تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806611642
نسل ناآگاه خشونت را توصيه مي کند
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نسل ناآگاه خشونت را توصيه مي کند
دکتر حسام فيروزي* توجه به کودک و دوران کودکي امري تازه و جديد است. کودکي که طي قرن هاي متمادي «بزرگسالي کوچک» يا الگوي کوچک شده بزرگسالان تلقي مي شد، با گذشت زمان به يکباره در جوامع امروزي افسار خانواده را به دست گرفته و پديده يي موسوم به فرزندسالاري را شکل داده است. کودک امروز، تصوير بشريتي است که به سوي آينده گام برمي دارد؛ آينده يي که مرهون تربيت اصولي اين انسان هاي کوچک است و اين تربيت در دستان پدران و مادران امروز است. اين مقاله بر آن است تا به مطلب بسيار مهمي بپردازد که امروزه بسياري از پدر و مادرها با آن دست و پنجه نرم مي کنند اما کمتر به آن اهميت مي دهند. --- برخلاف توجه به کودک که امري نو و تازه است، خشونت پديده يي است که متاسفانه در همه ابناي بشر وجود داشته و دارد، ولي به دليل اينکه خشونت مي تواند موجب بروز حوادث فاجعه باري شود، در چارچوب قرار دادن و قانونمند کردن آن بسيار کليدي است. به رغم نظر شخصي نگارنده که معتقد است خشونت حاصل ترکيب غريزه (که بخش غريزي بازتاب ترس از مرگ و نابودي است) و محيط است، بسياري از محققان بر اين باورند که گرايش به خشونت پديده يي مادرزادي نيست و صرفاً پديده يي اکتسابي است و در واقع کودکان مي آموزند که خشونت يکي از راه هاي موثر دستيابي به اهداف و همين طور کنترل ديگران است. صرف نظر از ريشه ذاتي يا اکتسابي خشونت، موضوع مهم، راه هاي جلوگيري از نهادينه شدن آن در کودک است چرا که انسان ها توانسته اند طي ساليان متمادي حتي بنيادي ترين غريزه هاي خود را تحت کنترل درآورده و به تمدن دست يابند. براي اينکه بدانيم چه عواملي مي تواند در اکتساب اين پديده دخالت داشته باشد، بايد به عوامل زير اشاره کرد. کودکان درمي يابند که والدين شان از طريق خشونت به خواسته هاي خود دست مي يابند و از آنجايي که کودکان آينه تمام نماي والدين به حساب مي آيند، از آنها تقليد کرده و براي دستيابي به اهداف شان دست به خشونت مي زنند. همچنين والديني که بر کودک خود خشونت مي ورزند، در واقع او را به اين سمت سوق مي دهند که اگر کودک ضعيف تري را يافت، نسبت به او خشونت ورزد. البته به جز الگوپذيري، مي توان از ناکامي، تضادهاي دروني، اضطراب و افسردگي به عنوان ديگر عوامل اکتسابي خشونت ياد کرد. اين گونه الگوهاي رفتاري مي تواند باعث تقويت روحيه يي خشن در کودک شود و چون متاسفانه خشونت در کودکان صفتي نيست که با بزرگ شدن محو شود، مي تواند در سراسر زندگي حضور پررنگي را ايفا کرده و در نهايت تمايل به جرم و جنايت را افزايش دهد. در ادامه با ارائه رويکردي عملي، براي رفع اين مشکل راهکارهايي مناسب به خوانندگان ارائه مي شود. تقريباً تمام متخصصان بر اين باورند که قدرت نفوذ والدين در سنين کودکي و نوجواني موثرترين عامل جلوگيري از خشونت در انسان است. معمولاً پدر و مادر ناآگاه در خصوص خشونت، توصيه هاي غلطي را به کودکان خود مي کنند. از جمله اين توصيه ها مي توان به اين جملات اشاره کرد؛ «اگر کسي به تو زور گفت، تو هم مقابله به مثل کن» يا «واکنشي در برابر او نشان نده». اين توصيه ها کاملاً غيرعلمي و ناصحيح است. والدين بايد الگوهاي شخصيتي مناسبي براي فرزندان خود باشند و بياموزند که براي تغيير رفتار فرزندشان، در وهله اول بايد خودشان را تغيير دهند. دنياي مدرن دنياي نصيحت و پند و اندرز نيست. اين رفتار آنهاست که به عنوان الگو از طرف کودک انتخاب مي شود. اگر خشونت در محيط خانه به عنوان پديده يي عادي تلقي شود کودک قادر به درک مضر بودن آن نخواهد بود. از ديگر عوامل شکل گيري خشونت در کودک مي توان به عدم درک احساسات او توسط والدين اشاره کرد. والدين بايد حس مسووليت پذيري و کمک به همنوع را در فرزندان خود تقويت کنند و اگر فرزندشان به کسي کمک کرد، او را تشويق کنند يا اگر به نيازها و احساسات ديگران توجه کرد با تحسين او به او بفهمانند که اين رفتار مورد پسندشان است. «زدن»، «گاز گرفتن» و «پرتاب کردن» اشيا در هر حالتي ممنوع است؛ اين قانون را بارها و بارها براي کودک توضيح دهيد و بدانيد اين قانون جزء بزرگ ترين و مهم ترين قانون هر خانه يي بايد قرار بگيرد. کودک در حول و حوش شش ماهگي و زماني که دندان هاي او جوانه مي زند، اول گاز گرفتن را ياد مي گيرد. سپس ياد مي گيرد با دست هاي خود بزند و پرتاب کند و حدود دو سالگي لگد زدن را خواهد آموخت. اين پدر و مادر هستند که بايد با اقتدار کودک را از اين امر يعني زدن، گاز گرفتن و پرتاب کردن بر حذر دارند. به ياد داشته باشيد که اگر در دوران کودکي توانستيد جلوي اين گونه خشونت کودک را بگيريد، موفق بوده ايد، در غير اين صورت در بزرگسالي اين پليس است که از خشونت او جلوگيري خواهد کرد. از آنجا که معمولاً در بسياري از کودکان زير شش سال مفهوم منطق و زمان شکل نگرفته است و همين طور به دليل اينکه کودکان موجودات فراموشکاري هستند و بايد قوانين را بارها و بارها براي آنها توضيح داد، نيازي نيست که در صورت بروز رفتار خشن از سوي کودک او را سرزنش کنيد يا درصدد نصيحت کردن و پند دادن برآييد. کافي است اول به او تذکر داده و قانون را شفاف و واضح برايش توضيح دهيد و اگر کودک به صحبت هاي شما اهميت نداد، تنبيه را براي او اعمال کنيد. البته تنبيه، قوانيني دارد که بايد والدين آن را به درستي آموزش ديده و به اجرا بگذارند زيرا کودکي که مرتکب عمل خلافي شده و شما بارها قانون را براي او توضيح داده ايد، بايد بداند که عدم رعايت قوانين براي او چه پيامدي را در بر خواهد داشت. مطمئن باشيد که نشان دادن پيامد کار بد به کودک بي رحمي نيست و شما صرفاً در جهت رشد او گام برمي داريد پس به هيچ وجه احساس گناه نکنيد. - در تنبيه کردن کودکان هيچ گاه با کنايه و جملاتي که بار منفي دارند مانند «تو هيچ وقت درست نميشي» يا «تو هيچ وقت به حرف من گوش نميدي» صحبت نکنيد (اين جملات مخرب هستند). - در تنبيه، اول بايد به کودک هشدار داد. به اين گونه؛ «اگر فقط يک بار ديگر اين کار را بکني، تنبيه مي شوي.» - توقيف اسباب بازي، شيوه ديگري از تنبيه به حساب مي آيد، خصوصاً زماني که خود اسباب بازي مشکل ساز شده است. به اين شکل که تمام اسباب بازي هاي کودک به جز 10 تاي آنها را جمع آوري کرده و به ازاي هر کار بد يکي را بگيريد و به ازاي هر کار خوب يکي را پس دهيد. - گونه يي از تنبيه که براي جلوگيري از خشونت به کار مي رود اتاق تنهايي يا گوشه تنهايي است. در اتاق تنهايي يا گوشه تنهايي بايد نکاتي را رعايت کنيد. تاکيد مي کنم «اتاق تنهايي» صرفاً مربوط به زماني است که کودک شما از فرمان تمرد کرده و دست به خشونت مي زند. قوانين اتاق تنهايي - قبلاً به اطلاع بچه برسانيد که چه رفتارهايي به اتاق تنهايي منتهي مي شود. طول زمان در اتاق تنهايي بين 2 تا 5 دقيقه است (البته رفتار نامناسب بايد قطع شده باشد). کودک در زمان رفتن به اتاق تنهايي بايد مورد بي اعتنايي کامل قرار بگيرد. پس به هيچ وجه در اتاق تنهايي با کودک وارد بحث يا صحبت نشويد چون کودک دائماً سعي مي کند شما را تحريک کرده و به بحث بکشاند. بعد از پايان مجازات ديگر راجع به اينکه چرا مجازات شدي، صحبتي نشود. بعد از پايان وقت به کودک بگوييد؛ «وقت تنهايي تمام شد. مي تواني بيرون بيايي.» - در اتاق نبايد بسته باشد. همچنين اتاق از نور کافي برخوردار باشد. مجازات فيزيکي تا حد گرفتن شانه ها و بردن به اتاق تنهايي جايز است. بعد از اتاق تنهايي بايد کودک را مورد پاداش هاي اجتماعي قرار داد. - در مورد کودکان زير 5/3 سال بهتر است از تنبيه گوشه تنهايي استفاده کنيد. گوشه تنهايي نبايد مکاني باشد که کودک در آنجا بازي مي کند يا آنجا غذا مي خورد. گوشه تنهايي بخشي از خانه است که زياد مورد توجه کودک نيست. نکته بسيار مهمي که والدين بايد در خصوص تنبيه رعايت کنند، اين است که تنبيه صرفاً جهت رفتارهاي پرخاشگرانه کودک اعمال مي شود و به هيچ وجه نبايد براي رفتارهاي ناپسند کودک که خشن تلقي نمي شوند، استفاده شود. براي حذف رفتارهاي آزاردهنده يي مانند نق زدن، گريه کردن يا سر وقت نخوابيدن و... کافي است بي اعتنايي را براي کودک اعمال کنيد و مطمئن باشيد کودک به طور خودبه خود آن را حذف خواهد کرد. در خصوص بي اعتنايي ذکر اين نکته مهم است که کودک از بدو تولد نيازمند مراقبت والدين است و از آنجايي که با عدم مراقبت والدين، جانش به خطر مي افتد، دائماً درصدد جلب توجه آنها به خود است و از طرق مختلف سعي بر آن دارد که اين توجه را از آنها بگيرد. اصول تربيت بر پايه «توجه» و «بي توجهي» نسبت به کودک است؛ «توجه» به رفتار خوب آن را درکودک تقويت کرده و «بي اعتنايي» به رفتار بد و نامطلوب، آن رفتار را در کودک خاموش مي سازد و موثرترين عملي است که آن رفتار را در کودک قطع خواهد کرد. توجه بر سه قسم است؛ توجه مثبت، توجه منفي و بي توجهي؛ اين نکته را هميشه به ياد داشته باشيد که هر رفتاري به جز بي توجهي مانند داد زدن، حرکت انگشت، گشاد کردن چشم ها و حتي کتک زدن در ذهن کودک توجه تلقي خواهد شد. هر رفتاري را که دوست داريد در کودک تثبيت شود، بايد به آن توجه نشان دهيد و او را تشويق کنيد و هر کاري را که مي خواهيد کودک تکرار نکند يا در او حذف شود، بايد به آن توجه نکنيد. تفاوت پاداش و رشوه پاداش، هديه يي است که بعد از انجام عمل مثبت کودک به او داده مي شود. (سازنده) رشوه، هديه يي است که قبل از انجام عمل به کودک داده مي شود. (مخرب) دوست داشتن تنها و تنها «سه» ابزار بيشتر ندارد؛ 1- گفتن جمله دوستت دارم 2- نگاه چشم در چشم 3- نوازش با دست. اگر شما براي باز کردن پيچ دوسو از انبردست يا آچار چهارسو استفاده کنيد، آن پيچ خراب خواهد شد و شما به نتيجه مطلوب نخواهيد رسيد. سعي نکنيد از ابزارهايي مانند خريدن اسباب بازي يا خوراکي پيام دوست داشتن را به کودک بدهيد. براي دوست داشتن، شرط نگذاريد. هيچ گاه به کودک نگوييد به شرط فلان دوستت دارم. پس هيچ گاه به کودک نگوييد چون دوستت دارم فلان چيز را برايت خريدم يا چون تو را دوست دارم، تو را به پارک مي برم. مي توانيد اينها را به عنوان پاداش به کودک بدهيد. قوانين تشويق اين نکته را بايد بدانيد که تشويق کردن کودک او را لوس و پررو نمي کند بلکه رفتارهايي که مد نظر ماست، در او دروني مي شود. حتي همين که کودک رفتار بدي انجام نمي دهد هم کار خوب به حساب مي آيد و بايد او را تشويق کرد. تعريف و تمجيد از آنان جزء اصولي ترين کارهاست. - در «تشويق» مسائل زير رعايت شود؛ رابطه چشمي ايجاد کنيد. به کودک نزديک شده و لبخند بزنيد. رفتاري که کودک انجام داده را نامگذاري و مشخص کنيد دقيقاً از چه رفتاري خوش تان آمده است. تشويق را با حالت صورت عرضه کنيد (همراه با عاطفه). فاصله يي نبايد بين پاداش و رفتار وجود داشته باشد. همچنين تشويق بدني را همراه تشويق کلامي همراه سازيد. هيچ گاه صبر نکنيد تا رفتار کامل شود. مرحله به مرحله تشويق کنيد. مثلاً هر قطعه لباسي که کودک مي پوشد او را تشويق کنيد و منتظر نباشيد تمام لباس هايش را بپوشد بعد او را تشويق کنيد. تشويق بهتر است در حضور سايرين انجام گيرد. - در «بي اعتنايي» مسائل زير رعايت شود؛ تماس چشمي قطع شود و به صورت فيزيکي از کودک دور شويد. همچنين حالت صورت بي تفاوت باشد و به تمام مطالبي که کودک عنوان مي کند، بي اعتنا باشيد و بي توجهي را ادامه دهيد. فراموش نکنيد اگر به خاطر رفتار نامناسب کودک تان واقعاً عصباني شويد، خودتان را به سن آن کودک تنزل داده ايد. هميشه سن کودک را به ياد بياوريد و بدانيد که عصبانيت شما مشکلي را حل نخواهد کرد و اگر عصبانيت و خشم را با تنبيه يا اقتدار مخلوط کنيد نه تنها نتيجه مطلوب نخواهيد گرفت بلکه در حق کودک خود مرتکب بي رحمي شده ايد. همچنين اين نکته را نيز فراموش نکنيد که تنبيه به معناي زدن نيست. به هيچ وجه کودکان را تنبيه بدني نکنيد، حتي «تهديد به زدن» با خود «زدن» تفاوتي ندارد. «زدن» يا «تهديد کردن» رشد کودک شما را به تعويق خواهد انداخت و مشکلاتي همچون خشونت طلبي و کاهش اعتماد به نفس براي او به ارمغان خواهد آورد. *درمانگر و برگزارکننده کارگاه هاي آموزشي پدري و مادري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 221]
-
گوناگون
پربازدیدترینها