واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: توصيه هاي آيت الله جوادي آملي به حج گزارانآنچه مي خوانيد گزيده ايي است از بيانات حضرت آيت الله جوادي آملي که در آستانه برگزاري حج ابراهيمي امسال (1430 قمري)، ايراد شده است. ايشان با توجه به شدت گرفتن انبوه حرکات تفرقه افکنانه مستکبران، و حملات شبهه افکنانه وهابيان، در فضاي عبادي – سياسي فريضه حج، در باب پاره اي از شبهات نظير توسل، زيارت، برائت از مشرکين و... خطاب به زائران،حاجيان، معتمران، مديران، سرپرستان و خطباي حرمين شريفين، نکات روشنگرايانه زير را متذکر شدند:
... ما براي رفع نيازهاي فراوانمان، به آفتاب و ماه و ساير ستارهها مراجعه ميكنيم، نور ميگيريم حرارت ميگيريم درمان ميگيريم، گياهانمان را با آن پرورش ميدهيم، نباتات و معادن را با آن پرورش ميدهيم، محيط زيست را با آن سالم نگه ميداريم و صدها بلكه هزارها بركات فراواني كه بشر از شمس و قمر ميگيرد و اين مراجعه به ماه و آفتاب به اين معنا نيست كه ما (معاذ الله) آفتابپرستيم يا ماهپرستيم. ما ميگوييم خداي سبحان روزي آفتاب را آفريد، روزي هم بر اساس «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ» (سوره تكوير، آيه 1) آن را از پا در ميآورد، ماه را آفريد، ستارهها را آفريد آب را هم اينچنين خلق كرد؛ آب هر اثري كه دارد به اذن خداست گاهي اين اثر را به او ميدهد گاهي از آن ميگيرد. آتش هر اثري كه دارد از خداست گاهي به آن ميدهد گاهي از آن ميگيرد. در جريان آتش فرمود: «يَا نَارُ كُونِي بَرْداً وَسَلاَماً عَلَي إِبْرَاهِيمَ» (سوره انبياء، آيه 69) اين سوخت و سوز را از شعله آتش گرفت. درباره آب كه جريان، خاصيت اصلي آن است به آب دريا فرمود با عصاي موسي بايست: «فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقاً فِي الْبَحْرِ يَبَساً» (سوره طه، آيه 77) اين مضمون در قرآن كريم آمده است كه عصا را به دريا بزن آبهاي رفته همچنان ميرود و آبهاي نيامده همچنان ميماند، يك سد آبي درست ميكند و شما در وسط دريا از مَعبَر خشك ميگذريد. نكته ديگري كه ائمه محترم جمعه و جماعات حرمين بايد عنايت كنند، اين است كه ذات اقدس الهي كعبه را با خليل شروع كرد و با حبيب ختم كرد و ادامه آن را با مودت انجام داده است. اين رفتن را از آب ميگيرد آن سوختن و سوزاندن را از آتش ميگيرد. زمين كه بستر آرامش و سكونت براي همه ماست گاهي به زمين ميگويد دهن باز كن و قارون را بَلع كن: «فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ» (سوره قصص، آيه 81). صخره صمّاء را ميگويد دهن باز كن چشم باز كن [تا] از دهان و چشمت آب بجوشد. به موساي كليم فرمود: «اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ» (سوره بقره، آيه 60) كه اگر اين عصا را به سنگ بزني اين صخره صماء چشم و دهن باز ميكند [و] چشمههاي جوشان عطا ميكند. بنابراين از موجودات سپهري گرفته تا موجودات زميني همه فقيرند [و] در عطا و دهش از يك سو [و] در اِمساك و بستن از سوي ديگر مأموران الهياند. ما اگر به آفتاب و قمر مراجعه ميكنيم از آنها نور ميگيريم آنها را وسيله قرار ميدهيم، هرگز به اين معنا نيست كه براي آنها سمتي جز بردگي و بندگي در پيشگاه ذات اقدس الهي قائل هستيم. در جريان توسل به اولياي الهي همين بس كه اهلبيت عصمت و طهارت(ع) به مراتب از شمس و قمر بالاترند. انسان كامل كجا، ماه كجا! انسان كامل كجا، آفتاب كجا! آن شمس حقيقي، آن قمر حقيقي، مخلوقات الهي هستند و نورهاي فراواني دارند. حرارتهاي فراواني دارند، تأثيرات فراواني دارند، اگر پيروان اهلبيت عصمت و طهارت(ع) به دوده طاها و يس مراجعه ميكنند قبور آنها را احترام ميگذارند به آنها متوسل ميشوند، در حد توسل به شمس و قمر است كه بهرههايي را خدا به اينها داد و ديگران را دستور داد از شمس و قمر كمك بگيرند وگرنه استقلال ازآنِ خداست و لاغير. ائمه معصومين(ع) دستور توحيد دادند و دستور تلبيه دادند. دستور دادند اين لبيك را مكرر بگوييد، دستور دادند در هر آني در آغاز و انجام كارتان، صدر و ساقه برنامهتان توحيد باشد و لاغير. اگر اينچنين است ساير دوستان و زائران حرمين شريفين كاري نكنند كه اهلبيت عصمت و طهارت(ع) متأذّي بشوند، متأثّر و رنجيده شوند. اين يك نكته كه همه ما بايد رعايت كنيم. نكته ديگري كه ائمه محترم جمعه و جماعات حرمين بايد عنايت كنند، اين است كه ذات اقدس الهي كعبه را با خليل شروع كرد و با حبيب ختم كرد و ادامه آن را با مودت انجام داده است. فرمود: «وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً» (سوره نساء، آيه 125). خداوند ابراهيم را خليل خود قرار داد و ابراهيم(ع) مأمور شد كعبهاي بنا كند كه مطاف مسلمين باشد و قبله مسلمين باشد و اين با خلت و دوستي شروع شده است. نكته ديگر آنكه سلسله نبوت به وجود مبارك حبيب خدا، رسول گرامي اسلام(ص) ختم شده است كه اين كعبه، مطاف مسلمين و قبله مسلمين است به دست حبيب خدا تكميل شده است. حبيب خدا ما را هم محبوب خدا كرد و در مدار محبت ما را پروراند؛ زيرا خداوند در اين آيه كريمه فرمود: «قُلْ إِن كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ» (سوره آلعمران، آيه 31) شما پيرو حبيب خدا باشيد تا از محب بودن به محبوب بودن بار يابيد و اجر رسالت را هم مودت اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم الصلاة و عليهم السلام) قرار داد و فرمود: «قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّة فِي الْقُرْبَي» و اين مودّتِ دوده طاها و ياسين(سلام الله عليهم اجمعين) را بهترين حَسنه دانست؛ زيرا در كنار اين جمله كه فرمود: «لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّه فِي الْقُرْبَي» فرمود: «وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَه نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْناً» (سوره شوري، آيه 23) مصداق والا و كامل حسنه، ولايت اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است؛ بنابراين عناصر محوريِ كعبه كه مَطاف مسلمين و قبله مسلمين است از خُلّت شروع شده، به محبّت رسيده [و] تا مودت ادامه پيدا كرده است؛ در فرازهايي كه جاي خُلّت است جاي محبّت است جاي مودّت است مجالي براي كينه و عداوت و دشمني نيست؛ مسلمانها يدِ واحدند بر غير مسلمانها.(بحارالأنوار، ج28، ص104)
مطلب ديگر كه مربوط به برائت از مشركين است، اين را خطباي محترم حرمين عنايت كنند و در خطبهها مواظب باشند كه اين حسنه الهي و بركت الهي كه از امام راحل(ره) به يادگار مانده است را كم نگيرند، با اين به مبارزه برنخيزند و اين را محكوم نكنند؛ زيرا برائت از مشركان به اين معناست كه مسلمانهاي عالَم اگر قدرتي داشتند از حريم خود در همان حوزه اسلامي دفاع ميكنند [و] نيازي نيست كه در جايي ديگر تبري خود را اعلام كنند؛ چون در همان كشور خود كافر را سر جاي خود مينشانند اما وقتي كه شما مخصوصا خطباي محترم حرمين شريفين ملاحظه ميفرماييد خاورميانه تقريبا در آتش ميسوزد و آتشبيار معركه هم غير مسلمانها هستند. گاهي فلسطين و غزه و لبنان و سوريه ميسوزد گاهي افغانستان و پاكستان شعلهور ميشود گاهي عراق هر روز مشتعل ميشود، زماني هم يمن و مانند آن و ساليان متمادي هم ايران اسلامي كه مهد ولايت اهلبيت(ع) عصمت و طهارت است [و] مهد پيروي قرآن و عترت(ع) است، در آتش ميسوخت، اين خاورميانه با اين وسعت آتشسوزي، آيا به دست مسلمانها اين كار انجام ميگيرد يا به دست غير مسلمانها؟! اگر كسي صداي «يا للمسلمين» مسلمانها را بشنود و آنها را ياري نكند، حتماً گرفتار سخط الهي خواهد شد. اگر احيانا به دست مسلمانها انجام ميگيرد، پشت پرده، دست ناپاك مشركين است و اگر ملت ستمديده افغانستان و پاكستان از يك سو، غزه و فلسطين و سوريه و لبنان از سوي ديگر [و] ايران و عراق از سوي ديگر بخواهند از مشركين تبري كنند، غير از مراسم حج، غير از مناسك حج، غير از مواقف حج، غير از وقوف در عرفات، غير از يوم الحج الأكبر، غير از جايي كه سوره «برائت» درباره آنها نازل شده است و آنجا خوانده شده است، جاي ديگري هست؟! مبادا كسي بگويد كه برائت از مشركين جزء مناسك حج نيست! اين مسلمانهاي داغديده، كجا فرياد برآوردند؟! اين خانوادههاي مظلوم، اين جانبازان، اين خانوادههاي شهدا، اين اسيردادهها، كجا فرياد برآورند كه «إنّا مِنكم بُُرَآؤا»؟!. مگر حج، حج ابراهيمي نيست، مگر اين كعبه با معماري و مهندسي ابراهيم خليل ساخته نشد، مگر مؤمنان با هم اهل خلت و محبت و مودت نيستند. مگر اينها نبايد وجود مبارك خليل خدا را اسوه قرار بدهند. مگر خليل خدا نفرمود: «إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ» (سوره ممتحنه، آيه 4) ما، من، همه از شما مشركان بريء هستيم و بيزاريم مگر ما نبايد تبري كنيم؟! بهترين راه تبري همان است كه در يوم الحج الأكبر و مانند آن انسان از مشركان اظهار تبري كند. مستحضريد كه سياست ما، عين ديانت ماست. يك چيز بيگانه از دين نيست و از خارج از اسلام نيامده، [بلكه] از متن قرآن برخاسته است و در يوم حج اكبر اين وظيفه همه است كه از مشركان تبري بجويند؛ اگر دست ما نرسيد كه مسلمانها را ياري كنيم، لااقل با اين فرياد به كمك رواني آنها بشتابيم و برخي از مشكلات آنها را حل كنيم وگرنه همين مشركين، روزي حرمين را مورد تهاجم قرار ميدهند. اينها جهنمي هستند كه «لا تُبْقِي وَلا تَذَرُ». (سوره مدثر، آيه 28) بنابراين هم معناي توحيد را بزرگان و مؤمنان و مسلمانهاي حجاز بايد توجه كنند كه پيروان اهلبيت(ع) از مستغرقين در توحيدند و از كاملان در توحيدند و منزه از هرگونه شرك و مبراي از هر تهمتاند و هم جريان برائت را تقديس كنند، براي اينكه اگر كسي صداي «يا للمسلمين» مسلمانها را بشنود و آنها را ياري نكند، حتماً گرفتار سخط الهي خواهد شد. من مجدداً به همه زائران، حاجيان، معتمران و معتكفان و داعيان حرمين شريفين عرض ميكنم، «أوصيكم و نفسي بتقوي الله» و اينكه اين حرم امن را كه مطاف ماست، قبله ماست تقديس كنيد، قرآن را با همه شئون بپذيريد، تفسير كنيد، عمل كنيد و منتشر كنيد! غفر الله لنا و لكم و جعلنا و إيّاكم مِن المستغفرين و مِن المرحومين و مِن الذين يقول الله سبحانه و تعالي? فيهم اولئك أصحاب الجَنَّه أجمعين. «و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته»تنظيم براي تبيان: گروه دين و انديشه_شکوري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 273]