محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826058826
شهیدی بر فراز نخل - ميثم، آيينه حق و اسوه مقاومت
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: میثم، آیینه حق و اسوه مقاومت
مكتب امام على(ع) انسانساز و تربیتكننده بود. آن كس كه استعداد رشد و كمال داشت، در پرتو شخصیت والاى امیرالمؤمنین(ع) جان مىگرفت و زنده مىشد و راه تعالى و شكوفایى معنوى را پیش مىگرفت و به «معراج انسانیت» مىرسید. چه بسیار، روحهایى كه در چشمه سار ولایت و هدایت آن امام، تطهیر شدند و به وارستگى رسیدند و «خود» را فداى «خدا» كردند و این نشانه عظمت فكر و ایمان و دلیل حقجویى و خداخواهى و اخلاص آنان بود. و.... اینك «میثم تمار» مردى از این فرزانگان و چهرهاى آشنا براى طالبان ارزشهاى معنوى و راهیان مسیر حق و شرف و جهاد و صبر و یقین!اگر «میثم»، شیفته على -علیه السلام بود به خاطر حق و عدل و اسلام و فضایل على(ع) بود; اگر «میثم» عشقى سرشار و شگفت و محبتى عمیق و زلال به مولا داشت به خاطر آن بود كه آن حضرت، كمال مجسم و تبلور اسلام و قرآن ناطق و عینیت دین بود. على دوستى میثم، به حقدوستى او برمىگشت; حقدوستىاش، به ایمان و عقیده و شناخت و بصیرت آن شهید مصلوب، مربوط است. شناخت چهره بارز میثم، ما را با سیماى دین، آشناتر مىكند; و زندگینامه این زبان راستین حق و یار وفادار امیرالمؤمنین، ما را به محتواى سازنده قرآن و مكتب، رهنمون مىگردد; و حیات پربار و شهادت پرافتخار این پرورده مكتب علىبن ابىطالب و شاگرد كلاس وحى و تعالیم انبیایى، براى ما نیز سراسر درس است و آموزش و الهام و اسوه و سرمشق. شخصیت پرجاذبه این شیعه على و پیرو حق و شهید راه فضیلت و راستى، چنان تابناك و نورانى است كه در طول چندین قرن، همواره الهامبخش و درسآموز شیفتگان عدل و آزادى بوده است. كدام آزاده مكتبى و انسان شرافتمند و متعهد و باطلستیز و حقجوست كه نام «میثم» را نشنیده باشد؟! گرچه میثم، پیشهورى ساده در كوفه بود، اما والایى ایمان وعظمت روح وجلالتشان و فداكارى بىنظیر و استقامتسترگ او در راه حق از او انسانى جاوید ومسلمانى نمونه ساخته است، كه اوراق تاریخ اسلام را با نام خویش، مزین كرده و سندى افتخارآمیز براى آیین مقدس اسلام است كه چنین فرد مهذب و ارزشمندى به بشریت، تقدیم داشته است. و ... بالاخره، «میثم» را باید شناخت. به دنبال این معرفت و شناخت است كه زمینه پیروى و تبعیت فراهم مىگردد. پس از این مقدمه برویم سراغ او كه ما را مىخواند و طنین كلام بیداركننده او از زبان گویایش در گوش تاریخ پیچیده است. اگر «میثم»، شیفته على -علیه السلام بود به خاطر حق و عدل و اسلام و فضایل على(ع) بود; اگر «میثم» عشقى سرشار و شگفت و محبتى عمیق و زلال به مولا داشت به خاطر آن بود كه آن حضرت، كمال مجسم و تبلور اسلام و قرآن ناطق و عینیت دین بود.میثم تمارمیثم، فرزند یحیى بود. از سرزمین «نهروان» كه منطقهاى میان عراق و ایران است. بعضى او را ایرانى و از مردمان فارس دانستهاند; او را «ابو سالم» هم مىخواندند. ابتدا، غلام زنى از طایفه «بنى اسد» بود. حضرت على(ع) او را از آن زن خرید و آزادش كرد (1) .میثم، از اصحاب پیامبر به شمار آمده است (2) . هرچند از جزئیات زندگى او درسالهاى نخستین حیاتش و در روزگار صدراسلام، اطلاعمبسوط در دست نیست. لقب «تمار» (خرما فروش) راهم ازآن جهتبه او مىگفتند، كه در كوفه خرمافروش بود. میثم تمار، علاوه بر آن كه خود، مسلمانى فداكار و پاك و شیعهاى وفادار و خالص بود، خاندانش نیز از رجال و بزرگانشیعه بودند. میثم، شش پسر داشت و نوههایى بسیاركه بطور عمده، آنان هم همچون پدر در صراط مستقیم حق و تبعیت از اهلبیت و اعتقاد به ولایت و رهبرى امامان معصوم بودند و بیشتر آنان در شمار راویان احادیث ائمه یادشدهاند. ائمه شیعه هم به میثم و فرزندانش اظهار محبتوعلاقه كرده و از آنان تجلیل مىكردند. پسران میثم، عبارت بودند از: عمران، شعیب، صالح، محمد، حمزه و على.
شعیب از اصحاب امام صادق(ع) و صالح از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) بود. حتى امام باقر(ع) به صالح فرمود:«من به شما و پدرتان علاقه بسیار دارم.» (3) عمران هم، از اصحاب امام سجاد و امام باقر و امام صادق -علیهم السلامبود.این گونه كلمات، هم میزان اعتبار این خانواده رانزد ائمه مىرساند و هم پیوستگى ورابطه و محبت و تبعیتخاندان میثم و خود او را نسبتبه امامان شیعه نشان مىدهد. آشنایى میثم با على(ع) حضرت على(ع) پیشتر، سرنوشت و سرگذشت میثم تمار را از زبان رسول خدا شنیده بود. میثم هم از پیش، شیفته اهلبیت و علاقهمند به آن عترت پاك بود. اما اولین برخورد حضورى و دیدار میثم با آن حضرت در دوران خلافت امام انجام گرفت. به دنبال همین برخورد و ملاقات بود كه حضرت، تصمیم گرفت میثم را از صاحبش بخرد و سپس وى را آزاد كند بالاخره با تصمیم آن حضرت، میثم به آزادى رسید. در آن اولین ملاقات على(ع) با میثم، چنین گفتگویى انجام گرفت: على(ع) پرسید: - نامت چیست؟ - سالم. - از رسول خدا شنیدم كه پدرت نام تو را «میثم» گذاشته است، به همان نام برگرد و كنیهات را «ابو سالم» قرار بده. - خدا و رسول و امیرمؤمنان راست گفتند. (4) آشنایى میثم با مولایش على -علیه السلام براى او توفیقى بزرگ و سعادتى ارزشمند بود.از این رو به شاگردى در مكتب على(ع) گردن نهاد و دریچه قلبش را به روى معارف علوى گشود و جان تشنهاش را از چشمه زلال علوم آن حضرت سیراب كرد. آن حضرت هم با مشاهده استعداد روحى و زمینه مناسب وى دانش و آگاهیهاى بسیارى را به او آموخت و میثم را با اسرار و رازهاى نهانى آشنا ساخت و از این رو میثم از علومى بهرهمند و برخوردار بود كه فرشتگان مقرب و رسولان الهى از آن آگاه بودند. (5) میثم، فرزند یحیى بود. از سرزمین «نهروان» كه منطقهاى میان عراق و ایران است. بعضى او را ایرانى و از مردمان فارس دانستهاند; او را «ابو سالم» هم مىخواندند.میثم، علم تفسیر قرآن را نزد على -علیه السلام فراگرفت و از معارفى كه از آن حضرت آموخته بود كتابى تدوین كرد كه كتابش را پسرش از او روایت كرد. به همین جهت، میثم یكى از مؤلفان شیعه به حساب مىآید.صاحب سر امیرالمؤمنین بود و آن حضرت، وى را به طریق فهمیدن حوادثى كه در آینده، اتفاق خواهد افتاد، آشنا كرده بود و میثم، گاهى برخى از آنها را براى مردم، بازگو مىكرد و مایه اعجاب دیگران مىشد. این دانش و آگاهى از عاقبت افراد و پیشگوییها در اصطلاح به «علم اجل» یا «علم منایا و بلایا» معروف است، كه امامان معصوم به كسانى كه آمادگى و استعداد و رازدارى و ظرفیت و كشش آن را داشتند، مىآموختند. میثم تمار، دستپرورده این مكتب بود. هرچند كه اشخاص فرومایه و مغرض، یا جاهل و نادان. او را به دروغگویى متهم مىكردند.
روزى «ابو بصیر» به امام صادق - علیه السلام عرض كرد: شما چرا از یاد دادن علم به من مضایقه مىكنید؟! فرمود: چه علمى؟ - علمى كه امیرالمؤمنین -علیه السلام به میثم یاد داده بود. - تو میثم نیستى. آیا شده است تا به حال من مطلبى به تو بگویم و تو افشا نكرده باشى؟ - نه یا ابن رسول الله! - پس رازدار چنان علوم نمىباشى! دیدگاه على(ع) و ائمه نسبتبه «میثم» جایگاه والاى میثم را در چشم ائمه از سخنان آنان نسبتبه وى و نیز از برخوردشان با او در صحنه عمل، مىتوان دریافت. صفا و صمیمیتى كه میان على(ع) و میثم بود و میزان رابطه مودت آمیزشان را از انس و الفت این دو نسبت به هم مىتوان شناخت. حضرت، حتى به مغازه خرمافروشى میثم مىرفت و در آن جا با او صحبت مىكرد و قرآن و معارف دین را به او مىآموخت. یك بار امام على(ع) میثم را به دنبال كارى فرستاد و تا بازگشت او، خود، در مغازه میثم ماند. یك مشترى براى خریدن خرما مراجعه كرد. حضرت فرمود: پول را بگذار و خرما بردار!... وقتى میثم برگشت و از این معامله با خبر شد، دید كه پولهاى آن شخص، تقلبى است و به حضرت قضیه را گفت. على(ع) فرمود: «آنان هم خرما را تلخ خواهند یافت.» در همین گفتگو بودند كه آن مشترى، خرماها را باز آورد و گفت: این خرما تلخ است.... (6) این، نهایتخلوص بین آن دو و موقعیت میثم را نزد امام مىرساند كه آن حضرت در حالى كه امیرمؤمنان و رهبر امت و عهدهدار حكومت اسلامى است، در دكان میثم، خرمافروشى هم مىكند. علاوه براین، نزدیكى معنوى میثم با على(ع) را در لحظهها و موقعیتهاى دیگر هم مىتوان دید، از جمله این كه میثم، پابهپاى افراد زبدهاى چون «كمیل» در مواقف نیایش و عبادت مولا حضور مىیافت و انیس شبهاى عرفانى آن حضرت و راز و نیازهاى امام با پروردگار بود. صفا و صمیمیتى كه میان امام على(ع) و میثم بود و میزان رابطه مودت آمیزشان را از انس و الفت این دو نسبت به هم مىتوان شناخت.میثم نقل مىكند: شبى از شبها مولایم امیرمؤمنان(ع) مرا با خود به صحراى بیرون كوفه برد تا این كه به مسجد «جعفى» رسید. روبه قبله كرد و چهار ركعت نماز خواند و پس از سلام، نماز و تسبیح، دستهایش را به دعا باز كرد و گفت: «خدایا چگونه بخوانمت؟ در حالى كه نافرمانى كردهام و چگونه نخوانمت؟ كه تو را شناختهام و دلم خانه محبت تو است. دستى پرگناه و چشمى پرامید به سویت آوردهام...» و سپس. به سجده رفت و صورت بر خاك نهاده و صد بار گفت: «العفو! العفو!»برخاست و از آن مسجد بیرون رفت. من نیز در پى آن حضرت بودم تا به صحرا رسیدیم. آن گاه پیش پاى من، خطى كشید و فرمود: مبادا كه از این خط بگذرى!... و مرا همان جا گذاشت و خود رفت. شبى تاریك بود. پیش خود گفتم: مولایم را چرا تنها گذاشتم؟! او دشمنان بسیارى دارد، اگر مسالهاى پیش آید، پیش خدا و پیامبر چه عذرى خواهم داشت؟ هرچند كه برخلاف دستور اوست، ولى در پى او خواهم رفت تا ببینم چه مىشود. رفتم و رفتم... تا او را برسر چاهى یافتم كه سر در داخل چاه كرده و با چاه، سخن مىگوید. حضور مرا حس كرد و پرسید: كیستى؟ - میثم.
- مگر به تو دستور ندادم كه از آن خط، فراتر نیایى؟ - چرا، مولاى من، لیكن از دشمنان نسبتبه جانت ترسیدم و دلم طاقت نیاورد. آن گاه پرسید: از آنچه گفتم، چیزى هم شنیدى؟ گفتم: نه، مولاى من. و حضرت، اشعارى را خطاب به من خواند (به این مضمون): «در سینهام اسرارى است، كه هرگاه فراخناى سینهام احساس تنگى مىكند، زمین را با دست، كنده و راز خویش را با زمین در میان مىگذارم! وقتى زمین مىروید، آن گیاه، از بذر و دانهاى است كهمن كاشتهام....» (7) میثم، محرم راز على(ع) بود، و انیس خلوتهاى او و آشنا با تجلیات روح خدایى آن امام معصوم. هم در نظر آن پیشواى فرزانه و پاك، محبوب و مقرب بود و هم در چشم امام حسن و امام حسین(ع) مورد احترام بود و هم امامان دیگر از او با عظمت و تجلیل، یاد مىكردند. یك بار، میثم در مدینه «امسلمه» - همسر پیامبر - را دید.امسلمه به او گفت:اى میثم! حسین(ع) همواره تو را یادمىكرد. امام باقر(ع) مىفرمود: «من به میثم بسیار علاقهمندم»، امام صادق(ع) به میثم درود فرستاد و از شان والا و مقام بلند او سخن گفت. صالح - فرزند میثم - مىگوید: به امام باقر(ع) عرض كردم: برایم حدیثبگویید. پرسید: مگر حدیث را از پدرت نیاموختهاى؟ گفتم: آن هنگام من خرد سال بودم.... (8) امام باقر(ع) با این كلام، اشاره به مقام علمى و فضایل كلامى و دانش میثم مىكند، به حدى كه پسر میثم بودن را زمینهاى مىداند كه او را از شنیدن و آموختن حدیث، بىنیاز ساخته باشد. تنظیم برای تبیان: رضا سلطانی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 300]
-
گوناگون
پربازدیدترینها