي نازک سياه مسقّف شده بود11 براي هميشه افتخار ميزباني پيامبر و حسنين و علي و فاطمه: را به نام خود ثبت کرد. بالا رفتنِ دستان پيامبر براي دعا و حرکت زبان اهل کساء براي آمين ارکان آفرينش را به لرزه انداخت. آتش قهر الهي از ميان سنگ و خار زبانه آغازيد.ژرف بينان مسيحي هيزم سان خود را در معرضِ سوختن و سوزاندن نصاراي نجران ديدند. روشن ضميري از امت مسيح خطاب به سران نصاري گفت: اي ناخدايان کشتي مسيح به خدا روي آوريد. جرسِ سوراخ شدن کشتي مسيح را بنوازيد و مسافرانِ خود را بر کشتي ـ محمد9 سوار کنيد،12 و يا ذلت برافراشتن پرچم محمد9 را بر کشتي خود بپذيريد،13 تا از قهر طوفان در امان بمانيد.امروز کوهي که از دامنش رودهاي رحمت و برکت نازل بود آتشفشاني در دل دارد که انفجارش براي به آتش کشيدن تمام مسيحيت کافي است. حال که سرخي زبان و سبزي برهان محمد9 انديشه ي شما را شکوفا نکرد تا ديده ي نابيناياني که به نور موهوم شما اقتدا کرده اند روشني بخشد، اگر ذلت جزيه را نپذيريد، سمّ سياه نفرين خود و خانواده اش را بر سرو روي شما خواهد پاشيد.اينچنين بود که لباس ذلّت جزيه14 بر اندام مسيحيت پوشانده شد و روز بيست و چهارم 15 ذي حجّه ستاره اي پرفروغ بر پيشاني ايام گرديد تا نور مقاماتِ بلند و اختصاصي اهل بيت پيامبر (ص) را براي هميشه ي روزگار بر عالم بتاباند. و جوشش علي بن ابي طالب (ع) را از معدن ذات پيامبر اکرم (ص) و اتحاد حقيقت و معناي آن دو بزرگوار را بنماياند.و تعظيم و بزرگداشت اين روز را به قدر عزّت و سربلندي اهل آن بر همگان فرض کند. تهيه و تنظيم براي تبيان: حسين عسگري[1]. ر.ک؛ سيدبن طاووس، اقبال الأعمال، ترجمه محمد روحي، ناشر سماء قلم، اعمال ماه ذي حجه. در اين نوشتار سعي بر آن است که جريان مباهله براساس آن چه مرحوم سيدبن طاووس به نقل از افراد و کتب مورد وثوق در اقبال نقل کرده است به رشته ي تحرير درآيد.[2]. منذربن علقمه يکي از دانشمندان مسيحي بود که به همراه گروهي از هم کيشان خود براي بررسي وضعيت پيامبري که از مکه طلوع کرده بود از نجران راهي مدينه شد.[3]. کوهي در نزديکي مکه، مجمع البحرين.[4]. عبدالمسيح بن شرحبيل بزرگ قوم مسيح نجران. [5]. اسقف نجران از شاخه ي عامله قبيله ي لخم بود.[6]. يکي از دورترين توابع مکه، در جوار يمن که از آن موضع تا مکه بيست روز راه بوده است.[7]. همان عاقب مذکور.[8]. ابوحارثة بن علقمه نماينده ي رسمي کليساهاي روم در حجاز.[9]. صحيفه اي که حضرت شيث آن را از پدرش آدم7 به ارث برده بود و در بردارنده ي دانش هايي از ملک و ملکوت جهان بود.[10]. دو کتاب بزرگ از کتب کهن که در نزد مسيحيان بوده و غلامي تنومند آن را حمل مي کرده است.[11]. پيامبر اکرم (ص) دستور دادند بين دو درخت را جارو کردند.[12]. کنايه از اسلام آوردن.[13]. کنايه از جزيه دادن.[14]. زماني که نصاري تن به مباهله ندادند، پيامبر اکرم (ص)، علي (ع) را براي مصالحه به سوي آنها گسيل داشت و فرمود: براساس هرچه نظر توست با آنها مصالحه کن. علي(ع) در برابر هزار حُلّه ?لباس کامل عربي? و هزار دينار در هر سال که بخشي از آن در ماه محرم و بخشي ديگر در ماه رجب پرداخت شود، مصالحه کرد.[15]. هرچند در اصل مباهله ميان فريقين هيچ اختلافي نيست، اما اقوال در روز مباهله مختلف است. برخي روز 21، برخي 24 يا 27 ذي حجه را روز مباهله دانسته اند، اما بنابرنظر مرحوم سيدبن طاووس در اقبال قول صحيح تر همان 24 ذي حجه است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 505]
-
گوناگون
پربازدیدترینها