تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820101279
دلم بدجوری گرفت / غیر رسمی سردبیر
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: دلم بدجوری گرفت / غیر رسمی سردبیر جعفر محمدی دیروز که خواندم پیکر 9 شهید دفاع مقدس پس از سال ها دوری از وطن ، از مرز شلمچه به کشور بازگشتند ، دلم بد جوری گرفت ؛ نه فقط به خاطر شهادت مظلومانه شان و نه تنها به دلیل غربت و سال ها دوری شان از وطن.دلم از خودمان گرفت که چه زود و چه بی ادبانه ، از یاد برده ایم شان و دلمان خوش است که برای آنان ، گاه شمعی روشن می کنیم ، یادبودی می گیریم و البته هر از چندی ، به نام شان کنگره های پرطمطراق راه می اندازیم !ولی هرگز به خود نمی آییم که مگر آنان برای شمع و یادبود و کنگره ، از "تنها فرصت زندگی در این جهان" چشم پوشیدند و تن شان را سپر تیر کردند؟اگر این 9 شهید ، در روزهایی به غیر از "اکنون" باز می گشتند ، لابد دلم کمتر می گرفت اما حالا با خود می گویم: آنها که دارند ما را می بینند ، آنها که شاهد جنگ و جدال های یاران انقلاب شان هستند ، آنها که حتماً بی اخلاقی های سیاسی را نظاره گرند ، لابد که در جریان فضای دروغ و تهمت و افترا در جامعه ای که برایش جنگیدند هستند، از تشنگی قدرت و نه شیفتگی خدمت که خبر دارند و ...سپس از خود می پرسم: اگر همین چند استخوان باقی مانده از آن مردان بزرگ به سخن درآیند و نهیب مان بزنند: «آیا ما رفتیم و جان دادیم و سال ها اسیر خاک غربت شدیم که شما با انقلاب و میهنی که برای تان نگهش داشتیم ، این کنید؟!» ، واقعاً چه پاسخی برای شان خواهیم داشت؟به راستی آیا پاسخی به جز شرم و سکوت برای شان داریم؟دلم می شکند از این همه نامردی که در حق آن مردان روا می داریم... !
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]
-
گوناگون
پربازدیدترینها