محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828728780
رو در رو با یك جوان جسور!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: اما من نتوانستم مدرسه را درست دنبال كنم چون در مدرسه خیلی دیوانه بودم. خیلی روزهای سختی برای من بود. اما بازی راهی برای تخلیه درونی من بود. هنوز هم... بازیگر جوان هالیوود این فرصت را پیدا كردتا در آخرین فیلم دیوید فینچر نقش آفرینی‌كند . فیلمی كه از همین‌حالا‌خیلی‌ها آن را یكی از نامزد های اسكار در بخش های مختلف می‌دانند. جسی آیزنبرگ البته بیش از این نیز تجربه بازی درآثار سینمایی مختلف را داشته است. گفت و گو با این بازیگر جوان پیش روی شماست. جسی تو از این قابلیت برخورداری كه بتوانی هم عصبی به نظر بیایی، هم فعال و هم بامزه. من از همه اینها تعجب می‌كنم. فكر نمی‌كنی یك كم وامدار وودی آلن باشی؟ كاملا. فكر می‌كنم او راهی را پیش پای مردم گذاشت تا نشانشان بدهد نباید برای بازی در فیلم فقط همفری بوگارت بود. آیا تا به حال فكر كردی كه اگر سراغ روان‌شناسی و این جور كارها بروی و ظاهر عصبی و نگرانت را از وجودت پاك كنند، ممكن است كارت را هم از دست بدهی؟در واقع تا به حال دو بار برای روان‌درمانی رفته‌ام. نمی‌دانم، اما این درمان‌ها من را به آدم ناراحتی بدل می‌كند. آیا فكر می‌كنی به روان‌درمان خوب و بد هم ارتباطی داشته باشد؟بله. مثل پلیس خوب و بد است. یك روان شناس سعی می‌كند من را از چیزهای بدی كه اذیتم كرده‌اند راحت كند و یكی دیگر خیلی راحت لبخند می‌زند و می‌گوید خب این خوبه! حالا بگو همه چیز چطور شروع شد؟من در نیوجرسی بزرگ شدم و از وقتی 7 سال داشتم روی صحنه تئاتر رفتم. اما من نتوانستم مدرسه را درست دنبال كنم چون در مدرسه خیلی دیوانه بودم. خیلی روزهای سختی برای من بود. اما بازی راهی برای تخلیه درونی من بود. هنوز هم همینطور است. وقتی داری بازی می‌كنی باید یك رفتار تعیین شده داشته باشی؛ اما در زندگی اینطور نیست، خودت باید رفتارت را تعیین كنی. به همین دلیل بازی كمك می‌كند تمام روز را بدون خرابكاری با كارهای تعیین شده پیش ببری. وقتی داشتی در فیلم زامبی لند بازی می‌كردی، یك چیزی داشتی می‌نوشتی. نه؟آره، داشتم سعی می‌كردم یك نمایشنامه بنویسم و تهیه كنم. شاید هم كردم. نمی‌دانم. من نمایشنامه می‌نویسم و یك نمایشنامه موزیكال هم آماده دارم. اما فكر می‌كنم تنها دلیلی كه مردم نمایشنامه‌های من را می‌خوانند این است كه من را برای بازی در سینما می‌شناسند. این برای من خیلی سخت است. آیا زیاد به لباس و مد و این چیزها فكر می‌كنی؟در زندگی شخصی‌ام، نه. چند سال است حتی یك لباس نخریدم. معمولا آخرین روز فیلمبرداری یك فیلم، سری به گنجه لباس‌ها می‌زنم و چند تایی را بر می‌دارم. چند هفته پیش، چند تا شلوار از یك جایی برداشتم و برایشان ایمیل كردم كه چون لازم داشتم آنهار را قرض گرفتم بعد برایتان بر می‌گردانم. خیلی كار زشت و خفت‌باری بود. مردم فكر می‌كنند من یك بازیگرم و می‌توانم حسابی لباس بخرم، اما من فقط دوست دارم لباس‌های فیلمها را داشته باشم. در حالی كه این سخت‌تر است چون لباس‌هایی كه برای فیلم انتخاب می‌شود و شخصیت می‌پوشد ممكن است لباس‌هایی باشد كه تو خودت دوست نداشته باشی آنها را بپوشی. چطور از كار تئاتر به سینما راه پیدا كردی؟ چند سالت بود؟من از كار بازیگری و موسیقی در صحنه‌های نیویورك شروع كردم. وقتی 14 یا 15 سالم بود، برای یك كار نمایش رفته بودم اما خیلی تصادفی برای بازی در فیلم تلویزیونی انتخاب شدم. اما راستش من هیچوقت حقیقتا وارد یك كار نشدم. اما وقتی 17 ساله بودم، از یك نمایش دبیرستانی سر از سینما در آوردم. اولین فیلم سینمایی چطور تجربه‌ای بود؟ اسمش راجر داجر بود. ما یك دور از روی متن در یك كافه عصبی‌كننده روخوانی كردیم و من فكر می‌كردم چون آنها روخوانی كرده‌اند، فیلم دیگر باید حتما ساخته شود. اصلا نمی‌دانستم كه آنها 35 سال است هر دوشنبه آنجا جمع می‌شوند و بعضی از این فیلمنامه‌ها ممكن است برای ساخت فیلم انتخاب شود. اما ناگهان یك بانكدار پولدار پیدایش شد كه یكی از بازیگرها را خیلی دوست داشت و حاضر شد برای راه افتادن این پروژه سرمایه‌گذاری كند وخب فیلم ساخته شد. با این حال فكر نمی‌كنم من هیچوقت سعی كرده باشم بازیگر شوم. هیچوقت فكر نمی‌كردم كه با این كار بشود یك زندگی را چرخاند. یادم می‌آید وقتی داشتی زامبی لند را بازی می‌كردی یكی دوبار گفتی كه امكان ندارد دیگر در هیچ فیلمی بازی كنی.من دقیقا همین منظوری را داشتم كه گفتم. یعنی همین الان داشتم می‌گفتم كه دو بار برای روان‌درمانی رفته‌ام. مدتی هم قرص می‌خوردم. اما وقتی سرزمین ماجراها اكران شد و توجه مردم را دیدم، واقعا ترسیدم. می‌دانی، من به هر چیز بدی كه درباره‌ام بنویسند باور دارم و وقتی چیز خوبی درباره‌ام می‌نویسند می‌گویم وای اینها دارند اشتباه می‌كنند، یا دارند دروغ می‌گویند یا شوخی می‌كنند. بازیگری خیلی تخصصی است. خیلی حرفه‌ای است و من فقط خودم را جلوی دوربین ارائه می‌كنم. فقط وقتی می‌شود كار حرفه‌ای بكنی كه چند هفته‌ای از فیلم فاصله بگیری و بعد شروع كنی به كار كردن با یك دیدگاه جدید. اگر بازیگر نبودی چه كار می‌كردی؟نمایشنامه‌های موزیكال می‌نوشتم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 395]
-
گوناگون
پربازدیدترینها